Puberbrein

Vandaag belde een docente van mijn dochter. Nu is het pas dinsdag na de vakantie maar de teller van ongewenst gedrag stond bij mijn dochter al weer op drie. Ik schrijf al weer omdat het niet de eerste keer is dat mevrouw belt. Mijn dochter vergeet regelmatig wat en de docent in kwestie vergeet niet vaak daar een kruisje voor te zetten. Omdat drie kruisjes een telefoontje naar je ouders betekent, spreken wij elkaar op gezette tijden en ook na vandaag zal dat voortduren.

Laat ik eerst zeggen dat ik waardering heb voor de wijze waarop de leerkracht hier de leerling volgt, druk zet en daarvoor ook ons als ouders gebruikt. Ik denk namelijk dat het moeilijk blijven doen een bijdrage levert aan de noodzakelijke gedragsverandering bij mijn dochter. Daarom schreeuwen wij thuis achter haar aan: "deuren dicht, lichten uit en ruim je jas op!" Oke, het verhoogt de sfeer niet bepaald maar je kan toch niet steeds alles achter haar aan opruimen....

Dat gevoel hoorde ik ook in het relaas van de docente: "Ik maak een studieplanner en daar staat het in en dan nog levert ze niet in. Ik kan toch niet voor ze blijven denken en achter ze aan lopen." Herkenning maar ik dacht ook "Maar puberbreinen werken niet zo!

In het gesprek kon ik het moment niet vinden omt er iets over te zeggen. Het ging immers over mijn dochter en niet om de laatste inzichten over de ontwikkeling van het puberbrein. Dus schrijf ik het maar hier.

Ik had kunnen zeggen: "Kijk en luister naar Eveliene Crone of lees dit artikel " en ontdek hoe dat bij juniorhersenen werkt. Volwassenen zijn in balans tussen het denkende deel van het brein en het emotionele deel. Dat is bij jongeren nog niet volgroeid. Wel is er een enorme overactiviteit in het emotionele deel van het brein. Een scholier die echt z’n huiswerk wil doen, kan al op het schoolplein ter hoogte van het fietsenhok in problemen komen zodra hij van een feestje hoort. Dan begint dat emotionele deel meteen te rinkelen. Het denkende deel en het emotionele deel gaan in gevecht. De uitkomst bepaalt het gedrag. Het deel waar redeneren, plannen en kijken naar lange termijn zit, verliest het op deze leeftijd vaak. Daarom kunnen jongeren nog niet goed zelf plannen. En dan is het toch merkwaardig, dat het onderwijs kinderen van 14 jaar zelfstandig wil laten leren in het studiehuis."

En nee, ik bedoel hier niet mee dat ik het beter weet en al helemaal niet dat we als volwassenen niet meer achter onze pubers aan moeten rennen en zeuren. We leveren zo immers een noodzakelijke impuls.

Maar weten, helpt ons relativeren, de goede dingen te doen en vertrouwen te krijgen in de veelal goede afloop. Dat is veel waard!