Vandaag heb ik mijn zelfevaluatie geschreven. Ik ben klaar voor mijn functioneringsgesprek en neem me weer van alles voor. Vanzelfsprekende dingen, die anderen me hebben aangereikt maar die soms ook tegen mijn natuur ingaan. Hoe blijf ik in contact met juist die beloftes en hoe zet ik die neer op een manier dat ik er niet omheen kan?
Om mensen te helpen trouw te blijven aan hun beloftes en ook anderen daar aan te commiteren, kun je al langer je belofte wereldkundig maken op de pledgebank. Een site waar mensen beloftes doen en anderen vragen mee te doen. Ik vind het een mooi initiatief gebaseerd op open source software. Je mag het zomaar hebben. Gemaakt door een groep mensen die schrijven: Mensen bouwen dingen op, niet organisaties.
Tsja, dat is waar, en ook de reden waarom ik geniet van mensen die zich bewust proberen te verbeteren. Dienstbaar aan zichzelf en dienstbaar aan de mensen met wie ze werken. Misschien moet ik maar eens een voornemen op die site zetten.... Het liep er nog niet storm.... Ik snap dat wel... We zijn er niet echt aan gewend open te leggen wat we zelf willen. We praten liever over het beleid en de organisatie.
Ik raad daarom aan: Doe een belofte aan je zelf en commiteer je collega! Is dat geen IPB?
30 mrt 2007
29 mrt 2007
Film downloaden in één sec.
Door gebruik te maken van licht is computerfabrikant IBM erin geslaagd data met een ongekende snelheid heen en weer te laten vliegen tussen verschillende chips. Op deze manier wordt het mogelijk om een complete speelfilm te downloaden in één seconde, belooft IBM.
Het zal echter nog wel even duren voor de topsnelheden binnen bereik komen van de gemiddelde pc. De vinding van IBM zal voorlopig alleen betekenis hebben voor supercomputers.
IBM presenteerde deze week een zogenoemde transceiver, een zender en ontvanger ineen, die in staat is data van de ene naar de andere chip te sturen met een snelheid van 160 gigabit per seconde. Die data gaan niet heen en weer in de vorm van elektrische stroompjes, maar in de vorm van licht. Dat gebeurt in een glasvezelkabel ook, maar de snelheden die daarin mogelijk zijn liggen een factor vier lager dan wat de onderzoekers van IBM nu hebben gepresteerd. De transceiver die zij gisteren presenteerden meet 3 bij 5 millimeter, maar kan door zijn hoge snelheden tegelijk vier miljoen telefoongesprekken in goede banen te leiden.
Deskundigen noemen de ontwikkeling van IBM een substantiële stap vooruit. Het bijzondere is dat de transceiver is vervaardigd met de halfgeleidertechnologie waarmee chips worden gemaakt. Licht is daarmee weer wat verder binnengedrongen in de informatietechnologie. De hoeveelheid informatie die in computernetwerken rondgaat, is zo groot dat elektrische stroompjes een beperking worden; we moeten meer en meer gaan rekenen met licht.
Stel je eens voor wat deze infrastructuur gaat betekenen. Ik ga niet meer naar de mediatheek maar haal het beeldmateriaal even naar me toe. ... en dan te bedenken dat glas over drie maand al onder al onze netwerken ligt. Een revolutie op de achtergrond!
Het zal echter nog wel even duren voor de topsnelheden binnen bereik komen van de gemiddelde pc. De vinding van IBM zal voorlopig alleen betekenis hebben voor supercomputers.
IBM presenteerde deze week een zogenoemde transceiver, een zender en ontvanger ineen, die in staat is data van de ene naar de andere chip te sturen met een snelheid van 160 gigabit per seconde. Die data gaan niet heen en weer in de vorm van elektrische stroompjes, maar in de vorm van licht. Dat gebeurt in een glasvezelkabel ook, maar de snelheden die daarin mogelijk zijn liggen een factor vier lager dan wat de onderzoekers van IBM nu hebben gepresteerd. De transceiver die zij gisteren presenteerden meet 3 bij 5 millimeter, maar kan door zijn hoge snelheden tegelijk vier miljoen telefoongesprekken in goede banen te leiden.
Deskundigen noemen de ontwikkeling van IBM een substantiële stap vooruit. Het bijzondere is dat de transceiver is vervaardigd met de halfgeleidertechnologie waarmee chips worden gemaakt. Licht is daarmee weer wat verder binnengedrongen in de informatietechnologie. De hoeveelheid informatie die in computernetwerken rondgaat, is zo groot dat elektrische stroompjes een beperking worden; we moeten meer en meer gaan rekenen met licht.
Stel je eens voor wat deze infrastructuur gaat betekenen. Ik ga niet meer naar de mediatheek maar haal het beeldmateriaal even naar me toe. ... en dan te bedenken dat glas over drie maand al onder al onze netwerken ligt. Een revolutie op de achtergrond!
28 mrt 2007
Luzie
Vandaag riep iemand tegen me: "Jij hebt ook een blog hè, man wat een stom gedoe! Kun je niks beters bedenken om aandacht te krijgen? Of verwacht je niet dat ik er in kijk? En heb je je wel bedacht welke nare blogs er vlak bij jou in de buurt staan?"
Ik antwoordde: "Nee, als je niet wilt lezen... van mij hoef je niet. Ik vraag je niks en mocht je willen weten waarom ik schrijf: lees mijn blogje 50!" Ik was geirriteerd en dacht: "Ik ben toch ook wel gek ook. Er zijn mensen die het leuk vinden eens wat van me te lezen. Als jij dat niet bent waar moet ik dan last van hebben? Klik dan gewoon niet aan!"
Maar thuis gekomen bleef dat zinnetje van de nare buren bij me haken. Er kan naast mijn blog allerlei smerigheid staan. In de titelbalk kun je zo maar klikken op "next blog" en ik heb niet in de hand waar je dan uit komt....
Dan maar eens aanklikken. Ik vond als eerste LUZIE:
Welcome to my blog! I'm glad you found my site. :) I'm a university student studying to become an elementary school teacher.. which is the career of my dreams. I love to read and I've been a bookworm ever since kindergarten. I also love to write and only rarely miss an opportunity to express myself in writing, be it in German or English.
Natuurlijk is het de statestiek van één, maar wel één die je kan leren dat je niet direct bang moet zijn van je buren. heel vaak heb je wel iets gemeen!
Ik antwoordde: "Nee, als je niet wilt lezen... van mij hoef je niet. Ik vraag je niks en mocht je willen weten waarom ik schrijf: lees mijn blogje 50!" Ik was geirriteerd en dacht: "Ik ben toch ook wel gek ook. Er zijn mensen die het leuk vinden eens wat van me te lezen. Als jij dat niet bent waar moet ik dan last van hebben? Klik dan gewoon niet aan!"
Maar thuis gekomen bleef dat zinnetje van de nare buren bij me haken. Er kan naast mijn blog allerlei smerigheid staan. In de titelbalk kun je zo maar klikken op "next blog" en ik heb niet in de hand waar je dan uit komt....
Dan maar eens aanklikken. Ik vond als eerste LUZIE:
Welcome to my blog! I'm glad you found my site. :) I'm a university student studying to become an elementary school teacher.. which is the career of my dreams. I love to read and I've been a bookworm ever since kindergarten. I also love to write and only rarely miss an opportunity to express myself in writing, be it in German or English.
Natuurlijk is het de statestiek van één, maar wel één die je kan leren dat je niet direct bang moet zijn van je buren. heel vaak heb je wel iets gemeen!
27 mrt 2007
Onderwijsvernieuwing
Als we op scholen, in de docentenkamer of tijdens vergaderingen met elkaar praten over onderwijsvernieuwing (moeten we nou wel of niet vernieuwen en zo ja, hoe en in welke mate), dan zijn er grofweg vijf motieven die de inhoud van het gesprek kunnen bepalen:
Leerpsychologisch motief
Het gaat hier over factoren die het leren van de leerling cognitief en/of motivationeel beïnvloeden.
Arbeidspsychologisch motief
De beleving van onderwijsmedewerkers staat centraal: wil ik dit, kan ik dit, moet ik dit?
Sociaal-maatschappelijk motief
Het betreft de motieven die betrekking hebben op het gebruik van b.v. digitaal instrumentarium bij leren en werken op school enerzijds en het gebruik van die instrumenten in de rest van de samenleving anderzijds.
Bedrijfseconomisch motief
Aan het gebruik van leermiddelen zijn kosten verbonden. Vanuit bedrijfseconomisch perspectief is het zaak die kosten in kaart te brengen en er rekening mee te houden bij het maken van keuzes en het inrichten van de school.
Macro-economisch motief
Nederland Kennisland betekent dat je technologische kennis kunt exporteren. Het onderwijs is de bakermat voor het begrip Nederland Kennisland.
Natuurlijk gaat het soms over het ene motief en dan weer over het andere en ben je als deelnemer aan dit soort gesprekken vanuit het ene motief geneigd wat meer voor te zijn en vanuit het andere motief wat meer tegen. Als dat er maar niet toe leidt, dat je de andere motieven helemaal niet meeweegt in je standpunt. Voor je het weet doe je aan ‘tunnelvisie’, het begin van de zo ongewenste contraproductieve polarisatie.
De wereld ‘gaat digitaal’. Het onderwijs bereidt zich op die omslag voor. Voor de medewerkers in deze branche heeft dat arbeidspsychologisch gezien ingrijpende consequenties, omdat doceren minder centraal komt te staan, digitale informatie belangrijk wordt en in het verlengde daarvan de leerprocesbegeleiding anders vorm gaat krijgen. Een deel van de leerprocesbegeleiding zal worden gerealiseerd met behulp van een digitaal instrumentarium dat veel docenten zich nog eigen moeten maken.
Docenten zouden die verandering van het werk in het ergste geval kunnen beschouwen als een aanslag op hun professionele status, hun identiteit, hun zelfbeeld. Het is de kunst dat schoolorganisaties, de schoolleiders en de onderwijsmedewerkers digitalisering gaan beschouwen als kansen in plaats van bedreigingen. Voorwaar geen sinecure!
