Nieuws in Nederland

Het is tien voor twaalf en ik kijk nog even naar het Journaal. Het nieuws: de kersttoespraak van morgen....

Notabene bij de NOS die op 1e kerstdag deze toespraak mag uitzenden worden de hoogtepunten alvast gemeld. De koningin spreekt over vertrouwen en meldt iets over Friso. Een mooi voorbeeld hoe je zelf je nieuws creeert en om zeep helpt, natuurlijk!

Wat een waardeloos gedoe. Morgen meldt Geert W. dat hij het er niet mee is en daar is dan een deel van Nederland het wel of niet mee eens.... Ik vertel het je nu al dan is daar het nieuws ook van af.

O ja, het uitlekken van de toespraak is te danken aan een "wizzkid" die een url wist te verlengen. Al de tweede keer bij onze vrienden van de RVD. De nieuwslezer brengt het als een excuus...maar ik zou zeggen: Je zou er ook voor kunnen kiezen het even een dagje te laten liggen. Er is vast wel iets anders van importantie gebeurd in de wereld.

Het uitlekken wordt gemeld door de "kwaliteitskrant" de Volkskrant

Opkomen voor jezelf

Het leven brengt niet altijd wat we er van verwachten. Vandaag ga ik met m'n dochter naar school om te horen of ze verder mag met haar opleiding. Ze wil zo graag werken in de zorg maar op een of andere manier wint haar onzekerheid het te vaak van haar dadendrang.

Mijn zoon zit daar niet mee. Zijn levensmotto is "Opkomen voor jezelf en anderen naar je hand zetten!" Gister gaf hij haar tips voor het gesprek. Opkomen voor z'n zus doet 'ie ook en mij is inmiddels duidelijk waarom hij al zo vaak de dans is ontsprongen.  Het zit niet in wat je kan maar hoe je het over het voetlicht brengt.

Wat de uitkomst ook zal zijn, het zal ons vormen. Het deed me denken aan de speech die Steve Jobs hield voor de studenten die op Stanford hun diploma behaalden....




connecting the dots, follow your hart and never give up. Mijn dochter komt er wel en de zorg heeft haar nodig!

Balans....

"Zet een groep basisschool leerkrachten bij elkaar en binnen de kortste keren gaat het over de leerlingen. Over een kind dat sterretjes in zijn ogen krijgt omdat die leren leuk vindt. Of over een jongen die juist nauwelijks tot leren komt, 'ie niets oppikt, maar voor wie de juf toch haar uiterste best doet om te voorkomen dat hij naar het speciaal onderwijs moet."

Zo start het artikel dat ik vandaag las in Trouw en gaat over de professionele ruimte voor leraren. Indirect ging het ook nog een beetje over mij want in dat artikel wordt verwezen naar besturen die die professionele ruimte steeds verder inperken. Letterlijk zegt dat Walter Dressher ( AOB) "vroeger besloten schoolbesturen over weinig meer dan het aanstellen van leraren. Maar tegenwoordig hebben besturen veel meer macht. Tot aan beslissingen over welke lesmethode wordt gevolgd en welke boeken daarbij horen."

Over die keuze van leermiddelen voel ik me altijd aangesproken. Twee jaar terug deden wij immers als eerste een andersoortige aanbesteding van leermiddelen. Eén van de uitgangspunten daarbij was dat docenten dezelfde methodes zouden gaan gebruiken zodat er onderling met elkaar kan worden samengewerkt en gedeeld. (toetsen, indelingen, werkwijzes....) Inmiddels zijn de eerste kenniskringen gestart en de mensen enthousiast.

Zo ontstaat nieuwe professionele ruimte. Niet ingeperkt door een bestuurder maar juist bedoeld om ruimte vrij te maken voor de aandacht voor kinderen en hun leren. Daar gebeurt immers het echte werk: In de pedagogisch-didactische relatie tussen leerling en docent met de vraag wat nodig is om (verder) te leren. Het lijkt me goed dat we voor die professionaliteit ruimte maken.

