Met deze 74e post komt het aantal bijdragen van dit jaar uit op hetzelfde getal als vorig jaar. Dat is geen gekke score als je je bedenkt dat vandaag het derde jaar van deze blog wordt afgesloten. Ik weet toch aardig te overleven op het web en omdat te vieren vind je hier een nieuwe layout.
Ik vond hem dankzij ons leerprogramma met de bibliotheken waar ik een aantal keren over heb geschreven. Zelf maken kan ik zo'n ding niet, hem aanpassen wel. Daarom vind je boven in het menu een aantal tabbladen naar handige onderwijssites die ik veel gebruik en staan er in plaats van twee kolommen nu drie op het scherm en dat terwijl de leesbaarheid van de posts ook is toegenomen.
De komende dagen zal ik nog wat aanpassen en rommelen maar het eerste resultaat mag gezien worden zo op de valreep van dit jaar. Ik wens iedereen een voortreffelijk 2010 en hoop je hier nog vaak te treffen. Ik zal in ieder geval blijven schrijven...
31 dec 2009
29 dec 2009
Kids en kerk
De kerst ligt weer achter ons. We bezochten de kerknachtdienst met het hele gezin. De jongste twee hebben er niks meer mee maar gaan vanwege pa en moe. Ze gedragen zich als kritische klanten. Mijn zoon vond de preek vergezocht maar had wel waardering voor het verhaal waarmee de preek eindigde. Hij kon zich er in verplaatsen en dus was het goed.
Eigenlijk verhoudt een kritische zin zich niet met het kerk-zijn. Kerk-zijn is vooral met je gevoel. Toen ik er zo in stond als mijn jongste kinderen nu, kon ik niet zien wat de mensen in de kerkbanken aan en met elkaar hadden. Nu gaat dat een stuk beter. Langzaam aan ben ik een van hen geworden.
De vraag blijft wat mensen bij de kerk houdt of er terugbrengt. Relaties en beleving, zou ik nu zeggen. Mijn kinderen zullen waarschijnlijk zeggen: Plicht en schuldbesef. Geen basis voor vervolg, vinden ze zelf.
Nee, kerk is niet van ons samen maar God delen we wel en dat geeft hoop voor de toekomst. Daarom twee filmpjes van Daniël Louës. De eerste beurt me op omdat het echte geloof nooit dooft en altijd om het hoekje voor je klaarligt. Het tweede om de mooie paralel en de lach.
Eigenlijk verhoudt een kritische zin zich niet met het kerk-zijn. Kerk-zijn is vooral met je gevoel. Toen ik er zo in stond als mijn jongste kinderen nu, kon ik niet zien wat de mensen in de kerkbanken aan en met elkaar hadden. Nu gaat dat een stuk beter. Langzaam aan ben ik een van hen geworden.
De vraag blijft wat mensen bij de kerk houdt of er terugbrengt. Relaties en beleving, zou ik nu zeggen. Mijn kinderen zullen waarschijnlijk zeggen: Plicht en schuldbesef. Geen basis voor vervolg, vinden ze zelf.
Nee, kerk is niet van ons samen maar God delen we wel en dat geeft hoop voor de toekomst. Daarom twee filmpjes van Daniël Louës. De eerste beurt me op omdat het echte geloof nooit dooft en altijd om het hoekje voor je klaarligt. Het tweede om de mooie paralel en de lach.
24 dec 2009
Gadgets
Terwijl ik dit typ kijk ik naar de TV en staat op de achtergrond de radio aan. Ik heb gister een netbook gekocht en dus is mijn digitale wereld nog wat beter onder handbereik. Een echte gadget, zo'n netbook. Hij doet alles wat een computer moet doen en is zo klein en licht dat je hem zonder bezwaar bij je kunt hebben. Het mobiele netwerk binnen huis regelt de rest. Van zolder tot kelder in contact met de wereld.
Ik ben vast van plan hem mee te nemen in mijn koffer als ik straks weer ga werken. Inmiddels zit er in die koffer een camera waarmee ik gebeurtenissen film en fotografeer, een telefoon met een teveel aan mogelijkheden en een wisselend aantal memorysticks. Langzaam aan verdwijnt uit die koffer het papier.
Eigenlijk kunnen al een groot aantal dingen zonder papier maar omdat ik te oud en te gehecht ben aan wat altijd was, gebruik ik het maar te dele. Zo kan ik het nieuws sneller, selectiever en intensiever volgen via internet maar ik doe het niet. Ik lees al 35 jaar de Trouw bij het ontbijt en zou niet zonder willen. Met boeken heb ik dat ook maar toch zal ik binnenkort ook wel een E-reader in mijn koffer hebben.
Voor het onderwijs een leuke observering, lijkt me. Nieuwe generaties groeien op met nieuwe middelen en ontwikkelen eigen gewoontes. Voor hen zal het nieuws niet meer uit de krant komen en zal een boek niet meer ruiken. Of vinden we dat we nieuwe generaties de waarde van onze middelen moeten aanleren.
Onbegonnen werk lijkt me want gadgets zijn leuk...speelgoedjes voor het leven. ..iedereen wil ze hebben...maar ze doen meer dan je denkt. Vroeger was mijn scheiding tussen werk en privé scherper. Nu zit het werk vol in mijn leven. Altijd bereikbaar, altijd in contact. Dat heb ik wel moet leren.
Misschien is dat een betere opdracht voor onderwijs dat jonge mensen wil voorbereiden...
Ik ben vast van plan hem mee te nemen in mijn koffer als ik straks weer ga werken. Inmiddels zit er in die koffer een camera waarmee ik gebeurtenissen film en fotografeer, een telefoon met een teveel aan mogelijkheden en een wisselend aantal memorysticks. Langzaam aan verdwijnt uit die koffer het papier.
Eigenlijk kunnen al een groot aantal dingen zonder papier maar omdat ik te oud en te gehecht ben aan wat altijd was, gebruik ik het maar te dele. Zo kan ik het nieuws sneller, selectiever en intensiever volgen via internet maar ik doe het niet. Ik lees al 35 jaar de Trouw bij het ontbijt en zou niet zonder willen. Met boeken heb ik dat ook maar toch zal ik binnenkort ook wel een E-reader in mijn koffer hebben.
Voor het onderwijs een leuke observering, lijkt me. Nieuwe generaties groeien op met nieuwe middelen en ontwikkelen eigen gewoontes. Voor hen zal het nieuws niet meer uit de krant komen en zal een boek niet meer ruiken. Of vinden we dat we nieuwe generaties de waarde van onze middelen moeten aanleren.
Onbegonnen werk lijkt me want gadgets zijn leuk...speelgoedjes voor het leven. ..iedereen wil ze hebben...maar ze doen meer dan je denkt. Vroeger was mijn scheiding tussen werk en privé scherper. Nu zit het werk vol in mijn leven. Altijd bereikbaar, altijd in contact. Dat heb ik wel moet leren.
Misschien is dat een betere opdracht voor onderwijs dat jonge mensen wil voorbereiden...
21 dec 2009
23onderwijsdingen
Vorige week zijn mijn collega's en ik begonnen met het programma 23onderwijsdingen. Een online-programma waarmee deelnemers leren wat web2.0 kan betekenen voor het onderwijs. We leren er over RSS, weblogs, podcast, vodcast en nog 19 andere dingen.
De 23onderwijsdingen zijn verzameld door de bibliotheken. Zij helpen onze scholen met mediawijs onderwijs. Ze integreren hun zoekmachines in onze intranetvoorzieningen, leveren boeken, CD's en DVD's op school af en leren ons al die materialen verantwoord te gebruiken.
Alle onderwijsteams zullen het programma 23onderwijsdingen volgen. Er zullen er zijn die het zal duizelen en er zullen er zijn die alles al weten. Leuk om te zien dat de aanpak beide kan cateren. Je kunt samen optrekken, zelf je weg zoeken of alleen de onderdelen doen die je nog niet weet. Dat lijkt me al een heel stuk beter dan de opzet van menig programma in het voortgezet onderwijs.
Dat is ook tegelijkertijd waar ik nieuwsgierig naar ben. Gaan we nu langzaam zien hoe maatwerk beter gerelaiseerd kan worden met digitale leermiddelen of volharden we met bestaande werkwijzes en ervaren we dit als (onnodige) extra.
Om die reden volgen de directies het programma zelf. Zij moeten immers leiding gegeven aan de omslag naar een ander gebruik van leermiddelen en digitale mogelijkheden. Dan moet je toch minimaal weten waar je het over hebt, leek hen....en dus schreven ze zelf in en helpen ze elkaar. Kijk maar:
Leren omdat je het wil weten... dat helpt altijd... kijk maar hoe mensen leren in hobbies en werk. We zouden er veel meer mee moeten doen in het onderwijs: "Nieuwsgierige mensen"
De 23onderwijsdingen zijn verzameld door de bibliotheken. Zij helpen onze scholen met mediawijs onderwijs. Ze integreren hun zoekmachines in onze intranetvoorzieningen, leveren boeken, CD's en DVD's op school af en leren ons al die materialen verantwoord te gebruiken.
Alle onderwijsteams zullen het programma 23onderwijsdingen volgen. Er zullen er zijn die het zal duizelen en er zullen er zijn die alles al weten. Leuk om te zien dat de aanpak beide kan cateren. Je kunt samen optrekken, zelf je weg zoeken of alleen de onderdelen doen die je nog niet weet. Dat lijkt me al een heel stuk beter dan de opzet van menig programma in het voortgezet onderwijs.
Dat is ook tegelijkertijd waar ik nieuwsgierig naar ben. Gaan we nu langzaam zien hoe maatwerk beter gerelaiseerd kan worden met digitale leermiddelen of volharden we met bestaande werkwijzes en ervaren we dit als (onnodige) extra.
Om die reden volgen de directies het programma zelf. Zij moeten immers leiding gegeven aan de omslag naar een ander gebruik van leermiddelen en digitale mogelijkheden. Dan moet je toch minimaal weten waar je het over hebt, leek hen....en dus schreven ze zelf in en helpen ze elkaar. Kijk maar:
Leren omdat je het wil weten... dat helpt altijd... kijk maar hoe mensen leren in hobbies en werk. We zouden er veel meer mee moeten doen in het onderwijs: "Nieuwsgierige mensen"
19 dec 2009
Puberteit en zo
Ongeveer 90 procent van de ouders vindt dat ze zelf hun kinderen goed opvoeden. En ouders zijn ook tevreden over de opvoedvaardigheid van hun partners (80 procent beoordeelt deze als zeer goed). Zo’n 70 procent van de ouders weet zich echter soms geen raad met het gedrag van hun kinderen; bijna de helft van de ouders heeft moeite om consequent te blijven. Dit blijk uit een onderzoek van Jeugd en Gezin.
Af en toe met je handen in het haar zitten, lijkt daarmee bij een normale opvoeding te horen en ik kan het bevestigen. Want wat we thuis meemaken is niet voor een weblog maar ik verzeker je lang niet allemaal leuk.
Dat heet de puberteit. Niet leuk wel nodig! het schept nieuwe verhoudingen. Om ouders er mee te helpen heeft minister Rouvoet in het najaar het initiatief genomen tot het opvoeddebat. Na een mediavol begin verder niks meer van gehoord. Reden om eens op de website te kijken. Daar vond ik de volgende survivaltips voor het opvoeden van Francisca Oomen:
Af en toe met je handen in het haar zitten, lijkt daarmee bij een normale opvoeding te horen en ik kan het bevestigen. Want wat we thuis meemaken is niet voor een weblog maar ik verzeker je lang niet allemaal leuk.
Dat heet de puberteit. Niet leuk wel nodig! het schept nieuwe verhoudingen. Om ouders er mee te helpen heeft minister Rouvoet in het najaar het initiatief genomen tot het opvoeddebat. Na een mediavol begin verder niks meer van gehoord. Reden om eens op de website te kijken. Daar vond ik de volgende survivaltips voor het opvoeden van Francisca Oomen:
- Opvoeden is voorleven. The magic is in the doing (not in the talking)
- No fear, maar vertrouwen. In jezelf en in je kind.
- Geef ze de ruimte, en jezelf daarmee ook.
- We zijn de vertellers van ons eigen verhaal.
- Het belangrijkste: heb onvoorwaardelijk lief (en dat begint bij jezelf)
Logisch tot het moment dat....dan hoef je het kennelijk alleen maar vol te houden...
14 dec 2009
Trouw-schoolprestaties
Voor het dertiende jaar verscheen zaterdag het Trouw onderzoek naar de schoolprestaties van het voortgezet onderwijs. Elk jaar weer spannend, terwijl de resultaten via de inspectie al lang bekend zijn en ik het dus al zou kunnen weten!
De laatste jaren maak ik me er ook wat minder druk om omdat onze scholen het door de bank goed doen. Bovendien leer je met elkaar in dertien jaar ook dat uitzonderlijk goede resultaten sporadisch zijn en een school nooit zo maar in kwaliteit ineenzakt. Van de zesentwintig opleidingen in onze groep scoren er vier 5 sterren, twintig 4 sterren en twee minder dan 4 sterren. Netjes, lijkt me!
De spanning is er wat af en dat maakt het voor veel mensen in het onderwijs makkelijker om naar de resultaten te kijken en er iets mee te doen. Dat lijkt me de echte betekenis van dit soort cijfers. Toen ik daar mee aan de slag ging, stuitte ik op het niet correct zijn van de gemiddelde cijfers in het schoolexamen. Bij alle scholen staat dat op een 6 waardoor de afwijking tussen SE- en CE-cijfers niet betrouwbaar is. Of het sterrenoverzicht actueel blijft is daarmee afhankelijk van de herberekening van Trouw. Ik wacht maar af....
Voor die herberekening zal in de publieke opinie, naar ik vermoed, niet veel belangstelling zijn. Dat bleek toen ik zondag aan de koffie zat met mijn schoonmoeder. "Jammer dat je school in Kampen het zo slecht doet", zei ze. "Hoe bedoel je? " vroeg ik met de zekerheid dat er niks aan de hand was. "In het Trouw onderzoek, stonden er twee rode pijltjes naar beneden. Dat is is toch de slechtste score die mogelijk is?" Ik legde haar uit dat dit het vergelijk met vorig jaar betrof maar dat de doorstroomresultaten en de examencijfers van deze school juist tot de beste van Nederland behoort. "Ach, daar heb ik niet zo opgelet, al die cijfers heb ik niet gelezen. Twee keer rood aan het eind leek mij niet best", was haar antwoord waarna ze aan een nieuw onderwerp begon.
Ik zuchte. Wat kan een mens anders doen? Preken tegen de opninie?
De laatste jaren maak ik me er ook wat minder druk om omdat onze scholen het door de bank goed doen. Bovendien leer je met elkaar in dertien jaar ook dat uitzonderlijk goede resultaten sporadisch zijn en een school nooit zo maar in kwaliteit ineenzakt. Van de zesentwintig opleidingen in onze groep scoren er vier 5 sterren, twintig 4 sterren en twee minder dan 4 sterren. Netjes, lijkt me!
De spanning is er wat af en dat maakt het voor veel mensen in het onderwijs makkelijker om naar de resultaten te kijken en er iets mee te doen. Dat lijkt me de echte betekenis van dit soort cijfers. Toen ik daar mee aan de slag ging, stuitte ik op het niet correct zijn van de gemiddelde cijfers in het schoolexamen. Bij alle scholen staat dat op een 6 waardoor de afwijking tussen SE- en CE-cijfers niet betrouwbaar is. Of het sterrenoverzicht actueel blijft is daarmee afhankelijk van de herberekening van Trouw. Ik wacht maar af....
Voor die herberekening zal in de publieke opinie, naar ik vermoed, niet veel belangstelling zijn. Dat bleek toen ik zondag aan de koffie zat met mijn schoonmoeder. "Jammer dat je school in Kampen het zo slecht doet", zei ze. "Hoe bedoel je? " vroeg ik met de zekerheid dat er niks aan de hand was. "In het Trouw onderzoek, stonden er twee rode pijltjes naar beneden. Dat is is toch de slechtste score die mogelijk is?" Ik legde haar uit dat dit het vergelijk met vorig jaar betrof maar dat de doorstroomresultaten en de examencijfers van deze school juist tot de beste van Nederland behoort. "Ach, daar heb ik niet zo opgelet, al die cijfers heb ik niet gelezen. Twee keer rood aan het eind leek mij niet best", was haar antwoord waarna ze aan een nieuw onderwerp begon.
Ik zuchte. Wat kan een mens anders doen? Preken tegen de opninie?
11 dec 2009
Professor doctor Heertje!
Vandaag krijgt professor doctor Heertje voor zijn bijdrage aan de wetenschap de driejaarlijkse Pierson-penning, de hoogste Nederlandse onderscheiding in de economie. „Het is een lange weg geweest.” en op die weg kwam ik hem ook eens tegen....
Bij het grote publiek is hij bekend van de economieboeken voor het middelbare schoolonderwijs. Met zijn boek ’De kern van de economie’ was Arnold Heertje (1934) voor generaties Nederlanders de eerste kennismaking met het economische vakgebied.
Hoewel al in 1962 uitgegeven, dient het boek nog altijd voor veel scholen als basis voor het economisch onderwijs. Zijn veelvuldige optreden in de media en het publieke debat rond economische en maatschappelijke vraagstukken leverden hem de bijnaam ’volkseconoom’ op.
Ik hoorde voor de eerste keer van "De kern van de economie" in mijn studie aan de lerarenopleiding. Als geograaf werd ik geacht ook iets van de economie te weten. Ik vond het saai en niet om door te komen maar het boek legde ook bij mij de basis.
De tweede keer dat ik met Heertje in aanraking kwam was in het tweede deel van de jaren '90. Ik was net "bovenschools" en bezig met de afstemming van methodes. De kern van de economie van Heertje was het niet geworden en dus belde hij zelf naar school! Daar wilde hij weten wie toch die God, de heer Runia, was die besloot over de methodekeuze van alle secties en die van de sectie economie in het bijzonder.
