Lokale verankering

Vandaag sprak ik twee keer met Burgemeester en Wethouders. In Nunspeet mocht ik mee met de bedrijfspresentatie van Landstede aan het B&W van de gemeente Oldenbroek en daarna was ik in VIA met het B&W van Dronten omdat we ook in Dronten wel zo'n mooie VMBO-school willen. Een dagje netwerken kan je veel leren....

Opvallend in de ochtend, vond ik de lokale betekenis en de breedte van Landstede. Het bepaalde me bij de verschillen tussen VO en ROC. VO-scholen zijn vooral met onderwijs bezig en zien lokale verankering vooral in het verlengde van die opdracht. In ROC Landstede is de insteek anders. Zij bewegen veel meer op het grensvlak van onderwijs en maatschappij en weten daardoor een betere verbinding te leggen met lokale initiatieven en bestuurders.

Leuk vond ik ook om de medewerkers te horen in het perspectief van de missie van de instelling. Het laat zien dat mooie woorden op papier betekenis hebben in het handelen van alle dag.

Lokale verankering komt vooral tot uiting door veel zaken met elkaar te verbinden. Zo kunnen de leerwerkprestaties van studenten een enorme bijdrage leveren aan een betere samenleving. Ook ik hoor daar graag bij.

In de middag lieten we B&W Dronten VIA zien. Een school met lokale betekenis en enorme mogelijkheden voor leerlingen en samenleving. Een school die laat zien dat vanuit eigenheid en verantwoordelijkheid veel mogelijk is. Jaloersmakend en met de boodschap dat investeren in goede faciliteiten loont.

Aan het eind van de dag bedacht ik me wel dat nu we zoveel verschillende zaken doen en behartigen, het er meer op aan komt om in focus te blijven met de opdracht en de doelgroep.

De samenwerking met nieuwe partners leert mij immers dat er nog veel in de toekomst besloten ligt maar dat we dat alleen kunnen bereiken als we mensen op de juiste manier weten aan te spreken.

Een hele dag ICT

Vandaag heb ik vooral de hele dag gecomputerd. Een erg verslavende bezigheid en nog afwisselend ook. Naast een ontwerpsessie voor het intranet en web, veel gesprek en heel veel gezien en geprobeerd. Wat is er toch veel mogelijk. Voor mij blijft het een wonder dat we die mogelijkheden van ICT nog zo weinig weten te gebruiken in het onderwijs.

In de gesprekken werd me opnieuw duidelijk dat bijna iedereen betere faciliteiten wil. Meer en snellere computers met programma's met de juiste look en feel. Ik ben het er graag mee eens en met de aanschaf van glasvezel en faciliteiten zoals in VIA of IJsselmuiden laat de scholengroep wat zien.

Maar naar de programma's die we gebruiken, kijk ik wat anders. Want in de ren naar voren, stel ik vast dat de mogelijkheden van de huidige (en beschikbare) programma's nog nauwelijks worden benut.

Investeren terwijl je weet dat wat je hebt niet wordt gebruikt, is altijd dubieus. Vaak hoor ik dat juist de voorzieningen de mensen over de streep zullen trekken maar de praktijk leert anders. De aanschaf, uitrol en het gebruik van nieuwe middelen moet structureel worden aangepakt. Dat hebben we tot nu toe te weinig gedaan. We hebben een hoog vrijheid blijheid gehalte ingebouwd op ICT en kennen daardoor digitaal een rommelige aanblik. We staan het zelfs toe dat medewerkers niet medoen, omdat.... (vul het zelf maar in)

Veel goede voorzieningen hebben daardoor geen blijvende plek gevonden. Daarmee missen onze leerlingen mogelijkheden die er wel zijn en is het onderwijs dat we geven minder goed dan mogelijk is.

Daar gaan we direct mee stoppen. Dat gaat niet om het aansluiten van nieuwe computers en programma's maar vooral om het aansluiten van mensen.

De voorlopers in IJsselmuiden

Deze week in het nieuws: Twee brugklassen van het Ostrea Lyceum in Goes worden een jaar lang uitgerust met Ultra Mobile PC's (UMPC's). Dit gebeurt in het kader van een pilot van het SURFnet/Kennisnet Innovatieprogramma. De proef is een initiatief van de school zelf, het Innovatieprogramma faciliteert hierbij en zorgt ervoor dat opgedane kennis en ervaringen beschikbaar worden voor het onderwijs in Nederland.

Bij een aantal vakken moet al het huiswerk worden gemaakt op de minilaptop en worden ingeleverd via de Elektronische Leeromgeving. De leerlingen gebruiken de minilaptops ook om tijdens de lessen gebruik te maken van het internet of van de software die geïnstalleerd staat op de minilaptop. Toetsen in deze klassen worden zoveel mogelijk digitaal afgenomen. De leerlingen mogen de minilaptops mee naar huis nemen en de vakdocent is de avond voor een proefwerk online met zijn leerlingen om nog even uitleg te geven en te testen of iedereen goed is voorbereid voor het proefwerk.

