Op eerste kerstdag werd onze oudste 15 jaar en dat werd donderdag gevierd met een bezoek aan de Dungeon in Amsterdam . Een labyrint waarin griezelen en feiten over het middeleeuws Amsterdam hand in hand gaan. En dat alles gevestigd in een kerk... waar moet dat heen met de secularisatie van de samenleving... en hoe zullen de ouders van de kinderen die meegaan dit waarderen als je weet dat Harry Potter in sommige gezinnen niet mag worden gelezen?
Voor ons vertrek komt een goede vriend binnen met de mededeling dat hij het thuis niet meer volhoudt en graag een paar dagen wil overnachten. Natuurlijk... maar waar... ach dat zien we wel in de loop van de dag. Nu eerst onderweg naar Amsterdam.
Heerlijk om 4 meiden in de auto te hebben die lustig kakelen over school en leraren. Bekende verhalen uitvergroot en vanuit eigen perspectief verteld maar wel passend bij de meer technische gegevens die ik over de school heb. Met name IJsselmuiden moet het in de gesprekken ontgelden. Natuurlijk is het allemaal de schuld van het systeem . Docenten die niks doen, elkaar afvallen, computers die niet werken en natuurlijk de legitimatie waarom je er zelf niets aan kan doen dat je nu onvoldoendes haalt. Maar boeiend was het wel. Simpel gezegd als ik er 70% afdoe, het zijn immers pubers, dan is het toch nog altijd 300% erger dan ik in de managementvoortgangsgesprekken heb gehoord! Toch meer met leerlingen praten!
De meiden vinden Amsterdam en de Dungeon geweldig. Het is een groot feest en ja ze zijn echt geschrokken en een heeft gehuild maar gaat daarna wel op de foto met de griezel die haar aan het schrikken maakte. Leuk om tussen al die verhalen ook hun overtuigingen over God en geloof te horen. Het zijn grote meiden met soms een grote mond maar vooral een goed hart!
Terwijl we teruglopen naar de auto wordt de portemonnee van Karin gepikt en leer ik in sneltreinvaart hoe handig alle mobiele communicatie is en hoe je je pinpassen moet blokkeren. Net wanneer ik alles heb geblokkeerd in een restaurant halverwege thuis, belt mijn jongste zoon. Of mama haar portemonnee heeft verloren? Hij is gevonden en hij heeft de vinder gevraagd die maar in te leveren bij de politie. Wat straks rest is een lange weg van formulieren invullen voor de ontvangst van nieuwe passen en een oude portemonnee. De geleden schade blijft bij de 150 euro papiergeld. Een mooie buit voor een aan de zelfkant levende drugsverslaafde. (of ben ik nu te stereotiep?)
Moe van de lange reis komen we thuis aan. De meiden praten nog wat na. Ze hebben het goed gehad. Er is door de thuisblijvers al gegeten en voor ik het weet meldt de jongste dat hij op zolder gaat slapen. Een lang gekoesterde wens. Er is dus een hele kamer voor onze logé.
Zo zie je maar.. de meeste dingen lossen zich van zelf wel op
5 jan 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 reactie(s):
Die kinders in de auto! Ze hebben de 5e colonne met jou binnengehaald.
Ik sprak laatst enige leerlingen en die vertelden...en later in de klas:
Wie heeft er te maken gehad met meneer Runia onlangs... o was je ,met hem onderweg? Zozo. Zal je voortaan je mond houden over school als je hem tegenkomt?
Dat wat je schrijft over wat de meisjes in de auto over school zeggen doet me denken aan iets wat ik ongeveer een jaar geleden tegen je gezegd heb. Het ging er toen over dat het goed zou zijn om meer te praten met mensen op de afdeling om erachter te komen hoe iemand als hoofd functioneert. Hetzelfde geldt zo ongeveer voor een school. Om te weten te komen hoe een school draait (zijn er leraren waarbij het een zootje is in de klas of die is uitleggen op een manier dat de halve klas er niets van begrijpt, is de sfeer op school prettig) dan kun je dat het beste aan leerlingen vragen en niet aan de schoolleiding.
Je hebt voorlopig nog wel kinderen op het voortgezet onderwijs. Dus een goede reden om er af een paar mee te nemen in de auto.
Een reactie posten