3 dec 2008

Grondlegger en gebroken pinken

Vandaag was Jannie E. op bezoek. In 2002 (wat gaat de tijd snel) hielp zij het Ichthus College met integraal personeelsbeleid. Ze liet ons ontdekken dat het beste voertuig voor verandering niet een doorwrocht onderwijsplan is maar de kwaliteit van de mensen die er aan werken. Lang geleden... maar van veel betekenis voor hoe Kees en ik naar onze scholen/mensen kijken en wat was het dus goed om haar weer te zien en te mogen vertellen wat we nu aan het doen zijn.

In de boeiende gesprekken die we hadden, kwam ook de herinnering aan vroeger goed aan bod. Ik weet nu nog dat Jannie ooit na een aanrijding met een motorrrijder bij ons aanschoof. Ze was ontdaan en in de war. De enige keer dat ik dat heb gezien, want was die mevoruw verder altijd helder!

In de auto naar VIA bespraken we het voorval. De impact die het op haar had en de gevolgen. Ik heb altijd gevonden dat daardoor een eind is gekomen aan onze werkrelatie. Ze zit nu als schoolleider in het zuiden van het land en haar collega's hebben, denk ik, nog niet in de verste verte een idee van wat ze kan betekenen. "Man zou ze hier wonen. We zouden haar meteen een baan aanbieden...!!!!

In mijn enthousiasme voor Jannie en wat wij haar wilden vertellen , vergat ik vandaag mijn telefoon uit het oog. Normaal gesproken niet ernstig maar vandaag rampzalig. Want terwijl ik sprak, was het mijn dochter die haar pink brak bij gym .

... en dan moet je mee naar het ziekenhuis.....dat lukte niet, net als toen met Jannie en de motorrrijder.... Maar in beide gevallen kwam het goed door anderen.

"Je hoeft immers niet alles zelf te doen om het goed te laten verlopen! "

0 reactie(s):