Achmea heeft een nieuwe campagne rond haar coperate identity gestart. Waarschijnlijk heb je hem al gezien op TV. Zo niet bekijk dan eerst het filmpje hieronder.
Dat filmpje heeft me vanaf de eerste keer dat ik het zag, bezig gehouden. Het geeft, in mijn ogen, het beeld van een serieuze, creatieve organisatie van denkers en doeners. Een club die oplossingen wil vinden voor de problemen van vandaag.
In de website waarzijnwemeebezig.nl, die er natuurlijk bij hoort, wordt die lijn doorgetrokken. De Erasmusbrug als symbool, de actieve vormen ... dat gaat een heel stuk verder dan ACHMEA, ontzorgt (hun oorspronkelijke credo)
Zou dat ook kunnen voor de grote schoolorganisatie die we aan het maken zijn?
29 mei 2008
27 mei 2008
80/20 20/80 principe
Ook zo'n last van regels...Bedenk dit:
In een organisatie wordt 80% van het gedrag bepaald door 20% van de regels. In deze categorie vallen bevoorbeeld de omgangsregels en de regels die men vindt behoren bij de missie van de instelling. Ze zijn in de ogen van mensen logisch en er wordt als vanzelfsprekend naar gehandeld.
Treuriger is het met de overige 80% van de regels. Zij proberen de laatste 20% van het gedrag van medewerkers te sturen. Het zijn de regels omdat we het niet vertrouwen en het wel geregeld willen hebben. Het zijn de regels waar medewerkers alleen bij de introductie over spreken (belachelijk...) en daarna (wijselijk) over zwijgen.
Deze regels hebben nog een tweede nadeel: Het zijn er te veel om te onthouden en spelen daardoor een moeizame rol in organisaties. Laten we maar weer eens opruiming houden, is mijn advies.
In een organisatie wordt 80% van het gedrag bepaald door 20% van de regels. In deze categorie vallen bevoorbeeld de omgangsregels en de regels die men vindt behoren bij de missie van de instelling. Ze zijn in de ogen van mensen logisch en er wordt als vanzelfsprekend naar gehandeld.
Treuriger is het met de overige 80% van de regels. Zij proberen de laatste 20% van het gedrag van medewerkers te sturen. Het zijn de regels omdat we het niet vertrouwen en het wel geregeld willen hebben. Het zijn de regels waar medewerkers alleen bij de introductie over spreken (belachelijk...) en daarna (wijselijk) over zwijgen.
Deze regels hebben nog een tweede nadeel: Het zijn er te veel om te onthouden en spelen daardoor een moeizame rol in organisaties. Laten we maar weer eens opruiming houden, is mijn advies.
23 mei 2008
Wie is toch die meneer Wasse..???
Dit jaar grote paniek. De belastingdienst deed navraag naar mijn opgave uit 2006. Dat deden ze niet lang nadat ik mijn opgave over 2007 digitaal had ingestuurd. Dus voor dat ik door had over welk jaar we bezig waren, had ik al verkeerde gegevens ingestuurd. ..en een maal fout, kunnen de dingen alleen maar erger....
Nu is het ook geen makkelijke materie: De aftrek van lijfrentepolissen. Je rekent je een ongeluk aan jaarruimtes en hebt gegevens nodig die je niet hebt! Menigmaal heb ik verzucht dat deze regeling niet bereikbaar is voor Jan met de pet! Gek eigenlijk dat we zo'n belastingregiem dan in stand houden.
De regeling is inmiddels twee keer gewijzigd omdat de overheid de eerdere uitwerkingen te vrijgevig vond. Wat over is gebleven is een web van jaarkoppelingen en eindeloze verantwoordingen. Zoals ik al schreef ... een maal fout, kunnen de dingen alleen maar erger...
De medewerker van de belastingdienst luistert naar de fraaie naam Wassebalie en hoe zeer hij ook zijn best doet, ik voel me in het proces opgejaagd. Niet dat ik iets fout heb gedaan maar als je een regeling maar half snapt is het niet altijd even makkelijk om de goede dingen aan te leveren en te doen. Tot driemaal toe heb ik zaken moeten verbeteren en aanvullen. De zoektocht heeft me in ieder geval geleerd dat ik thuis niet alles op een rij heb klaar liggen.