Ik vond het toen belachelijk maar achteraf wel mooi. Zoveel betrokkenheid op de economie verdient inderdaad een penning. Gefeliciteerd.
met dank aan Burro Hollanda...
Bij het grote publiek is hij bekend van de economieboeken voor het middelbare schoolonderwijs. Met zijn boek ’De kern van de economie’ was Arnold Heertje (1934) voor generaties Nederlanders de eerste kennismaking met het economische vakgebied.
Hoewel al in 1962 uitgegeven, dient het boek nog altijd voor veel scholen als basis voor het economisch onderwijs. Zijn veelvuldige optreden in de media en het publieke debat rond economische en maatschappelijke vraagstukken leverden hem de bijnaam ’volkseconoom’ op.
Ik hoorde voor de eerste keer van "De kern van de economie" in mijn studie aan de lerarenopleiding. Als geograaf werd ik geacht ook iets van de economie te weten. Ik vond het saai en niet om door te komen maar het boek legde ook bij mij de basis.
De tweede keer dat ik met Heertje in aanraking kwam was in het tweede deel van de jaren '90. Ik was net "bovenschools" en bezig met de afstemming van methodes. De kern van de economie van Heertje was het niet geworden en dus belde hij zelf naar school! Daar wilde hij weten wie toch die God, de heer Runia, was die besloot over de methodekeuze van alle secties en die van de sectie economie in het bijzonder.
Ik vond het toen belachelijk maar achteraf wel mooi. Zoveel betrokkenheid op de economie verdient inderdaad een penning. Gefeliciteerd.
met dank aan Burro Hollanda...
5 dec 2009
Sinterklaas...
Als Sinterklaas met zijn gekleurde slaven
zijn volle stoomboot aanlegt in de haven
is ieders enthousiasme onbegrensd.
Zolang men hier maar komt met gulle gaven
zijn vreemdelingen heus niet ongewenst
Driek van Wissen
zijn volle stoomboot aanlegt in de haven
is ieders enthousiasme onbegrensd.
Zolang men hier maar komt met gulle gaven
zijn vreemdelingen heus niet ongewenst
Driek van Wissen
1 dec 2009
30 nov 2009
Familie overeenkomst...
Afgelopen weekend stond in het licht van de verjaardag van mijn moeder. Tachtig is ze geworden en wat was het een leuk feestje. We hadden er een hele boerderij voor afgehuurd want als mijn moeder verjaard moet je toch al snel aan 100 mensen denken! Het hoeft geen betoog dat mijn moeder nog erg actief is en een grote vriendenclub heeft waarmee ze van alles onderneemt.
Naast veel vrienden bracht het feestje ook een groot deel van de familie bij elkaar. Ik vind dat naar mate ik ouder wordt, steeds leuker. Langzaam aan begin ik de overeenkomsten en verschillen te zien tussen al die mensen die uit dezelfde genenpoole stammen. Toen ik gister de foto's op mijn computer zette, zag ik opeens in twee plaatjes wat ik bedoelde.
....en ik maar denken dat mijn broer en ik zo van elkaar verschillen...
Naast veel vrienden bracht het feestje ook een groot deel van de familie bij elkaar. Ik vind dat naar mate ik ouder wordt, steeds leuker. Langzaam aan begin ik de overeenkomsten en verschillen te zien tussen al die mensen die uit dezelfde genenpoole stammen. Toen ik gister de foto's op mijn computer zette, zag ik opeens in twee plaatjes wat ik bedoelde.
....en ik maar denken dat mijn broer en ik zo van elkaar verschillen...
27 nov 2009
Klopt het wat je ziet... ?
Germien Kamphorst stuurde me gister een mailtje dat nieuwsgierig maakte. Ze schreef: In onze schoolcultuur is het niet de gewoonte om jezelf in de schijnwerpers te zetten. Maar dit wil ik jullie niet onthouden.
Hieronder het filmpje dat ze stuurde maar dan wel ff aangepast...
Germien vervolgde met: Mediawijsheid is een speerpunt in ons schoolbeleidsplan. Ik vind het belangrijk dat leerlingen leren dat met woord en beeld soms gemanipuleerd wordt. In Zweden staan ze wat dat betreft vierkant achter mij!
.. mooi gedaan Germien....deze "held" staat ook achter je!
Hieronder het filmpje dat ze stuurde maar dan wel ff aangepast...
Germien vervolgde met: Mediawijsheid is een speerpunt in ons schoolbeleidsplan. Ik vind het belangrijk dat leerlingen leren dat met woord en beeld soms gemanipuleerd wordt. In Zweden staan ze wat dat betreft vierkant achter mij!
.. mooi gedaan Germien....deze "held" staat ook achter je!
25 nov 2009
Wat kan doelmatiger...?
De laatste weken ben ik wat meer dan gewoon op pad geweest. Bijeenkomsten in Utrecht, Groningen en Amsterdam brachten me naast de file ook het contact met anderen. Leuk om te zien hoe mensen met elkaar aan dezelfde agenda bezig zijn maar dat totaal verschillend aanvliegen!
Ik was op pad rond de thema's lerarentekort, curriculumontwikkeling en kwaliteit. In de combinatie zit een toekomst die dichterbij is dan iedereen denkt: "Hoe gaan we straks met minder docenten kwalitatief goed onderwijs verzorgen?"
Natuurlijk piept iedereen dan over ELO's, zelfstudie en nog wat van die dingen. De werkelijkheid van alle dag staat daar echter ver van af. In een van de gesprekken vertelde een collega dat hij had waargenomen dat een prima docent, je weet wel zo een die een feilloos gevoel heeft wanneer hij een leerling moet verder helpen, totaal de weg kwijt was in een nieuw digitaal lokaal. Hij dacht dat alles vanzelf zou gaan nu de computers het hadden overgenomen maar niks leek minder waar. Ook met digitale middelen hadden leerlingen aandacht en nabijheid nodig. De docent in kwestie moest opnieuw leren zijn feilloos gevoel te ontwikkelen in de nieuwe omgeving.
De menselijke maat in het leren verandert dus niet en hoe ga je dat dan doen in een veranderende omgeving met steeds minder docenten? Gaan we de weg van het WO & HBO waar college, werkcollege en individuele momenten zich afwisselen en het werk van professionals ook wordt bepaald door de opdracht onderzoek te doen en daarover te publiceren? Gaan we de weg van het ROC waar steeds meer leren plaats vindt in de praktijk omdat het effectiever en effcienter is? Doen we beide of doen we nog wat anders?
We moeten in ieder geval aan de slag met de vraag: "Hoe halen we uit een onderwijseuro meer rendement met minder mensen die beter betaald krijgen en aantrekkelijk werk hebben?"
Ik was op pad rond de thema's lerarentekort, curriculumontwikkeling en kwaliteit. In de combinatie zit een toekomst die dichterbij is dan iedereen denkt: "Hoe gaan we straks met minder docenten kwalitatief goed onderwijs verzorgen?"
Natuurlijk piept iedereen dan over ELO's, zelfstudie en nog wat van die dingen. De werkelijkheid van alle dag staat daar echter ver van af. In een van de gesprekken vertelde een collega dat hij had waargenomen dat een prima docent, je weet wel zo een die een feilloos gevoel heeft wanneer hij een leerling moet verder helpen, totaal de weg kwijt was in een nieuw digitaal lokaal. Hij dacht dat alles vanzelf zou gaan nu de computers het hadden overgenomen maar niks leek minder waar. Ook met digitale middelen hadden leerlingen aandacht en nabijheid nodig. De docent in kwestie moest opnieuw leren zijn feilloos gevoel te ontwikkelen in de nieuwe omgeving.
De menselijke maat in het leren verandert dus niet en hoe ga je dat dan doen in een veranderende omgeving met steeds minder docenten? Gaan we de weg van het WO & HBO waar college, werkcollege en individuele momenten zich afwisselen en het werk van professionals ook wordt bepaald door de opdracht onderzoek te doen en daarover te publiceren? Gaan we de weg van het ROC waar steeds meer leren plaats vindt in de praktijk omdat het effectiever en effcienter is? Doen we beide of doen we nog wat anders?
We moeten in ieder geval aan de slag met de vraag: "Hoe halen we uit een onderwijseuro meer rendement met minder mensen die beter betaald krijgen en aantrekkelijk werk hebben?"
23 nov 2009
Ik leg het nog een keer uit....
Vandaag was tweede kamerlid John Leerdam (PvdA) op bezoek in Overijssel. John had interesse in de wijze waarop bibliotheekvernieuwing in Overijssel en Gelderland wordt aangepakt. Knappe vent die wegwijs in de wereld ideeën heeft voor een beter land en meer samenhang in wat we doen.
Hij was te gast in de vestiging Zwolle Zuid van de Bibliotheek Zwolle. Daar vertelde Tineke van Ham uiteraard enthousiast over haar ideale bibliotheek. Over de 40% stijging van gebruik, over de bijna 1.000 nieuwe leden! en over de enthousiaste reacties van de inwoners.
Ik mocht ook aanschuiven om te onderstrepen met welke visie we de samenwerking met de bibliotheek zijn ingestapt. Hoe leerlingen en medewerkers vanuit school boeken lenen bij de bieb en bij het zoeken van informatie gebruik maken van de zoekmachines en informatiebronnen van de bibliotheken. Zo is onderwijsvernieuwing nauw gelieerd aan bibliotheekvernieuwing. Belangrijk om deze beleidsterreinen vanuit het ministerie te vervlechten.
Op de foto zie je me daar mee bezig. Ik herken me er zelf in .... iets achterover en altijd die hand..."Ik leg het nog een keer uit" Alsof ik er verstand van zou hebben!
Dat bleek even later toen ik samen met Mark Deckers ontdekte dat JenaXL bovenop de nieuwe bibliotheek in Zwolle Zuid ligt. Contacten waren er nog niet maar wel aanstaande. Zo leer je op alle niveaus van zo'n bezoekje uit Den Haag.
Hij was te gast in de vestiging Zwolle Zuid van de Bibliotheek Zwolle. Daar vertelde Tineke van Ham uiteraard enthousiast over haar ideale bibliotheek. Over de 40% stijging van gebruik, over de bijna 1.000 nieuwe leden! en over de enthousiaste reacties van de inwoners.
Ik mocht ook aanschuiven om te onderstrepen met welke visie we de samenwerking met de bibliotheek zijn ingestapt. Hoe leerlingen en medewerkers vanuit school boeken lenen bij de bieb en bij het zoeken van informatie gebruik maken van de zoekmachines en informatiebronnen van de bibliotheken. Zo is onderwijsvernieuwing nauw gelieerd aan bibliotheekvernieuwing. Belangrijk om deze beleidsterreinen vanuit het ministerie te vervlechten.
Op de foto zie je me daar mee bezig. Ik herken me er zelf in .... iets achterover en altijd die hand..."Ik leg het nog een keer uit" Alsof ik er verstand van zou hebben!
Dat bleek even later toen ik samen met Mark Deckers ontdekte dat JenaXL bovenop de nieuwe bibliotheek in Zwolle Zuid ligt. Contacten waren er nog niet maar wel aanstaande. Zo leer je op alle niveaus van zo'n bezoekje uit Den Haag.
16 nov 2009
Nooit groter dan jezelf...
De laatste dagen schreef ik aan de strategie voor 2010-2015. Spannend werk dat ik gelukkig niet alleen hoef te doen. Sterker nog het afgelopen jaar hebben we iedereen binnen Landstede uitgenodigd mee te denken en een bijdrage te leveren. Dat is ook nodig om meer dan 2000 mensen de gelegenheid te geven contact te maken met de keuzes van de organisatie.
Ja, zo groot is de club inmiddels. Achter 2000 medewerkers gaan nog veel meer deelnemers schuil en voor hen bestaan we. Wat zijn dan de goede keuzes en welke dingen moet je niet doen? Een mooie puzzel die we samen zijn aangegaan en die ik met mijn collega's nu bij elkaar mag brengen.
Opvallend in allerlei sessies is, voor mij, dat mensen heel vaak dezelfde dingen zien en dezelfde dingen van waarde vinden. Het gaat dan om thema's als aandacht, belangstelling en verantwoordelijkheid maar ook in het beeld van wat er in de samenleving is en zal veranderen, treffen mensen elkaar.
Het helpt enorm als je rond strategie met elkaar dezelfde taal ontwikkelt. Zo zijn bij ons verbinding, vakmanschap en verantwoordelijkheid dragende begrippen geworden. Er zullen vele interpretaties van zijn maar bijna iedereen heeft er van gehoord en er een (eigen) beeld bij.
Toch kan ik er ook wel eens mee zitten. Als ik werk aan de strategie, heb ik het in zoveel diversiteit over eenheid in keuzes. Hoe bepalen we dan keuzes die er op alle niveau's toe doen? En anders gezegd: "Helpt al dat grote denken, in het werk van alle dag?"
Als ik dan op een verjaardagsfeestje mag noteren hoe gedacht wordt over grootschaligheid, waterhoofden en politbureaus, zakt mij ook wel eens de moed in de schoenen. Waarom heeft iedereen naast een collega toch ook een vijand nodig en wat maakt dat dan van het geheel....?
Over dat soort dingen kan ik hele zondagen nadenken maar gelukkig ging ik afgelopen zondag ook naar de kerk waar al mijn gepeins werd vastgelegd in een zin die ik opdeed in de preek van de ochtend: "Denk groot, maar nooit groter dan jezelf" Een mooie oproep voor de menselijke maat in het eigen denken!
Ja, zo groot is de club inmiddels. Achter 2000 medewerkers gaan nog veel meer deelnemers schuil en voor hen bestaan we. Wat zijn dan de goede keuzes en welke dingen moet je niet doen? Een mooie puzzel die we samen zijn aangegaan en die ik met mijn collega's nu bij elkaar mag brengen.
Opvallend in allerlei sessies is, voor mij, dat mensen heel vaak dezelfde dingen zien en dezelfde dingen van waarde vinden. Het gaat dan om thema's als aandacht, belangstelling en verantwoordelijkheid maar ook in het beeld van wat er in de samenleving is en zal veranderen, treffen mensen elkaar.
Het helpt enorm als je rond strategie met elkaar dezelfde taal ontwikkelt. Zo zijn bij ons verbinding, vakmanschap en verantwoordelijkheid dragende begrippen geworden. Er zullen vele interpretaties van zijn maar bijna iedereen heeft er van gehoord en er een (eigen) beeld bij.
Toch kan ik er ook wel eens mee zitten. Als ik werk aan de strategie, heb ik het in zoveel diversiteit over eenheid in keuzes. Hoe bepalen we dan keuzes die er op alle niveau's toe doen? En anders gezegd: "Helpt al dat grote denken, in het werk van alle dag?"
Als ik dan op een verjaardagsfeestje mag noteren hoe gedacht wordt over grootschaligheid, waterhoofden en politbureaus, zakt mij ook wel eens de moed in de schoenen. Waarom heeft iedereen naast een collega toch ook een vijand nodig en wat maakt dat dan van het geheel....?
Over dat soort dingen kan ik hele zondagen nadenken maar gelukkig ging ik afgelopen zondag ook naar de kerk waar al mijn gepeins werd vastgelegd in een zin die ik opdeed in de preek van de ochtend: "Denk groot, maar nooit groter dan jezelf" Een mooie oproep voor de menselijke maat in het eigen denken!
13 nov 2009
Geenstijl - Politie
Het afgelopen weekeinde vond een oplettende student een strikt vertrouwelijke map met daarin de volledige risico-analyse van de vorige week gespeelde wedstijd Cambuur-Excelsior. In plaats van naar de politie te gaan leverde hij de map in bij geenstijl.nl.
En even later waren delen te lezen op internet en ratelde de publieke opinie van onzorgvuldig handelen van de politieman die het dosier op het dak van zijn auto liet liggen. Natuurlijk is dat zo maar ik hoor niemand die zegt dat de student in kwestie er beter aan had gedaan het dossier in te leveren bij de politie.
Nee, bij de student won de sensatie van de norm. De norm? Ja, je weet wel wat je moeder je leerde: "Wat je vindt moet je teruggeven!" Geenstijl.nl zal dat inmiddels keurig hebben gedaan maar ondertussen ...
En even later waren delen te lezen op internet en ratelde de publieke opinie van onzorgvuldig handelen van de politieman die het dosier op het dak van zijn auto liet liggen. Natuurlijk is dat zo maar ik hoor niemand die zegt dat de student in kwestie er beter aan had gedaan het dossier in te leveren bij de politie.
Nee, bij de student won de sensatie van de norm. De norm? Ja, je weet wel wat je moeder je leerde: "Wat je vindt moet je teruggeven!" Geenstijl.nl zal dat inmiddels keurig hebben gedaan maar ondertussen ...
11 nov 2009
Is er wel wat mis aan het Taal en rekenonderwijs?
Al enige tijd is er veel te doen over het niveau van onderwijs op basisscholen en middelbare scholen. Zo is er discussie over of het rekenonderwijs op basisscholen wel goed is en heerst er de algemene mening dat het taal- en rekenniveau van scholieren onder de maat is. Uit representatief onderzoek van Flycatcher blijkt echter dat het wellicht toch nog niet zo heel slecht gesteld is met de leerlingen wat betreft deze basisvaardigheden.
Tijdens representatief onderzoek van Flycatcher onder 1900 Nederlanders van 12 jaar en ouder zijn de respondenten 4 rekenvragen en 6 taalvragen voorgelegd. Deze vragen zijn verdeeld over drie referentieniveaus, namelijk wat men moet kennen en kunnen aan het eind van het basisonderwijs, aan het eind van vmbo/mbo2 en aan het eind van havo5/mbo4. Scholieren en studenten scoren, vooral wat betreft rekenen, beduidend beter dan de respondenten die geen onderwijs meer volgen. Ruim de helft van de scholieren en studenten (resp. 60% en 55%) heeft alle rekenvragen goed, terwijl dit bij slechts ruim een derde van degenen die geen onderwijs meer volgen het geval is. Bij de taalvragen heeft ruim een derde van de scholieren en studenten (resp. 36% en 34%) alle vragen goed, terwijl van de Nederlanders die geen onderwijs meer volgen ruim een kwart alle vragen goed heeft.
