De goede dingen, goed doen

Vandaag namen we afscheid van Henk Reuvekamp. Henk is 23 jaar in dienst geweest als hoofdadministrateur en was in latere jaren vooral betrokken bij en verantwoordelijk voor huisvesting.

Henk is een originele vent en dat liet hij vandaag zien door zijn toespraak te laten omlijsten door een goochelaar. Waar zie je dat en wat een mooie beeldspraak kwam voorbij! De goochelaar liet zien hoe je touwtjes aan elkaar knoopt, van een tien eurobiljet een biljet van twintig euro maakt en hoe je buiten de kaders denkt. Echt waar, echt gezien en ik stond er vlak bij!

Henk vertelde er omheen en liet zien wat hij belangrijk vindt in het werk. Dat is niet geld en ook geen stenen maar vooral mensen. "Als mensen het goed hebben en er met elkaar voor gaan, ontstaan er prachtige dingen. Geen berg te hoog en wat een mooie plannen kun je dan hebben." Henk op zijn best en wat een keus om juist hem 23 jaar geleden vanuit Twente hier naar toe te halen.

Ik mocht Henk toespreken en dat is om verschillende redenen een voorrecht. Niet alleen werkten we lang samen, maar ooit was mijn vader zijn eerste baas. Dat soort lijnen hebben betekenis. Het maakt bescheiden en bepaalt ons bij elkaar.

Henk bepaalde me de laatste jaren vooral ook bij die kant van het werk. Het gaat niet om grote ego's en eigen kracht. Het gaat om wat we met elkaar tot stand kunnen brengen ten dienste van het onderwijs aan kinderen.

Ik zal Henk missen, maar gelukkig is 'ie er morgen gewoon, want hij vond zijn werk nog niet af!

Managers en presentie

We zitten naast elkaar: Karin en ik. Zij is bezig met presentie en ik met issuu, een programma waarmee je bestanden op een mooie manier kan presenteren op internet. We laten elkaar zien waar we mee bezig zijn en om de combinatie maar meteen duidelijk te maken: Hieronder het resultaat van ons gezamenlijk werk...! Co-creatie avant-le-lettre!

Open publication - Free publishing - More presentie

Strategie bepalen

Nu Landstede en SSCO samen verder gaan, is het tijd om na te denken over onze gezamenlijke toekomst. Kortom: "Tijd voor strategie!"

Mijn collega's en ik hebben in het verleden al veel strategienota's doen verschijnen die keurig in de la nauwelijks een bijdrage leverden aan het uiteindelijke werk in onze scholen. "Zou dat ook anders kunnen? " vroegen we ons af en dus kozen we voor het proces. De komende maanden wordt iedereen in de organisatie uitgenodigd om na te denken over de toekomst en te verkennen wat we dan wel en vooral ook niet moeten doen.

Meer is strategie immers niet? Scenario's verkennen en bepalen wat je in voorkomende gevallen wel en niet moet doen. In onze ogen is strategie daarmee het werkveld van iedereen in onze organisatie. Onze professionals maken immers dat soort afwegingen in hun werk. Natuurlijk niet de hele dag op organisatieniveau maar wel in de ontwikkeling van het eigen werk en de veranderende (onderwijs)vraag. Elke weloverwogen verandering kent daarmee zo'n (strategische) verkenning.

Natuurlijk stellen we niet allemaal de strategie vast. Dat heeft uiteindelijk het bestuur te doen en een goed bestuur doet dat niet over de mensen maar juist met de mensen. Zo weten we te kiezen wat van waarde is. Het gaat immers over ons werk en omdat we er een groot deel van ons leven aan besteden, is er een stevig belang vooral ook oog voor geluk en schoonheid te hebben. (vrij naar: Matthieu Weggeman hieronder)



Dit filmpje is een van de bronnen die we inmiddels hebben gevonden. Hoe we verder aan het werk zijn, is te volgen op de website http://strategielandstede.ssco.nl/. Medewerkers van SSCO en Landstede hebben er toegang en delen in het proces, de ideeën en de uitwerkingen.

Daar moeten we nog wel aan wennen, maar uiteindelijk zal het leiden tot een strategie die een grote herkenning kent en door iedereen kan worden verbonden aan het werk en de keuzes die we daar dagelijks moeten maken.

Hoezo een mooie uitdaging!

Het moet gezegd...

Ja, ik ben 51 en 50 jaar lang vond ik dat alles wat ik in het leven heb bereikt te danken is aan mezelf. Zelf gekozen, zelf gedaan, zelf gestuurd en dus mijn prestatie. Maar het laatste jaar merk ik dat ik daar minder zeker van ben en vorige week zag ik in dat het misschien toch allemaal net iets anders ligt.

Vorige week overleed namelijk de moeder van mijn beste jeugdvriend en de avond voor de begrafenis trof ik hem. We zaten aan tafel in zijn ouderlijk huis en dronken, net als vroeger, thee. We hadden elkaar weer jaren niet gezien maar het was alsof de tijd had stil gestaan. Na 35 jaar verstaan we elkaar nog steeds als de beste. Ik kan zelfs vooraf voelen wat hij straks gaat zeggen. Vriendschap voor het leven.

Maar er is ook een deel dat we niet van elkaar kennen. In de laatste 25 jaar heb ik in het onderwijs gewerkt en me opgeklommen naar steeds hogere baantjes. Niet gek voor een matig student die voor de lerarenopleiding naar Groningen ging.

Hoe anders ging het aan de andere kant van de tafel. Hij had altijd meer talent dan ik. Studeerde de eerste jaren aan de universiteit maar aan het echte werk kwam hij daarna nooit toe. Eerst trok de muziek aan hem en daarna ook nog wat andere dingen. Hij werkte als kok, als schipper op de bruine vloot en als postbode. Hij stond ook nog even voor de klas en doet nu opvangwerk voor jongeren.

Als er ergens op aarde een presente medemens te vinden is dan zit hij daar tegenover me aan de tafel. Wat kan hij dat goed, luisteren, in contact blijven en alles accepteren wat langs komt. Kwaliteiten waarom ik hem waardeer. Kwaliteiten ook die niet in maatschappelijk aanzien staan en niet leiden tot streepjespakken en rozedassen. Ja, aan onze kleding is te zien hoe verschillend we gevaren zijn.

Is dat dan de prestatie die ik leverde en heb ik dat dan beter gedaan hij? Ik denk het niet. Hij zit nu in werk waarin hij zijn talenten ten volle kan inzetten en ik ook. Het enige verschil is dat hij daarvoor nauwelijks betaald krijgt en ik te veel.