(integrale inhoud OVC-link 36 / met dank aan Jos)
Leerpsychologisch motief
Het gaat hier over factoren die het leren van de leerling cognitief en/of motivationeel beïnvloeden.
Arbeidspsychologisch motief
De beleving van onderwijsmedewerkers staat centraal: wil ik dit, kan ik dit, moet ik dit?
Sociaal-maatschappelijk motief
Het betreft de motieven die betrekking hebben op het gebruik van b.v. digitaal instrumentarium bij leren en werken op school enerzijds en het gebruik van die instrumenten in de rest van de samenleving anderzijds.
Bedrijfseconomisch motief
Aan het gebruik van leermiddelen zijn kosten verbonden. Vanuit bedrijfseconomisch perspectief is het zaak die kosten in kaart te brengen en er rekening mee te houden bij het maken van keuzes en het inrichten van de school.
Macro-economisch motief
Nederland Kennisland betekent dat je technologische kennis kunt exporteren. Het onderwijs is de bakermat voor het begrip Nederland Kennisland.
Natuurlijk gaat het soms over het ene motief en dan weer over het andere en ben je als deelnemer aan dit soort gesprekken vanuit het ene motief geneigd wat meer voor te zijn en vanuit het andere motief wat meer tegen. Als dat er maar niet toe leidt, dat je de andere motieven helemaal niet meeweegt in je standpunt. Voor je het weet doe je aan ‘tunnelvisie’, het begin van de zo ongewenste contraproductieve polarisatie.
De wereld ‘gaat digitaal’. Het onderwijs bereidt zich op die omslag voor. Voor de medewerkers in deze branche heeft dat arbeidspsychologisch gezien ingrijpende consequenties, omdat doceren minder centraal komt te staan, digitale informatie belangrijk wordt en in het verlengde daarvan de leerprocesbegeleiding anders vorm gaat krijgen. Een deel van de leerprocesbegeleiding zal worden gerealiseerd met behulp van een digitaal instrumentarium dat veel docenten zich nog eigen moeten maken.
Docenten zouden die verandering van het werk in het ergste geval kunnen beschouwen als een aanslag op hun professionele status, hun identiteit, hun zelfbeeld. Het is de kunst dat schoolorganisaties, de schoolleiders en de onderwijsmedewerkers digitalisering gaan beschouwen als kansen in plaats van bedreigingen. Voorwaar geen sinecure!
(integrale inhoud OVC-link 36 / met dank aan Jos)
26 mrt 2007
Narnia
Afgelopen zaterdag bezocht ik met vrouw en kinderen de musical Narnia. In dit verhaal ontdekken vier kinderen via een kastdeur een onbekende wereld. (zie ook de film) Het verhaal speelt in de tweede wereldoorlog als Londen in verband met bomgevaar wordt ontruimt. De kinderen komen terecht bij een professor (in Wales meen ik) en juist over hem wil ik het hebben.
Het is Lucie, het jongste kind, dat de verborgen wereld bij het verstoppertje spelen ontdekt. De anderen willen haar niet geloven en daar krijgen ze ruzie over. Juist dan komt de professor, die niet gestoord mag worden, binnen. Hij helpt de kinderen uit het conflict door het stellen van drie alternatieven. Hij vraagt de oudere kinderen:
Het is Lucie, het jongste kind, dat de verborgen wereld bij het verstoppertje spelen ontdekt. De anderen willen haar niet geloven en daar krijgen ze ruzie over. Juist dan komt de professor, die niet gestoord mag worden, binnen. Hij helpt de kinderen uit het conflict door het stellen van drie alternatieven. Hij vraagt de oudere kinderen:
- is je zusje gek?
- liegt je zusje?
- of is het waar?
De oudste drie zien de logica: Nee hun zusje is niet gek en liegt niet, dus.... Maar dan te moeten geloven dat het waar is! Dat kan toch niet!
Met dat ongeloof weet de professor wel raad. Hij vraagt de kinderen: "Gaan jullie naar school?" en bij het antwoord "Ja" zegt hij alleen "Benieuwd wat jullie daar dan leren!"
De professor geeft in die ene zin invulling aan twee gedachten over wat je kunt leren op school: "Logica en verbeelding" Ik hoop dat kinderen dat leren op onze scholen!
23 mrt 2007
Moeten
Vandaag was ik in Veenendaal en omdat ik nog steeds geen TomTom heb gekocht was ik daar al snel de weg kwijt... Veel te laat, maar wel bij de start van de lunch stapte ik binnen bij de ledenvergadering van de onderwijsvernieuwingscooperatie.
Al snel werd ik opgenomen in een gesprek over de ambities en bedoelingen van deze club. We gingen, zo werd me voorgesteld, een manifest schrijven om de aandacht op ons te vestigen. Het bestuur zocht nog naar een wat luwe periode om dit inhoudelijk debat met de buitenwereld te voeren." Ik dacht: "Ik geloof niet dat zo'n luwe periode nog zal komt. Definitief heeft het onderwijs de aandacht op zich gevestigd, maar of we daar blij mee moeten zijn...."
Daarna ging het over de doelstellingen en reikwijdte van de club. Vergezichten kwamen dichter bij en al snel werd me verteld wat er allemaal moet. Hoe meer ik luisterde hoe minder ik wilde. Dat zou toch niet zo moeten... en ik bedacht me: "Wat raar eigenlijk: als je echt iets wilt dan moet je wat, maar als je iets moet dan wil je vaak niet!"
Uiteindelijk zat ik bijna drie uur in vergadering en er werd nog vaak overtuigd wat er allemaal moet. Ik bedacht me dat ik alleen vanmorgen de weg kwijt was. Ik had geleerd dat ik moet focussen op wat ik wil!
Al snel werd ik opgenomen in een gesprek over de ambities en bedoelingen van deze club. We gingen, zo werd me voorgesteld, een manifest schrijven om de aandacht op ons te vestigen. Het bestuur zocht nog naar een wat luwe periode om dit inhoudelijk debat met de buitenwereld te voeren." Ik dacht: "Ik geloof niet dat zo'n luwe periode nog zal komt. Definitief heeft het onderwijs de aandacht op zich gevestigd, maar of we daar blij mee moeten zijn...."
Daarna ging het over de doelstellingen en reikwijdte van de club. Vergezichten kwamen dichter bij en al snel werd me verteld wat er allemaal moet. Hoe meer ik luisterde hoe minder ik wilde. Dat zou toch niet zo moeten... en ik bedacht me: "Wat raar eigenlijk: als je echt iets wilt dan moet je wat, maar als je iets moet dan wil je vaak niet!"
Uiteindelijk zat ik bijna drie uur in vergadering en er werd nog vaak overtuigd wat er allemaal moet. Ik bedacht me dat ik alleen vanmorgen de weg kwijt was. Ik had geleerd dat ik moet focussen op wat ik wil!
22 mrt 2007
Heipalen
Deze week kwam Jaap Mateboer langs. Jaap is jaren lang voorzitter geweest van een van de besturen waarvoor ik werkte. Een eigenzinnig man met een sterke wil. Veel mensen (ook ik) hebben grote moeite met hem gehad, maar met het klimmen der jaren weet ik hem steeds meer te waarderen.
Jaap was eigenaar van het aannemersbedrijf Mateboer. (de huidige buurman van het SSCO) en vertelde me het volgende verhaal:
"In de laatste jaren als directeur had ik mijn zinnen gezet op een heibedrijf in Amsterdam en tot mijn groot geluk kon ik dat bedrijf - hoewel tegen hoge kosten - aankopen. Ik voelde me de koning te rijk.
Het heibedrijf maakte ook gebruik van een nieuwe techniek waarin geboorde gaten, werden opgevuld met beton. Het was toen zeer modern en juist in Amsterdam, waar vaak niet geheid mag worden om schade aan bestaande gebouwen te voorkomen, leek dit bedrijf een gouden toekomst te hebben.
Hoe anders was de werkelijkheid. De techniek was wel goed maar logistiek wilde de boel niet deugen. Als de boorgasten belden om beton kon het, door het drukke verkeer, uren duren voor het beton er was. Toen we dan maar eerst het beton lieten komen en dan gingen boren, was de betonkwaliteit onvoldoende en begon het spel van wachten opnieuw."
Als betrokken baas van de tent probeerde Jaap de boel te redden. Hij reed naar Amsterdam, zette iedereen aan en zag toe op een vergroting van de efficienties. Na twee jaar stelde hij voor zich zelf vast dat van de vijf bedrijven die hij had, al zijn aandacht uitging naar die verrekte Amsterdammers.
Op een dag zette hij bij Lelystad zijn auto aan de kant, zuchte diep en zei tegen zich zelf: "Ik lijk wel gek. Ik zit 60.000 kilometer per jaar in de auto. Zit er boven op en het wil maar niet lukken. Het doet er niet toe of het niet kan of dat ik het niet kan. Dit bedrijf daar moet ik af!"
Hij verkocht de boel met groot verlies maar beschouwt nu die transactie zeker niet als zijn slechtste... Hij was er klaar mee!
Toch eens denken waar ik steeds achter aan moet.... dat is het eerste waar we morgen mee moeten willen stoppen.
Jaap was eigenaar van het aannemersbedrijf Mateboer. (de huidige buurman van het SSCO) en vertelde me het volgende verhaal:
"In de laatste jaren als directeur had ik mijn zinnen gezet op een heibedrijf in Amsterdam en tot mijn groot geluk kon ik dat bedrijf - hoewel tegen hoge kosten - aankopen. Ik voelde me de koning te rijk.
Het heibedrijf maakte ook gebruik van een nieuwe techniek waarin geboorde gaten, werden opgevuld met beton. Het was toen zeer modern en juist in Amsterdam, waar vaak niet geheid mag worden om schade aan bestaande gebouwen te voorkomen, leek dit bedrijf een gouden toekomst te hebben.