Beeld van taal- en rekenniveau scholieren
Hoewel scholieren beter scoren op reken- en taalvragen dan Nederlanders die geen onderwijs meer volgen, blijkt uit hetzelfde onderzoek dat de helft van de Nederlanders het taal- en rekenniveau van de leerlingen slecht vindt, vooral 50-plussers zijn deze mening toegedaan.
Drie kwart van de Nederlanders vindt dat het taalniveau van de scholieren achteruitgaat door het gebruik van MSN- en SMS-taal. Hoewel in de media ook vermeld werd dat het rekenniveau van de leraren onder de maat is, is dit volgens de deelnemers aan dit onderzoek een minder belangrijke reden voor het lage rekenniveau van de leerlingen. Ze kennen het lage rekenniveau vooral toe aan het gebruik van rekenmachines en computers.
Klik hier voor de resultaten van het onderzoek.
Zo zie je maar weer een mening is hardnekkeger dan de waarheid.
Tijdens representatief onderzoek van Flycatcher onder 1900 Nederlanders van 12 jaar en ouder zijn de respondenten 4 rekenvragen en 6 taalvragen voorgelegd. Deze vragen zijn verdeeld over drie referentieniveaus, namelijk wat men moet kennen en kunnen aan het eind van het basisonderwijs, aan het eind van vmbo/mbo2 en aan het eind van havo5/mbo4. Scholieren en studenten scoren, vooral wat betreft rekenen, beduidend beter dan de respondenten die geen onderwijs meer volgen. Ruim de helft van de scholieren en studenten (resp. 60% en 55%) heeft alle rekenvragen goed, terwijl dit bij slechts ruim een derde van degenen die geen onderwijs meer volgen het geval is. Bij de taalvragen heeft ruim een derde van de scholieren en studenten (resp. 36% en 34%) alle vragen goed, terwijl van de Nederlanders die geen onderwijs meer volgen ruim een kwart alle vragen goed heeft.
Beeld van taal- en rekenniveau scholieren
Hoewel scholieren beter scoren op reken- en taalvragen dan Nederlanders die geen onderwijs meer volgen, blijkt uit hetzelfde onderzoek dat de helft van de Nederlanders het taal- en rekenniveau van de leerlingen slecht vindt, vooral 50-plussers zijn deze mening toegedaan.
Drie kwart van de Nederlanders vindt dat het taalniveau van de scholieren achteruitgaat door het gebruik van MSN- en SMS-taal. Hoewel in de media ook vermeld werd dat het rekenniveau van de leraren onder de maat is, is dit volgens de deelnemers aan dit onderzoek een minder belangrijke reden voor het lage rekenniveau van de leerlingen. Ze kennen het lage rekenniveau vooral toe aan het gebruik van rekenmachines en computers.
Klik hier voor de resultaten van het onderzoek.
Zo zie je maar weer een mening is hardnekkeger dan de waarheid.
9 nov 2009
Eindelijk terug
Afgelopen vrijdagmiddag iets gedaan waar ik niet meer op had gerekend...
In februari 2007 schreef ik over het boekje "De creatie spiraal" van Marinus Knoope dat ik van Hendrik van Hoogmoed had geleend. Door zijn vroegtijdig overlijden en mijn onzorgvuldigheid kreeg hij het niet meer terug maar nu is het toch nog goed gekomen....
Vrijdag trof ik namelijk mijn nieuwe kamer aan het Rechterland opeens weer leeg aan. Het tijdelijk meubilair had plaats gemaakt voor nog uit te pakken dozen en de spullen van Kees waren verdwenen. Wat restte waren stapels troep en de vraag waar alles nu definitief moest komen.
Bij het inrichten kreeg ik het aanbod om een kast over te nemen van het secretariaat. Dat leek een goed idee omdat er nog wel wat boekjes moeten worden ondergebracht. Vrolijk begon ik met het sorteren en inpassen. Pas toen het boekje van Hendrik weer opdook in mijn handen en ik het terugzette in de kast, zag ik welke kast ik aan het inpakken was. Het was de oude kast van Hendrik.
Zo komt het boekje weer terug op zijn plek en heb ik pas nu de reactie van Rebekka gelezen bij de blog van twee jaar geleden!
Toeval bestaat niet! Ja, jochie dat zeg ik!
In februari 2007 schreef ik over het boekje "De creatie spiraal" van Marinus Knoope dat ik van Hendrik van Hoogmoed had geleend. Door zijn vroegtijdig overlijden en mijn onzorgvuldigheid kreeg hij het niet meer terug maar nu is het toch nog goed gekomen....
Vrijdag trof ik namelijk mijn nieuwe kamer aan het Rechterland opeens weer leeg aan. Het tijdelijk meubilair had plaats gemaakt voor nog uit te pakken dozen en de spullen van Kees waren verdwenen. Wat restte waren stapels troep en de vraag waar alles nu definitief moest komen.
Bij het inrichten kreeg ik het aanbod om een kast over te nemen van het secretariaat. Dat leek een goed idee omdat er nog wel wat boekjes moeten worden ondergebracht. Vrolijk begon ik met het sorteren en inpassen. Pas toen het boekje van Hendrik weer opdook in mijn handen en ik het terugzette in de kast, zag ik welke kast ik aan het inpakken was. Het was de oude kast van Hendrik.
Zo komt het boekje weer terug op zijn plek en heb ik pas nu de reactie van Rebekka gelezen bij de blog van twee jaar geleden!
Toeval bestaat niet! Ja, jochie dat zeg ik!
2 nov 2009
Paard achter de wagen...en allemaal de bok
Niets vermoedend luister ik vandaag in de auto naar de radio en ontvang het bericht dat vanaf woensdag a.s. ouders die willen weten of hun kind les krijgt van een onbevoegde leraar terecht kunnen op http://www.bevoegd.nl/. De site wordt geopend door minister Plasterk.
De bewindsman komt hiermee tegemoet aan een eis van de vorig jaar opgerichte actiegroep en vakbond Leraren in Actie (LIA). In een brief aan de vaste Kamercommissie voor Onderwijs pleitte LIA er zondag nog voor dat scholen moeten bekendmaken hoeveel docenten niet de juiste papieren hebben om voor de klas te staan. LIA vermoedt dat sommige scholen uit bezuinigingsoverwegingen opzettelijk te laag opgeleide docenten voor de klas, terwijl wel bevoegde leraren beschikbaar zijn. En scholen die wel kampen met een tekort aan gekwalificeerde leraren zetten onbevoegde docenten in om zo te voorkomen dat leerlingen naar huis moeten worden gestuurd.
Het zoveelste bewijs dat we definitief de weg kwijt zijn in Nederland. De minister van onderwijs levert transparantie op aandrang van een actiegroep... nieuw beleid is geboren! Iedereen kan zien hoe het is. Hoera, alles gaat goed!
Maar wie beter leest kan zien dat de gewenste transparantie voort komt uit de suggestie dat scholen sjoemelen en niet hun verantwoordlijkheid nemen. Ze zullen goede docenten wel buiten houden omdat ze te duur zijn en scholen zullen zich vast onvoldoende inspannen voor kwaliteitsverbetering. Ja hoor... natuurlijk....
Man vlieg toch op! Iedereen weet dat onderwijs mensenwerk is en dat goed toegeruste en ambitieuse docenten leerlingen verder helpen door hun talent te ontdekken en het tot wasdom te brengen. Natuurlijk gebeurt dat door de bank genomen door gekwalificeerde mensen en er zijn er ook die nog werken aan hun papiertje... Die laatste mensen verdienen vooral respect omdat ze naast een drukke baan ook nog studeren. Ze verdienen meer waardering dan ze van de suggestieve opmerkingen van hun vakbroeders van LIA ontvangen.
Net zoals ze een verstandiger minister van onderwijs verdienen dan de huidige! Ik heb hem nergens gehoord over enige nuance. Die moest komen van Sjoerd Slagter van de VO-raad en de AOB een redelijk onverdachte combinatie zou ik willen stellen in dit verband.
Bah! Nederland.. hou toch eens op met dat maatschappelijke wantrouwen te cateren! We worden er echt geen beter land van.
De bewindsman komt hiermee tegemoet aan een eis van de vorig jaar opgerichte actiegroep en vakbond Leraren in Actie (LIA). In een brief aan de vaste Kamercommissie voor Onderwijs pleitte LIA er zondag nog voor dat scholen moeten bekendmaken hoeveel docenten niet de juiste papieren hebben om voor de klas te staan. LIA vermoedt dat sommige scholen uit bezuinigingsoverwegingen opzettelijk te laag opgeleide docenten voor de klas, terwijl wel bevoegde leraren beschikbaar zijn. En scholen die wel kampen met een tekort aan gekwalificeerde leraren zetten onbevoegde docenten in om zo te voorkomen dat leerlingen naar huis moeten worden gestuurd.
Het zoveelste bewijs dat we definitief de weg kwijt zijn in Nederland. De minister van onderwijs levert transparantie op aandrang van een actiegroep... nieuw beleid is geboren! Iedereen kan zien hoe het is. Hoera, alles gaat goed!
Maar wie beter leest kan zien dat de gewenste transparantie voort komt uit de suggestie dat scholen sjoemelen en niet hun verantwoordlijkheid nemen. Ze zullen goede docenten wel buiten houden omdat ze te duur zijn en scholen zullen zich vast onvoldoende inspannen voor kwaliteitsverbetering. Ja hoor... natuurlijk....
Man vlieg toch op! Iedereen weet dat onderwijs mensenwerk is en dat goed toegeruste en ambitieuse docenten leerlingen verder helpen door hun talent te ontdekken en het tot wasdom te brengen. Natuurlijk gebeurt dat door de bank genomen door gekwalificeerde mensen en er zijn er ook die nog werken aan hun papiertje... Die laatste mensen verdienen vooral respect omdat ze naast een drukke baan ook nog studeren. Ze verdienen meer waardering dan ze van de suggestieve opmerkingen van hun vakbroeders van LIA ontvangen.
Net zoals ze een verstandiger minister van onderwijs verdienen dan de huidige! Ik heb hem nergens gehoord over enige nuance. Die moest komen van Sjoerd Slagter van de VO-raad en de AOB een redelijk onverdachte combinatie zou ik willen stellen in dit verband.
Bah! Nederland.. hou toch eens op met dat maatschappelijke wantrouwen te cateren! We worden er echt geen beter land van.
'Je ding doen' grootste taalergernis
De uitdrukking `je ding doen' is uitgeroepen tot de vaagste van 2009. Op gepaste afstand volgen 'een stukje', 'proactief', 'zeg maar' en `doorcommuniceren'. Vorig jaar kreeg iets 'een plekje geven' de twijfelachtige eer.
Een groep taaldeskundigen selecteerde vijftig woorden en uitdrukkingen uit de ingezonden taalergenissen. Ruim 1900 mensen deden in september en oktober mee aan de Vaagtaalverkiezing 2009, van wie vijftien procent de keuze op `je ding doen' liet vallen. Dit levert de titel vaagste vaagtaal van 2009 op: het gebruik van woorden en uitdrukkingen die onduidelijk, dubbelzinnig, misleidend, overbodig of storend zijn.
De uitslag staat op vaagtaal.nl, waar ook de resultaten van een enquête staan opgesomd. Hieruit blijkt dat mannen er geen bezwaar tegen hebben om ergens een plasje over te doen en graag 'hands-on' handjes en voetjes geven aan van alles. Vrouwen zouden zich mateloos aan deze `lichaamstaal' ergeren. Zij vinden tot grote ergernis van mannen juist een tot niets verplichtend 'oké' wel oké.
Vandaag directie overleg... Ik ben benieuwd: Hoeveel vaagtaal zal daar weer inzitten?
Een groep taaldeskundigen selecteerde vijftig woorden en uitdrukkingen uit de ingezonden taalergenissen. Ruim 1900 mensen deden in september en oktober mee aan de Vaagtaalverkiezing 2009, van wie vijftien procent de keuze op `je ding doen' liet vallen. Dit levert de titel vaagste vaagtaal van 2009 op: het gebruik van woorden en uitdrukkingen die onduidelijk, dubbelzinnig, misleidend, overbodig of storend zijn.
De uitslag staat op vaagtaal.nl, waar ook de resultaten van een enquête staan opgesomd. Hieruit blijkt dat mannen er geen bezwaar tegen hebben om ergens een plasje over te doen en graag 'hands-on' handjes en voetjes geven aan van alles. Vrouwen zouden zich mateloos aan deze `lichaamstaal' ergeren. Zij vinden tot grote ergernis van mannen juist een tot niets verplichtend 'oké' wel oké.
Vandaag directie overleg... Ik ben benieuwd: Hoeveel vaagtaal zal daar weer inzitten?
15 okt 2009
Papa - NING
Ditmer is deze week in Hongarije, in Pápa om precies te zijn. Hij is er samen met 25 andere leerlingen van het Ichthus College in een internationale uitwisseling. Pápa is een partner stad van de gemeente Kampen en met Europese subsidie kunnen jongeren daar en hier met elkaar kennismaken.
In de aanloop maakten de leerlingen een reisboek. Daardoor wisten ze vooraf al veel van het land. Al snel daarna kwam ook de vraag naar de mogelijkheid om digitaal verslag te doen. Het werd uiteindelijk een NING-netwerk waarin niet alleen verslagen (blogs) van de leerlingen staan maar ook het hele weekprogramma. Straks staan er ook de foto's en filmpjes die leerlingen in Hongarije maakten. Je vindt de website op dit adres: http://papa2009.ning.com/
Leuk om te zien hoe zo'n middel leerlingen in contact houdt met elkaar en met thuis. Als ouder leef ik mee en heb ik er een goed gevoel bij... De digitale snelweg leverde overigens al eerder uitkomst. Mijn zoon had al voor dat hij afreisde contact met Csipi, de jongen die hem ontvangt in Hongarije. Via MSN hadden ze elkaar zo gevonden.....
Volgend jaar zou het NING-netwerk ook onderdak moeten bieden aan de Hongarijen en zouden we dan ook de chat-functie durven aan zetten....?
In de aanloop maakten de leerlingen een reisboek. Daardoor wisten ze vooraf al veel van het land. Al snel daarna kwam ook de vraag naar de mogelijkheid om digitaal verslag te doen. Het werd uiteindelijk een NING-netwerk waarin niet alleen verslagen (blogs) van de leerlingen staan maar ook het hele weekprogramma. Straks staan er ook de foto's en filmpjes die leerlingen in Hongarije maakten. Je vindt de website op dit adres: http://papa2009.ning.com/
Leuk om te zien hoe zo'n middel leerlingen in contact houdt met elkaar en met thuis. Als ouder leef ik mee en heb ik er een goed gevoel bij... De digitale snelweg leverde overigens al eerder uitkomst. Mijn zoon had al voor dat hij afreisde contact met Csipi, de jongen die hem ontvangt in Hongarije. Via MSN hadden ze elkaar zo gevonden.....
Volgend jaar zou het NING-netwerk ook onderdak moeten bieden aan de Hongarijen en zouden we dan ook de chat-functie durven aan zetten....?
13 okt 2009
VMBO... echt wel!
Het VMBO bestaat 10 jaar en dus is het feest! Alleen deze zin kan al de wenkbrauwen doen fronsen want menig Nederlander denkt bij het VMBO niet direct aan een feestje. "VMBO?, dat is toch een no go zone...?"
Hoe anders is de werkelijkheid. Jaarlijks ontvangen ongeveer 100.000 jongeren een VMBO-diploma. Daarmee kan het VMBO-diploma als een eerste belangrijke mijlpaal in het Nederlandse onderwijsstelsel gezien worden. Het VMBO biedt dan ook aan veel jongeren een stevige basis voor hun verdere onderwijsloopbaan. De doorstroomcijfers en slaagcijfers zijn in het VMBO bovendien aanzienlijk beter dan in het HAVO/VWO en dat met een doelgroep die "minder makkelijk" leert.
Nee, het is vooral het imago dat het VMBO parten speelt. We zijn in Nederland zo ingesteld op "hoger" en "lager" onderwijs dat we vergeten zijn dat het talent van Nederland overal voorkomt. Aan het onderwijs de opdracht om dat talent bij elk kind te herkennen en te laten bloeien. Dat doen we in het VMBO anders dan in het HAVO/VWO zoals we dat bv. ook anders doen in de Jenplanschool die we hebben.
Daarbij hoort de vraag of we voor de jongeren in het VMBO de goede dingen doen en of we die dingen goed doen. Opbeurend is dan ook het laatste onderzoek onder schoolverlaters van het VMBO. Het laat zien dat de gediplomeerde VMBO-schoolverlaters best tevreden zijn met de gevolgde opleiding in het VMBO. De oud VMBO'ers roemen de breedte en de diepgang, de beroepsvoorbereiding en de begeleiding. Meest gehoorde kritiekpunten lijken, achteraf bezien, dat de opleiding zelfs nog iets pittiger en uitdagender had mogen zijn, terwijl docenten nog iets strenger mogen zijn in hun beoordeling.
Klik hier voor het gehele onderzoeksrapport.
Het probleem van het VMBO is dus niet de inhoud maar veel meer het imago en onze angst voor leerlingen die "anders zouden zijn". Gelukkig hadden we dat in onze scholengroep al snel gezien. Daarom is VIA in Kampen zo'n fantastisch gebouw geworden en staat er op TalentStad in Zwolle: VMBO echt wel! Dat zouden meer VMBO-scholen moeten doen in plaats van de mavo weer in te voeren.....
