De laatste weken ben ik wat meer dan gewoon op pad geweest. Bijeenkomsten in Utrecht, Groningen en Amsterdam brachten me naast de file ook het contact met anderen. Leuk om te zien hoe mensen met elkaar aan dezelfde agenda bezig zijn maar dat totaal verschillend aanvliegen!
Ik was op pad rond de thema's lerarentekort, curriculumontwikkeling en kwaliteit. In de combinatie zit een toekomst die dichterbij is dan iedereen denkt: "Hoe gaan we straks met minder docenten kwalitatief goed onderwijs verzorgen?"
Natuurlijk piept iedereen dan over ELO's, zelfstudie en nog wat van die dingen. De werkelijkheid van alle dag staat daar echter ver van af. In een van de gesprekken vertelde een collega dat hij had waargenomen dat een prima docent, je weet wel zo een die een feilloos gevoel heeft wanneer hij een leerling moet verder helpen, totaal de weg kwijt was in een nieuw digitaal lokaal. Hij dacht dat alles vanzelf zou gaan nu de computers het hadden overgenomen maar niks leek minder waar. Ook met digitale middelen hadden leerlingen aandacht en nabijheid nodig. De docent in kwestie moest opnieuw leren zijn feilloos gevoel te ontwikkelen in de nieuwe omgeving.
De menselijke maat in het leren verandert dus niet en hoe ga je dat dan doen in een veranderende omgeving met steeds minder docenten? Gaan we de weg van het WO & HBO waar college, werkcollege en individuele momenten zich afwisselen en het werk van professionals ook wordt bepaald door de opdracht onderzoek te doen en daarover te publiceren? Gaan we de weg van het ROC waar steeds meer leren plaats vindt in de praktijk omdat het effectiever en effcienter is? Doen we beide of doen we nog wat anders?
We moeten in ieder geval aan de slag met de vraag: "Hoe halen we uit een onderwijseuro meer rendement met minder mensen die beter betaald krijgen en aantrekkelijk werk hebben?"
25 nov 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reactie(s):
Een reactie posten