Vorige week kwam het verlossende woord van de inspecteur der belastingen. Meneer Wassebalie schreef me dat alles geaccepteerd is. Pfff.... pak van mijn hart. Zouden al die aangiften/steekproeven zo verlopen? Klik op Cijfers uit het jaarverslag 2006 van de belastingdienst en huiver mee: Hoeveel stress zou er in Nederland zijn als elke opgave zo verliep als de mijne.
Misschien moet ik nooit meer verzoeken om teruggaaf, immers:.... een maal fout, kunnen de dingen alleen maar erger...
Nu is het ook geen makkelijke materie: De aftrek van lijfrentepolissen. Je rekent je een ongeluk aan jaarruimtes en hebt gegevens nodig die je niet hebt! Menigmaal heb ik verzucht dat deze regeling niet bereikbaar is voor Jan met de pet! Gek eigenlijk dat we zo'n belastingregiem dan in stand houden.
De regeling is inmiddels twee keer gewijzigd omdat de overheid de eerdere uitwerkingen te vrijgevig vond. Wat over is gebleven is een web van jaarkoppelingen en eindeloze verantwoordingen. Zoals ik al schreef ... een maal fout, kunnen de dingen alleen maar erger...
De medewerker van de belastingdienst luistert naar de fraaie naam Wassebalie en hoe zeer hij ook zijn best doet, ik voel me in het proces opgejaagd. Niet dat ik iets fout heb gedaan maar als je een regeling maar half snapt is het niet altijd even makkelijk om de goede dingen aan te leveren en te doen. Tot driemaal toe heb ik zaken moeten verbeteren en aanvullen. De zoektocht heeft me in ieder geval geleerd dat ik thuis niet alles op een rij heb klaar liggen.
Vorige week kwam het verlossende woord van de inspecteur der belastingen. Meneer Wassebalie schreef me dat alles geaccepteerd is. Pfff.... pak van mijn hart. Zouden al die aangiften/steekproeven zo verlopen? Klik op Cijfers uit het jaarverslag 2006 van de belastingdienst en huiver mee: Hoeveel stress zou er in Nederland zijn als elke opgave zo verliep als de mijne.
Misschien moet ik nooit meer verzoeken om teruggaaf, immers:.... een maal fout, kunnen de dingen alleen maar erger...
15 mei 2008
Leidinggeven aan professionals? NIET DOEN
Vandaag zat ik samen met een grote groep teamleiders en directieleden onder het gehoor van Mathieu Weggeman. (klik op de naam voor info uit Wikipedia)
Mathieu is een boeiende verteller die pleit voor minder planning en control en meer collectieve ambitie in kennisorganisaties. Voor die organisaties heeft hij een boodschap:
Zo bouwde Henry Ford indertijd auto's om Amerikanen de grootheid van Gods schepping te laten zien. (Ze konden dan alle mooie plekjes van Amerika bezoeken) Werknemers die gevraagd naar de doelen van het bedrijf antwoordden alleen auto's te willen maken moesten maar naar Chrysler gaan. ( Zouden we als Christelijk onderwijs ook wat van kunnen leren...)
Zijn pleidooi is ook om te kiezen voor een ander leiderschap. Zachter en geinteresseerder in de opbrengsten en ideeen van mensen. Prestaties worden immers geleverd door medewerkers en niet door managers. Laten zij zich dan ook zo gedragen. Er is immers geen ouder die zal zeggen dat dankzij de voortreffelijke opvoeding het rapport van de kinderen zo goed is. Ouders weten dat kinderen dat rapport zelf moeten laten zien aan opa en oma en alleen zo kunnen scoren. Thuis 's avonds in bed kunnen de ouders dan tevreden terugkijken en bespreken hoe de kinderen zich ontwikkelen. Maar nee... niet op de voorgrond. Dat leiderschap werd 600 voor Christus al benoemd:
A leader is best when people barely know he exists,
not so good when people obey and acclaim him,
worse when they despise him.
But a good leader, who talks little,
when the work is done, his aim fulfilled,
they will say:
We did it ourselves.