Hoe anders was de werkelijkheid. De techniek was wel goed maar logistiek wilde de boel niet deugen. Als de boorgasten belden om beton kon het, door het drukke verkeer, uren duren voor het beton er was. Toen we dan maar eerst het beton lieten komen en dan gingen boren, was de betonkwaliteit onvoldoende en begon het spel van wachten opnieuw."
Als betrokken baas van de tent probeerde Jaap de boel te redden. Hij reed naar Amsterdam, zette iedereen aan en zag toe op een vergroting van de efficienties. Na twee jaar stelde hij voor zich zelf vast dat van de vijf bedrijven die hij had, al zijn aandacht uitging naar die verrekte Amsterdammers.
Op een dag zette hij bij Lelystad zijn auto aan de kant, zuchte diep en zei tegen zich zelf: "Ik lijk wel gek. Ik zit 60.000 kilometer per jaar in de auto. Zit er boven op en het wil maar niet lukken. Het doet er niet toe of het niet kan of dat ik het niet kan. Dit bedrijf daar moet ik af!"
Hij verkocht de boel met groot verlies maar beschouwt nu die transactie zeker niet als zijn slechtste... Hij was er klaar mee!
Toch eens denken waar ik steeds achter aan moet.... dat is het eerste waar we morgen mee moeten willen stoppen.
21 mrt 2007
Drie(s)
Dit is de derde over Dries. Hij maakte tijdens de heidagen zoveel indruk dat ik wel 3 blogjes nodig heb om een en ander te verwerken en op te slaan!
Vandaag het negen luik van vraag en aanbod. (klik op de afbeelding om hem te vergroten)
Op welke niveaus zijn mensen tussen vraag een aanbod aan het communiceren en welke drempels moeten we over als we een diepere laag willen bereiken?
Alles is nog overzichtelijk wanneer er een concrete vraag ligt... daar past een concreet aanbod bij. Op het afstemmingsniveau werken we dan samen aan een contract overeenkomst.
Vaak denken we dat we zo bezig zijn terwijl er eigenlijk behoefte is aan persoonlijk contact. Om die drempel over te gaan dient de vraagsteller de veiligheid te voelen de eigen behoefte uit te spreken en dient bij de ontvanger de echte interesse en aandacht aanwezig te zijn.
Willen we nog een laag dieper dan speelt het vertrouwen in de ander een grote rol aan de vraagzijde en het zelfvertrouwen een rol bij de ontvanger. Pas dan kun je samen het avantuur aan waarin je de werkelijke vragen kunt stellen waarop zo vaak geen antwoorden zijn....
Nu gaat het in organisaties vaak over vragen op het eerste niveau maar daaronder speelt net zoveel als in elke relatie tussen twee mensen. De kunst is het groene en rode niveau te gebruiken om het blauwe niveau van echte waarde te laten zijn. Dit is niet een vrijbrief om over koetjes en kafjes te praten maar vooral een oproep om die niveaus te herkennen en te benoemen als we er niet uitkomen.
Het gekke is dan dat we vanuit groen, over rood in blauw de beste resultaten bereiken.
Vandaag het negen luik van vraag en aanbod. (klik op de afbeelding om hem te vergroten)
Op welke niveaus zijn mensen tussen vraag een aanbod aan het communiceren en welke drempels moeten we over als we een diepere laag willen bereiken?
Alles is nog overzichtelijk wanneer er een concrete vraag ligt... daar past een concreet aanbod bij. Op het afstemmingsniveau werken we dan samen aan een contract overeenkomst.
Vaak denken we dat we zo bezig zijn terwijl er eigenlijk behoefte is aan persoonlijk contact. Om die drempel over te gaan dient de vraagsteller de veiligheid te voelen de eigen behoefte uit te spreken en dient bij de ontvanger de echte interesse en aandacht aanwezig te zijn.
Willen we nog een laag dieper dan speelt het vertrouwen in de ander een grote rol aan de vraagzijde en het zelfvertrouwen een rol bij de ontvanger. Pas dan kun je samen het avantuur aan waarin je de werkelijke vragen kunt stellen waarop zo vaak geen antwoorden zijn....
Nu gaat het in organisaties vaak over vragen op het eerste niveau maar daaronder speelt net zoveel als in elke relatie tussen twee mensen. De kunst is het groene en rode niveau te gebruiken om het blauwe niveau van echte waarde te laten zijn. Dit is niet een vrijbrief om over koetjes en kafjes te praten maar vooral een oproep om die niveaus te herkennen en te benoemen als we er niet uitkomen.
Het gekke is dan dat we vanuit groen, over rood in blauw de beste resultaten bereiken.
20 mrt 2007
Waar ben ik toch mee bezig?
Ook wel eens de vraag gesteld waar je mee bezig bent en het gevoel gehad de weg even kwijt te zijn? Een denkmodel doet dan wonderen om de zaken eens ff in kaart te brengen. Voor deze dag een model voor organisaties dat we vorige week aangereikt kregen van Dries Oosterhof.
Eigenlijk, zegt Dries, kent elke organisaties 3 lijnen, stel ze je voor als een mens. Op de eerste (vertikale) lijn zoals een mens staat: De visies in het hoofd en de voeten op de grond om het ook organisatorisch voor me kaar te krijgen. De tweedelijn horizontaal omdat iedereen met anderen samenwerkt. Dat geeft een lijn tussen het individue en het collectief. De derde lijn, voor achter, omdat het in elke organisatie gaat om de bemiddeling van vraag en aanbod. Zoals een mens buigt naar de vraag en achter zich de oplossing al in de hand heeft.
Tsja en dan zijn er wel wat dilemma's te beantwoorden. Hoe goed zijn we eigenlijk in het bemiddelen van een vraag? Gaan we niet veel vaker uit van ons aanbod? Dat geld in de pedagogische relatie met leerlingen maar bijvoorbeeld ook in de opstelling van het centraal bureau....
En hoe gaan we eigenlijk om met ons individuele wensen en ons collectieve besef. Hoe vaak rechtvaardigen we iets met de zin "Dat hebben we hier zo afgesproken", terwijl niemand meer weet wie "we" was maar wel zelf last heeft?
En hoe vaak organiseren we maar wat terwijl dat haaks staat op onze visie. We willen verantwoordelijkheid voor teams maar organiseren harken van verantwoordelijkheid.
Genoeg denkwerk voor een betere organisatie. Ga je gang!
Eigenlijk, zegt Dries, kent elke organisaties 3 lijnen, stel ze je voor als een mens. Op de eerste (vertikale) lijn zoals een mens staat: De visies in het hoofd en de voeten op de grond om het ook organisatorisch voor me kaar te krijgen. De tweedelijn horizontaal omdat iedereen met anderen samenwerkt. Dat geeft een lijn tussen het individue en het collectief. De derde lijn, voor achter, omdat het in elke organisatie gaat om de bemiddeling van vraag en aanbod. Zoals een mens buigt naar de vraag en achter zich de oplossing al in de hand heeft.
Tsja en dan zijn er wel wat dilemma's te beantwoorden. Hoe goed zijn we eigenlijk in het bemiddelen van een vraag? Gaan we niet veel vaker uit van ons aanbod? Dat geld in de pedagogische relatie met leerlingen maar bijvoorbeeld ook in de opstelling van het centraal bureau....
En hoe gaan we eigenlijk om met ons individuele wensen en ons collectieve besef. Hoe vaak rechtvaardigen we iets met de zin "Dat hebben we hier zo afgesproken", terwijl niemand meer weet wie "we" was maar wel zelf last heeft?
En hoe vaak organiseren we maar wat terwijl dat haaks staat op onze visie. We willen verantwoordelijkheid voor teams maar organiseren harken van verantwoordelijkheid.
Genoeg denkwerk voor een betere organisatie. Ga je gang!
17 mrt 2007
Hei & Dries
Afgelopen donderdag en vrijdag waren rectoren en CvB op de hei. Vaak hoor ik en soms denk ik ook zelf, "Wat een onzin: Dure lui, in dure tijd die dure dingen doen en daarna alles weer vergeten!" Maar laat ik nu zeggen dat ik de afgelopen twee dagen dingen gevoeld heb die me verklaren waar ik al wat langer last van heb.... Genoeg om de komende week mijn blogjes mee vol te schrijven....
De heidagen stonden onder leiding van Dries Oosterhof en Miriam van Etteger. Dries was nieuw en Miriam deed ook de vorige heidag. Als vrouw heeft zij een geweldige invloed op het herengezelschap dat we zijn. Dries is vooral Dries en over hem wil ik het hier even hebben.
Dries liet ons zien hoe we als mensen uit contact gaan (innerlijk emigreren) en in no-time een werkelijkhied opbouwen die we niet wilden maar toch in stand houden.
Zijn uit contact gaan, gaat als volgt:
De heidagen stonden onder leiding van Dries Oosterhof en Miriam van Etteger. Dries was nieuw en Miriam deed ook de vorige heidag. Als vrouw heeft zij een geweldige invloed op het herengezelschap dat we zijn. Dries is vooral Dries en over hem wil ik het hier even hebben.
Dries liet ons zien hoe we als mensen uit contact gaan (innerlijk emigreren) en in no-time een werkelijkhied opbouwen die we niet wilden maar toch in stand houden.
Zijn uit contact gaan, gaat als volgt:
- Als ik iets doe dat ingaat tegen m’n gevoel - dat zegt wat ik eigenlijk moet doen - misleid ik mezelf en ga ik uit contact met die ander en .....mezelf.
- Als ik uit contact ben, begin ik de wereld te zien op een manier die mijn zelfmisleiding rechtvaardigt.
- Door mijn rechtvaardiging raakt mijn beeld van de werkelijkheid vertekend
- Daardoor raak ik als het ware ‘ingekaderd’.
- Na verloop van tijd worden bepaalde kaders kenmerkend voor mij en draag ik ze met me mee.
- Door mezelf in te kaderen lok ik uit dat anderen zich ook inkaderen.
- Als we ingekaderd zitten stimuleren we elkaar ‘slecht’ te behandelen en verschaffen we elkaar grond voor rechtvaardiging. We zweren als het ware samen door elkaar redenen te geven om ingekaderd te blijven
Laten we wel zijn... wie maakt dit niet mee?.. en hoe kom je daar in verder met elkaar? Benieuwd? Lees dan blog 52!
