Maar de tijden veranderen. Stukje bij beetje verliest deze klassieke werkwijze met de beschreven werkelijkheid terrein. Er is ook wel wat voor te zeggen. Wie een mooi stuk schrijft heeft immers nog niks. Veelal zijn de pennevruchten immers opbrengsten in de secundaire processen. Het echte werk moet dan nog worden gedaan.
Daar gaat het in ons land ook wel vaak mis. Accountability neemt menigmaal meer tijd in beslag dan het werk dat we doen. Aangewakkerd door een laag vertrouwen en een sterke opinie dat het werk van anderen toch wel niet zal deugen, jagen we elkaar op in verantwoording en controle.
Maar er is hoop, het kan ook anders. Steeds vaker gaan mijn overleggen over indrukken en voornemens die mensen hebben. Samen verkennen we wat er te doen is en welke verbanden er zijn. Dat soort overleg levert heel vaak geen notitie meer op maar een foto van een mindmap of een opdracht. Met de foto in de hand kan iedereen dan aan het werk en later met de opbrengst terugkijken naar het voornemen. (Klik op de foto voor groot beeld). Zeg nu zelf dat gaat een stuk sneller dan een beleidsstuk met veel te veel pagina's.
Zo nu weet je ook waarom er in mijn koffer naast nog steeds een teveel aan papier ook een fototoestel zit.
0 reactie(s):
Een reactie posten