Hoe anders is de werkelijkheid. Jaarlijks ontvangen ongeveer 100.000 jongeren een VMBO-diploma. Daarmee kan het VMBO-diploma als een eerste belangrijke mijlpaal in het Nederlandse onderwijsstelsel gezien worden. Het VMBO biedt dan ook aan veel jongeren een stevige basis voor hun verdere onderwijsloopbaan. De doorstroomcijfers en slaagcijfers zijn in het VMBO bovendien aanzienlijk beter dan in het HAVO/VWO en dat met een doelgroep die "minder makkelijk" leert.
Nee, het is vooral het imago dat het VMBO parten speelt. We zijn in Nederland zo ingesteld op "hoger" en "lager" onderwijs dat we vergeten zijn dat het talent van Nederland overal voorkomt. Aan het onderwijs de opdracht om dat talent bij elk kind te herkennen en te laten bloeien. Dat doen we in het VMBO anders dan in het HAVO/VWO zoals we dat bv. ook anders doen in de Jenplanschool die we hebben.
Daarbij hoort de vraag of we voor de jongeren in het VMBO de goede dingen doen en of we die dingen goed doen. Opbeurend is dan ook het laatste onderzoek onder schoolverlaters van het VMBO. Het laat zien dat de gediplomeerde VMBO-schoolverlaters best tevreden zijn met de gevolgde opleiding in het VMBO. De oud VMBO'ers roemen de breedte en de diepgang, de beroepsvoorbereiding en de begeleiding. Meest gehoorde kritiekpunten lijken, achteraf bezien, dat de opleiding zelfs nog iets pittiger en uitdagender had mogen zijn, terwijl docenten nog iets strenger mogen zijn in hun beoordeling.
Klik hier voor het gehele onderzoeksrapport.
Het probleem van het VMBO is dus niet de inhoud maar veel meer het imago en onze angst voor leerlingen die "anders zouden zijn". Gelukkig hadden we dat in onze scholengroep al snel gezien. Daarom is VIA in Kampen zo'n fantastisch gebouw geworden en staat er op TalentStad in Zwolle: VMBO echt wel! Dat zouden meer VMBO-scholen moeten doen in plaats van de mavo weer in te voeren.....
8 okt 2009
UP and GO
Eergister las ik in Trouw dat in een mondiaal vergelijk Nederland de nummer 6 positie inneemt van landen waar je het best kunt zijn. Noorwegen was "the best place to live" en daarna volgden Australië, IJsland , Canada en Ierland...
Ooit een van deze "betere" landen overwogen? Als ik naar het TV- programma "Ik vertrek" kijk, stel ik vast dat de meeste mensen niet aan deze landen denken voor het opbouwen van een betere toekomst. De geportretteerde vertrekkers trekken liever naar Frankrijk (nummer 17) en Spanje (14) als ze op zoek gaan naar een beter leven. (Overigens vaak een camping of een hotel waar ze harder werken dan ooit...) Het TV-programma is een succes en appelleert m.i. vooral aan het gevoel dat in Nederland het glas half leeg is. We zeuren en zeiken wat af als het over de kwaliteit van ons land gaat en willen niet zien wat er bereikt is en waar mensen zich voor inspannen.
Om daar wat tegenwicht aan te bieden zou iedereen voor zichzelf kunnen bedenken hoe je met waardering spreekt over wat beter kan. "UP and GO" als credo voor een mentaliteit van aanpakken in plaats van zeiken. Een mooi voorbeeld vond ik gisteravond toen ik terug kwam van de Rotary.
Ik belandde namelijk in de "Avond van het onderwijs 2009". Een "goed nieuws" show waarin niet alleen prima ambasadeurs te zien waren maar vooral ook naar voren kwam waar het in het onderwijs om gaat: Betrokkenheid, kennis, passie en vakmanschap. Hoezo: "Er is iets mis met het onderwijs?" Volgens de docenten die aan het woord kwamen, is het er prima werken en krijg je er veel voor terug. Bekijk de uitzending en waardeer ook het ministerteam. Als in Singapore : "het ministerie in verbinding met het veld!" Mooi gedaan.
Ooit een van deze "betere" landen overwogen? Als ik naar het TV- programma "Ik vertrek" kijk, stel ik vast dat de meeste mensen niet aan deze landen denken voor het opbouwen van een betere toekomst. De geportretteerde vertrekkers trekken liever naar Frankrijk (nummer 17) en Spanje (14) als ze op zoek gaan naar een beter leven. (Overigens vaak een camping of een hotel waar ze harder werken dan ooit...) Het TV-programma is een succes en appelleert m.i. vooral aan het gevoel dat in Nederland het glas half leeg is. We zeuren en zeiken wat af als het over de kwaliteit van ons land gaat en willen niet zien wat er bereikt is en waar mensen zich voor inspannen.
Om daar wat tegenwicht aan te bieden zou iedereen voor zichzelf kunnen bedenken hoe je met waardering spreekt over wat beter kan. "UP and GO" als credo voor een mentaliteit van aanpakken in plaats van zeiken. Een mooi voorbeeld vond ik gisteravond toen ik terug kwam van de Rotary.
Ik belandde namelijk in de "Avond van het onderwijs 2009". Een "goed nieuws" show waarin niet alleen prima ambasadeurs te zien waren maar vooral ook naar voren kwam waar het in het onderwijs om gaat: Betrokkenheid, kennis, passie en vakmanschap. Hoezo: "Er is iets mis met het onderwijs?" Volgens de docenten die aan het woord kwamen, is het er prima werken en krijg je er veel voor terug. Bekijk de uitzending en waardeer ook het ministerteam. Als in Singapore : "het ministerie in verbinding met het veld!" Mooi gedaan.
5 okt 2009
Kledingvoorschrift
Regelmatig en met een stelselmatig te lage frequentie werk ik aan mijn conditie. De laatste tijd doe ik dat bij Achmea. Gezwicht voor de kortingsregeling van mijn verzekeraar ben ik er inmiddels twee jaar vaste klant.
Hoe vreemd keek ik dan ook op dat ik de laatste keer bij vertrek werd aangesproken op mijn kleding. Ik train in een hemd zonder mouwen en in de kledingvoorschriften schijnt te staan dat ik gehouden ben aan hempjes met mouwen. De nog jonge medewerker sprak me er bescheiden op aan en ik mompelde iets van "O, dat wist ik niet maar oké als dat de regels zijn..." Ik vond het vervelend. Voor de spiegel vind ik dat ik er netjes uitzie in wat ik bij Achmea aan heb en zo aangesproken worden doet je toch vermoeden dat dat niet zo is. "Heb ik daar twee jaar voor getraint", dacht ik.
Nog in gedachten liep ik naar beneden om me te douchen. Toen viel mijn oog op de reclame uitingen van het Healthcentre. Allemaal vrouwen met mouwloze hempjes. Zouden voor deze jonge vrouwen andere kledingsvoorschriften gelden dan voor oude mannen? Ik was er niet zo zeer benieuwd naar als wel geërgerd over. Was ik soms niet goed genoeg...?
Bij vertrek schoot ik een medewerker aan om mijn observatie over de kledingsvoorschriften en de reclame-uitingen te delen. "Zou kunnen" was haar enige commentaar. Ik kreeg geen poot aan de grond en toen werd ik pas echt pissig. Je kunt mij wel aanspreken maar dan wil ik ook zelf nog iets kunnen zeggen. Anders zoek ik wel een ander centre waar ik wel in mijn hemd kan staan.
Thuisgekomen vertelde ik mijn belevenis aan mijn vrouw. Ik was al vast besloten een klacht te schrijven maar haar commentaar was alleen: "Ik dacht dat je alleen lekker wilde sporten? Waarom maak je dan toch zo'n toestand?"
Weg was mijn opgewonden gevoel de wereld te verbeteren door een onrechtvaardigheid aan de kaak te stellen. Gelukkig voor mezelf en Achmea ben ik getrouwd! Maar deze blog kwam er wel van omdat je er ook aan kunt zien wanneer de klanten geïrriteerd worden: Als er niet naar ze geluisterd wordt.
Hoe vreemd keek ik dan ook op dat ik de laatste keer bij vertrek werd aangesproken op mijn kleding. Ik train in een hemd zonder mouwen en in de kledingvoorschriften schijnt te staan dat ik gehouden ben aan hempjes met mouwen. De nog jonge medewerker sprak me er bescheiden op aan en ik mompelde iets van "O, dat wist ik niet maar oké als dat de regels zijn..." Ik vond het vervelend. Voor de spiegel vind ik dat ik er netjes uitzie in wat ik bij Achmea aan heb en zo aangesproken worden doet je toch vermoeden dat dat niet zo is. "Heb ik daar twee jaar voor getraint", dacht ik.
Nog in gedachten liep ik naar beneden om me te douchen. Toen viel mijn oog op de reclame uitingen van het Healthcentre. Allemaal vrouwen met mouwloze hempjes. Zouden voor deze jonge vrouwen andere kledingsvoorschriften gelden dan voor oude mannen? Ik was er niet zo zeer benieuwd naar als wel geërgerd over. Was ik soms niet goed genoeg...?
Bij vertrek schoot ik een medewerker aan om mijn observatie over de kledingsvoorschriften en de reclame-uitingen te delen. "Zou kunnen" was haar enige commentaar. Ik kreeg geen poot aan de grond en toen werd ik pas echt pissig. Je kunt mij wel aanspreken maar dan wil ik ook zelf nog iets kunnen zeggen. Anders zoek ik wel een ander centre waar ik wel in mijn hemd kan staan.
Thuisgekomen vertelde ik mijn belevenis aan mijn vrouw. Ik was al vast besloten een klacht te schrijven maar haar commentaar was alleen: "Ik dacht dat je alleen lekker wilde sporten? Waarom maak je dan toch zo'n toestand?"
Weg was mijn opgewonden gevoel de wereld te verbeteren door een onrechtvaardigheid aan de kaak te stellen. Gelukkig voor mezelf en Achmea ben ik getrouwd! Maar deze blog kwam er wel van omdat je er ook aan kunt zien wanneer de klanten geïrriteerd worden: Als er niet naar ze geluisterd wordt.
2 okt 2009
Sweet Sixteen
Vandaag is Cathalijne 16 geworden! Een hele leeftijd en de vraag is natuurlijk altijd met welk feestje en met welk kado dat het best kan worden gevierd...
Nu kijken mijn kids naar de meest vreselijke programma's en bij MTV dus ook naar "Sweet sixteen". Een Amerikaans docudrama waarin de verjaardag van rijke lui's kind wordt gevolgd. Ook ik heb daar wel eens naar gekeken en vol afschuw gezien dat zelfs een Hummer dan op het verlanglijstje kan staan. Niet dat dat tot gelukkige gezichten leidde want het feestje van het verwende nest moest natuurlijk besloten worden met een champagne buffet en een optreden van Bon Jovi en laten die nu niet kunnen....
Dat ouders dat doen....en dan nog denken dat hun kinderen er beter van worden.... Nee, daar geloof ik niet in en dat weet ook mijn dochter. Maar de afgelopen tijd maakte ze graag het grapje dat ze een feestje wilde, een scooter en o ja een camera want die was ze kwijt. Maar sinds ik met mijn zoon naar een jeugdvoorstelling ben geweest en haar vertelde dat ik daar geleerd had dat "alles wat je bezit uiteindelijk bezit van je neemt", heeft ze me niks meer gevraagd. Ze wilde alleen geld om te shoppen in Amsterdam...
Ik hoop dat ze morgen nog weet wat bezit met haar doet als ze met haar beste vriendin en het kadogeld gaat shoppen. Het zal haar niet bescheiden maken vrees ik maar naar ik hoop wel kritisch. Dat is nodig in een comsumptiemaatschappij die we inmiddels ook hier in Nederland zijn.
Nu kijken mijn kids naar de meest vreselijke programma's en bij MTV dus ook naar "Sweet sixteen". Een Amerikaans docudrama waarin de verjaardag van rijke lui's kind wordt gevolgd. Ook ik heb daar wel eens naar gekeken en vol afschuw gezien dat zelfs een Hummer dan op het verlanglijstje kan staan. Niet dat dat tot gelukkige gezichten leidde want het feestje van het verwende nest moest natuurlijk besloten worden met een champagne buffet en een optreden van Bon Jovi en laten die nu niet kunnen....
Dat ouders dat doen....en dan nog denken dat hun kinderen er beter van worden.... Nee, daar geloof ik niet in en dat weet ook mijn dochter. Maar de afgelopen tijd maakte ze graag het grapje dat ze een feestje wilde, een scooter en o ja een camera want die was ze kwijt. Maar sinds ik met mijn zoon naar een jeugdvoorstelling ben geweest en haar vertelde dat ik daar geleerd had dat "alles wat je bezit uiteindelijk bezit van je neemt", heeft ze me niks meer gevraagd. Ze wilde alleen geld om te shoppen in Amsterdam...
Ik hoop dat ze morgen nog weet wat bezit met haar doet als ze met haar beste vriendin en het kadogeld gaat shoppen. Het zal haar niet bescheiden maken vrees ik maar naar ik hoop wel kritisch. Dat is nodig in een comsumptiemaatschappij die we inmiddels ook hier in Nederland zijn.
28 sep 2009
De beste zorg van Europa
Om zeven uur gaat bij ons de wekker. Het eerste wat ik dan hoor is het nieuws. Half in slaap proberen Karin en ik elkaar daarna te vertellen wat we gehoord hebben. Vaak lukt het niet maar vanmorgen wel!
Vanmorgen werden we namelijk wakker met het bericht dat de beste zorg van Europa in Nederland wordt geboden...... Nergens in Europa is de zorg van betere kwaliteit en nergens is 'ie goedkoper. Efficient systeem die zorg in Nederland! Dat is een bericht dat je wakker maakt. Laat ik nu gedacht hebben dat het met de zorg in Nederland slecht gesteld is. Het nieuws is er altijd vol van! Nergens praten we elkaar zoveel problemen aan dan in en over die zorg. Waarom eigenlijk, als de kwaliteit de vergelijking zo goed kan doorstaan?
Vrijwel zeker geldt deze observatie veel meer terreinen en zeker ook het onderwijs! We zijn ontevreden over de kwaliteit, de betrokkenheid en het resultaat. Dat er veel mensen hun best in doen en er veel wordt bereikt, willen we snel vergeten als we op zoek gaan naar kwaliteitsverbetering.
Ook ik lijd daar aan. Even verder op in de dag bleek dat maar weer: Ik had gekeken naar wie zich niet aan de afspraken had gehouden en mijn collega had uitgezocht wie dat wel deed. Hoewel we netto hetzelfde onederzoek deden, was hij gelukkiger dan ik en dat is beter voor het vervolg! Hij had namelijk een idee voor een volgende stap en ik was alleen maar teleurgesteld!
Zo bleek maar weer: Het glas is beter half vol dan half leeg!
Vanmorgen werden we namelijk wakker met het bericht dat de beste zorg van Europa in Nederland wordt geboden...... Nergens in Europa is de zorg van betere kwaliteit en nergens is 'ie goedkoper. Efficient systeem die zorg in Nederland! Dat is een bericht dat je wakker maakt. Laat ik nu gedacht hebben dat het met de zorg in Nederland slecht gesteld is. Het nieuws is er altijd vol van! Nergens praten we elkaar zoveel problemen aan dan in en over die zorg. Waarom eigenlijk, als de kwaliteit de vergelijking zo goed kan doorstaan?
Vrijwel zeker geldt deze observatie veel meer terreinen en zeker ook het onderwijs! We zijn ontevreden over de kwaliteit, de betrokkenheid en het resultaat. Dat er veel mensen hun best in doen en er veel wordt bereikt, willen we snel vergeten als we op zoek gaan naar kwaliteitsverbetering.
Ook ik lijd daar aan. Even verder op in de dag bleek dat maar weer: Ik had gekeken naar wie zich niet aan de afspraken had gehouden en mijn collega had uitgezocht wie dat wel deed. Hoewel we netto hetzelfde onederzoek deden, was hij gelukkiger dan ik en dat is beter voor het vervolg! Hij had namelijk een idee voor een volgende stap en ik was alleen maar teleurgesteld!
Zo bleek maar weer: Het glas is beter half vol dan half leeg!
24 sep 2009
Het genot van een harde deadline
Inmiddels werk ik meer dan 25 jaar in het onderwijs en nog steeds kan ik me verbazen over hoe we daar de dingen doen. Als er ergens veel gepraat wordt over dingen in plaats van ze te doen, dan is het in het onderwijs. Zelfs over het feit dat je door doen kunt ontdekken wat de waarde van iets is, praten we bij voorkeur lang... Willen we niet kunnen we niet, durven we niet....?
Hoe anders ging dat bij JenaXL de school die de Landstedegroep in augustus opende in Zwolle Zuid. Eigenlijk is dat vooral te danken aan Walter Stuifzand. De man die met zijn resultaatinjecties Zwolse ondernemers helpt. Toen hij in februari 2008 aan tafel schoof zei hij me dat hij een Jenaplan school voor voortgezet onderwijs wilde en daarvoor een bestuur zocht. We gingen in zaken en twee weken later zei hij me dat die school op 1 augustus 2009 open zou gaan. Ik mompelde wat, dacht vooral dat we het niet zouden redden maar liet de deadline staan.
Het heeft me geen windeieren gelegd. Onder druk van de deadline gingen we direct in actie. We verzamelden ideeën en daarna vooral veel mensen die allemaal wilden bijdragen aan die ideeën. Het ondernemingsplan met de financiële uitwerking was binnen twee maanden klaar en het team dat de school ging "bouwen" werd geselecteerd en gefaciliteerd. Daarna heb ik vooral gevolgd. Anderen waren het immers aan het doen....