13 mrt 2007
50
Dit is de vijftigste post in dit Weblog. Tijd voor enige reflectie....
Van lezers krijg ik verschillende reacties. Vaak hoor ik: "Dat je daar tijd voor hebt!" Achter die opmerking klinkt vaker afkeuring dan waardering. Soms hoor ik: "Leuk om je zo te leren kennen. Je bent toch anders dan ik dacht." Hier weerklinkt veelal waardering! We communiceren in lagen, denk ik dan...
Waarom ik het doe, weet ik zelf ook niet precies. Wat ik wel weet is dat ik graag iets vasthoud uit een dag. Het schrijven in een webblog helpt me daarbij. Het zet me even terug in de tijd, laat me nog even bedenken wat ik er van vind en legt dat vast. Overigens werkt het tegenwoordig ook vooraf. Op het moment zelf denk ik steeds vaker: Dit is wat voor een blogje. Daarmee beleef ik ook het heden scherper.
Dat spelen met verleden, heden en toekomst is van belang om de goede dingen te doen. Ik weet van me zelf dat ik altijd naar de toekomst leef. Van mij zul je nooit horen dat vroeger alles beter was. Ik zal je willen vertellen dat we morgen alles beter maken. Daarmee sluit ik me ook af voor elke nostalgie maar is mijn valkuil dat ik te weinig leer uit het verleden terwijl daar juist de bouwstenen voor het nu liggen.
Ik lijd aan postalgie! Op naar de 100!!!
Van lezers krijg ik verschillende reacties. Vaak hoor ik: "Dat je daar tijd voor hebt!" Achter die opmerking klinkt vaker afkeuring dan waardering. Soms hoor ik: "Leuk om je zo te leren kennen. Je bent toch anders dan ik dacht." Hier weerklinkt veelal waardering! We communiceren in lagen, denk ik dan...
Waarom ik het doe, weet ik zelf ook niet precies. Wat ik wel weet is dat ik graag iets vasthoud uit een dag. Het schrijven in een webblog helpt me daarbij. Het zet me even terug in de tijd, laat me nog even bedenken wat ik er van vind en legt dat vast. Overigens werkt het tegenwoordig ook vooraf. Op het moment zelf denk ik steeds vaker: Dit is wat voor een blogje. Daarmee beleef ik ook het heden scherper.
Dat spelen met verleden, heden en toekomst is van belang om de goede dingen te doen. Ik weet van me zelf dat ik altijd naar de toekomst leef. Van mij zul je nooit horen dat vroeger alles beter was. Ik zal je willen vertellen dat we morgen alles beter maken. Daarmee sluit ik me ook af voor elke nostalgie maar is mijn valkuil dat ik te weinig leer uit het verleden terwijl daar juist de bouwstenen voor het nu liggen.
Ik lijd aan postalgie! Op naar de 100!!!
12 mrt 2007
Hoezo, weg met het vmbo?
Dit is op afstand de langste blog die hier is te lezen. Ik reken er op dat je er voor gaat zitten! Al was het maar omdat de tien bekendste uitspraken over het vmbo vaak blijken te berusten op misverstanden. Daarom op een rij: tien keer de feiten.
1. Het vmbo is het afvalputje van het onderwijs.
De overgrote meerderheid van de vmbo'ers ontwikkelt zich tot de broodnodige monteurs/metse laars/ administrateurs van de toekomst. Een op de vijf vmbo'ers is volgens het CBS een 'zorgleerling'. Een deel van hen heeft leer- en gedragsproblemen; onduidelijk is hoe groot deze groep precies is. Voor leerlingen die vroeger naar het speciaal onderwijs gingen, bestaan er vaak aparte scholen. Als het vmbo al een afvalputje is, dan geldt dat maar voor een klein aantal scholen waar alle probleemleerlingen bij elkaar gezet zijn.
2. Vroeger was het beter.
Tien jaar geleden was er brede consensus: er moest iets gebeuren. Mavo-leerlingen begonnen na hun eindexamen in het middelbaar beroepsonderwijs zonder enig idee van de beroepspraktijk. Ze kozen vaak willekeurig een richting, stapten weer over en vielen daarna uit. Een kleine groep ging door naar de havo, maar deed het daar slecht. Vbo'ers verdwaalden helemaal in het mbo.
De kwaliteit van het vroegere vbo en de mavo was nogal wisselend. Vakkenpakketten hingen als los zand aan elkaar. Niet voor alle vakken was er een centraal examen. Vroeger was het op z'n minst even goed of slecht.
3. Dertienjarigen moeten er alles aan doen om het vmbo te vermijden.
Wie begint aan de havo maar daar toch uitvalt, heeft tijd en energie verloren. Want hij of zij moet alsnog naar het vmbo. En dat demotiveert. Bovendien is de arbeidsmarkt voor een mbo-gediplomeerd metselaar bepaald niet slechter dan voor een academisch filosoof. Veel redenen om juist voor het vmbo te kiezen.
4. Het vmbo is veel te theoretisch en te weinig praktijkgericht.
Een vmbo'er kan nog geen hamer vasthouden. De ambachtsschool moet weer worden ingevoerd.
De oude mavo was nog veel theoretischer dan zijn opvolger, de huidige 'theoretische leerweg' van het vmbo. Voor leerlingen die de theoretische vakken niet aankunnen, zijn er overal in het land -juist in reactie op deze kritiek- speciale 'trajecten' in vmbo en middelbaar beroepsonderwijs. Voor leerlingen die echt omkomen in theorie zijn er 'leer-werktrajecten.' Naast het vmbo is er ook nog het praktijkonderwijs.
Wie de ambachtsschool wil herinvoeren, zal vakken moeten schrappen in vmbo-theorie. Dat betekent dat de leerlingen geen maatschappijleer, Nederlands, Engels en dat ene kunstvak krijgen. Na hun eindexamen kunnen ze op hun zestiende weliswaar een hamer vasthouden, maar ze kunnen niet verder leren in het mbo. En zodra hun baan naar een lager-lonenland is geëxporteerd, moeten ze vijftig jaar een uitkering ontvangen. Vmbo'ers kunnen overigens prima een hamer vasthouden. In grote delen van het vmbo krijgen ze juist veel praktijkvakken.
5. De uitval in het vmbo is schrikbarend.
Slechts vijf procent van alle vmbo'ers verlaat de school zonder diploma. Dit komt neer op bijna vijfduizend leerlingen per jaar. Een iets grotere groep begint na het diploma niet aan een nieuwe opleiding. De uitval in het middelbaar en hoger beroepsonderwijs is beduidend hoger. Over alle jaren genomen verlaat jaarlijks een klein percentage leerlingen de school, meldde de inspectie vorig jaar.
Van de vmbo'ers spijbelt 1,3 procent vaak (tegen 0,4 procent van de havo-leerlingen en 0,3 procent van de vwo'ers). Ruim negentig procent spijbelt nooit, meldde de inspectie vorig jaar. Veel vmbo'ers zijn brave borsten.
6. Het vmbo zit vol zwarte achterstandsleerlingen.
In 2002 behoorde 13,5 procent van de vmbo'ers tot de groep 'cumileerlingen', allochtonen waarvoor de school extra geld ontvangt. Het werkelijk percentage 'zwarte' leerlingen ligt hoger, omdat allochtonen die lang in Nederland zijn hiervoor niet meetellen. Het beeld van het 'zwarte' vmbo wordt vooral bepaald door de grote steden, waar het percentage allochtone vmbo'ers 45 is. Landelijk is het vmbo maar een beetje zwart.
7. Het vmbo is een grote, anonieme leerfabriek.
Tegenstanders van het vmbo hebben vaak nog het oude beeld van de 'dorps-lts' in het hoofd. De veilige, kleine school waar iedereen elkaar kent en de leerlingen gewoon opgeleid worden tot timmerman.
Maar een dergelijke school bestaat op veel plaatsen nog gewoon. Alleen hangt er nu niet meer het bordje 'lts' op de voordeur, maar staat er bijvoorbeeld 'regiocollege, afdeling vmbo, sector techniek'. Dit regiocollege heeft ook andere vestigingen, waaronder een havo/vwo-afdeling. Vaak zit de oude mavo hierbij in. De kritiek is daardoor juist eerder dat mavo en beroepsonderwijs nog nauwelijks écht gefuseerd zijn.
De dorps-lts heeft simpelweg te weinig leerlingen om het geavanceerde materiaal in te kopen dat nodig is voor alle specialisaties. Toch blijft het vmbo kleinschalig georganiseerd.
8. Het vmbo is gewelddadig.
Geweldsincidenten komen relatief veel voor op het vmbo. Acht van de tien scholen meldden de inspectie dat er weleens een leraar wordt uitgescholen of bedreigd, een op de zes zegt dat dit regelmatig gebeurt. Toch voelen acht tot negen van de tien leerlingen zich veilig. Slechts een deel van de vmbo'ers gebruikt geweld. Ook hier geldt: de meerderheid is braaf.
9. Het vmbo is een luchtkasteel gebouwd door PvdA'ers.
Het vmbo is bedacht door voormalig staatssecretaris Netelenbos van onderwijs en in 1994 voorbereid door een commissie onder voorzitterschap van voormalig werkgeversvoorman (en CDA-onderwijsminister) Chris van Veen. Saillant detail is dat het kabinet destijds instemde met de plannen in een brief die mede werd ondertekend door toenmalig VVD-minister Jozias van Aartsen. Hij hoort tot degenen die het vmbo nu een 'ramp' noemen. Netelenbos loodsde het vmbo begin 1998 door de Tweede Kamer met VVD-woordvoerder Cornielje als steunpilaar op de grote lijnen. Alle fracties stemden voor. Het vmbo is een paars huis met CDA-fundamenten.
10. Het vmbo heeft een slecht imago.
Deels is dit een mening die in stand blijft doordat hij te pas en te onpas wordt herhaald. Stellingen als 'het vmbo is het afvoerputje van het onderwijs' duiken steeds opnieuw op. Bij een groep ouders bestaat inderdaad angst voor het vmbo. Toch zijn ook zij vaak tevreden over de school van hun kind. Het valt met dat imago dus wel mee.
