Clarence Seedorf

Twee jaar na de onwaarachtige ondergang tegen Liverpool in de finale van de Champions League zijn bij de reprise de ogen vooral gericht op AC Milan.

Clarence Seedorf, die zich als succesvolste Nederlandse voetballer van zijn tijdperk voor zijn vijfde Europese finale opmaakt, sprak dezer dagen temperende woorden. ,,Die wedstrijd is twee jaar geleden, dat vergeet je toch?’’, zei hij in het Algemeen Dagblad. ,,Ik zie geen animositeit of revanchegevoelens. Zéker niet bij mezelf. Zoiets wordt ons aangepraat door de media.’’

Het past bij de welhaast boeddhistische allure die Seedorf, in evenwicht buiten het veld en in blakende vorm erbinnen, zich langzamerhand heeft aangemeten. Maar ook verguisd en niet opgesteld in het Nederlands elftal. Hoe zit dat?

Het lijkt me allemaal een kwestie van context. Clanrence is een geweldige voetballer en schitterde al in vele wedstrijden in de Champions League. Zo gauw hij echter in het Nederlands elftal wordt opgesteld is er van die glans niet veel meer over. Niet omdat hij niet kan voetballen maar omdat hem niet de positie wordt gegeven waarin hij zijn kracht kan gebruiken.

Het is als het verhaal in school waar we deze week met rectoren hebben gesproken over hun opdracht en speelveld. 't is goed dat we daar dingen in hebben veranderd. We willen immers allemaal kunnen schitteren zoals Clanrence bij AC-Milan.