Toen ik deze week op de site van Walter keek bij 130 tips voor startende ondernemers kreeg ik nog eens de samenvatting van wat hij ook voor JenaXL betekende. Ik raad je aan daar te kijken voor een resultaatinjectie in je eigen handelen. Ik ben inmiddels bezig met volgende ondernemingen.
O ja, vergeten... door doel en deadline is iedereen aan het eind ook veel meer tevreden en dat leidt tot een feestje. Altijd goed voor de sfeer!
Hoe anders ging dat bij JenaXL de school die de Landstedegroep in augustus opende in Zwolle Zuid. Eigenlijk is dat vooral te danken aan Walter Stuifzand. De man die met zijn resultaatinjecties Zwolse ondernemers helpt. Toen hij in februari 2008 aan tafel schoof zei hij me dat hij een Jenaplan school voor voortgezet onderwijs wilde en daarvoor een bestuur zocht. We gingen in zaken en twee weken later zei hij me dat die school op 1 augustus 2009 open zou gaan. Ik mompelde wat, dacht vooral dat we het niet zouden redden maar liet de deadline staan.
Het heeft me geen windeieren gelegd. Onder druk van de deadline gingen we direct in actie. We verzamelden ideeën en daarna vooral veel mensen die allemaal wilden bijdragen aan die ideeën. Het ondernemingsplan met de financiële uitwerking was binnen twee maanden klaar en het team dat de school ging "bouwen" werd geselecteerd en gefaciliteerd. Daarna heb ik vooral gevolgd. Anderen waren het immers aan het doen....
Toen ik deze week op de site van Walter keek bij 130 tips voor startende ondernemers kreeg ik nog eens de samenvatting van wat hij ook voor JenaXL betekende. Ik raad je aan daar te kijken voor een resultaatinjectie in je eigen handelen. Ik ben inmiddels bezig met volgende ondernemingen.
O ja, vergeten... door doel en deadline is iedereen aan het eind ook veel meer tevreden en dat leidt tot een feestje. Altijd goed voor de sfeer!
21 sep 2009
Onderste boven...
Regelmatig kom ik mensen tegen die me proberen wijs te maken dat ik belangrijk ben omdat ik een baan in de top van een grote organisatie heb. Ik ben dan ongemakkelijk. Ik beleef het niet zo. Voor mij is wat mensen samen doen van een groter belang. Dat ik daarin belangrijker zou zijn dan een ander vind ik een raar en onaantrekkelijk idee. Liever leef ik met de gedachte dat iedereen het beste uit zichzelf heeft bij te dragen. Die opdracht geldt vooral ook voor mijzelf!Gelukkig zit ook ik wel eens onder het gehoor van mensen die me op betere ideeën kunnen brengen. Zo liet Bart Gijsbertsen me afgelopen zondag weer zien dat dat hele "top denken" aan revisie toe is. Het zijn niet de zogenaamde toppers die centraal staan maar de mensen waarvoor zij werken. Kantel de pyramide en zie dat niet de bovenkant gevormd wordt door de top maar dat de top de medewerkers draagt. De "lijn" wordt dan niet gevormd door verantwoording aan elkaar maar aan verantwoordelijkheid voor elkaar.
Zo voel ik het en heb ik het nodig. Graag ben ik verantwoordelijk en liever niet de baas. Het helpt niemand! Dienstbaar leiderschap noemen anderen het... Vandaag stond in de krant dat jonge Nederlandse managers meer gericht zijn op eigen belang dan op de belangen van de organisatie en haar mensen. Zijn ze nog te jong om het te zien of gaan ze gewoon te weinig naar de kerk?
18 sep 2009
Een oproep tot reflectie
Via de mail ontving ik de uitnodiging mee te doen aan de "Grote Opvoedtest":
Voor wie mij kent is het niet moeilijk om te raden van welke subgroep ik ben. Geen verrassing dus... tot dat ik mijn uitspraken over de ideale docent vergeleek met mijn uitspraken als ouder. Als ouder ben ik veel losser. Wat zou dat toch zijn? "Onmacht als ouder", "Tijdgeest gedachten over docenten" of nog iets anders...?
Hoe ga jij met kinderen om? Streng doch rechtvaardig? Of juist tolerant?
In een tijd waarin de opvoeding van kinderen een heet hangijzer is komt Trouw Onderwijs! met de Grote Opvoedtest. Voor ouders én leraren. Want de school speelt een steeds grotere rol in de opvoeding.
In een tijd waarin de opvoeding van kinderen een heet hangijzer is komt Trouw Onderwijs! met de Grote Opvoedtest. Voor ouders én leraren. Want de school speelt een steeds grotere rol in de opvoeding.
Zoek uit wat voor ouder of leraar jij bent en welke rol de school moet spelen in de opvoeding van het kind. Lees in de bijlage hoe andere ouders en scholen hiermee omgaan en ga naar www.trouw.nl/onderwijs om de test te maken!
Natuurlijk kon ik het niet laten.... De test kun je maken als ouder en als docent maar ook door uitspraken te doen over een, in jouw ogen, ideale docent. Toen ik daar allemaal doorheen was hield ik het profiel van een "Gezaghebbende docent" over.... (klik hieronder)
Voor wie mij kent is het niet moeilijk om te raden van welke subgroep ik ben. Geen verrassing dus... tot dat ik mijn uitspraken over de ideale docent vergeleek met mijn uitspraken als ouder. Als ouder ben ik veel losser. Wat zou dat toch zijn? "Onmacht als ouder", "Tijdgeest gedachten over docenten" of nog iets anders...?
14 sep 2009
www.23onderwijsdingen.nl
Alle VO-leerlingen van de Landstedegroep krijgen dit jaar een biebpas van school. Niet alleen kunnen ze daarmee gratis lenen maar wat ze lenen kan ook nog eens op school worden opgehaald en ingeleverd. Daarmee krijgen ze toegang tot veel meer materialen zoals boeken, DVD's en CD's. Wat uiteindelijk nog veel meer effect kan hebben, is dat de zoekmachines van de bieb nu ook binnen onze scholen zijn te raadplegen. Schoolinterne bronnen worden daarin gemengd met alles wat erin de buitenwereld is.
Vandaag kwam een vertegenwoordiging van de bibliotheken de voortgang rapporteren in dit project. Alles lag op schema en ze namen nog een leuk cadeautje voor ons mee: http://www.23onderwijsdingen.nl/ Een website waarmee docenten kunnen ontdekken wat wiki's, podcasts, blogs en nog 20 andere digitale dingen zijn en kunnen betekenen in het onderwijs.
Op de startpagina van http://www.23onderwijsdingen.nl/ staat het volgende te lezen:
"De wereld verandert, mensen veranderen, het web verandert, het onderwijs verandert, leerlingen veranderen en wat doe jij?Als je op een school werkt, heb je te maken met leerlingen die op andere manieren met elkaar comuniceren en op andere manieren kennis en informatie tot zich nemen, dan je zelf hebt gedaan toen je jong was. Uitgevers brengen methoden uit, die appeleren aan die veranderende omstandigheden. Daarnaast komen er nieuwe manieren van samenwerken beschikbaar, nieuwe ‘tools’, die het eenvoudiger maken om effectiever met je collega’s om te gaan.
De beste manier om te leren over al die ontwikkelingen op het web, is door je simpelweg over te geven en je onder te dompelen in het “digitale geweld”. Ga het zelf allemaal maar doen en meemaken, ondervindt zelf eens wat het is om in Hyves rond te hangen en vorm je dan een oordeel."
We gaan dat met heel veel medewerkers doen en het directieteam geeft het voorbeeld. Vanaf morgen leren we met elkaar over 23 onderwijsdingen op het web. Kortom leren door doen, met elkaar en een coach van de bieb. Je moet immers weten waarover je praat.....
Vandaag kwam een vertegenwoordiging van de bibliotheken de voortgang rapporteren in dit project. Alles lag op schema en ze namen nog een leuk cadeautje voor ons mee: http://www.23onderwijsdingen.nl/ Een website waarmee docenten kunnen ontdekken wat wiki's, podcasts, blogs en nog 20 andere digitale dingen zijn en kunnen betekenen in het onderwijs.
Op de startpagina van http://www.23onderwijsdingen.nl/ staat het volgende te lezen:
"De wereld verandert, mensen veranderen, het web verandert, het onderwijs verandert, leerlingen veranderen en wat doe jij?Als je op een school werkt, heb je te maken met leerlingen die op andere manieren met elkaar comuniceren en op andere manieren kennis en informatie tot zich nemen, dan je zelf hebt gedaan toen je jong was. Uitgevers brengen methoden uit, die appeleren aan die veranderende omstandigheden. Daarnaast komen er nieuwe manieren van samenwerken beschikbaar, nieuwe ‘tools’, die het eenvoudiger maken om effectiever met je collega’s om te gaan.
De beste manier om te leren over al die ontwikkelingen op het web, is door je simpelweg over te geven en je onder te dompelen in het “digitale geweld”. Ga het zelf allemaal maar doen en meemaken, ondervindt zelf eens wat het is om in Hyves rond te hangen en vorm je dan een oordeel."
We gaan dat met heel veel medewerkers doen en het directieteam geeft het voorbeeld. Vanaf morgen leren we met elkaar over 23 onderwijsdingen op het web. Kortom leren door doen, met elkaar en een coach van de bieb. Je moet immers weten waarover je praat.....
11 sep 2009
Taalvermenning
Zonder het te beseffen spreken Amerikanen een aardig woordje Nederlands. Hun taal is al eeuwen doorspekt met Hollandse elementen. Op het eerste gehoor zou je het niet zeggen, maar het Amerikaans zit vol woorden van Nederlandse herkomst.
In de titel van haar nieuwe boek ’Yankees, cookies en dollars’ geeft taalkundige Nicoline van der Sijs er al meteen drie prijs. ’Yankees’ komt om te beginnen van ’Jan-Kees’. Nederlandse kolonisten die in de 17de eeuw naar Nieuw-Nederland (het huidige New York) trokken, heetten vaak Jan of Kees. Hun Britse concurrenten noemden hen daarom spottend ’Jan-Kezen’. In vertaalde vorm: ’Yankees’. Bepaald geen naam van een roemruchte indianenstam dus, zoals lange tijd gedacht.
De opgetekende woorden drongen vooral de taal binnen via de eerste golf Nederlandse immigranten uit de 17de en 18de eeuw. Behalve de ’Yankees’ stammen ook de ’cookies’ uit die tijd. Nederlanders namen naar het nieuwe continent de gewoonte mee om aan gasten een ’koekje’ te presenteren. Dat sloeg aan. Ook de draagbare bakoven waarin ze hun traktatie bereidden, de ’bake-oven’, wordt in het Amerikaans nog gebruikt.
In talig opzicht hebben de Nederlanders vooral voedingswaren achtergelaten, zoals ’brandy’ (brandewijn) en ’coleslaw’ (koolsla). Ook dieren, waaronder de ’sea bass’ (zeebaars) en de ’spearing’ (spiering), scoren hoog. Verder veel huisraad, al zijn de ’dobber’ (dobber) en het ’blickey’ (blikje) nu alleen nog regionaal in gebruik.
Verrassend is dat Nederlandse woorden zelfs in indianentalen zijn beland. „Via de Nederlanders kwamen de indianen voor het eerst in aanraking met zoiets als een broek of hemd”, licht Van der Sijs toe. „Dan is het niet zo vreemd dat ze de bijbehorende woorden overnamen.” En zo spraken indianen naar hun beste kunnen van ’pelók’ en ’hámed’. Ze gingen ook aan de haal met de onbekende dieren die onze voorouders binnenbrachten. „Vooral de verdubbelde lokroepen daarvan hebben ze overgenomen. Een kip noemden de indianen ’kipkip’, en een kat ’poespoes’. Tegen de geit zeiden ze ’mekkie’.”
... de kracht van de ontmoeting. We gebruiken hem ook binnen Landstede en leren elkaar zo de taal van de instelling....
In de titel van haar nieuwe boek ’Yankees, cookies en dollars’ geeft taalkundige Nicoline van der Sijs er al meteen drie prijs. ’Yankees’ komt om te beginnen van ’Jan-Kees’. Nederlandse kolonisten die in de 17de eeuw naar Nieuw-Nederland (het huidige New York) trokken, heetten vaak Jan of Kees. Hun Britse concurrenten noemden hen daarom spottend ’Jan-Kezen’. In vertaalde vorm: ’Yankees’. Bepaald geen naam van een roemruchte indianenstam dus, zoals lange tijd gedacht.
De opgetekende woorden drongen vooral de taal binnen via de eerste golf Nederlandse immigranten uit de 17de en 18de eeuw. Behalve de ’Yankees’ stammen ook de ’cookies’ uit die tijd. Nederlanders namen naar het nieuwe continent de gewoonte mee om aan gasten een ’koekje’ te presenteren. Dat sloeg aan. Ook de draagbare bakoven waarin ze hun traktatie bereidden, de ’bake-oven’, wordt in het Amerikaans nog gebruikt.
In talig opzicht hebben de Nederlanders vooral voedingswaren achtergelaten, zoals ’brandy’ (brandewijn) en ’coleslaw’ (koolsla). Ook dieren, waaronder de ’sea bass’ (zeebaars) en de ’spearing’ (spiering), scoren hoog. Verder veel huisraad, al zijn de ’dobber’ (dobber) en het ’blickey’ (blikje) nu alleen nog regionaal in gebruik.
Verrassend is dat Nederlandse woorden zelfs in indianentalen zijn beland. „Via de Nederlanders kwamen de indianen voor het eerst in aanraking met zoiets als een broek of hemd”, licht Van der Sijs toe. „Dan is het niet zo vreemd dat ze de bijbehorende woorden overnamen.” En zo spraken indianen naar hun beste kunnen van ’pelók’ en ’hámed’. Ze gingen ook aan de haal met de onbekende dieren die onze voorouders binnenbrachten. „Vooral de verdubbelde lokroepen daarvan hebben ze overgenomen. Een kip noemden de indianen ’kipkip’, en een kat ’poespoes’. Tegen de geit zeiden ze ’mekkie’.”
... de kracht van de ontmoeting. We gebruiken hem ook binnen Landstede en leren elkaar zo de taal van de instelling....
10 sep 2009
Coldplay
Op 09-09-09 was het zo ver. Met mijn dochter naar Coldplay in Nijmegen. In december had ik haar de kaartjes op haar verjaardag gegeven en na 9 maanden wachten was het dan ook eindelijk zo ver.... In maart was ik er achtergekomen dat Harko ook kaartjes had en met zijn zonen en mijn dochter reisden we dus naar Nijmegen.Een paar gedachten bij een prachtig concert:
Beleven: Op zo'n avond is iedereen Coldplay. De T-shirts schieten over de toonbank maar meer nog :alles wat er gebeurd verbindt publiek aan band. Je kan er ook mee thuiskomen. Vandaag heb ik menig jaloerse Zwollenaar vertelt waar ik gister was.
People: bezoekers staan uren in de rij maar ik heb geen klacht gehoord. Bij vertrek heb ik anderhalfuur in een parkeergagarage staan wachten om er uit te komen. Gelukkig had iedereen een CD'tje gekregen van de mannen van Coldplay. Uit elke auto klonk dus hetzelfde liedje. Een concert op zich...! Uiteindelijk 3 uur in bed terwijl de heren van Coldplay al om 11 uur klaar waren... Het hoort er bij!
Money: Met een bezoekersaantal van 60.000 is de recette op een avond bijna 4 miljoen euro. Daar kun je een feestje van geven. Ondanks vuurwerk, ballonnen en papieren zal er vooral goed worden verdiend. De entertainement industrie is booming!
Vastleggen en delen: Veel heb ik gezien door mijn camera en menig filmpje en foto op mijn PC getuigt nu van mijn aanwezigheid toen. Ik was niet alleen. Kijk maar op you-tube en zoek onder Coldplay Nijmegen" om te leren hoe het beeld zich verspreid. Niemand heeft het over rechten. de beelden leveren immers ee bijdrage aan de status van de band...
een filmpje voor de thuisblijvers (let op het meezingen!)
... zo zie je, je kan er van alles van leren voor een school....
een filmpje voor de thuisblijvers (let op het meezingen!)
9 sep 2009
Wie O Wie
Vorige week was ik bij een van de nieuwe gemeentes waar ik mee te maken heb. Ik was er nooit eerder geweest maar zowel de wethouder als zijn ambtenaar begroetten mij met een citaat uit deze weblog. Ik was verrast en het zette me aan het denken. Hoeveel dingen heb ik geschreven die ik niet meer bij me wil hebben?
Tot nu toe waren er vooral complimenten over deze weblog. Collega bestuurders konden een voorbeeld aan me nemen, zei ooit eens iemand. Digitale transpirantie... mooi, maar het maakt je ook bekend en dat kan nare gevolgen hebben. Enige tijd geleden werd een kandidaat in een sollicitatie afgewezen omdat de uitingen op internet weinig lovend waren. Kan dat, mag dat? en wat kun je over mij aan de weet komen? De combinatie van gegevens uit verschillende openbare bronnnen, levert soms een inkijkje op dat je je niet wenst.
Ik probeerde http://www.wieowie.nl/ om er achter te komen wat er over mij bekend is op internet. Tot mijn geruststelling zag ik dat ik me geen zorgen hoef te maken. Er zwerven geen foute foto's of andere dingen. Ik word alleen soms verward met mijn neef uit Leeuwarden maar wie beter leest kan zien dat hij ons is ontvallen en ik schrijf nog steeds, dus.....
Toch kan een kwaad willend mens meer vinden dan ik dacht. Reden genoeg om zorgvuldigheid te koppelen aan mijn webgedrag. Ook dat kan bij wieowie door een account aan te maken! Ik raad je aan ook naar jezelf een onderzoek te starten!