Jammer dat in het "debat" van vandaag een tekort aan kennis en een teveel aan meningen te horen is....
1. Het vmbo is het afvalputje van het onderwijs.
De overgrote meerderheid van de vmbo'ers ontwikkelt zich tot de broodnodige monteurs/metse laars/ administrateurs van de toekomst. Een op de vijf vmbo'ers is volgens het CBS een 'zorgleerling'. Een deel van hen heeft leer- en gedragsproblemen; onduidelijk is hoe groot deze groep precies is. Voor leerlingen die vroeger naar het speciaal onderwijs gingen, bestaan er vaak aparte scholen. Als het vmbo al een afvalputje is, dan geldt dat maar voor een klein aantal scholen waar alle probleemleerlingen bij elkaar gezet zijn.
2. Vroeger was het beter.
Tien jaar geleden was er brede consensus: er moest iets gebeuren. Mavo-leerlingen begonnen na hun eindexamen in het middelbaar beroepsonderwijs zonder enig idee van de beroepspraktijk. Ze kozen vaak willekeurig een richting, stapten weer over en vielen daarna uit. Een kleine groep ging door naar de havo, maar deed het daar slecht. Vbo'ers verdwaalden helemaal in het mbo.
De kwaliteit van het vroegere vbo en de mavo was nogal wisselend. Vakkenpakketten hingen als los zand aan elkaar. Niet voor alle vakken was er een centraal examen. Vroeger was het op z'n minst even goed of slecht.
3. Dertienjarigen moeten er alles aan doen om het vmbo te vermijden.
Wie begint aan de havo maar daar toch uitvalt, heeft tijd en energie verloren. Want hij of zij moet alsnog naar het vmbo. En dat demotiveert. Bovendien is de arbeidsmarkt voor een mbo-gediplomeerd metselaar bepaald niet slechter dan voor een academisch filosoof. Veel redenen om juist voor het vmbo te kiezen.
4. Het vmbo is veel te theoretisch en te weinig praktijkgericht.
Een vmbo'er kan nog geen hamer vasthouden. De ambachtsschool moet weer worden ingevoerd.
De oude mavo was nog veel theoretischer dan zijn opvolger, de huidige 'theoretische leerweg' van het vmbo. Voor leerlingen die de theoretische vakken niet aankunnen, zijn er overal in het land -juist in reactie op deze kritiek- speciale 'trajecten' in vmbo en middelbaar beroepsonderwijs. Voor leerlingen die echt omkomen in theorie zijn er 'leer-werktrajecten.' Naast het vmbo is er ook nog het praktijkonderwijs.
Wie de ambachtsschool wil herinvoeren, zal vakken moeten schrappen in vmbo-theorie. Dat betekent dat de leerlingen geen maatschappijleer, Nederlands, Engels en dat ene kunstvak krijgen. Na hun eindexamen kunnen ze op hun zestiende weliswaar een hamer vasthouden, maar ze kunnen niet verder leren in het mbo. En zodra hun baan naar een lager-lonenland is geëxporteerd, moeten ze vijftig jaar een uitkering ontvangen. Vmbo'ers kunnen overigens prima een hamer vasthouden. In grote delen van het vmbo krijgen ze juist veel praktijkvakken.
5. De uitval in het vmbo is schrikbarend.
Slechts vijf procent van alle vmbo'ers verlaat de school zonder diploma. Dit komt neer op bijna vijfduizend leerlingen per jaar. Een iets grotere groep begint na het diploma niet aan een nieuwe opleiding. De uitval in het middelbaar en hoger beroepsonderwijs is beduidend hoger. Over alle jaren genomen verlaat jaarlijks een klein percentage leerlingen de school, meldde de inspectie vorig jaar.
Van de vmbo'ers spijbelt 1,3 procent vaak (tegen 0,4 procent van de havo-leerlingen en 0,3 procent van de vwo'ers). Ruim negentig procent spijbelt nooit, meldde de inspectie vorig jaar. Veel vmbo'ers zijn brave borsten.
6. Het vmbo zit vol zwarte achterstandsleerlingen.
In 2002 behoorde 13,5 procent van de vmbo'ers tot de groep 'cumileerlingen', allochtonen waarvoor de school extra geld ontvangt. Het werkelijk percentage 'zwarte' leerlingen ligt hoger, omdat allochtonen die lang in Nederland zijn hiervoor niet meetellen. Het beeld van het 'zwarte' vmbo wordt vooral bepaald door de grote steden, waar het percentage allochtone vmbo'ers 45 is. Landelijk is het vmbo maar een beetje zwart.
7. Het vmbo is een grote, anonieme leerfabriek.
Tegenstanders van het vmbo hebben vaak nog het oude beeld van de 'dorps-lts' in het hoofd. De veilige, kleine school waar iedereen elkaar kent en de leerlingen gewoon opgeleid worden tot timmerman.
Maar een dergelijke school bestaat op veel plaatsen nog gewoon. Alleen hangt er nu niet meer het bordje 'lts' op de voordeur, maar staat er bijvoorbeeld 'regiocollege, afdeling vmbo, sector techniek'. Dit regiocollege heeft ook andere vestigingen, waaronder een havo/vwo-afdeling. Vaak zit de oude mavo hierbij in. De kritiek is daardoor juist eerder dat mavo en beroepsonderwijs nog nauwelijks écht gefuseerd zijn.
De dorps-lts heeft simpelweg te weinig leerlingen om het geavanceerde materiaal in te kopen dat nodig is voor alle specialisaties. Toch blijft het vmbo kleinschalig georganiseerd.
8. Het vmbo is gewelddadig.
Geweldsincidenten komen relatief veel voor op het vmbo. Acht van de tien scholen meldden de inspectie dat er weleens een leraar wordt uitgescholen of bedreigd, een op de zes zegt dat dit regelmatig gebeurt. Toch voelen acht tot negen van de tien leerlingen zich veilig. Slechts een deel van de vmbo'ers gebruikt geweld. Ook hier geldt: de meerderheid is braaf.
9. Het vmbo is een luchtkasteel gebouwd door PvdA'ers.
Het vmbo is bedacht door voormalig staatssecretaris Netelenbos van onderwijs en in 1994 voorbereid door een commissie onder voorzitterschap van voormalig werkgeversvoorman (en CDA-onderwijsminister) Chris van Veen. Saillant detail is dat het kabinet destijds instemde met de plannen in een brief die mede werd ondertekend door toenmalig VVD-minister Jozias van Aartsen. Hij hoort tot degenen die het vmbo nu een 'ramp' noemen. Netelenbos loodsde het vmbo begin 1998 door de Tweede Kamer met VVD-woordvoerder Cornielje als steunpilaar op de grote lijnen. Alle fracties stemden voor. Het vmbo is een paars huis met CDA-fundamenten.
10. Het vmbo heeft een slecht imago.
Deels is dit een mening die in stand blijft doordat hij te pas en te onpas wordt herhaald. Stellingen als 'het vmbo is het afvoerputje van het onderwijs' duiken steeds opnieuw op. Bij een groep ouders bestaat inderdaad angst voor het vmbo. Toch zijn ook zij vaak tevreden over de school van hun kind. Het valt met dat imago dus wel mee.
Jammer dat in het "debat" van vandaag een tekort aan kennis en een teveel aan meningen te horen is....
10 mrt 2007
Niets nieuws
Bijna 70 procent van de leraren ziet niets in het 'nieuwe leren'. Dit blijkt uit onderzoek van Trouw en EénVandaag onder het opiniepanel van dat tv-programma. Aan de enquête deden 21.000 respondenten mee, waaronder 900 leraren in het voortgezet onderwijs. 80 Procent van de leraren vindt dat het onderwijs de laatste twintig jaar achteruit is gegaan.
Het verbaast me niet en het is zeker niets nieuws. Het zou pas nieuws zijn als leraren zouden verklaren dat het onderwijs beter zou zijn geworden. Wat zou daar voor nodig zijn? Misschien wat meer verbinding met de geschiedenis en dus het waarom van verandering?
A.C van de Lisdonk uit Giesbeek schreef:
Zelf sta ik voor de klas -in de jaren tachtig en nu weer sinds enkele jaren-. Wat zo jammer is dat de leerling uit het oog wordt verloren. Het is een strijd tussen voor en tegenstanders van stelsels geworden. Het ene kind gedijt beter met klassikaal les, het andere verveeld zich daar. Het andere ontwikkelt zich beter in 'het nieuwe leren', waar anderen 'verzuipen'. Terug naar vroeger ? Is iedereen dan vergeten hoe destijds het commentaar op het middelbaar onderwijs was ? Het was niet goed of het deugde niet: de LTS was te weinig praktijkgericht, aan de MAVO had je al helemaal niets en HAVO VWO sloten niet aan op het vervolgonderwijs. Zowel het 'nieuwe leren' als 'klassikaal docentgestuurd leerstofgericht' onderwijs schieten te ver door omdat zij zich extreem profileren tegen elkaar, zonder zich te realiseren wat hun waarden voor de ontwikkeling van kinderen zijn, maar slechts voor de strijd en om hun eigen gelijk te halen. Kinderen en hun ontwikkeling eerst !!!
Ik ben het graag met hem of haar eens.
Het verbaast me niet en het is zeker niets nieuws. Het zou pas nieuws zijn als leraren zouden verklaren dat het onderwijs beter zou zijn geworden. Wat zou daar voor nodig zijn? Misschien wat meer verbinding met de geschiedenis en dus het waarom van verandering?