Dat kun je doen door in de massa eenduidige keuzes te maken waardoor docenten elkaar kunnen benutten bij het oplossen van de lastige vragen die leerlingen soms aan hen stellen. Zeg nu zelf, hoe vaak zien we niet hoe we anderen verder kunnen helpen en wat zij nodig hebben.... Daarmee krijg je geen eenheidsworst. Het is hetzelfde massamaatwerk dat ten grondslag ligt aan de 350 modellen waaruit je kan kiezen bij Audi.

Het thema professionele ruimte verdient dus in mijn ogen terecht de aandacht maar laten we het vooral niet te eenzijdig benaderen.  Zeker niet in een land dat het geld verdient met innovatie. Iedereen weet dat in dat werk samenwerking met anderen wordt gevraagd. Het is de basis waarop mensen oplossingen creëren. Simpelweg omdat je samen meer weet dan alleen.

Mag dat ook gelden voor het onderwijs en de docenten?
Ze verdienen het!

Meer variatie...

Nu ik opnieuw ben begonnen met bloggen, heb ik ook deze site maar eens onder handen genomen. Er stond nog een vraag over de layout op waarvan de houdbaarheidsdatum was verstreken en nog wat andere dingetjes die nu keurig zijn opgeruimd.

Toen ik eens beter keek, zag ik rechts het lijstje scholen staan waarvan ik bestuurder ben. Ook dat lijstje bleek niet meer up-to-date maar liefst drie scholen waren niet genoemd. Voordat je nu denkt dat dit het gevolg is van de niet afnemende overname drift van Landstedegroep, wil ik je melden dat het gaat om drie initiatieven die in het palet van scholen zijn ontstaan omdat er mensen waren die ze wilden.

Het gaat om een Jenaschool voor VO, een nieuw internationaal gymnasium en een school voor hoogbegaafden. Ze heten JenaXL, Orfeo en UniqXL. Ze staan in Zwolle (2) en Dronten (1).

Achter die scholen zitten niet alleen betrokken medewerkers maar vooral ook ouders van leerlingen. Ze zochten en vonden iets bijzonders voor hun kroost. Daardoor is hun betrokkenheid bij school veel groter dan in doorsnee scholen. Dat is leuk om te zien en van grote meerwaarde in een tijd waarin ouders zich soms lijken af te keren van school.Zo leiden initiatieven tot kleine op een doelgroep gerichte scholen.

Het laat zien waar een groot bestuur vooral goed in kan zijn: Kleine onderwijs voorzieningen laten ontstaan die gedragen worden in de omgeving.

Hoezo we zijn grootschalig?

Hoe goed is mijn computer in taal....?

Vorige week installeerde ik Dictation op mijn Iphone. Sindsdien spreek ik veel van mijn sms'jes en mailtjes in. Zelfs interpunctie herkent dit programma en door je contacten te koppelen 'begrijpt' hij ook nog over wie ik het heb.

Een paar jaar geleden was zo'n programma nog waardeloos. Ik herinner mij de eerste vertalingen van een programma van Philips dat gesproken woord kon omzetten in geschreven tekst. Het corrigeren was meer werk dan het zelf tikken dus echt veel plezier heb ik er nooit van gehad. 

Als ik je nu vertel dat de totale tekst in deze blog is ingesproken en dat er slechts drie correcties zijn aangebracht, hoef ik je niet te overtuigen hoeveel beter deze programma's inmiddels zijn geworden. 

Het zou nog beter gaan als we meer fouten zouden toestaan.  Ter gerustelling jullie zouden deze blog ook met de drie vertaalfouten wel hebben begrepen, denk ik, maar ik wilde ze niet laten staan.

Daar is durf voor nodig en om me zelf en anderen daartoe aan te zetten het onderstaande filmpje. 



Muziek is een krachtig communicatiemiddel - het zorgt ervoor dat we lachen, huilen, denken en vragen stellen. Bassist en vijfvoudig Grammy winnares, Victor Wooten, vraagt ​​ons muziek te benaderen op dezelfde manier waarop we de verbale taal leren - door te kiezen voor fouten en zo vaak mogelijk te spelen. (vertaling google vertalen, vergelijk de tekst bij You Tube)

Tsja... De computer is al een stuk beter dan ik op de HAVO! Gebruiken dus!

het allerkleinste...