Tot nu toe waren er vooral complimenten over deze weblog. Collega bestuurders konden een voorbeeld aan me nemen, zei ooit eens iemand. Digitale transpirantie... mooi, maar het maakt je ook bekend en dat kan nare gevolgen hebben. Enige tijd geleden werd een kandidaat in een sollicitatie afgewezen omdat de uitingen op internet weinig lovend waren. Kan dat, mag dat? en wat kun je over mij aan de weet komen? De combinatie van gegevens uit verschillende openbare bronnnen, levert soms een inkijkje op dat je je niet wenst.
Ik probeerde http://www.wieowie.nl/ om er achter te komen wat er over mij bekend is op internet. Tot mijn geruststelling zag ik dat ik me geen zorgen hoef te maken. Er zwerven geen foute foto's of andere dingen. Ik word alleen soms verward met mijn neef uit Leeuwarden maar wie beter leest kan zien dat hij ons is ontvallen en ik schrijf nog steeds, dus.....
Toch kan een kwaad willend mens meer vinden dan ik dacht. Reden genoeg om zorgvuldigheid te koppelen aan mijn webgedrag. Ook dat kan bij wieowie door een account aan te maken! Ik raad je aan ook naar jezelf een onderzoek te starten!
3 sep 2009
Trouw en JenaXL
Toen ik ging studeren kreeg ik het eerste jaar een abonnement op dagblad Trouw. Het was een heel bezit voor een arme student. Na het eerste gratis jaar heb ik daarna graag gewerkt voor de leesbesteding aan het ontbijt. Dat maakt me al bijna 35 jaar lezer.
In de jaren 90 besteedde de krant als eerste aandacht aan de kwaliteit van scholen. Het was het begin van accoutability in het onderwijs. Dit Trouw onderzoek heeft mij en mijn huisgenoten menig verpeste zaterdag opgeleverd. Vooral als de resulaten van mijn school/scholen tegenvielen of als de buurman de zogenaamd beste was.... Je kunt niet altijd winnen weet ik nu!
Nooit heeft een van mijn scholen met enig initiatief Trouw weten te halen. Wel zag ik de laatste jaren in mijn krant artikelen verschijnen over schaalvergroting. Het zou leiden tot minder variatie en lagere betrokkenheid van ouders en docenten.
En dan gebeurt het toch. Vanmorgen lees ik over JenaXL de school die we gestart zijn op initiatief van ouders, konden starten omdat docenten enthousiast waren en wilden starten omdat we zoveel mensen troffen die allemaal wilden meedoen.
Die sfeer is in het artikel terug te lezen. Wat nu schaalvergroting leidt tot verminderde variatie? Schaalvergroting leidt tot besturen die een maatschappelijk initiatief kunnen omzetten naar een werkende school waarin docenten zijn toegerust en kinderen het goed hebben. Ik beschouw dat als mijn opdracht maar weet ook dat we dat als totaal onderwijsveld misschien nog moeten leren.
Ik ben daarom dubbel trots dat ik net als zoveel anderen ook een steentje mocht bijdragen aan JanaXL. Lees het hele artikel en je ontdekt meer over het waarom!
In de jaren 90 besteedde de krant als eerste aandacht aan de kwaliteit van scholen. Het was het begin van accoutability in het onderwijs. Dit Trouw onderzoek heeft mij en mijn huisgenoten menig verpeste zaterdag opgeleverd. Vooral als de resulaten van mijn school/scholen tegenvielen of als de buurman de zogenaamd beste was.... Je kunt niet altijd winnen weet ik nu!
Nooit heeft een van mijn scholen met enig initiatief Trouw weten te halen. Wel zag ik de laatste jaren in mijn krant artikelen verschijnen over schaalvergroting. Het zou leiden tot minder variatie en lagere betrokkenheid van ouders en docenten.
En dan gebeurt het toch. Vanmorgen lees ik over JenaXL de school die we gestart zijn op initiatief van ouders, konden starten omdat docenten enthousiast waren en wilden starten omdat we zoveel mensen troffen die allemaal wilden meedoen.
Die sfeer is in het artikel terug te lezen. Wat nu schaalvergroting leidt tot verminderde variatie? Schaalvergroting leidt tot besturen die een maatschappelijk initiatief kunnen omzetten naar een werkende school waarin docenten zijn toegerust en kinderen het goed hebben. Ik beschouw dat als mijn opdracht maar weet ook dat we dat als totaal onderwijsveld misschien nog moeten leren.
Ik ben daarom dubbel trots dat ik net als zoveel anderen ook een steentje mocht bijdragen aan JanaXL. Lees het hele artikel en je ontdekt meer over het waarom!
2 sep 2009
Wie schrijft die blijft...
In de afgelopen jaren heb ik menig beleidsstuk, evaluatie of opdracht geschreven. Steeds met de bedoeling richting te geven aan het werk van mezelf en anderen. "Wie schrijft die blijft" zei mijn eerste baas ooit en hoewel menig goed beschreven stuk in de la bleef liggen, ging ik vrolijk door. Nu al meer dan 25 jaar! 
Maar de tijden veranderen. Stukje bij beetje verliest deze klassieke werkwijze met de beschreven werkelijkheid terrein. Er is ook wel wat voor te zeggen. Wie een mooi stuk schrijft heeft immers nog niks. Veelal zijn de pennevruchten immers opbrengsten in de secundaire processen. Het echte werk moet dan nog worden gedaan.
Daar gaat het in ons land ook wel vaak mis. Accountability neemt menigmaal meer tijd in beslag dan het werk dat we doen. Aangewakkerd door een laag vertrouwen en een sterke opinie dat het werk van anderen toch wel niet zal deugen, jagen we elkaar op in verantwoording en controle.
Maar er is hoop, het kan ook anders. Steeds vaker gaan mijn overleggen over indrukken en voornemens die mensen hebben. Samen verkennen we wat er te doen is en welke verbanden er zijn. Dat soort overleg levert heel vaak geen notitie meer op maar een foto van een mindmap of een opdracht. Met de foto in de hand kan iedereen dan aan het werk en later met de opbrengst terugkijken naar het voornemen. (Klik op de foto voor groot beeld). Zeg nu zelf dat gaat een stuk sneller dan een beleidsstuk met veel te veel pagina's.
Zo nu weet je ook waarom er in mijn koffer naast nog steeds een teveel aan papier ook een fototoestel zit.
1 sep 2009
Docenten blijven slecht met hun tijd omgaan....
De titel van deze blog is ontleend aan de ingekorte versie van een rede die Edith Hooge op 27 augustus hield bij de opening van het Hogeschooljaar. Zij is lector in Amsterdam en schrijft:
"Goed onderwijs geef je niet op een achternamiddag. Daar is veel tijd voor nodig – en geld. Nergens wordt zo dom omgegaan met tijd als in het onderwijs. Zo is al jaren bekend dat het niveau van kwetsbare leerlingen wegzakt tijdens de lange zomervakanties. Het lezen van boeken, het geconfronteerd worden met kritische en verrassende vragen, het leren hoe de wereld in elkaar zit en zat, dit alles ontberen deze kinderen tijdens de lange zomerweken. Met als gevolg dat zij aan het einde van die romantische zomervakantie met een nieuwe, frisse achterstand de schoolbanken in schuiven."
Ja, dat was mij ook al opgevallen aan mijn kinderen. Hoewel gesterkt door de relaties die zij wisten aan te knopen op de campings waar wij bivakeerden, moet ik toch vooral ook constateren dat de schoolvakken tot een dramatisch niveau zijn gedaald. Na de vakantie stond werkelijk alles uit en dat voor kinderen die het moeten hebben van hard werken.
Als ik de zinsnede van Edith nog eens op mij laat inwerken ontdek ik dat ik er iets aan had kunnen doen... Als vader had ik meer kritische en uitdagende vragen moeten stellen. Daarmee had ik achterstanden bij mijn kinderen kunnen voorkomen! Tsja ....voor mij was het ook vakantie.
Wie kennis wil nemen van Edith's observaties rond tijd en onderwijskan hier het hele artikel lezen
"Goed onderwijs geef je niet op een achternamiddag. Daar is veel tijd voor nodig – en geld. Nergens wordt zo dom omgegaan met tijd als in het onderwijs. Zo is al jaren bekend dat het niveau van kwetsbare leerlingen wegzakt tijdens de lange zomervakanties. Het lezen van boeken, het geconfronteerd worden met kritische en verrassende vragen, het leren hoe de wereld in elkaar zit en zat, dit alles ontberen deze kinderen tijdens de lange zomerweken. Met als gevolg dat zij aan het einde van die romantische zomervakantie met een nieuwe, frisse achterstand de schoolbanken in schuiven."
Ja, dat was mij ook al opgevallen aan mijn kinderen. Hoewel gesterkt door de relaties die zij wisten aan te knopen op de campings waar wij bivakeerden, moet ik toch vooral ook constateren dat de schoolvakken tot een dramatisch niveau zijn gedaald. Na de vakantie stond werkelijk alles uit en dat voor kinderen die het moeten hebben van hard werken.
Als ik de zinsnede van Edith nog eens op mij laat inwerken ontdek ik dat ik er iets aan had kunnen doen... Als vader had ik meer kritische en uitdagende vragen moeten stellen. Daarmee had ik achterstanden bij mijn kinderen kunnen voorkomen! Tsja ....voor mij was het ook vakantie.
Wie kennis wil nemen van Edith's observaties rond tijd en onderwijskan hier het hele artikel lezen
31 aug 2009
Halveringstijd...
Als je kijkt naar de frequentie waarmee ik over de jaren schrijf in deze blog, kun je voorspellen wanneer het stopt. Leverde ik in het eerste jaar 124 keer een gedachte af, in 2008 was dat 74 keer en nu staat de teller op 38. Het schijnt het voorland van alle bloggers te zijn: eens stopt de behoefte om te delen en is de vut er uit.
Eigenlijk is de situatie erger dan uit de getallen blijkt: In 2008 en 2009 zorgen met name de buitenlandse reizen voor een veelvuldig gebruik van deze weblog. De gewoonte om de dag te beginnen met een verhaaltje bestaat al lang niet meer... helaas? of beter zo?
Wie me volgt, zal het ook wel moeilijk hebben. Zoveel onregelmatigheid houdt niemand vol.
Als ik nog eens grasduin in de vruchten van mijn toetsenbord, kom ik op 50 en 101 twee eerdere momenten tegen, waarop ik schrijf over waarom ik blog. Ik was ze beide al vergeten, net als ik het bloggen vergeten was na de zomervakantie. Toch vertellen die verhaaltjes uit 2007 nog steeds wat ik met bloggen heb.
Als goed voornemen noteer ik daarom in mijn agenda: Vaker bloggen. Het geeft me, ook later, zicht op wat ik doe en denk.
Eigenlijk is de situatie erger dan uit de getallen blijkt: In 2008 en 2009 zorgen met name de buitenlandse reizen voor een veelvuldig gebruik van deze weblog. De gewoonte om de dag te beginnen met een verhaaltje bestaat al lang niet meer... helaas? of beter zo?
Wie me volgt, zal het ook wel moeilijk hebben. Zoveel onregelmatigheid houdt niemand vol.
Als ik nog eens grasduin in de vruchten van mijn toetsenbord, kom ik op 50 en 101 twee eerdere momenten tegen, waarop ik schrijf over waarom ik blog. Ik was ze beide al vergeten, net als ik het bloggen vergeten was na de zomervakantie. Toch vertellen die verhaaltjes uit 2007 nog steeds wat ik met bloggen heb.
Als goed voornemen noteer ik daarom in mijn agenda: Vaker bloggen. Het geeft me, ook later, zicht op wat ik doe en denk.
9 jul 2009
Singapore (11)
Ik heb hem gezien... de school waar IT volledig onderdeel van uitmaakt. Het is een meisjesschool, staat in Singapore en is daar één van de vijf furureschools. Gekke combinatie??Nee hoor want de overheid houdt hier graag de historie in ere en gaat tegelijktijd voor modern onderwijs en dan kan het...
Ik zou er uren over willen schrijven maar kan dat nog niet... Ik ben nog te verbluft. Ik zag er van alles gebeuren dat ik niet kende of waarvan ik inmiddels dacht dat het niet zou werken. Wacht daarom op nader bericht maar neem alvast een kijkje bij:
De film over de school en de website van Cresent Girlschool
De reis naar hier was al de moeite waard maar dit was wel ff een klap.... en leuk dat die leerlingen en docenten het onderwijs dat ze deden, vonden!
Ik zou er uren over willen schrijven maar kan dat nog niet... Ik ben nog te verbluft. Ik zag er van alles gebeuren dat ik niet kende of waarvan ik inmiddels dacht dat het niet zou werken. Wacht daarom op nader bericht maar neem alvast een kijkje bij:
De film over de school en de website van Cresent Girlschool
De reis naar hier was al de moeite waard maar dit was wel ff een klap.... en leuk dat die leerlingen en docenten het onderwijs dat ze deden, vonden!
Singapore (10)
Ik krijg steeds meer waardering voor Singapore. Dat geldt niet alleen het land maar vooral ook de mensen. Ze zijn planmatig en bewogen. Hardskills en softskills naast elkaar. Vandaag bezochten we een Juniorschool (16-18 jaar) die bezig is met Lego.
Nu denken wij vaak aan Technisch Lego en robotica maar deze school gebruikte een simpel doosje met legosteentjes voor de ontwikkeling van de softskills van hun leerlingen. Hoe dat werkt?
Zo gauw de doosjes bij ons tafel kwamen gingen alle jongetjes van 50+ freubelen. De docent deed niet meer dan ons vragen iets te maken waarmee we konden presenteren wie we waren of wat we wilden bereiken.
In vijf minuten had iedereen wat in elkaar. Daarna werden we uigenodigd het aan elkaar te presenteren. Nu heb ik de afgelopen dagen iedereen uitvoerig gesproken maar de verhalen bij het bouwsel bracht toch nog heel wat nieuws boven.
Deze methode gebruiken ze binnen deze school om elkaar ideeen en bedenksels uit te leggen. In hun ervaring gaat dat een stuk makkelijker dan met alleen gesproken woord of een schetsje. Juist met de steentjes van Lego weten veel mensen een goed verhaal op te bouwen.
Ik ga een setje bestellen voor op mijn vergadertafel.... De foto is van mijn bouwwerkje, herken je er iets van me in?
Nu denken wij vaak aan Technisch Lego en robotica maar deze school gebruikte een simpel doosje met legosteentjes voor de ontwikkeling van de softskills van hun leerlingen. Hoe dat werkt?
Zo gauw de doosjes bij ons tafel kwamen gingen alle jongetjes van 50+ freubelen. De docent deed niet meer dan ons vragen iets te maken waarmee we konden presenteren wie we waren of wat we wilden bereiken.
In vijf minuten had iedereen wat in elkaar. Daarna werden we uigenodigd het aan elkaar te presenteren. Nu heb ik de afgelopen dagen iedereen uitvoerig gesproken maar de verhalen bij het bouwsel bracht toch nog heel wat nieuws boven.
Deze methode gebruiken ze binnen deze school om elkaar ideeen en bedenksels uit te leggen. In hun ervaring gaat dat een stuk makkelijker dan met alleen gesproken woord of een schetsje. Juist met de steentjes van Lego weten veel mensen een goed verhaal op te bouwen.
Ik ga een setje bestellen voor op mijn vergadertafel.... De foto is van mijn bouwwerkje, herken je er iets van me in?
8 jul 2009
Singapore (9)
Vandaag zat ik onder het gehoor van Michael Fundyk. Een jongeman die op zijn 16e verjaardag miljonair werd omdat hij de website die hij samen met een vriendje maakte (mydesktop.com) verkocht aan een commercieel bedrijf.
Door de vele vragen die hij sindsdien kreeg, raakte hij betrokken bij de idee om juist jongeren via internet aan elkaar te binden rond Global issues. Samen met Jen ging hij verder. Het leidde tot http://www.tigweb.org/. Er staat te lezen:
Door de vele vragen die hij sindsdien kreeg, raakte hij betrokken bij de idee om juist jongeren via internet aan elkaar te binden rond Global issues. Samen met Jen ging hij verder. Het leidde tot http://www.tigweb.org/. Er staat te lezen:
"TakingITGlobal.org is het sociale netwerk dat jou verbindt met de globale kwesties die ons allemaal raken. Verbeeld je de mogelijkheden. Investeer in verandering"
Ga er kijken, neem een account en doe mee of doe er wat met je leerlingen mee. Je vindt er acties, hulpmiddelen, educatieve inhouden, leerfacilteiten en nog veel meer. Wat een kracht zit er in jonge en betrokken mensen... en alles zo mee te nemen naar het onderwijs.
Het zijn deze initiatieven die laten zien wat verbeelding doet en wat er nodig is om iedereen te bepalen bij wat met elkaar mogelijk is.
Singapore (8)
"Wordt je daar niet moe van ale die presentaties, bezoeken en gesprekken in zo'n week', vroeg iemand me. Natuurlijk en met name na het middageten heb ik wel eens een dipje. Zo ook vandaag onder het betoog van Dr. Gene Carter van het ASCD uit Amerika. Hij sprak de schoolleiders van de wereld vandaag toe op de 10e conferentie voor principals.
Zijn inleiding belichtte hoe we in het onderwijs kunnen/moeten inspelen op de toekomst die we nu niet kennen. We bereiden leerlingen immers voor op die toekomst en we weten dat de toptien banen die er nu zijn 10 jaar geleden nog niet bekend waren.... dat vraagt creativiteit.
Tsja..en wat gaat zo'n man dan vertellen. Ik kwam vooral veel tegen wat ik eerder heb gehoord. Ik vind het overigens opvallend hoe problematieken en oplossingen een steeds mondialere context hebben. Wat wij in Nederland verzinnen is in dat licht echt niet anders dan elders.
.. en zo dommelde ik weg en mijmerde....tot deze dia langs kwam. Ik was meteen wakker. Snap jij waarom?
Die gekke Amerikaan bracht opeens logica in mijn begrip van leren. Geheugen, reflectie en intuitie als drie niveaus... briljant.. Ik had het nog nooit gezien. Daarom gaan we op pad, wisselen uit en leren van elkaar.