A.C van de Lisdonk uit Giesbeek schreef:
Zelf sta ik voor de klas -in de jaren tachtig en nu weer sinds enkele jaren-. Wat zo jammer is dat de leerling uit het oog wordt verloren. Het is een strijd tussen voor en tegenstanders van stelsels geworden. Het ene kind gedijt beter met klassikaal les, het andere verveeld zich daar. Het andere ontwikkelt zich beter in 'het nieuwe leren', waar anderen 'verzuipen'. Terug naar vroeger ? Is iedereen dan vergeten hoe destijds het commentaar op het middelbaar onderwijs was ? Het was niet goed of het deugde niet: de LTS was te weinig praktijkgericht, aan de MAVO had je al helemaal niets en HAVO VWO sloten niet aan op het vervolgonderwijs. Zowel het 'nieuwe leren' als 'klassikaal docentgestuurd leerstofgericht' onderwijs schieten te ver door omdat zij zich extreem profileren tegen elkaar, zonder zich te realiseren wat hun waarden voor de ontwikkeling van kinderen zijn, maar slechts voor de strijd en om hun eigen gelijk te halen. Kinderen en hun ontwikkeling eerst !!!
Ik ben het graag met hem of haar eens.
8 mrt 2007
Ready Steady Cook
Vandaag met Inge naar de opera geweest! Hans en Grietje (1893) van Engelbert Humperdinck, niet de zanger maar de componist!
Feitelijk is Hans en Grietje nog het meest een opera over de surrealistische schemer tussen kindertijd en volwassenheid. In de regie van de nationale reisopera prachtig neergezet rond het thema honger en eten. Wat kent opera toch een perfectie!
Tenor Nigel Robson was te zien in een ijzersterke travestierol (Klik vooral op deze link en bekijk het filmpje). Hij speelt de oorspronkelijk voor sopraan gecomponeerde heks en maakt van het slot-tafereel een soort Ready Steady Cook in horrorsfeer. Tegen de wanden leunen de kindertjes die al zijn omgetoverd tot speculaaspoppen, op het kookeiland wordt Hansel als een foie gras-gans vetgemest met een troebele snoepsoep van live gepureerde bossebollen.
Tenor Nigel Robson was te zien in een ijzersterke travestierol (Klik vooral op deze link en bekijk het filmpje). Hij speelt de oorspronkelijk voor sopraan gecomponeerde heks en maakt van het slot-tafereel een soort Ready Steady Cook in horrorsfeer. Tegen de wanden leunen de kindertjes die al zijn omgetoverd tot speculaaspoppen, op het kookeiland wordt Hansel als een foie gras-gans vetgemest met een troebele snoepsoep van live gepureerde bossebollen.
Het was weer helemaal te gek!
7 mrt 2007
Creatief
Eigenlijk is iedereen voortdurend creatief: geen twee gedachten zijn ooit hetzelfde. Toch vinden we mensen 'creatief' en denk ik vaak dat ik het zelf niet ben...
Creativiteit is een professionele competentie waarover ook ik met mijn minder tot de verbeelding sprekende beroep moet beschikken. Het is niet een regelmatige inval van genialiteit, maar eerder een oorspronkelijke oplossing die relevant is voor het werk.
Psychologisch onderzoek heeft vier manieren opgeleverd waarmee je tot wel 10 keer creatiever kunt worden:
Creativiteit is een professionele competentie waarover ook ik met mijn minder tot de verbeelding sprekende beroep moet beschikken. Het is niet een regelmatige inval van genialiteit, maar eerder een oorspronkelijke oplossing die relevant is voor het werk.
Psychologisch onderzoek heeft vier manieren opgeleverd waarmee je tot wel 10 keer creatiever kunt worden:
- Onthoud ideeën die je te binnen schieten
- Daag jezelf uit
- Verbreed je kennis en vaardigheden
- Omgeef jezelf met gevarieerde prikkels
Als je je nu nog afvraagt waarom er een koe op mijn tafel staat, je vaak muziek hoort in mijn kamer en waarom ik zoveel rond loop en klets. Weet dan: Ik bevorder mijn creativiteit door me te omgeven met verschillende prikkels.
Ook jij werkt op dit moment aan je creativiteit. je leest mijn weblog. Je mag het afleiding noemen, maar het kan ook een bron van creativiteit zijn.
6 mrt 2007
Competentiemanagement
Marius de Weerd heeft soms mooie, kritische en cabarateske bijdragen voor aan de koffietafel. Lees over competentiemanagement:
----------
Beste Mensen,
Ik lees jullie uit eigen werk het stuk “Breed plakband” Ik draag dit op aan
alle jarigen van pas geleden en daarvoor, onlangs, binnenkort en later
Collega’s, dit kan zo niet doorgaan hè? Het gaat helemaal verkeerd met ons. Ik wil jullie waarschuwen, ernstig waarschuwen voor de steeds maar verder gaande digitalisering. Zij neemt hand over hand toe. Sterker nog, zij is ons reeds boven het hoofd gestegen. Wij moeten nu ook al onze pop, ons persoonlijk ontwikkelings plan digitaal gaan invullen. Fantastisch opgesteld door die HBO linkmiegeltjes Tessa en Nicole en daarachter een prachtig werkende software. Die meidjes worden zelf ook nog eens digitaal, let maar op. Hoe lang duurt het nog of je zit gewoon een zakelijke brief te typen zoiets van; lieve mevrouw Jansen ’t is toch wat met die kinderen tegenwoord..... flits Het koppie van Nicole met twee priemende oogjes op je scherm en een uitgestoken wijsvinger 3 dimensionaal en dan hoor je in een nieuw soort SSCO nederlands; héé, héé! did you activate your pop today?
Ja, ja ’t is ook niet meer de chef die jou beoordeelt hoor maar de software.
De chef kijkt gewoon naar het vakje met de uitkomst, geschikt of ongeschikt en in het laatste geval meldt hij of zij dit bij het Cvb. Dan komt Kees met een enveloppe met 500 euro oprotpremie. Arend staat dan al bij de hoofdingang met z’n voet op de plavuizen te tappen om je nog een beste schop onder je kont te geven, sleutel inleveren bij Henk Reuvekamp en daar sta je dan buiten in de kou terwijl je altijd je best hebt gedaan.
Komt gewoon door de digitalisering en de sofware. Echt waar hoor.
Ik geef een voorbeeld van hoe je zo’n POP, zo’n persoonlijk ontwikkelings plan invult en dan zal ik jullie de onbetrouwbaarheid van dit systeem eens laten zien. Kijk uit, kijk uit want je graaft je eigen graf ermee. Je denkt ik schrijf een leuke pop, misschien word ik nog wel eens bevorderd en ga ik een paar schalen hoger. Misschien, heel misschien ga ik Arend nog wel voorbij. Maar voordat je er erg in hebt staat Arend al te tappen bij de hoofdingang. Het loopt gewoon door van je pop naar een beoordelings-rapport. Ik geef een voorbeeld. Ik kies Anneke Tuit want das nou de meest zuivere gemiddelde SSCO’r. Het wordt dan nu geen pop maar TOP.(Tuit’s ontwikkelingsplan) Ze weet er van. Ze kan het hebben. Ze offert zich op voor dit antidigitaliseringsproject. Goed we houden dus nu een z.g. verbale feedbacksessie op de afdeling van Anneke en dan moeten jullie eens zien hoe gemeen dat kan uitpakken. Een 360 graden feedback verdeeld in zes onderwerpen van 60 graden. Exact volgens het systeem van die linkmiegeltjes. Het begint al met van die vakjes invullen. Je denkt dat je heel wat bent hierzo, echter je bent niet meer dan een doodgewone digitale vakkenvuller . En dan moet alles zwart/wit.
Er is geen ruimte tegenwoordig voor Kweeniet en/of geen mening.
Daar gaan we. 1e Vraag op de afdeling financiën:
Is Anneke wel gewoon? Nou ja ze heeft wel van die trekjes. Oh. ja? Oh ja ? dus ze is ongewoon? Nee, nee das te snel geconcludeerd. Dus dat valt we mee. We vullen in... gewoon, de G. Intelligentie. Is Anneke wel intelligent? Nou ze heeft pas een stel foute boekingen gedaan dat wil je niet w.. Zo, zo, dus ze is dom? Nee, nee natuurlijk niet. Ze is niet dom.Hoe kun je dat nu zeggen. Niet dom ? dan is ze dus wel intelligent?. We schrijven de I van intelligent Trouwheid. Is ze wel trouw? Nou, nou niet meer dan een ander hoor. Ze loopt ook wel eens de kantjes.. Aha ze is dus ontrouw? Nee, nee, nee dat kun je niet zeggen. Oké, dus dan is ze trouw. Sympathiek? Is ze wel sympathiek? Nou, nou wanneer je eens teveel in je werkstroom open hebt staan dan wordt het me toch een vals kre ..Kijk eens aan dus onsympathiek. Dacht ik al wel. Nee, nee dat gaat te ver. Te ver? nou ja dan wordt het sympathiek. Is ze wel aardig ? Nou, nou s’morgenvroeg moet je niet wat vraa. Oké.. goed ..ik schrijf onaardig. Nee, nee , hè hou toch eens op. Ze is niet onaardig, dat bedoel ik niet. Goed we schrijven aardig. Als laatste vraag, ze is een vrouw, is ze wel lief? Nou, nou dat valt wel eens tegen hoor. Ik heb wel lievere vrouwen mee gemaa. Aha! toch een negatieve uitkomst. Ze is dus niet lief. Nee, nee dat zei ik niet. Oh nee. Nee, beslist niet. Nee? Dus dan schrijf ik lief ?
Nou dan denk je toch ’t was gemiddeld allemaal positief. Ook nog eens naar boven (gunstig) afgerond, ja toch? En dan laat je de software van die linkmiegeltjes er op los en dan zie je dit: L A S T I G. Ongeschikt dus.
500 euro van Kees, een beste schop onder haar kont van Arend.
Sleutel inleveren bij Henk Reuvekamp en daar staat ze dan, terwijl ze altijd haar best heeft gedaan. En dit kan u ook overkomen!