Het project wordt begeleid door Piet Kommers van de Universiteit van Twente. De verwachting is dat leerlingen meer betrokken raken bij het onderwijs door een betere aansluiting bij hun belevingswereld binnen en buiten de klas.

Waar heb ik dit verhaal toch eerder gehoord??? O, ja in IJsselmuiden! Leerlingen hebben daar al drie! jaar een laptop. Dit voorjaar evalueerde ik het gebruik omdat de laptops vervangen moesten worden. Hoewel de gesprekspartners teleurgesteld waren over het ELO-gebruik, moesten ze toegeven dat de aanwezigheid van de laptop geleid heeft tot een intensiever gebruik van ICT bij leerlingen. Zij vinden het ook leuk, maar ouders en docenten zijn van een andere generatie en hebben meer tijd nodig.

De resultaten van de pilots worden gepubliceerd op www.mobieleonderwijsdiensten.nl/pilots.

Wat ben ik toch een sufferd dat wij dat zo maar doen en anderen zich laten begeleiden door wetenschappers. Maar ook: wat zijn we toch een leuke club dat we zonder dat iemand het weet al drie jaar vooruit zijn!

Innovatie en lerarentekort

De VO-raad nam vandaag het initiatief tot oprichting van het Innovatieplatform-VO. Het doel van het platform is om met de innovatieve inzet van ICT het onderwijs eigentijdser en aantrekkelijker te maken voor zowel scholieren als docenten. Ook ik bezocht de aftrap in Utrecht.

Deelnemers zijn niet alleen scholen in het voortgezet onderwijs maar ook het ministerie van Onderwijs, de TU Delft, het Innovatieplatform, Kennisnet, de educatieve uitgeverijen, CapGemini en IT-giganten IBM en Cisco Systems.

Een slimme inzet van ICT in de scholen kan het onderwijs minder docentafhankelijk maken en tegelijkertijd uitdagender voor toekomstige leerlingen en docenten. Dit platform moet drie doelen dichterbij brengen:

• meer digitaal onderwijs voor leerlingen,
• het aanpakken van het lerarentekort
• het uitdagender maken van het beroep van docent

Het tekort aan leraren loopt volgens voorspellingen op tot 9,5% in 2015. Om dit te ondervangen werd eerder het Convenant LeerKracht gesloten. Met daarin een aantal maatregelen om het docentschap aantrekkelijker te maken. Maar er is meer nodig en daarom deze inzet.

Het gaat wel wat betekenen. "Onderwijs 2.0 vraagt om docenten 2.0", zei een deelnemer in de discussie. Treffender kun je het m.i. niet zeggen. Nieuwe werkwijzes voor generaties die anders leren, aangeboden door mensen die weten wat er kan en mag.

Kortom: Mediawijsheid

Tim in Amerika

Vandaag ontving ik een mailtje van mijn goede vriend Henk. Zijn zoon Tim studeert een jaar in Amerika en schrijft op blogspot.com over zijn belevenissen. Omdat Tim deze week over onderwijs schreef, mailde Henk me.

Lees hier wat Tim schreef.

Na mijn bezoek aan de VS begrijp ik maar al te goed wat Tim schrijft.

Laat je gezicht zien...

Is goed onderwijs mogelijk als je elkaars gezicht niet kunt zien? Minister Plasterk vindt van niet. Hij voert op alle scholen in Nederland een boerkaverbod in. Naast leraren en leerlingen mogen ook andere personeelsleden, ouders, bezoekers en leveranciers geen gelaatsbedekkende kleding dragen op dagen dat de school open is. Het streven is om halverwege volgend jaar een wetsvoorstel aan de Tweede Kamer voor te leggen.

Voor goed onderwijs is het van 'essentieel belang' dat leraren en leerlingen elkaar kunnen zien, licht het ministerie van Onderwijs maandag toe. Zo zouden leraren moeten kunnen zien hoe een leerling zich voelt en reageert op 'zaken die in de les of op het schoolplein' worden besproken.

Opmerkelijk in een tijd waarin afstandsleren en digitale hulpmiddelen aan terrein winnen. Het laat ons zien dat naast die hulpmiddelen vooral contact van belang is. Elkaar zien en gezien worden.

Opmerkelijk ook omdat onderwijs volgens de gehanteerde argumentatie emoties oproept. Ik mag hopen dat dat zo is. Want dan zou het leren makkelijker gaan dan wanneer de zaak ons koud laat.

Plasterk stipte eveneens enkele uitzonderingen aan: in een toneelstuk mogen leerlingen nog steeds een boerka dragen en ook tijdens een lascursus mag er een masker worden opgezet.

Gelukkig maar: Plasterk is niet van helemaal los van de werkelijkheid