Je mist Mathieu en zijn betoog maar zijn denkbeelden blijven zichtbaar en willen ons inspireren meer los te laten en de goede bedoelingen die ieder heeft te vertrouwen.
Mathieu is een boeiende verteller die pleit voor minder planning en control en meer collectieve ambitie in kennisorganisaties. Voor die organisaties heeft hij een boodschap:
- Het “slechte” nieuws: professionals zijn niet te managen door het opleggen van regels en procedures of door het toepassen van informatiesystemen (Mintzberg)
- Het goede nieuws: het energieniveau van professionals is een functie van de mogelijkheid zichzelf te identificeren met de “values” (hogere doelen) van de organisatie
Zo bouwde Henry Ford indertijd auto's om Amerikanen de grootheid van Gods schepping te laten zien. (Ze konden dan alle mooie plekjes van Amerika bezoeken) Werknemers die gevraagd naar de doelen van het bedrijf antwoordden alleen auto's te willen maken moesten maar naar Chrysler gaan. ( Zouden we als Christelijk onderwijs ook wat van kunnen leren...)
Zijn pleidooi is ook om te kiezen voor een ander leiderschap. Zachter en geinteresseerder in de opbrengsten en ideeen van mensen. Prestaties worden immers geleverd door medewerkers en niet door managers. Laten zij zich dan ook zo gedragen. Er is immers geen ouder die zal zeggen dat dankzij de voortreffelijke opvoeding het rapport van de kinderen zo goed is. Ouders weten dat kinderen dat rapport zelf moeten laten zien aan opa en oma en alleen zo kunnen scoren. Thuis 's avonds in bed kunnen de ouders dan tevreden terugkijken en bespreken hoe de kinderen zich ontwikkelen. Maar nee... niet op de voorgrond. Dat leiderschap werd 600 voor Christus al benoemd:
A leader is best when people barely know he exists,
not so good when people obey and acclaim him,
worse when they despise him.
But a good leader, who talks little,
when the work is done, his aim fulfilled,
they will say:
We did it ourselves.
Lao Tse, 600 BC
Voorlopig veel om over na te denken en om de gebruikte presentatie in beeld te houden, vind je hier een leuke digitale format (wat kan er toch wat met internet):
Je mist Mathieu en zijn betoog maar zijn denkbeelden blijven zichtbaar en willen ons inspireren meer los te laten en de goede bedoelingen die ieder heeft te vertrouwen.
14 mei 2008
Computervirus?
In ons gezin zijn sinds kort meer computers dan gebruikers... Het klinkt niet logisch maar nu de keuken een eigen heeft voor de gezamenlijke agenda en de jongste een laptop kreeg van ome Rinus, hebben we het punt ruim bereikt. Het staat 8 tegen 5.
Natuurlijk levert dat niet alleen gemak op. Met name het draadloos netwerk en de printerontsluiting zijn terugkerende bronnen van ergenis. En ja.. alleen pa kan de problemen verhelpen... overigens vaak na een hoop geraas... geduld blijft een ontwikkelpunt. De rest beschouwt een computer als een handig hulpmiddel maar hoe het verder werkt. De meest gehoorde aanwijzing bij computerfalen is dan ook: Pa hij doet het niet.
Een ander probleem vormt de controle op het gebruik. Net als op school vinden we thuis het internet een publiekdomein. Er zijn dus geen beveiligingen en blokkades opgenomen. Mijn kinderen en wij ouders moeten er mee leren leven. We zien wat de ander doet.
Vanmorgen las ik in Trouw echter welke invoed games op het internet kunnen hebben op het gedrag van jongeren in real life. Ik werd daar toch wel onrustig van:
Gamer: ’Ik ben het licht van de wereld’
Ik haal de gamers er zo uit, zegt psychologe Martine Delfos, specialist op het gebied van internet en jongeren. Ze spreken een gespierde taal, ze snijden met hun bromfiets bussen af, ze wanen zich ook in real life onoverwinnelijk.
Gelukkig heb ik het mijn kinderen nog niet zien doen maar binnenkort toch maar weer eens aanschuiven voor een virtuele opvoedingspraatje.
