Ontvangen: Goede voornemens

Goede voornemens intrigeren mij enorm. Ik vind het interessant wát mensen zich voornemen (werken aan je lijf staat op één, relatie op twee en carrière op drie). Ik vind het interessant hóe mensen werken aan hun voornemens (we willen vaak te veel tegelijk en hebben een overdreven vertrouwen in wilskracht). En ik vind het interessant wat mensen gelóven rond goede voornemens en verandering. Geloven ze dat ze kunnen veranderen of juist niet?Met name dit laatste element, wat je gelooft, blijkt veel uit te maken.

De Amerikaanse hoogleraar Carol Dweck wijdde er in 2006 een mooi boek aan: Mindset. Kort samengevat: mensen die geloven dat hun mogelijkheden vastliggen, dat veranderen onmogelijk is (in Dwecks woorden: een 'fixed' mindset) proberen weinig nieuwe dingen uit, leren nauwelijks en bevestigen daarmee hun eigen overtuiging. Mensen die geloven dat verandering en groei wél mogelijk zijn (een 'growth' mindset) doen het tegenovergestelde.

Onze overtuigingen op het gebied van veranderen bepalen daarmee in hoge mate of ons leven zich in een opwaartse of neerwaartse spiraal ontwikkelt.Goed. Het is in veel gevallen dus voordelig om te geloven dat je kunt groeien en veranderen. Maar wat nu als je daar niet van overtuigd bent? Ook dat blijkt veranderbaar. Vier suggesties:

1. Leer meer over je brein: onze hersenen maken ons hele leven lang nieuwe verbindingen aan en ruimen oude op. Lees Het maakbare brein van neurologe Margriet Sitskoorn en verbaas je over de grote veranderbaarheid van je hersenen.
2. Leer van leerervaringen: denk terug aan iets wat je dacht niet te kunnen, maar tóch hebt geleerd. Bestudeer andere mensen die succesvol iets hebben veranderd wat eerst onmogelijk leek.
3. Realiseer je de implicaties van deze leerpunten: áls verandering echt mogelijk is, wat betekent een koerswijziging in 2009 dan voor je carrière of je relatie? Wat zijn de effecten over een jaar? Over vijf jaar?
4. Doe iets met deze leerpunten: probeer iets nieuws uit. Iets eenvoudigs waarvan je weet dat het gaat lukken. Hierdoor onderbouw je je nieuwe ideeën over verandering met persoonlijke ervaringen.

Heel eerlijk: ik ben géén geboren optimist. Tóch geloof ik dat 2009 een geweldig jaar wordt. Al was het alleen maar omdat ik weet dat dit beter voor me is.

van Ben Tiggelaar

Het gaat haar goed...

Nooit zoveel reactie gehad op een weblog als de vorige keer.

"Om welke dochter ging het?"vroeg mijn moeder per mail. Ze is bijna 80 maar het web brengt ons steeds vaker met elkaar in contact. "Waarom ik niet meteen gebeld had?" wilde ze weten...

Wel nu voor iedereen en alles: Het gaat om de tweede... die je kunt vinden bij de filpjes van youtube... Toneelspelen is haar grootste hobby.


Reken maar dat ze met haar pink sneller geholpen wilde worden dan bij het bedienen in dit filmpje.... Boeven zijn het!.. maar als je oplet, snap je hoe ze redeneren, die kids van nu...!

Grondlegger en gebroken pinken

Vandaag was Jannie E. op bezoek. In 2002 (wat gaat de tijd snel) hielp zij het Ichthus College met integraal personeelsbeleid. Ze liet ons ontdekken dat het beste voertuig voor verandering niet een doorwrocht onderwijsplan is maar de kwaliteit van de mensen die er aan werken. Lang geleden... maar van veel betekenis voor hoe Kees en ik naar onze scholen/mensen kijken en wat was het dus goed om haar weer te zien en te mogen vertellen wat we nu aan het doen zijn.

In de boeiende gesprekken die we hadden, kwam ook de herinnering aan vroeger goed aan bod. Ik weet nu nog dat Jannie ooit na een aanrijding met een motorrrijder bij ons aanschoof. Ze was ontdaan en in de war. De enige keer dat ik dat heb gezien, want was die mevoruw verder altijd helder!

In de auto naar VIA bespraken we het voorval. De impact die het op haar had en de gevolgen. Ik heb altijd gevonden dat daardoor een eind is gekomen aan onze werkrelatie. Ze zit nu als schoolleider in het zuiden van het land en haar collega's hebben, denk ik, nog niet in de verste verte een idee van wat ze kan betekenen. "Man zou ze hier wonen. We zouden haar meteen een baan aanbieden...!!!!

In mijn enthousiasme voor Jannie en wat wij haar wilden vertellen , vergat ik vandaag mijn telefoon uit het oog. Normaal gesproken niet ernstig maar vandaag rampzalig. Want terwijl ik sprak, was het mijn dochter die haar pink brak bij gym .

... en dan moet je mee naar het ziekenhuis.....dat lukte niet, net als toen met Jannie en de motorrrijder.... Maar in beide gevallen kwam het goed door anderen.

"Je hoeft immers niet alles zelf te doen om het goed te laten verlopen! "