Horloge

In het kerstpakket van vorig jaar zat een horloge. Je kunt er niet alleen de tijd op aflezen maar ook je hartslag mee meten. Hoewel: De betrouwbaarheid van deze functie is nooit vastgesteld of kent een foutmarge die zelfs een modaal gebruiker direct opvalt...

Gezondheid was het thema van het pakket... De reacties waren enthousiast en een aantal medewerkers is zelfs door de fitpas gaan sporten. Werkgeverschap ten top!

Van het horloge heb ik altijd gedacht: "Wat moet je er mee?" Maar toen in januari de batterij van mijn dure klokje er mee ophield, wist ik het meteen. Sindsdien draag ik het horloge. Kennelijk is het meer mensen zo vergaan. Steeds vaker zie ik het horloge om de pols van een medewerker. Gevraagd naar de reden, krijg ik steevast het antwoord: "De batterij van eigen horloge was leeg!"

Gemak dient de mens en straks herkennen we elkaar aan een horloge...

H-flat

De afbraak van mijn geboortehuis vordert gestaag. Het zal niet lang meer duren en dan zal waar ik ben opgroeid zijn veranderd in een kale vlakte. Alleen de H-flat staat er nog....

Ik zie jullie denken: "H-flat... wat zou dat zijn?" Wel....De wijk waar ik ben geboren is een na-oorlogse nieuwbouwwijk met flats. De straten zijn er smal en de flats omsluiten het groen waar wij als kinderen voetbalden. Aan de kopse kant stonden de zogenaamde H-flats. Zij danken hun naam aan de vorm die ze van boven hebben.

Die H-vorm is me in mijn jeugd nooit duidelijk geworden, maar toen ik laatst een luchtfoto zag, begreep ik het! Daarmee zijn deze flats voor mij het symbool voor het perspectief: Als je er in zit zie je iets anders dan wanneer je er van boven naar kijkt.

Probeer het niet uit te leggen: De wereld van de planologen en de bewoners komen al te vaak niet bijeen. Dat wil overigens niet zeggen dat ze over en weer geen goede bedoelingen zouden hebben... Ze verschillen alleen van perspectief!

Vanuit de Neringstraat hebben wij ook dat perspectief van boven maar als je in onze scholen werkt, zie je die kwaliteit niet. Ook hier geldt waarschijnlijk: Niet alles willen uitleggen maar wel van waarde willen zijn voor een ander!

Overgewicht en OVC

Vandaag twee discussies in een: ben ik te zwaar en moeten we door met de Onderwijs Vernieuwings Coperatie? Op het oog hebben deze zaken niets met elkaar te maken maar via mijn dochter komen ze in deze blog bijeen.

Vanavond waren Karin en ik namelijk bij de presentatie van de projectweek van mijn dochter. Leuke kinderen vertellen over leuk onderwijs en weten te vertellen wat ze geleerd hebben. Het thema: voeding en gezondheid...

Ik vond het echt leuk maar...Het aantal malen dat de computer als presentatiemiddel werd gebruikt was 1 en het aantal malen dat kinderen verwezen naar het internet als bron voor hun onderzoek: 0. Een schamele oogst voor iemand die houdt van toegankelijke digitale kennis.

Thuisgekomen sprak ik nog ff na en daarna sprak Karin mij aan op mijn werkdruk, gebrek aan beweging en gezondheid. Even googlen bracht ons bij de BMI-meter. De index waarin lengte en gewicht worden gespiegeld. Wie dat doet( klik hier) vindt voldoende materiaal voor een project.

Waarom zag ik dat dan niet in de projectweek over voeding en gezondheid van mijn dochter? Hebben we daar dan de Onderwijs Vernieuwings Coöperatie voor nodig die ons verwijst naar de content? Ik denk het niet... We hoeven immers alleen maar te bedenken dat het ingooglen van een begrip voldoende is voor een ruim voldoende inhoud van een projectweek.

Wat we moeten leren is daar de goede opdrachten bij te formuleren. Misschien is dat meer voor ons Centrum voor Leren en Opleiden dan voor de contentdeskundigen van de OVC....

....en ja ik ben te zwaar...

Clarence Seedorf

Twee jaar na de onwaarachtige ondergang tegen Liverpool in de finale van de Champions League zijn bij de reprise de ogen vooral gericht op AC Milan.