Moraal en waarschuwing; wanneer Arend je vraagt: heb je Kees ook gezien? Ga dan onmiddellijk naar jouw kantoor. doe de deur op slot en plak de onderkant van de deur af met breed plakband, met breed plakband zodat er geen enveloppe onder doorgeschoven kan worden. Kees gaat vanzelf wel weg want hij moet altijd nodig ergens naar toe. En lukt het Kees toch jou die enveloppe te geven en ook al staat Arend al te tappen bij de hoofdingang. Blijf het ontkennen. Nee, ik heb Kees niet gezien en hij heeft mij ook niets gegeven. Dat scheelt je minsten een dag. En dat is diensttijd en dat telt mee voor je pensioen.
Nou dat was het. Oh ja, Anneke vroeg mij nog ; Hoe kun je toch in vredesnaam zo’n soort verhaal bedenken? Nou, ja ik..ikkueue ja ik ahem verkoop n.l. breed plakband. Dank u wel.
----------
Wat heb ik toch een mooie werkkring!
----------
Beste Mensen,
Ik lees jullie uit eigen werk het stuk “Breed plakband” Ik draag dit op aan
alle jarigen van pas geleden en daarvoor, onlangs, binnenkort en later
Collega’s, dit kan zo niet doorgaan hè? Het gaat helemaal verkeerd met ons. Ik wil jullie waarschuwen, ernstig waarschuwen voor de steeds maar verder gaande digitalisering. Zij neemt hand over hand toe. Sterker nog, zij is ons reeds boven het hoofd gestegen. Wij moeten nu ook al onze pop, ons persoonlijk ontwikkelings plan digitaal gaan invullen. Fantastisch opgesteld door die HBO linkmiegeltjes Tessa en Nicole en daarachter een prachtig werkende software. Die meidjes worden zelf ook nog eens digitaal, let maar op. Hoe lang duurt het nog of je zit gewoon een zakelijke brief te typen zoiets van; lieve mevrouw Jansen ’t is toch wat met die kinderen tegenwoord..... flits Het koppie van Nicole met twee priemende oogjes op je scherm en een uitgestoken wijsvinger 3 dimensionaal en dan hoor je in een nieuw soort SSCO nederlands; héé, héé! did you activate your pop today?
Ja, ja ’t is ook niet meer de chef die jou beoordeelt hoor maar de software.
De chef kijkt gewoon naar het vakje met de uitkomst, geschikt of ongeschikt en in het laatste geval meldt hij of zij dit bij het Cvb. Dan komt Kees met een enveloppe met 500 euro oprotpremie. Arend staat dan al bij de hoofdingang met z’n voet op de plavuizen te tappen om je nog een beste schop onder je kont te geven, sleutel inleveren bij Henk Reuvekamp en daar sta je dan buiten in de kou terwijl je altijd je best hebt gedaan.
Komt gewoon door de digitalisering en de sofware. Echt waar hoor.
Ik geef een voorbeeld van hoe je zo’n POP, zo’n persoonlijk ontwikkelings plan invult en dan zal ik jullie de onbetrouwbaarheid van dit systeem eens laten zien. Kijk uit, kijk uit want je graaft je eigen graf ermee. Je denkt ik schrijf een leuke pop, misschien word ik nog wel eens bevorderd en ga ik een paar schalen hoger. Misschien, heel misschien ga ik Arend nog wel voorbij. Maar voordat je er erg in hebt staat Arend al te tappen bij de hoofdingang. Het loopt gewoon door van je pop naar een beoordelings-rapport. Ik geef een voorbeeld. Ik kies Anneke Tuit want das nou de meest zuivere gemiddelde SSCO’r. Het wordt dan nu geen pop maar TOP.(Tuit’s ontwikkelingsplan) Ze weet er van. Ze kan het hebben. Ze offert zich op voor dit antidigitaliseringsproject. Goed we houden dus nu een z.g. verbale feedbacksessie op de afdeling van Anneke en dan moeten jullie eens zien hoe gemeen dat kan uitpakken. Een 360 graden feedback verdeeld in zes onderwerpen van 60 graden. Exact volgens het systeem van die linkmiegeltjes. Het begint al met van die vakjes invullen. Je denkt dat je heel wat bent hierzo, echter je bent niet meer dan een doodgewone digitale vakkenvuller . En dan moet alles zwart/wit.
Er is geen ruimte tegenwoordig voor Kweeniet en/of geen mening.
Daar gaan we. 1e Vraag op de afdeling financiën:
Is Anneke wel gewoon? Nou ja ze heeft wel van die trekjes. Oh. ja? Oh ja ? dus ze is ongewoon? Nee, nee das te snel geconcludeerd. Dus dat valt we mee. We vullen in... gewoon, de G. Intelligentie. Is Anneke wel intelligent? Nou ze heeft pas een stel foute boekingen gedaan dat wil je niet w.. Zo, zo, dus ze is dom? Nee, nee natuurlijk niet. Ze is niet dom.Hoe kun je dat nu zeggen. Niet dom ? dan is ze dus wel intelligent?. We schrijven de I van intelligent Trouwheid. Is ze wel trouw? Nou, nou niet meer dan een ander hoor. Ze loopt ook wel eens de kantjes.. Aha ze is dus ontrouw? Nee, nee, nee dat kun je niet zeggen. Oké, dus dan is ze trouw. Sympathiek? Is ze wel sympathiek? Nou, nou wanneer je eens teveel in je werkstroom open hebt staan dan wordt het me toch een vals kre ..Kijk eens aan dus onsympathiek. Dacht ik al wel. Nee, nee dat gaat te ver. Te ver? nou ja dan wordt het sympathiek. Is ze wel aardig ? Nou, nou s’morgenvroeg moet je niet wat vraa. Oké.. goed ..ik schrijf onaardig. Nee, nee , hè hou toch eens op. Ze is niet onaardig, dat bedoel ik niet. Goed we schrijven aardig. Als laatste vraag, ze is een vrouw, is ze wel lief? Nou, nou dat valt wel eens tegen hoor. Ik heb wel lievere vrouwen mee gemaa. Aha! toch een negatieve uitkomst. Ze is dus niet lief. Nee, nee dat zei ik niet. Oh nee. Nee, beslist niet. Nee? Dus dan schrijf ik lief ?
Nou dan denk je toch ’t was gemiddeld allemaal positief. Ook nog eens naar boven (gunstig) afgerond, ja toch? En dan laat je de software van die linkmiegeltjes er op los en dan zie je dit: L A S T I G. Ongeschikt dus.
500 euro van Kees, een beste schop onder haar kont van Arend.
Sleutel inleveren bij Henk Reuvekamp en daar staat ze dan, terwijl ze altijd haar best heeft gedaan. En dit kan u ook overkomen!
Moraal en waarschuwing; wanneer Arend je vraagt: heb je Kees ook gezien? Ga dan onmiddellijk naar jouw kantoor. doe de deur op slot en plak de onderkant van de deur af met breed plakband, met breed plakband zodat er geen enveloppe onder doorgeschoven kan worden. Kees gaat vanzelf wel weg want hij moet altijd nodig ergens naar toe. En lukt het Kees toch jou die enveloppe te geven en ook al staat Arend al te tappen bij de hoofdingang. Blijf het ontkennen. Nee, ik heb Kees niet gezien en hij heeft mij ook niets gegeven. Dat scheelt je minsten een dag. En dat is diensttijd en dat telt mee voor je pensioen.
Nou dat was het. Oh ja, Anneke vroeg mij nog ; Hoe kun je toch in vredesnaam zo’n soort verhaal bedenken? Nou, ja ik..ikkueue ja ik ahem verkoop n.l. breed plakband. Dank u wel.
----------
Wat heb ik toch een mooie werkkring!
5 mrt 2007
Groei
Mijn oudste dochter is de hoofdredactrice van hitorhit, een blad over beroemde sterren. De jongste dochter schrijft er voor en leverde als 13 jarige de volgende redactionele inleiding. Een staaltje van haar verbeeldingskracht en schrijfkunst:
---------
Hey allemaal!
En wat ligt er op je mat? Een gloednieuwe hit or hit over greenday.
Altijd als ik een nieuw tijdschrift vind, in de vroege mooie ochtend op een vrijdag of zaterdag heb ik meteen helemaal zin om het te gaan lezen. Mij maakt het niet uit wat erin staat, als het daar zo mooi ligt te glimmen in de ochtendzon (of regen..) ben ik helemaal blij. Meestal pak ik het, schenk ik een lekker glas limonade in en ga ik knus op de bank ik de woonkamer zitten.
Maar dan heb je ook nog familie… Die zijn je dan nét voor om dat mooie glimmende tijdschrift te pakken. De hele dag heb je niks door, totdat je opeens opmerkt dat je lievelingsblad er nog niet is. Natuurlijk heb je al zo’n vermoeden dat je zus of broer daar achter zit maar toch ga je dan even zo hier en daar in huis vragen of iemand je blaadje heeft gezien… “o ja!” zeggen ze dan; “hij ligt in de badkamer”. Dat klinkt dan al lekker. Zo meteen hebben ze ‘m gelezen in bad (lekker nat en glibberig) of op de wc (nóg erger..). Met een zucht strompel je dan naar de badkamer en wat ligt daar? Een prachtig tijdschrift (onder op de hoop andere tijdschriften). Lekker dan; hij is gekreukeld, alle posters zijn eruit gescheurd, de hoekjes zijn nat en hij glimt niet meer. Kun je weer fijn wachten tot volgende week…
Maar wees gerust; niet alleen jóu overkomt dit drama wekelijks, ook die vervelende zus of broer heeft er wel eens last van. Vroeger was mijn zus bijvoorbeeld lid van de Donald Duck. (je kent haar wel.. de hoofdredactrice van de hit or hit: Mariska). Ze las ‘m altijd. Totdat mijn broertje de DD ontdekt had; áltijd en óveral zag je hem met de Donald Duck. Tijdens het eten, op de WC, in bad, in z’n kamer en zélfs `s avonds als m’n moeder hem allang ingestopt had. Gék werd m’n zus er soms van. Ze zag de Donald Duck soms pas na máánden. Nu is ze nog steeds lid van de Donald Duck. En soms ziet ze `m ook niet want mijn broertje staat elke zaterdagochtend klaar…
Dus, beste lezers: Keep it for yourself, die hit or hit! En zorg er maar goed voor dat niemand je blaadje afpakt… Veel plezier!
