Zo begon ik met wat geluk: Bij nog hogere woningsschaarste was ik geboren in Vroomshoop.... Nu geef ik graag toe dat je in Nederland wat uit te leggen hebt als je zegt uit Kampen te komen. Aftredende burgemeesters, zondagsrust en het aantal kerkgenootschappen zijn altijd favo onderwerpen. Maar alles beter dan Vroomshoop...
Enige tijd geleden ben ik met mijn zoon nog eens gaan kijken aan de Dr. Damstraat. Uit mijn jeugd herinner ik me brede straten waar de tractor van mijn grootvader klein in leek. Nu zag ik vooral hoe klein de huizen zijn en hoe slecht hun toestand. Zo gaat het vaak over de jaren. Als we klein zijn lijkt alles groot. Nu we groot zijn is de werkelijkheid kleiner. Ik had toen genoeg aan de straat en de heuvel waar we afreden op onze stepjes, met of zonder doos op het hoofd.... Nu plannen we weer een reis in het voorjaar naar een ver buitenland. Natuurlijk weet ik ook wel wat beter in voor het milieu.
Maar goed... terug naar mijn geboortehuis. Kort en goed: Het wordt afgebroken en maakt plaats voor nieuwe woningen waar opnieuw kleine jongens groot zullen dromen. Met die afbraak verdwijnt er, gevoelsmatig, een stukje van mijn geschiedenis. Het is daarom dat ik het wel begrijp maar het toch ook naar vind dat mijn flat verdwijnt.
Voor de nieuwsgierige lezer: Ik ben geboren achter het afgetimmerde raam rechts (de slaapkamer van mijn ouders)
Als ze straks gaan afbreken. Neem ik een steen mee. Liefst van mijn eigen kamertje. Hopelijke donderen ze niet alles met geweld in elkaar...
Zoals ik vroeger de lego!
0 reactie(s):
Een reactie posten