Clarence Seedorf, die zich als succesvolste Nederlandse voetballer van zijn tijdperk voor zijn vijfde Europese finale opmaakt, sprak dezer dagen temperende woorden. ,,Die wedstrijd is twee jaar geleden, dat vergeet je toch?’’, zei hij in het Algemeen Dagblad. ,,Ik zie geen animositeit of revanchegevoelens. Zéker niet bij mezelf. Zoiets wordt ons aangepraat door de media.’’

Het past bij de welhaast boeddhistische allure die Seedorf, in evenwicht buiten het veld en in blakende vorm erbinnen, zich langzamerhand heeft aangemeten. Maar ook verguisd en niet opgesteld in het Nederlands elftal. Hoe zit dat?

Het lijkt me allemaal een kwestie van context. Clanrence is een geweldige voetballer en schitterde al in vele wedstrijden in de Champions League. Zo gauw hij echter in het Nederlands elftal wordt opgesteld is er van die glans niet veel meer over. Niet omdat hij niet kan voetballen maar omdat hem niet de positie wordt gegeven waarin hij zijn kracht kan gebruiken.

Het is als het verhaal in school waar we deze week met rectoren hebben gesproken over hun opdracht en speelveld. 't is goed dat we daar dingen in hebben veranderd. We willen immers allemaal kunnen schitteren zoals Clanrence bij AC-Milan.

Knevel & van den Brink

Thuis gekomen van een lange dag schuif ik eenzaam nog ff aan bij de TV. In een speciale uitzending vanuit de Jaarbeurshallen in Utrecht volg ik Knevel & Van den Brink die de ministers en staatssecretarissen van het kabinet-Balkenende IV interviewen.

Het kabinet sloot vandaag het belangrijkste deel van zijn honderd-dagen-tournee af in de talkshow 'Knevel & Van den Brink'. In het programma werd de balans opgemaakt van de gesprekken die de bewindslieden de afgelopen maanden voerden in het land. Het kabinet-Balkenende IV heeft honderd dagen gebruikt om naar de burgers te luisteren. De bewindslieden toerden per bus door het land om met burgers en maatschappelijke organisaties te praten. Op basis daarvan gaan ze hun beleid bepalen.

Opvallend veel werd er gepraat over de inzet van de 10 miljard euro die het kabinet nog moet verbinden aan nieuw beleid. Nooit genoeg en hoe bepaal je dan prioriteit?

De aanpak lijkt op het laatste formatieplan van het SSCO. Ook daar is beleidsruimte die de rectoren met elkaar mogen/moeten invullen. Het stimuleert de teamgeest maar wat is het soms lastig als een ander er met de poet vandoor gaat...

Staatssecretaris en lesmarathon

In de Stentor van vorige week is te lezen dat staatssecretaris van onderwijs, Marja van Bijsterveldt de lol van een lesmarathon wel inziet. Ze beantwoordde vragen van het Tweede Kamerlid Margot Kraneveldt (PvdA) over deze actie, die pas op het Agnieten College, locatie Meander is gehouden.

Het kamerlid ging ervan uit dat de lesmarathon een initiatief van de school was om een tekort aan geplande onderwijstijd te compenseren. Dit was geenszins het geval, antwoordde de bewindsvrouw. „De lesmarathon van het Meander was een ludieke actie van leerlingen, die op een vrolijke manier aandacht vroegen voor hun dagelijkse lange lesdagen.“ Ze benadrukt dat het Meander geen extra lesuren hoeft in te vullen. „Het Agnieten College heeft in dit schooljaar in goed overleg met de inspectie voldoende onderwijstijd ingepland.“

Eindelijk enige positieve bevestiging maar ik voorspel ook weer veel reacties....
Iedereen zal er het zijne wel weer van vinden!

Hoe hou je het bij...?

Steeds meer mensen in mijn omgeving lopen rond met smartphones. Ook ik heb er een. Het laatste hebbeding om een goede relatie met je secretaresse te houden, denk ik vaak. Maar helpt het ook?

Natuurlijk was ik bij aanvang enthousiast. Alles werkte tip-top. Ook ik! Alles ging in mijn nieuwe dingetje en als ik binnen rende aan de Neringstraat begon het ding vanzelf uit te wisselen met de centrale computer.