----------
En dan te bedenken dat dit kind twee jaar terug geen zin zonder spelfout wist te schijven. Ik wil nooit meer horen dat het Nederlands onderwijs niet deugd. Het komt er soms alleen anders uit dan wij ouderen denken/wensen of willen.
---------
Hey allemaal!
En wat ligt er op je mat? Een gloednieuwe hit or hit over greenday.
Altijd als ik een nieuw tijdschrift vind, in de vroege mooie ochtend op een vrijdag of zaterdag heb ik meteen helemaal zin om het te gaan lezen. Mij maakt het niet uit wat erin staat, als het daar zo mooi ligt te glimmen in de ochtendzon (of regen..) ben ik helemaal blij. Meestal pak ik het, schenk ik een lekker glas limonade in en ga ik knus op de bank ik de woonkamer zitten.
Maar dan heb je ook nog familie… Die zijn je dan nét voor om dat mooie glimmende tijdschrift te pakken. De hele dag heb je niks door, totdat je opeens opmerkt dat je lievelingsblad er nog niet is. Natuurlijk heb je al zo’n vermoeden dat je zus of broer daar achter zit maar toch ga je dan even zo hier en daar in huis vragen of iemand je blaadje heeft gezien… “o ja!” zeggen ze dan; “hij ligt in de badkamer”. Dat klinkt dan al lekker. Zo meteen hebben ze ‘m gelezen in bad (lekker nat en glibberig) of op de wc (nóg erger..). Met een zucht strompel je dan naar de badkamer en wat ligt daar? Een prachtig tijdschrift (onder op de hoop andere tijdschriften). Lekker dan; hij is gekreukeld, alle posters zijn eruit gescheurd, de hoekjes zijn nat en hij glimt niet meer. Kun je weer fijn wachten tot volgende week…
Maar wees gerust; niet alleen jóu overkomt dit drama wekelijks, ook die vervelende zus of broer heeft er wel eens last van. Vroeger was mijn zus bijvoorbeeld lid van de Donald Duck. (je kent haar wel.. de hoofdredactrice van de hit or hit: Mariska). Ze las ‘m altijd. Totdat mijn broertje de DD ontdekt had; áltijd en óveral zag je hem met de Donald Duck. Tijdens het eten, op de WC, in bad, in z’n kamer en zélfs `s avonds als m’n moeder hem allang ingestopt had. Gék werd m’n zus er soms van. Ze zag de Donald Duck soms pas na máánden. Nu is ze nog steeds lid van de Donald Duck. En soms ziet ze `m ook niet want mijn broertje staat elke zaterdagochtend klaar…
Dus, beste lezers: Keep it for yourself, die hit or hit! En zorg er maar goed voor dat niemand je blaadje afpakt… Veel plezier!
----------
En dan te bedenken dat dit kind twee jaar terug geen zin zonder spelfout wist te schijven. Ik wil nooit meer horen dat het Nederlands onderwijs niet deugd. Het komt er soms alleen anders uit dan wij ouderen denken/wensen of willen.
4 mrt 2007
Voetbal
Mijn zoon raakt met het klimmen der jaren steeds meer verslingerd aan voetbal. Was hij vroeger niet te verleiden tot enige beweging, nu trekt hij er op uit en speelt het liefst elke middag op een trapveldje met zijn voetbalvrienden. Tot zo ver het goede nieuws.
Inmiddels volgt hij ook de eredivisie en is hij aan tafel luiddruchtig over de spelkwaliteiten van Ajax en PSV en gaat er menig voetbalnaam over tafel waar de meiden nog nooit van hebben gehoord. Vanavond is hem daarom verboden het nog langer over voetbal te hebben. Hij viel stil. Er was kennelijk niets anders meer dat hem kon boeien of waarover hij zou kunnen spreken.
Gelukkig kon hij daarna naar "de wedstrijden" kijken. U weet wel dat programma waarin Wilfred Genee (27 juni 1967, Leeuwarden) een brave poging doet Martinus Jan Smeets (Arnhem, 11 januari 1947) te doen vergeten. Helaas wordt hij daarbij om de haverklap onderbroken door reclame. Bovendien is de logische volgorde van het programma omwille van de commercie zo ver omgegooid dat elke goed geaarde voetballiefhebber zich steeds weer afvraagt wanneer het nu werkelijk begint.
... en daar zitten ze dan. Vader en zoon. Hij vol interesse en ik met gegroeiende afkeer. Ik zou het eigenlijk mooi moeten vinden. Ik hou immers ook van voetbal! Ik vind het ook leuk om er met hem over te praten maar dat eindeloze geleuter en doelloze gedoe op TV staat me zo tegen. Zou ik nog kijken als hij me niet elke zondag herinnerde dat het zeven uur is? Kijk ik voor hem, voor ons of voor mezelf? Natuurlijk omdat het ons bindt!
Zo kan het dus gaan als de zaken van het hart (en de voeten) worden overgegeven aan de commercie.
Inmiddels volgt hij ook de eredivisie en is hij aan tafel luiddruchtig over de spelkwaliteiten van Ajax en PSV en gaat er menig voetbalnaam over tafel waar de meiden nog nooit van hebben gehoord. Vanavond is hem daarom verboden het nog langer over voetbal te hebben. Hij viel stil. Er was kennelijk niets anders meer dat hem kon boeien of waarover hij zou kunnen spreken.
Gelukkig kon hij daarna naar "de wedstrijden" kijken. U weet wel dat programma waarin Wilfred Genee (27 juni 1967, Leeuwarden) een brave poging doet Martinus Jan Smeets (Arnhem, 11 januari 1947) te doen vergeten. Helaas wordt hij daarbij om de haverklap onderbroken door reclame. Bovendien is de logische volgorde van het programma omwille van de commercie zo ver omgegooid dat elke goed geaarde voetballiefhebber zich steeds weer afvraagt wanneer het nu werkelijk begint.
... en daar zitten ze dan. Vader en zoon. Hij vol interesse en ik met gegroeiende afkeer. Ik zou het eigenlijk mooi moeten vinden. Ik hou immers ook van voetbal! Ik vind het ook leuk om er met hem over te praten maar dat eindeloze geleuter en doelloze gedoe op TV staat me zo tegen. Zou ik nog kijken als hij me niet elke zondag herinnerde dat het zeven uur is? Kijk ik voor hem, voor ons of voor mezelf? Natuurlijk omdat het ons bindt!
Zo kan het dus gaan als de zaken van het hart (en de voeten) worden overgegeven aan de commercie.
2 mrt 2007
Slogan
Vandaag gehoord op de radio, de nieuwe boodschap van het NRC om abonnees te winnen. In die commercial de volgende spreuk:
"Wie nog nooit van mening is veranderd, heeft nog niet geleerd"
...tsja dat geeft te denken... even vasthouden als straks weer een litanie begint over die vervoeide veranderingen in het onderwijs.
"Wie nog nooit van mening is veranderd, heeft nog niet geleerd"
...tsja dat geeft te denken... even vasthouden als straks weer een litanie begint over die vervoeide veranderingen in het onderwijs.
1 mrt 2007
Impact verdubbelaar
In de vakantie heb ik tijd om me eens te bezinnen op mijn professionalisering. In december startte ik mijn feedbackrondes en nu zoek ik er een passend vervolg bij. In die zoektocht stuitte ik op de impact verdubbelaar van Denkproducties. De tekst gaat als volgt:
----
De hele dag door: overtuigen
Uw werkdag bestaat uit: overtuigen, overtuigen, overtuigen. Om goed voor de dag te komen, doet u uw huiswerk en bereidt u gesprekken en vergaderingen goed voor. Toch verliest uw plan het soms van een veel minder goed idee. Hoe kan dat toch? Inhoudelijk was uw voorstel toch echt het beste.
Inhoud versus impact
Het antwoord is: slechts 7% van alle communicatiekracht wordt bepaald door de inhoud. Door woorden, door tekst. De rest (93%!) is impact. De manier waarop u het plan brengt, de verpakking. En hoeveel tijd besteedt u hieraan bij de voorbereiding? Inderdaad … veel te weinig. Er is nog zoveel te winnen!
5 Nieuwe gereedschappen
In dit seminar krijgt u vijf opmerkelijke gereedschappen die u helpen om uw impact (minimaal) te verdubbelen:
1. Lichaamstaal
2. Stemgebruik
3. Hypnotechnieken
4. Persoonlijk imago
5. Flirten en verleiden
In één dag maakt u kennis met de werking van deze nieuwe technieken én de manier waarop u ze toepast in gesprekken, vergaderingen en presentaties. Kort, snel en direct toepasbaar.
----
De hele dag door: overtuigen
Uw werkdag bestaat uit: overtuigen, overtuigen, overtuigen. Om goed voor de dag te komen, doet u uw huiswerk en bereidt u gesprekken en vergaderingen goed voor. Toch verliest uw plan het soms van een veel minder goed idee. Hoe kan dat toch? Inhoudelijk was uw voorstel toch echt het beste.
Inhoud versus impact
Het antwoord is: slechts 7% van alle communicatiekracht wordt bepaald door de inhoud. Door woorden, door tekst. De rest (93%!) is impact. De manier waarop u het plan brengt, de verpakking. En hoeveel tijd besteedt u hieraan bij de voorbereiding? Inderdaad … veel te weinig. Er is nog zoveel te winnen!
5 Nieuwe gereedschappen
In dit seminar krijgt u vijf opmerkelijke gereedschappen die u helpen om uw impact (minimaal) te verdubbelen:
1. Lichaamstaal
2. Stemgebruik
3. Hypnotechnieken
4. Persoonlijk imago
5. Flirten en verleiden
In één dag maakt u kennis met de werking van deze nieuwe technieken én de manier waarop u ze toepast in gesprekken, vergaderingen en presentaties. Kort, snel en direct toepasbaar.
-------
Misschien zelf overwegen maar vooral doorgeven aan het centrum voor leren en opleiden. Het kon ook wel eens het probleem van docenten zijn....Hoezo kennis staat centraal?
Abonneren op:
Posts (Atom)