O, O, Den Haag

Vandaag met Jan Kroon (u weet wel van Het Lumeijn) op bezoek geweest bij het samenwerkingsverband van ons residentie. Een tegenbezoekje als dank voor de handeling van Kars Veling bij de opening van het Lumeijn. Op de weg er na toe en terug praten we bij over het Zwolse onderwijs, waar Jan midden in zit.

Bij een goede lunch wisselen we uit met onze Hagenese vrienden. Aardig om te zien hoe het grootste samenwerkingsverband in Nederland (Het Lumeijn is nr. 4) de zaken regelt. De geschiedenis van beide samenwerkingsverbanden is heel verschillend maar de ontwikkelingen zijn paralel. Dat is vooral een grappig gegeven omdat bij de start in 1999 veel vrijheid aan de scholen is gegeven voor de inrichting van samenwerkingsverbanden. Kennelijk zijn het logische bewegingen waar we mee bezig zijn.
Natuurlijk zijn er ook momenten waarop ik merk dat ons samenwerkingsverband zijn weerga niet kent: Een school gebouwd met eigen middelen en een goed ondernemingsplan, de concentratie van expertise en de uitstraling van het geheel. Het zijn highlights in een mooie dialoog.

Teruggekomen in Zwolle praten we nog even met een van de medewerkers van het Lumeijn. Het brengt de bestuurlijke vergezichten terug naar de dag van vandaag. Ze heeft last van de thuissituatie van een kind waarvoor zij de intake doet. Het verhaal is schrijnend en laat zien hoe kinderen een onmogellijke start kunnen hebben. Het is niet eerlijk. Wat heb ik het dan makkelijk...

Laat dat dan maar het lesje van deze dag zijn: Ik ben niet bijzonder. Ik heb gewoon geluk gehad en kan iets bijdragen om een ander de ruimte te geven gezond op te groeien!