Daarna ging het mis. De ICT-betrouwbaarheid viel wat tegen en dus kreeg ik nieuwe software. Na installatie moest ik die zelf instellen en daar bleef het liggen. Nu moet ik zelf op knopjes drukken en dat kan ik wel, maar de bedoeling van die dingen is dat je er niet aan hoeft te denken....

Inmiddels gelooft Coby me al lang niet meer en mompel ik weer net zo vaak onverstaanbaar over mijn bezigheden als eerder. Ik weet het: Ik moet niet zeuren en morgen gewoon de boel ff regelen met ICT.

Zoals altijd: Het ligt niet aan een ander maar aan mijzelf!

Moederdag en huiswerk

Mijn dochters hebben niet zulke geweldige cijfers op school. De school staat voor ze klaar met hulp en goede adviezen: De een kan beter afstromen de ander aan het werk. Maar omdat onze kinderen daar toch niet zoveel trek in hebben, komen wij ook als ouders aan de beurt.

Kostbare thuismomenten gaan sindsdien voorbij met het uitleggen van zaken die ze misschien op school hadden moeten opdoen... maar ja daar is het zo gezellig in de klas en op het leerplein. Je mist welk eens wat zal ik maar zeggen....

Dus zit ik mijn meiden op de huid met schema's en extra werk. Ik ben namelijk een oude onderwijzer die er in geloofd dat je bijna alles kunt leren als je er maar voor gaat zitten. Ook op moederdag gaat dat door! Dus tussen de festiviteiten bij moeder en beide oma's, blokken de dochters. Op Engels, Duits en de erfelijkhedsleer. Dat laatste ken ik uit mijn hoofd maar ook de woordjes leer ik soms sneller dan de meiden. Is dat nu leren leren?

Ik heb wel respect voor ze maar moet ook vaak mopperen om de boel gaande te houden. Ze willen er namelijk graag onderuit en dat laat zien dat zij in de fase zitten waarin ze wel iets willen maar er toch niet alles voor over hebben.

"Jij moet aan het werk. Ik heb al een diploma" zei ik vroeger al tegen mijn leerlingen. Die knikten dan jaloers. Mijn dochters schelden liever op me...!

Leerlingen aan het woord

Ik lees in de krant:

De leerlingen van het Meander wijzen erop dat er wel heel erg makkelijk naar het onderwijspersoneel wordt gewezen als er bijvoorbeeld sprake is van lesuitval.

Ze doen allerlei leuke en interessante dingen met ons, maar dat wordt niet gezien.“De lesmarathon, die door de leerlingenraad is bedacht, werd niet voor niets ook ondersteund door het personeel. „Dat schept een band. Wij zijn trots op onze school. Allemaal. Dat willen we niet zomaar kapot laten maken“, meent Lisette.

De Meander-leerlingenraad wil binnenkort kijken of ook andere scholen aan speciale acties mee willen doen om de politiek in Den Haag de „goede weg te wijzen“.

.. PR voor je school? laat dat maar aan de kids over!

Geld? .. maak er onderwijs mee!

Met bovenstaande uitspraak op zak, heb ik financiën altijd een uitdaging gevonden. Het blijft een hele kunst om het geld aan de goede dingen te besteden en ook landelijk gaat op dat gebied wel eens iets mis...

Zo blijkt het nieuwe potje voor scholieren met een leerachterstand geld uit te keren aan scholen die zulke kinderen niet hebben. Zo heeft het Barlaeus Gymnasium, een eliteschool in het centrum van Amsterdam, onlangs 380.000 euro subsidie gekregen. Het ministerie van Onderwijs erkent dat de regeling, die sinds 1 januari geldt, ‘grofmazig’ is. ‘Het geld is bedoeld voor scholen die het het hardst nodig hebben. Je ziet nu dat het in enkele gevallen anders uitpakt’, aldus een woordvoerster van het departement dinsdag .

Ik ben benieuwd of onze verdelingskeuzes de toets der kritiek kunnen doorstaan. Hoe vaak verdelen we immers niet "eerlijk per leerling" terwijl we het eigenlijk bij een doelgroep willen laten uitkomen om er iets mee te doen dat we echt belangrijk vinden?