Vorige week keek nog een keer naar "het allerkleinste..." de lezing die Robbert Dijkgraaf voor DWDD hield in de Westergasfabriek. Op de dag zelf was ik er niet en ondanks een vroege aanmelding was het Cathalijne en mij niet gelukt om er bij te zijn in Amsterdam. Zij en ik zijn niet echte natuurkundigen maar sinds de eerdere lezing over de oerknal zijn we fan Robbert! Hij kan het zo uitleggen dat je het je bijna kan voorstellen. Abstracte tekeningetjes uit mijn havotijd krijgen vulling...of beter...leegte. Want daar waar Robbert uitlegt wat er in atoom tussen kern en electronen zit en dat doet door Westergasfabriek als een atoom voor te stellen en een peperkorrel als kern, begint die leegte....onmetelijke ruimte...fascinerend...

Zullen we deze inhouden meenemen in het onderwijs ?

Gezocht: Nieuwe docenten....

Al jaren kondigt zich het lerarentekort aan en via programma's als "opleiden in de school" proberen wij met elkaar dat tij te keren. Op zoek naar jonge mensen die in het onderwijs aan de slag willen maar wat blijkt...

Net afgestudeerde docenten hebben het niet makkelijk op de arbeidsmarkt, volgens de cijfers van de Dienst Uitvoering Onderwijs. In 2011 waren er ruim 7000 mensen minder aan het werk in het primair en voortgezet onderwijs dan een jaar ervoor. Vooral voor jonge onderwijzers, vaak met een tijdelijk contract, is veel minder plaats, concludeert DUO. 

In het basisonderwijs daalde het aantal werkzame docenten onder de 25 in een jaar tijd met liefst 21 procent. In het speciaal basisonderwijs was de klap nog groter: tussen de 25 en 30 procent banenverlies voor deze groep. In het voortgezet onderwijs was de daling iets minder groot, maar nog altijd 9,4 procent. Tegelijkertijd stijgt het aantal docenten dat tussen de 55 en 65 jaar is.

'Oudere leraren werken langer door. Vroeger gingen ze met pensioen op hun 61e. Inmiddels is dat gestegen naar 63, want dat levert de docent financiële voordelen op', legt de woordvoerder van de Algemene Onderwijsbond (AOb) uit. Door de groei van het leerlingenbestand konden toen ook nieuwe docenten instromen terwijl de oudere bleven werken.

'Nu stromen de jonge docenten niet meer in. En doordat de pensioenleeftijd omhoog gaat, blijven oudere docenten nog langer. We raken de jongere docenten kwijt. Over een aantal jaar moet je ze dan weer enthousiasmeren als de oude garde alsnog uitstroomt.'

En dan te bedenken dat de oudere generatie het moeilijk heeft in het werk en juist jonge leraren een positief effect hebben op de betrokkenheid van leerlingen.. Het duurt dus nog even voor we van goed naar excellent gaan in Nederland!

Zullen we het nog eens proberen....?

Kun je iets weer oppakken dat je meer dan twee en half jaar aan je voorbij hebt laten gaan? Dat is de vraag ... en die vraag mag gesteld worden want op 18 maart 2010 schreef ik hier mijn laatste blog.

Bij basgitaarspelen lukte het me in 1995 zelfs met een tussenpose van 25 jaar. Ja, het was eerst onwennig maar ergens zat het nog in me. Uiteindelijk werd ik op latere leeftijd zelfs beter dan toen ik nog jong was. Zo zie je maar weer, gewoon doen is het begin van alle leren.

Ter gerustelling in de anderhalf jaar dat ik hier niet schreef is er genoeg door mij op papier gezet. De Nederlandse taal ben ik dus nog machtig.

Ik weet nog waarom ik stopte met mijn weblog:  Er waren te veel zaken die me bezighielden waarover ik niet wilde schrijven. Toch heb ik in de tussentijd de weblog wel gebruikt. Hij staat namelijk vol met annecdotes die ik in lezingen en op andere plaatsen gebruik om duidelijk te maken wie ik ben, hoe ik denk en wat ik belangrijk vindt.

Misschien moet ik daarom het bloggen maar weer es oppakken.  Er is immers genoeg om op te reflecteren en ook dat stimuleert het leren.