Het nieuwe leren op een mondiale schaal.
Zijn inleiding belichtte hoe we in het onderwijs kunnen/moeten inspelen op de toekomst die we nu niet kennen. We bereiden leerlingen immers voor op die toekomst en we weten dat de toptien banen die er nu zijn 10 jaar geleden nog niet bekend waren.... dat vraagt creativiteit.
Tsja..en wat gaat zo'n man dan vertellen. Ik kwam vooral veel tegen wat ik eerder heb gehoord. Ik vind het overigens opvallend hoe problematieken en oplossingen een steeds mondialere context hebben. Wat wij in Nederland verzinnen is in dat licht echt niet anders dan elders.
.. en zo dommelde ik weg en mijmerde....tot deze dia langs kwam. Ik was meteen wakker. Snap jij waarom?
Die gekke Amerikaan bracht opeens logica in mijn begrip van leren. Geheugen, reflectie en intuitie als drie niveaus... briljant.. Ik had het nog nooit gezien. Daarom gaan we op pad, wisselen uit en leren van elkaar.
Het nieuwe leren op een mondiale schaal.
Singapore (7)
In Singapore hebben ze in 2002 met veel moeite de ziekte SARS bestreden. Hoge discipline en een directe aanpak van ziektegevallen was de basis. Nu dat een succes is gebleken, is de reactie op de Mexicaanse griep net zo. Bij binnenkomst in het land werd onze temperatuur direct opgenomen met (natuurlijk) geavanceerde apparatuur. Bovendien werd ons gevraagd in welke landen we allemaal waren geweest...
Eenmaal binnen werden we gister gemeten bij de Beacon Primairy School die we bezochten
Eenmaal binnen werden we gister gemeten bij de Beacon Primairy School die we bezochten
en natuurlijk kon het ook op de conferentie voor Principals. In de wel gevulde tas die we daar kregen zat ook een thermometer voor thuisgebruik. Echt waar, kijk maar.....aanpakkers die Singaporezen.
Singapore (6)
Binnen de scholen van Singapore nemen de zogenaamde "Future schools" een speciale plaats in. Wij zouden het voorhoede scholen noemen. In die scholen wordt 3D en 4D techniek gebruikt voor het leren van kinderen.
Op dinsdag bezochten we Beacon Primary een basisschool waar leerlingen van 7 en 8 al gebruik maken van deze materialen. Het levert een school op met verschillende ICT-omgevingen waaronder een Greenroom waar leerlingen voor een groene achtergrond toneelstukjes spelen. Daarna monteren ze er de goede achtergrond in klaar is Singapore.
Op dinsdag bezochten we Beacon Primary een basisschool waar leerlingen van 7 en 8 al gebruik maken van deze materialen. Het levert een school op met verschillende ICT-omgevingen waaronder een Greenroom waar leerlingen voor een groene achtergrond toneelstukjes spelen. Daarna monteren ze er de goede achtergrond in klaar is Singapore.
Ik moest er wel even aan wennen. Want het ziet er mechanisch uit en ik ben er niet zeker van dat deze aanpak leidt tot een cratieve en losse speeltrand. Wel zag ik de verbinding met het project Media Train wat ik overweeg voor de verbinidng tussen het VO-kunstonderwijs en Vormgeving en Entertainment in het MBO.
Ja, want de de voorzieningen zijn hier dan wel voortreffelijk maar wij hebben ze ook. Hoewel niet voor 7 jarigen dan toch wel tien jaar later....
Overigens is ook hier weer Ying en Yang goed in evenwicht, want buiten zag ik deze prachtige binnentuin en hadden ze een project met de aanplant van planten die de vlinders lokten. Let ook op de openstructuur. Het beetje wind dat er is,waait er zo doorheen...
7 jul 2009
Singapore (5)
Vanavond zijn we uit eten geweest in de haven van Signapore. Na een rondvaart, aten we chinees en dwalden door het gebied. Enorme gebouwen omlijsten een 19e eeuwse haven waarin een neokolonistitische sfeer heerst.
In dit gebied staan alle flats op nieuw gewonnen land. Enorme investeringen maar de moeite waard voor een land waar de landprijzen torenhoog zijn. Geniet van de plaatjes zoals wij genoten van het aanzicht!
Singapore (4)
Wat zie je als je naar buiten kijkt? Flats en groen! Het ruimtegebrek is in Singapore zo groot dat het gehele eiland vol gebouwd is en dat zelfs een derde deel is teruggewonnen van de zee. (overigens met Nederlandse hulp) Maar waar op veel plaatsen dan een stenen wereld ontstaat, is Singapore echt heel anders. We zitten immers aan de evenaar en de oorspronkelijke begroeieng is dan ook tropisch regenwoud en dat zie je nog steeds tussen al die hoge flats.
O, ja en om te laten zien dat ik op de 8e verdieping zit, nog een plaatje van het zwembad. (nog steeds niet geprobeerd)
(als je goed kijkt kun je me er opzien)
6 jul 2009
Singapore(3)
Het onderwijs van Signapore behoort tot het beste van de wereld. Het primair en secundair onderwijs scoort eerste plaatsen op de rankinglijsten en de universiteiten staan in de toptien. Wat zijn de succesfactoren in dat onderwijs zo wilden wij vanmorgen weten bij MOE (ministerie of education) 
"People, curriculum en proces", kregen wij als antwoord. People omdat het ministerie actief beleid voert om de 30% beste studenten van het land te binden als docent. Het beroep staat dan ook in hoog aanzien en kent een goede beloning. Daarnaast is er veel ruimte voor trainig en ontwikkeling en kent de inrichting van het functiehuis loopbaanpaden naar leiderschap en specialismen. De uitwisseling van werkers betreft ook de universiteiten en het ministerie zelf. Zo vinden mensen steeds nieuwe uitdagingen maar ontdekken ze vooral ook de bredere context waarin ze werken.
Curriculum omdat in Signapore vooral gezocht wordt naar inhoud die vooruit kijkt. Het onderwijs bereidt immers jonge mensen voor op wat komt. De vanzelfsprekendheid rond ICT is daarvan een exponent maar de uitdrukkelijke belangstelling voor karaktervorming onderhoudt er relatie mee. In Singapore gebruikt men daarnaast een zo breed mogelijke didactische variatie. Juist omdat men de beste resultaten wil bereiken.
In het proces is sprake van een centrale ondersteuning aan de medewerkers in scholen. De autonomie voor de scholen is groot en die autonomie gaat hand in hand met acoountability en close monitoring. Vergis je niet Singapore is 26 bij 43 km en kent in het hele onderwijs 500.000 deelnemers. Een hecht en doorvlochten proces waarin doelen scherp zijn geformuleerd, het leiderschap dienend is en de medewerkers betrokken zijn op het resultaat.
Kennis is in dit land dan ook overlevingsstrategie. Het is het enige waarmee in Singapore geld kan worden verdiend. Natuurlijke hulpbronnen zijn er immers niet. Met uitzondering van ons gas delen we in Nederland die positie met Singapore, net als de angst voor de zeespiegelstijging en de vrij pragmatische inslag van de mensen.
Er is hier veel te leren.
5 jul 2009
Singapore (1)
Na een lange reis, 12 uur in een vliegtuig is toch geen pretje, zijn we vandaag aangekomen in Signapore. Onderweg praat, lees en kijk ik films. Eenmaal op bedtijd begint het geworstel met te krappe beenruimte. Een scheve nek halverwege de "nacht"doet het ergste vermoeden, maar 's ochtends blijkt alles beter.
Door het tijdsveschil schiet de dag letterlijk erg op en wanneer we in de ochtend uitstappen is het al laat in de middag. Onze gids Marjanne maakt er een grap over: "We zijn allemaal 6 uur ouder geworden maar het is ons niet aan te zien" Ik troost me met de gedachte dat aan het eind van deze week het omgekeerde zal gebeuren.
Singapore is indrukwekkend en nat. 's Morgens was het nog 36 graden maar nu plenst het en maakt het geheel een waterige maar ook groene indruk. Morgen is het vast droger. "Als we ons bordje leeg eten is het morgen mooi weer." De vader van de gids zei het vroeger en dus zal het wel zo zijn.
Het hotel is mooi en lever ik hier maar even in een link. (klikken ma!) Zodat jezelf kan rondkijken. Je zult wel denken zo slecht heeft die Arend het nog niet en ik zou zeggen: Dat klopt als een malle!!!
Nu naar het diner met de consul en zijn medewerker. Het zal wel smaken...lijkt me..
Door het tijdsveschil schiet de dag letterlijk erg op en wanneer we in de ochtend uitstappen is het al laat in de middag. Onze gids Marjanne maakt er een grap over: "We zijn allemaal 6 uur ouder geworden maar het is ons niet aan te zien" Ik troost me met de gedachte dat aan het eind van deze week het omgekeerde zal gebeuren.
Singapore is indrukwekkend en nat. 's Morgens was het nog 36 graden maar nu plenst het en maakt het geheel een waterige maar ook groene indruk. Morgen is het vast droger. "Als we ons bordje leeg eten is het morgen mooi weer." De vader van de gids zei het vroeger en dus zal het wel zo zijn.
Het hotel is mooi en lever ik hier maar even in een link. (klikken ma!) Zodat jezelf kan rondkijken. Je zult wel denken zo slecht heeft die Arend het nog niet en ik zou zeggen: Dat klopt als een malle!!!
Nu naar het diner met de consul en zijn medewerker. Het zal wel smaken...lijkt me..
25 jun 2009
Zo ver zijn we...
Daar zitten ze, mijn dochter en haar zangvriendin. Samen aan de maaltijd bij ons thuis. Vanavond krijgen ze beide hun A-diploma zang bij Quintus, de muziekschool in Kampen. Ze praten over muziek maken, zingen en nog veel meer. Ze hebben vooral veel plezier. Als ouders kun je er soms beter naar kijken en luisteren dan zelf veel te vragen. Wat je wilt weten, komt dan vanzelf.
Ook nu want het gesprek komt op school en daar ben ik zeker ook beroepshalve in geinteresseerd. Mariska vertelt over haar opleiding verpleegkunde bij Landstede en vooral over het leren in de praktijk. Ze werkt als eerste jaars nu 10 weken bij IJsselheem en dat leren heeft een geweldige impact op onze dochter. Waar in de eerste periode in verhalen nog sprake was van zorgvragers (een term uit een boek neem ik aan) gaan haar verhalen nu vooral over mensen van vlees en bloed. En dat die lang niet altijd zorgvragers zijn en vaak nukken hebben, weten wij als ouders al langer maar is voor onze dochter een spannende aangelegenheid.
Haar vriendin vertelt ook over haar opleiding. Grafisch ontwerp doet ze. Erg leuk, leuker dan op de middelbare school vooral omdat je zelf veel dingen op school maakt. Ze heeft nog niet zoveel idee wat ze er mee kan en wil worden. Ze heeft net een snuffelstage van een dag achter de rug die wel leuk was maar in dat bedrijf zou ze echt niet willen werken.
"Hé, dan zit jij op het Deltion!", het floept er uit voor ik er erg in heb. Ik bedoel er ook niks mee en vraag daarom meteen maar naar het mooie gebouw. Erg oranje vindt ze. Het verhaal stokt en neemt een andere wending. Stom had ik mijn mond maar gehouden.
Kijk zo ver zijn we nu. Uit de verhalen kan ik als bestuurder halen waar kinderen naar school gaan. Ik kan van hen horen en meemaken wat leren in, aan en van de praktijk en competentiegricht betekent. Van zorgvragers in een boek naar onwillige en vloekende ouderen in IJsselheem. Je zou het niet anders kunnen leren....
Ook nu want het gesprek komt op school en daar ben ik zeker ook beroepshalve in geinteresseerd. Mariska vertelt over haar opleiding verpleegkunde bij Landstede en vooral over het leren in de praktijk. Ze werkt als eerste jaars nu 10 weken bij IJsselheem en dat leren heeft een geweldige impact op onze dochter. Waar in de eerste periode in verhalen nog sprake was van zorgvragers (een term uit een boek neem ik aan) gaan haar verhalen nu vooral over mensen van vlees en bloed. En dat die lang niet altijd zorgvragers zijn en vaak nukken hebben, weten wij als ouders al langer maar is voor onze dochter een spannende aangelegenheid.
Haar vriendin vertelt ook over haar opleiding. Grafisch ontwerp doet ze. Erg leuk, leuker dan op de middelbare school vooral omdat je zelf veel dingen op school maakt. Ze heeft nog niet zoveel idee wat ze er mee kan en wil worden. Ze heeft net een snuffelstage van een dag achter de rug die wel leuk was maar in dat bedrijf zou ze echt niet willen werken.
"Hé, dan zit jij op het Deltion!", het floept er uit voor ik er erg in heb. Ik bedoel er ook niks mee en vraag daarom meteen maar naar het mooie gebouw. Erg oranje vindt ze. Het verhaal stokt en neemt een andere wending. Stom had ik mijn mond maar gehouden.
Kijk zo ver zijn we nu. Uit de verhalen kan ik als bestuurder halen waar kinderen naar school gaan. Ik kan van hen horen en meemaken wat leren in, aan en van de praktijk en competentiegricht betekent. Van zorgvragers in een boek naar onwillige en vloekende ouderen in IJsselheem. Je zou het niet anders kunnen leren....
15 jun 2009
Digitale wapenwedloop...
Niet voor de eerste keer: Een verwijzing naar een blog van Marc Deckers. Lees zijn blog over de digitale wapenwedloop tussen leerlingen en docenten.
U bent gewaarschuwd en dat voor US 3.95!
U bent gewaarschuwd en dat voor US 3.95!
12 jun 2009
Twee keer kijken!
Mijn dochter speelt deze week in de musical LEF!. Dit jaar de schoolmusical van het Ichthus College en gebaseerd op RENT. Gister ben ik de eerste keer gaan kijken en vanavond ga ik nog eens. Ja, twee keer...want de eerste keer zie ik vooral mijn dochter en vanavond hoop ik vooral ook het geheel te zien.
In de musical LEF! wordt een jaar uit het leven van zeven jonge, talentvolle mensen en hun vrienden gevolgd. Ze kijken terug op hun dromen als twaalfjarige en wat er nu van terecht is gekomen. Studie kiezen, toekomst plannen, loopbaan uitstippelen: dat alles gaat niet zomaar.
LEF! is om allerlei redenen een geweldige voorstelling. Voor mij ook door de vertaling van Inge en Deirdre. Uit het nummer "Minutes" deze vraag: "In dagen, uren of toch minuten, seconden hoe meet ik eerlijk en echt de duur van een jaar?" Het antwoord: "Met je gevoel en in verbondenheid." Als kinderen (en volwassenen) dat leren begrijpen.....
LEF! is geweldig vooral ook vanwege spel en zang. Het spettert van het podium. Al die (45) jonge mensen die leven voor dit moment op het podium. Ze laten zien welk talent zij hebben. En zingen kunnen ze! Meerstemmig en zuiver.
RENT heb ik ook gezien in 2004 on Broadway. Sindsdien zit ook ik aan het verhaal vast. Een geweldig verhaal over het talent van mensen. Hoe het tot wasdom komt, afbreekt en verloren gaat.
...maar gister zag ik vooral die dochter die in een verstilde rol toch de ogen van haar vader ving. Hij was vast niet de enige die naar haar keek en zeker niet de enige met een brok in de keel. Knap gedaan meisie!
In de musical LEF! wordt een jaar uit het leven van zeven jonge, talentvolle mensen en hun vrienden gevolgd. Ze kijken terug op hun dromen als twaalfjarige en wat er nu van terecht is gekomen. Studie kiezen, toekomst plannen, loopbaan uitstippelen: dat alles gaat niet zomaar.
LEF! is om allerlei redenen een geweldige voorstelling. Voor mij ook door de vertaling van Inge en Deirdre. Uit het nummer "Minutes" deze vraag: "In dagen, uren of toch minuten, seconden hoe meet ik eerlijk en echt de duur van een jaar?" Het antwoord: "Met je gevoel en in verbondenheid." Als kinderen (en volwassenen) dat leren begrijpen.....
LEF! is geweldig vooral ook vanwege spel en zang. Het spettert van het podium. Al die (45) jonge mensen die leven voor dit moment op het podium. Ze laten zien welk talent zij hebben. En zingen kunnen ze! Meerstemmig en zuiver.
RENT heb ik ook gezien in 2004 on Broadway. Sindsdien zit ook ik aan het verhaal vast. Een geweldig verhaal over het talent van mensen. Hoe het tot wasdom komt, afbreekt en verloren gaat.
...maar gister zag ik vooral die dochter die in een verstilde rol toch de ogen van haar vader ving. Hij was vast niet de enige die naar haar keek en zeker niet de enige met een brok in de keel. Knap gedaan meisie!
10 jun 2009
Kom je hier werken?
Hoe aantrekkelijk is het onderwijs als werkkring? Een vraag die het afgelopen jaar regelmatig opspeelde en dan steevast werd gevolgd door een discussie rond de aanvangsalarissen. Oude denkwijzes voor een nieuwe generatie zoals blijkt uit het laatste onderzoek naar het werkbeleven van twintigers.
Driekwart van de twintigers vindt veertig uur per week werken onnodig, blijkt uit dat onderzoek. Jongerenonderzoeker Karin van Steensel concludeerde dat twintigers geen andere opdracht in het leven hebben dan gelukkig worden. „De generatie geboren tussen 1970 en 1989 is de eerste die het niet beter hoeft te hebben dan hun ouders”, verklaart Menno van der Veen (28) de parttimerstrend onder twintigers. Van der Veen is initiatiefnemer van de programmaserie ’Generatie 70/80’.