Natuurlijk levert dat niet alleen gemak op. Met name het draadloos netwerk en de printerontsluiting zijn terugkerende bronnen van ergenis. En ja.. alleen pa kan de problemen verhelpen... overigens vaak na een hoop geraas... geduld blijft een ontwikkelpunt. De rest beschouwt een computer als een handig hulpmiddel maar hoe het verder werkt. De meest gehoorde aanwijzing bij computerfalen is dan ook: Pa hij doet het niet.
Een ander probleem vormt de controle op het gebruik. Net als op school vinden we thuis het internet een publiekdomein. Er zijn dus geen beveiligingen en blokkades opgenomen. Mijn kinderen en wij ouders moeten er mee leren leven. We zien wat de ander doet.
Vanmorgen las ik in Trouw echter welke invoed games op het internet kunnen hebben op het gedrag van jongeren in real life. Ik werd daar toch wel onrustig van:
Gamer: ’Ik ben het licht van de wereld’
Ik haal de gamers er zo uit, zegt psychologe Martine Delfos, specialist op het gebied van internet en jongeren. Ze spreken een gespierde taal, ze snijden met hun bromfiets bussen af, ze wanen zich ook in real life onoverwinnelijk.
Gelukkig heb ik het mijn kinderen nog niet zien doen maar binnenkort toch maar weer eens aanschuiven voor een virtuele opvoedingspraatje.
7 mei 2008
New York (15): Kijk naar boven..
Als je in NY 's avonds over straat loopt en je kijkt naar boven dan kom je ogen tekort. Vooral in het begin heb je de neiging steeds weer stil te staan en je te verbazen. Op straat is het overdag en 's avonds even druk, dus veel ruimte voor stil staan is er niet. Ook ons eigen hotel, met vijftig verdiepingen en meer dan 500 kamers, trok de aandacht.
Een paar plaatjes om een en ander te illustreren:
Een paar plaatjes om een en ander te illustreren:
New York (14): Who's that...??
Lange rijen schreeuwende meisjes en opgewonden jongens voor de Virgin Megastore on Timesquare.Al snel wordt duidelijk dat iedereen staat te wachten op de komst van het Duitse bandje Tokio Hotel. Tokio Hotel kan inmiddels nergens meer verschijnen zonder dat de band grote groepen gillende tienermeisjes aantrekt. De groep wordt ook vaak gezien als dé groep die opkomt onder de noemer emo (jongeren- cultuur).
Natuurlijk wil je dan weten wat dat bandje kan. Wel kijk hier maar... Je hoeft het niet mooi te vinden maar mijn dochters vonden het wel interessant....maar emo zijn ze niet.
Gelukkig hoefden we er niet op te wachten maar het geeft wel aan wat je kan tegenkomen in New York!
New York (13): Grease
Natuurlijk ga je in New York naar de musical. In Nederland zien we er ook regelmatig een met de kinderen maar in NY gaat alles sneller, flitsender en overweldigender. Een gemiddelde Amerikaan zou er anders zijn aandacht ook niet bij kunnen houden, denk ik. We kiezen voor Grease, een makkelijk verhaal met snelle muziek en de kids vinden het fantastisch. De hoofdrol spelers zijn geselcteerd in een NBC-programma met de duidelijke titel: Grease: You're The One That I Want.
Opvallend veel gejoel in de zaal . Vooral als de hoofdpersonen opkomen of een van de vele hits uit de musical wordt ingezet. Luide aanmoedigingen en grote waardering, schallen van het balkon. Samen met een stel Fransen zitten wij er als onderkoelde Europeanen wat onwennig bij. Ik zie het nog niet gebeuren in de stadsgehoorzaal van Kampen....
Tijdens de voorstelling mag je overigens gewoon je drinken meenemen in afsluitbare bekers. De consumptie moet immers doorgaan... en zo drink ik voor het eerst bier met een rietje. De bekers hebben we als echte zuibige Nederkanders meegenomen als aandenken....
New York (12): Een hele winkel vol....
Tussen 7th Avenue en Broadway ligt ter hoogte van de 45?ste straat een winkel alleen gewijd aan M&M's. Je weet wel die kleurige snoepjes die wij in Nederland kennen uit de gele, blauwe en bruine zakjes. Onvoorstelbaar dat daar een markt voor is, een winkel vol met snoepjes.Natuurlijk is vooral Amerikaanse reclame die het merk verder moet vestigen. De meest lelijke suspencers kun je er krijgen, waaruit je kleurige snoepjes dan te voorschijn kunnen komen.
