Logica van het gevoel

Vandaag een middag naar de Zwaluwhoeve in Hierden. Alwaar het aantal sauna's in hoge mate mijn warmtecapaciteit op één dag overtreft. Het leuke van naar de sauna gaan, is dat er veel stilte heerst en dus veel denktijd is. Gelukkig afgewisseld met mooie gesprekken met mijn vrienden die met wat ze zeggen weer voeding geven aan mijn denken. Lichaam en geest in balans.

Bij het vertrek naar de sauna liep ik nog even binnen bij mijn saunavrienden. Op de tafel lag "Logica van het gevoel" van Arnold Cornelis.... "Hé, die ken ik, daar ben ik eens geweest! Mooie vent. Ik heb er eens een kerstboodschap uitgehaald maar ik weet niet meer wat. " Ik blader er snel door maar kan mijn kerstboodschap niet meer vinden. Wat op zich geen wonder is omdat de sterk verhalende lijn uiteindelijk een boek van bijna 800 bladzijden oplevert.

Snel lees ik nog wel de uitspraak aan het begin van het boek "Ons gevoel heeft beweegredenen die ons verstand niet kent". In de auto laat ik me nog vertellen dat Cornelis zijn boek wijdt aan de stabiliteitslagen in de cultuur.

In de sauna kom ik aan de weet dat het boek stabiliteit toekent aan natuurlijke systemen, sociale regelsystemen en de communicatieve zelfsturing. Het eerste ziet hij als de bijna verborgen wereld van de instandhouding van elk mens. De tweede als uitvloeisel van het samenleven van mensen en de afspraken die ze daarbij met elkaar maken. De laatste als antwoord op een nieuwe tijd waarin mensen zelf zin en inhoud aan hun leven geven en dat doen in de communicatie met anderen.

Weer wat later kom ik aan de weet dat hij het laatste systeem ziet hij als het kennismodel voor de 21ste eeuw. In een complexere samenleving waarin de techniek ons uitnodigt ons juist te richten op zwakkere signalen, past geen systeem van afspraken maar een systeem van zoeken en betekenis geven. Het denken laat ook zien dat met name in verandering mensen teruggrijpen naar regels waar ze eigenlijk moeten blijven bij de betekenis en de zin van de verandering. Wat beogen we en wat doe ik dan..?

Zo draait een hele dag Arnold Cornelis door mijn hoofd en kom ik aan de weet dat hij in 1999 overleed. Het is dus al lang geleden dat ik hem heb ontmoet....Thuis gekomen pak ik het boek uit de kast, voorin staat:

30 juni 1998

Voor Arend
Om je te helpen je interne klok te vertragen
Arnold Cornelis

Mijn interne klok vertragen: Ja, om de juiste vragen te stellen!
Wat ben ik toch een bevoorrecht mens met goede vrienden en de Zwaluwhoeve!