"Geld is voor hen dus geen motivatie. Werk is voor jonge mensen een manier van zingeving. Mijn vader zei altijd: ’Werk is niet altijd leuk. Daarom heet het werk.’ Maar voor de twintigers geldt veeleer: werk moet juist leuk zijn.” En twintigers willen creatief kunnen omgaan met hun eigen tijd. Negen tot vijf, veertig uur per week is passé. Met 32 uur werken in de week kun je eindeloos goochelen met je uren.”
Maar wat doen jongeren dan met al die vrije tijd? Van der Veen: „De hele dag blowen of computerspelletjes doen wordt niet cool gevonden. Sommigen schrijven in hun dagboek of doen iets van vrijwilligerswerk. Scholing en je zelf ontwikkelen is ook erg in.”
Het onderwijs kan juist in dit licht een aantrekkelijke werkgever zijn. Maar dan moeten we wel voorbij aan de ouderwetese arbeidsvoorwaarden die we hanteren. Ik kan me niet voorstellen dat een jong twintiger enthousiast wordt van ons taakbeleid of de rol van ons rooster. Nee, binnen komen, ruimte krijgen om je ding te doen, te scholen en te experimenteren bieden naar de behoefte van twintigers mogelijkheden. Hoe gaan we dat organiseren?
Driekwart van de twintigers vindt veertig uur per week werken onnodig, blijkt uit dat onderzoek. Jongerenonderzoeker Karin van Steensel concludeerde dat twintigers geen andere opdracht in het leven hebben dan gelukkig worden. „De generatie geboren tussen 1970 en 1989 is de eerste die het niet beter hoeft te hebben dan hun ouders”, verklaart Menno van der Veen (28) de parttimerstrend onder twintigers. Van der Veen is initiatiefnemer van de programmaserie ’Generatie 70/80’.
"Geld is voor hen dus geen motivatie. Werk is voor jonge mensen een manier van zingeving. Mijn vader zei altijd: ’Werk is niet altijd leuk. Daarom heet het werk.’ Maar voor de twintigers geldt veeleer: werk moet juist leuk zijn.” En twintigers willen creatief kunnen omgaan met hun eigen tijd. Negen tot vijf, veertig uur per week is passé. Met 32 uur werken in de week kun je eindeloos goochelen met je uren.”
Maar wat doen jongeren dan met al die vrije tijd? Van der Veen: „De hele dag blowen of computerspelletjes doen wordt niet cool gevonden. Sommigen schrijven in hun dagboek of doen iets van vrijwilligerswerk. Scholing en je zelf ontwikkelen is ook erg in.”
Het onderwijs kan juist in dit licht een aantrekkelijke werkgever zijn. Maar dan moeten we wel voorbij aan de ouderwetese arbeidsvoorwaarden die we hanteren. Ik kan me niet voorstellen dat een jong twintiger enthousiast wordt van ons taakbeleid of de rol van ons rooster. Nee, binnen komen, ruimte krijgen om je ding te doen, te scholen en te experimenteren bieden naar de behoefte van twintigers mogelijkheden. Hoe gaan we dat organiseren?
9 jun 2009
CV in Engels
Voor mijn reis naar Singapore in juli mocht ik een CV in het Engels opstellen. Nu ben ik vaker in het buitenland en met hulp van vertaalmachines op internet kwam ik best een eind. Gek hoeveel zaken een mens vergeet van zijn lessen. Of is veel van wat ik voor het CV nodig had mij niet geleerd op school?
Die vertaalmachines maken er overigens wel een potje van. Een woord gaat nog maar van bovenstaande tekst maakt de Bing translater dit in het Engels:(http://www.microsofttranslator.com/)
For my trip to Singapore in July i was a resume in English. Now i am more abroad, and with the help of vertaalmachines on the Internet, i was best to put an end. Crazy how many cases a person forget his lessons. Or is much of what i needed for your resume to me not learnt at school?
Daar heb je als docent geen scanner voor nodig om te weten dat er een hulpmiddel is gebruikt. De moraal voor jonge lezers is daarom: Beware pupils! Before you know you write down something that is nonsense! (Ter geruststelling ook BING)
Die vertaalmachines maken er overigens wel een potje van. Een woord gaat nog maar van bovenstaande tekst maakt de Bing translater dit in het Engels:(http://www.microsofttranslator.com/)
For my trip to Singapore in July i was a resume in English. Now i am more abroad, and with the help of vertaalmachines on the Internet, i was best to put an end. Crazy how many cases a person forget his lessons. Or is much of what i needed for your resume to me not learnt at school?
Daar heb je als docent geen scanner voor nodig om te weten dat er een hulpmiddel is gebruikt. De moraal voor jonge lezers is daarom: Beware pupils! Before you know you write down something that is nonsense! (Ter geruststelling ook BING)
3 jun 2009
Disney en school
Afgelopen maandag waren Karin en ik 25 jaar getrouwd en dus speelde de vraag "Hoe gaan we dat vieren?" In kleine kring vonden we en uiteindelijk hebben we de opbrengst uit ons huwlijk, onze kinderen, gevraagd wat ze graag wilden. Uit één mond klonk aan tafel: "Disneyland Parijs!" en als je het vraagt moet je het doen.... Om meteen maar kleur te bekennen het waren drie fantastische dagen en zelfs daar heb ik iets gezien wat met onze organisatie te maken heeft.
In Disneyland zijn vier werelden: Fantasyland, Discoveryland, Frontierland en Advertureland. Vier keer een ander thema met eigen atracties. Vier keer een wereld om in te verdwalen maar tegelijk en overduidelijk is Disneyland één park. Lijkt dat niet op de manier waarop wij met elkaar omgaan in het voortgezet onderwijs van Landstede/SSCO?
Maar in Disney is het gezamenlijk wel flink pittiger. Alle Franse medewerkers wensen je in hun beste Engels: "Have a nice day" Dat is een prestatie van formaat in het Franse land. Het maakt Disneyland ook tot een Amerikaanse enclave vlak bij Parijs.
Zitten we daar ver vanaf? Ik weet het soms niet maar ben regelmatig verrast. Zo was ik met een delegatie op bezoek in TalentStad en werkelijk iedereen die ons op de gang passeerde wenste ons een goede morgen of een hallo. Het maakt meer verschil dan we ons bewust zijn, mag dat dan coperate identity zijn?
In Disneyland zijn vier werelden: Fantasyland, Discoveryland, Frontierland en Advertureland. Vier keer een ander thema met eigen atracties. Vier keer een wereld om in te verdwalen maar tegelijk en overduidelijk is Disneyland één park. Lijkt dat niet op de manier waarop wij met elkaar omgaan in het voortgezet onderwijs van Landstede/SSCO?
Maar in Disney is het gezamenlijk wel flink pittiger. Alle Franse medewerkers wensen je in hun beste Engels: "Have a nice day" Dat is een prestatie van formaat in het Franse land. Het maakt Disneyland ook tot een Amerikaanse enclave vlak bij Parijs.
Zitten we daar ver vanaf? Ik weet het soms niet maar ben regelmatig verrast. Zo was ik met een delegatie op bezoek in TalentStad en werkelijk iedereen die ons op de gang passeerde wenste ons een goede morgen of een hallo. Het maakt meer verschil dan we ons bewust zijn, mag dat dan coperate identity zijn?
26 mei 2009
Scholekster
Elke dag als ik naar mijn werk fiets, zie ik in de berm een Scholekster fourangeren. Hij zit aan de weg naar Dronten bij de rotonde tussen de schoolgebouwen Wederiklaan en Prisma .Hij viel me op omdat ik hem daar niet verwacht had. Ik ken Scholeksters als weidevogels en op de plek van de rotonde is er niets weids eerder iets lommerijks! Bovendien trekt het beest zich niets aan van het paserende verkeer. Nee, deze Scholekster is een echte stadsbewoner.
De vraag is natuurlijk hoe zo iets nu komt. Wat heeft de Scholekster er toe gebracht zijn eigen gebied te verlaten. Tien tegen een dat deze Scholekster sneller zijn wormen vindt dan op het platteland. Mogelijk heeft hij daarom zijn bakens verzet. Bovendien zal hij zelf niet weten dat zijn soort principieel een weidevogel is.
Tsja en dat gaat dan misschien toch weer makkelijker bij vogels dan bij mensen. Wij mensen gebruiken eindeloos tijd om al pratend elkaar van mening te laten veranderen. Terwijl we voor een goede oplossing juist zouden moeten focussen op het probleem. Wil ik eten? Ga dan kijken waar de wormen zijn! Wil je leren? Gebruik dan methodes die het leren stimuleren. Wil je ontdekken? Ga op pad!
Al doende leren we wat de waarde is. Je denkt toch niet dat de Scholekster bij de weg blijft als de wormen op zijn? .. en laten we wel zijn de meeste redenaties zijn er om niet van gedrag te hoeven veranderen.
25 mei 2009
Wiskundeknobbel
Mijn vader was wiskundeleraar en thuis werd om die reden vaak gesproken over wiskundeknobbels. Het zouden bulten op je hoofd zijn waar de wiskundige oplossingen als vanzelf tot stand komen. Ik zou ze hebben, die wiskundeknobbels. Links en rechts aan de voorkant waren ze in ieder geval een verklaring voor mijn wat vierkante hoofd. Bovendien had ik een betapakket op de havo, dus er moest iets zijn.... Uiteindelijk heb ik dat wiskunde-examen ook gehaald maar dat heeft meer gelgen aan mijn leraar, de heer Dorleyn, dan aan me zelf of mijn knobbels.
Nee, erfelijk hebben de kinderen Runia weinig meegekregen van het wiskundig inzicht dat mijn vader ontegenzeggelijk had. We gingen in verpleging, onderwijs en kunst en hoewel we allemaal succesvol zijn, met wiskunde heeft het niks te maken. Zo verdwenen overigens ook de schaakcapaciteiten van mijn vader aan de genetische horizon.
Een generatie verder op is het niet veel beter. Vijf kleinkinderen zijn er en de meesten lieten wiskunde vallen zo gauw het kon of mocht. De laatste die dat deed was Cathalijne die er zelf voor koos om in havo-4 wiskunde-A op te nemen maar vooral gelukkiger werd toen ze besloot het te laten vallen.
Nu zit ik dus alleen nog met Ditmer aan de wiskunde. Hij zit in klas 1 en dan hoef je nog geen moment te denken aan "laten vallen". Overigens zit hij in het Vwo dus voorlopig zit er nog wel wat wiskunde in zijn en mijn leven. Want helpen doe ik wel bij wiskunde. Niet veel, daar houdt mijn zoon niet van, maar wel voor een toets om te ontdekken waar het over gaat en wat er geleerd moet worden. Ik hoop dat Ditmer nog lang wiskunde doet. Zo blijf ik aan mijn vader denken en me afvragen hoe onze eigenschappen overgaan naar volgende generaties.
Bij vijf kleinkinderen moet er toch één wiskundeknobbels hebben???? Kom op Ditmer je kunt het!
Nee, erfelijk hebben de kinderen Runia weinig meegekregen van het wiskundig inzicht dat mijn vader ontegenzeggelijk had. We gingen in verpleging, onderwijs en kunst en hoewel we allemaal succesvol zijn, met wiskunde heeft het niks te maken. Zo verdwenen overigens ook de schaakcapaciteiten van mijn vader aan de genetische horizon.
Een generatie verder op is het niet veel beter. Vijf kleinkinderen zijn er en de meesten lieten wiskunde vallen zo gauw het kon of mocht. De laatste die dat deed was Cathalijne die er zelf voor koos om in havo-4 wiskunde-A op te nemen maar vooral gelukkiger werd toen ze besloot het te laten vallen.
Nu zit ik dus alleen nog met Ditmer aan de wiskunde. Hij zit in klas 1 en dan hoef je nog geen moment te denken aan "laten vallen". Overigens zit hij in het Vwo dus voorlopig zit er nog wel wat wiskunde in zijn en mijn leven. Want helpen doe ik wel bij wiskunde. Niet veel, daar houdt mijn zoon niet van, maar wel voor een toets om te ontdekken waar het over gaat en wat er geleerd moet worden. Ik hoop dat Ditmer nog lang wiskunde doet. Zo blijf ik aan mijn vader denken en me afvragen hoe onze eigenschappen overgaan naar volgende generaties.
Bij vijf kleinkinderen moet er toch één wiskundeknobbels hebben???? Kom op Ditmer je kunt het!
20 mei 2009
Camper-broers
Mijn moeder (bijna 80!) is drie weken in Canada. Na veel wikken en wegen is ze mee met haar twee jongere broers die met twee campers rondreizen.
Toen ze twee maand geleden de uitnodiging met ons besprak, was ze nog niet van plan mee te gaan. De laatste keer dat ze in Canada was, was bij terugkomst de jetlag zo vervelend geweest dat ze nu vond dat ze het daarom niet nog eens moest doen. Natuurlijk hebben mijn broer, zus en ik vanaf dat moment beargumenteerd dat ze juist wel moest gaan. Mijn moeder komt uit een boerengezin met zeven kinderen en al haar zussen emigreerden in de naoorlogse jaren naar Canada. Niet gaan betekent daarom dat je je eigen zussen niet ziet.
Uiteindelijk deed ze het toch. Of ze naar ons geluisterd heeft, weet ik niet. Mijn moeder maakt namenlijk haar eigen keuzes en ik waardeer dat zeer! Vanaf dat moment heb ik haar dan ook vooral geplaagd. Ze ging immers met haar twee jongere broers en die ken ik uit mijn jeugd vooral als friese stijfkoppen die regelmatig met elkaar in gevecht waren. "Weet je zeker dat ze geen ruzie krijgen?" en "Wat doe je als ze straks kwaad wegrijden midden in de bergen?" Mijn moeder lachte en zei dat de scherpe kantjes er inmiddels wel wat af waren bij de broers (nu in de 60).
Tsja en toen kwam dat telefoontje van mijn nichtje om te vertellen dat alles goed was met het gezelschap in Canada maar dat ze niet meer samen reisden. De broers hadden elk een route, een camper en een deel van het gevolg mee. Na twee dagen was het al fout gegaan....
Toen ze twee maand geleden de uitnodiging met ons besprak, was ze nog niet van plan mee te gaan. De laatste keer dat ze in Canada was, was bij terugkomst de jetlag zo vervelend geweest dat ze nu vond dat ze het daarom niet nog eens moest doen. Natuurlijk hebben mijn broer, zus en ik vanaf dat moment beargumenteerd dat ze juist wel moest gaan. Mijn moeder komt uit een boerengezin met zeven kinderen en al haar zussen emigreerden in de naoorlogse jaren naar Canada. Niet gaan betekent daarom dat je je eigen zussen niet ziet.
Uiteindelijk deed ze het toch. Of ze naar ons geluisterd heeft, weet ik niet. Mijn moeder maakt namenlijk haar eigen keuzes en ik waardeer dat zeer! Vanaf dat moment heb ik haar dan ook vooral geplaagd. Ze ging immers met haar twee jongere broers en die ken ik uit mijn jeugd vooral als friese stijfkoppen die regelmatig met elkaar in gevecht waren. "Weet je zeker dat ze geen ruzie krijgen?" en "Wat doe je als ze straks kwaad wegrijden midden in de bergen?" Mijn moeder lachte en zei dat de scherpe kantjes er inmiddels wel wat af waren bij de broers (nu in de 60).
Tsja en toen kwam dat telefoontje van mijn nichtje om te vertellen dat alles goed was met het gezelschap in Canada maar dat ze niet meer samen reisden. De broers hadden elk een route, een camper en een deel van het gevolg mee. Na twee dagen was het al fout gegaan....
Onverbetelijk...en jammer! Vooral ook voor mijn moeder en haar zus die nu in verschillende campers zitten en elkaar niet treffen....en daar was het toch om te doen!
16 mei 2009
Een spelletje Economie Triviant wint...
Met haar ‘Economie Triviant’ sleepte Gerriëtte van Zuthem de Henk Peerprijs, voor vernieuwingen in het middelbaar economisch onderwijs, in de wacht. Naast 250 euro prijzengeld betekent dat eeuwige roem in docentenland. Het idee wordt komende maandag namelijk via de zogenaamde ‘economie kennisbank’ over heel Nederland verspreid, zodat van Vlissingen tot Groningen leerlingen haar uitvinding kunnen beproeven.Het spel Economie Triviant heeft als doel om de economische begrippen erin te stampen bij de eindexamenleerlingen. Want hoewel haar liefde voor het vak schier onuitputtelijk is, beseft ze dat economie voor haar leerlingen soms best saai kan zijn. „Die begrippen zijn wel enorm belangrijk bij een examen, maar als een docent de hele les vragen gaat stellen als: wat is inflatie precies of wat is het kenmerk van een vrijhandelszone, zullen leerlingen na vijf minuten gapend afhaken.”
Het idee is, zoals een geslaagde vinding betaamt, verbazingwekkend eenvoudig. Neem een basis Trivial Pursuit spel, gooi de oude spelkaartjes eruit en vervang ze door eigenhandig gefabriceerde economievragen. Keurig verdeeld over zes categorieën. „Vervolgens deel ik de klas op in vier groepen die het tegen elkaar opnemen. En dan wordt zo’n les opeens wel spannend, want alle teams willen het spel winnen. De teams mogen onderling overleggen voordat ze antwoord op een vraag geven, waardoor er soms hele discussies ontstaan. En daar leer je natuurlijk veel van.”
Omdat de leerlingen de categorieen min of meer zelf kunnen kiezen, weet Van Zuthem meteen welke minder geliefd zijn. „Daar kan ik dan de volgende lessen weer gebruik van maken”.
Volgens de lerares zit we een houdbaarheidsdatum aan het spel. „Na een keer of drie is de lol er wel van af. Maar dan is het het doel, kennis der economische begrippen, natuurlijk voor een belangrijk deel al bereikt.”
Slimme docent en mooi gedaan.... (Overgenomen uit de Stentor van vandaag)
Abonneren op:
Posts (Atom)