Ook kun je je eigen M&M laten bepalen door je te laten scannen. Heel betrouwbaar want voor C. kwam er direct roze te voorschijn en voor mij zilver. Het apparaat keek dwars door mijn geverfde haren heen, zullen we maar zeggen...
Nooit gedacht dat ik er iets zou kopen en zou schrijven over dit soort onzin...
6 mei 2008
New York (11): 911
Vandaag bezochten we groundzero. Vreemde plaats. Midden tussen de wolkenkrabbers een enorm gat, waar ooit de Twin Towers stonden. Vormden zij ooit het middelpunt van het busnessdistrict nu wordt de bedrijvigheid bepaald door vrachtwagens en hijskranen. Want de boel weer opbouwen dat zullen ze die Amerikanen.
In de zon staat het 7e gebouw van het WTC te schitteren in de zon. Het symboliseert in mijn ogen de gouden toekomst. Het staat er als of er nooit iets is gebeurd maar in het kerkje verder op is de impact van de dagen rond 9/11 nog te zien.
Wanhoop, doorzettingsvermogen en geloof hand in hand.
In de zon staat het 7e gebouw van het WTC te schitteren in de zon. Het symboliseert in mijn ogen de gouden toekomst. Het staat er als of er nooit iets is gebeurd maar in het kerkje verder op is de impact van de dagen rond 9/11 nog te zien.
Wanhoop, doorzettingsvermogen en geloof hand in hand.
New York (10): Veilig
New York is een enorme stad, maar wist je dat het ook een van de veiligste steden is? Sinds burgemeester Guilliani met harde hand ingreep en een eind maakte aan de criminaliteit..zeggen de kenners. Meer nog omdat de huizenprijzen zo hoog zijn in heel Manhattan dat schooiers geen onderdak meer hebben, zeggen anderen.
Feit is dat je nu overal kunt lopen en je nergens het gevoel hebt niet veilig te zijn. Zo wordt je opgenomen in de stad en ben je deel van wat New York vooral ook is: Een multiculturele stad met meer dan 180 nationaliteiten.
Ook in Chinatown, waar 15 jaar geleden de opiumgangs elkaar doodschoten op straat kun je nu goed zijn. Het bordje verwijst nog naar het geheime genoodschap van deze Chineese mafia. De straat is de plek waar het toen allemaal gebeurde. Nu is het bijna Peking midden in NY en dus ook voor de toeristen.
5 mei 2008
New York (9): Brooklyn Bridge
Je moet er geweest zijn en dan het liefst in de late middag als de zon boven de wolkenkraabbers ondergaat. Het levert aardige plaatjes op, of niet soms...
Geweldige brug trouwens.Niet te geloven dat die al weer twee eeuwen geleden is gebouwd voor paard en wagen. Bij de feestelijke opening, was er grote publieke belangstelling en brak er paniek uit omdat men dacht dat de brug zou instorten. 16 mensen kwamen om. Daarna was er nauwelijks vertrouwen in de brug. Uiteindelijk werd dat hersteld door een circusdirecteur met twee olifanten te laten oversteken. Dat was voldoende om het vertrouwen te herstelllen...
Geweldige brug trouwens.Niet te geloven dat die al weer twee eeuwen geleden is gebouwd voor paard en wagen. Bij de feestelijke opening, was er grote publieke belangstelling en brak er paniek uit omdat men dacht dat de brug zou instorten. 16 mensen kwamen om. Daarna was er nauwelijks vertrouwen in de brug. Uiteindelijk werd dat hersteld door een circusdirecteur met twee olifanten te laten oversteken. Dat was voldoende om het vertrouwen te herstelllen...
New York (8): Chinatown
Midden in die inmense stad New York l, ligt Chinatown. Zeker een bezoek waard als je (letterlijk)een heel andere sfeer wilt opsnuiven. We eten er na de middag onze lunch. Niemand van ons kan zeggen wat we in "Hong Kong station" precies hebben gekregen, maar lekker was het zeker...