.. en als we dat dan doen, is het ook niet zo maar goed. Vandaag riep nog iemand over de leuke Ja-maar bijeenkomst: JA, maar.... hoeveel Agnieten mensen zijn daar nu helemaal geweest? Moeten we daar dan geld aan geven? Overigens was dit een opmerking nadat werd geconstateerd dat er te weinig geld zou zijn voor scholing van medewerkers.

Tsja, ook zelf niet naar die avond geweest, dacht ik. Zal ik het zeggen...?

Kun jij rekenen & taal?

Aankomend studenten beheersen het rekenen slecht, lees ik in de krant. Ook hun taalvaardigheid is onder de maat. De HBO-raad vindt daarom dat er een tussenjaar moet komen waarin middelbare scholieren fatsoenlijk leren lezen en schrijven voor ze naar het hbo gaan.

‘Het is krankzinnig dat scholieren nooit worden afgerekend op spelling.’ Rob van Dijk, leraar Nederlands aan het Montessori Lyceum in Amsterdam, kan er niet over uit. ‘In het centraal schriftelijk zitten twee onderdelen voor Nederlands: een tekstverklaring en een samenvatting. In de voorschriften staat nadrukkelijk dat er bij de tekstverklaring geen punten mogen worden afgetrokken voor spel- en stijlfouten. Bij de samenvatting mogen spel- en stijlfouten maximaal tot 20 procent aftrek leiden. Dat is helemaal niets.’ Wie heel slecht spelt, verliest hooguit één punt. Een 7 in plaats van een 8. Ook de schoolexamens toetsen nauwelijks de spelkunst en de grammatica, en dat ligt niet aan de scholen.

‘Ik vind het heel frustrerend’, zegt Van Dijk. ‘Leerlingen willen het best leren, maar het wordt ze gewoon nooit gevraagd. Ook niet buiten school. In de hele maatschappij lijkt niemand zich nog voor spelling en grammatica te interesseren.’ Conrector Peter Romein is het eigenlijk simpel: een overheid die ander onderwijs wil, hoeft alleen maar het examen te veranderen.

... en dan te bedenken dat ik bij het verlaten van het VO ook niet goed kon spellen. Toen ik begon met werken, schreef ik nog veel fouten. Eenmaal conrector corrigeerde mijn rector mijn eerste brieven. Waarvoor ik hem nog steeds dankbaar ben. Daarna kreeg ik een baas die Nederlands had gestudeerd en daarom vond dat ik het zelf moest kunnen! Inmiddels is dat zo. Hoewel ik me graag laat corrigeren door Coby.

Gewoon veel doen, dan komt het van zelf, stel ik daarom na al die jaren voor me zelf vast. Te snel iets willen bijspijkeren, gaat m.i. voorbij aan de gedachte dat er voor alles een tijd is. Terwijl die verstrijkt kunnen mensen vooral veel voor elkaar kunnen betekenen door op elkaar te passen.

.. of zien jullie nog steeds tefeel spelvouten bij deze taalswakelling...

Meivakantie

Het heeft wekenlang niet geregend, maar maatregelen tegen de droogte zijn nog niet nodig bericht de krant die ik vanmorgen lees. Ik heb vakantie en zit er dus niet echt mee dat dit voorjaar meer op een zomer lijkt. Het biedt me de mogelijkheid volop te wandelen en te fietsen.

Ondertussen stel ik vast dat het milieu hip is en ook de reclame beheerst. Zo promoot Daihatsu zijn auto’s met de lage CO2-uitstoot. Laat BCC in een tv-spotje een verkoper in een ondergelopen winkel klimaatvriendelijke producten verkopen. En laat energiebedrijf Nuon een jongen in het voetbalstadion de stroom uitdraaien. Met dank aan Al Gore! Vooral met CO2-reductie profileren automakers en energiebedrijven zich graag.

Om de opwarming van de aarde onder de 3 graden te houden zou elke wereldburger 60 dollar per jaar moeten betalen. Dat staat in het nieuwste klimaatrapport van de VN. Een overzicht van de laatste wetenschappelijke inzichten over het klimaat.

Zouden Nederlanders dat er voor over hebben, nu ze menen te kunnen vaststellen dat ze in Zuid-Frankrijk wonen?