Aan de balie mag je zelf uitkiezen wat je wil meenemen in je mie. Geweldige kinderen heb ik dan: Ze doen allemaal mee en eten er allemaal van. Dat is durven en dat wordt hier beloond met drie foto's.
Tussen de Chinezen eten deze Europianen toch heel behendig met stokjes. David Bowie zong het al: Oh,oh,oh little China Girl.
Aan de balie mag je zelf uitkiezen wat je wil meenemen in je mie. Geweldige kinderen heb ik dan: Ze doen allemaal mee en eten er allemaal van. Dat is durven en dat wordt hier beloond met drie foto's.
Tussen de Chinezen eten deze Europianen toch heel behendig met stokjes. David Bowie zong het al: Oh,oh,oh little China Girl.
New York (7): Opdracht...
Uit New York (6) zou kunnen blijken dat het me niet zoveel uitmaakt. Minder diersoorten, pech gehad! Als we maar lol hebben....Niets is minder waar en daar word je in het AMNH goed bij bepaald. Zeker door dit citaat, dat in mijn ogen ook een opdracht voor het onderwijs mag zijn:
In the end we will conserve what we love.
We will love only what we understand.
We will understand only what we are taught.
BIBA DIDUM (no idear...)
New York (6): American Museum of Natural History
Dit museum geïntieerd door Theodoor Roosevelt is een ongelovelijk staalboek van de natuur. Nooit geweten dat niet levende wezens je zo kunnen doordringen van de grootheid van de schepping.
Indrukwekkend was de eerste zaal die we op aanraden van ons paarse boekje bezochten: The Hall of biodiversity. Wat een geweldige indruk... Onze planeet kent 10 miljoen soorten organismen.. wat een variatie... maar per dag verdwijnen 100 soorten....wat gaat er mis en wat kunnen we er aan doen?
Daarna bezoeken we nog de hal met de Dino's. 60 miljoen jaar geleden uitgestorven door klimaatsveranderingen als gevolg van vulkaanuitbarstingen. Het enige wat er van over is, zijn de skeletten. Het enige wat er uit voortkwam zijn, volgens de evolutie-aanhangers, de vogels die we nu kennen. Niet mis maar toch flink anders dan de indrukwekkende beesten die eens waren.
Zo blijkt: Biodiversiteit en uitsterven gaan hand in hand! Midas Dekkers zei het al.
4 mei 2008
New York (5): On top of the world
Natuurlijk wil je er op: The Empire State building.Na lang wachten en een weigering van C. die toch maar niet naar boven wilde...Het ding mocht na 77 jaar opeens instorten als je er opstaat....waren we boven.
In de nacht ziet dat er zo uit. Amazing...
New York (4): Groen in New York
Nu de zon is doorgebroken, neemt onze behoefte om binnen te zijn af. Wat is dan New York ook een geweldige place to be... We kiezen, natuurlijk, voor central park. Met een broodje in de hand kijken we eerst naar de hiphop dansers...
Daarna zitten we gewoon in het gras, bezoeken de zoo en bewonderen Strawberryfields. De gedenkplaats voor John Lennon die even verder op om het leven is gebracht. De hippies en de muziek maken het plaatje kompleet. (klik op Strawberryfields voor de muziek)
It's magical mistery tour...
Daarna zitten we gewoon in het gras, bezoeken de zoo en bewonderen Strawberryfields. De gedenkplaats voor John Lennon die even verder op om het leven is gebracht. De hippies en de muziek maken het plaatje kompleet. (klik op Strawberryfields voor de muziek)
It's magical mistery tour...
New York (3): Geloven in New York
Op zondag begint de dag bewolkt wanneer we naar Harlem gaan om een gospeldienst te bezoeken. George, onze gids, vetelt honderd uit over de geschiedenis van zwarten in New York. Het is een verhaal over exploitatie, huizenprijzen en stadsontwikkeling.
Eenmaal ter kerke zijn mijn kinderen en ik het eens over de aantrekkelijkheid van de dienst. Dat is nog es andere koek dan een gereformeerde kerkdienst in Kampen. Er wordt muziek gemaakt en gezongen. Het motto klopt: One God, one faith and one baptism. Geen spelt tussen te krijgen!
Eenmaal ter kerke zijn mijn kinderen en ik het eens over de aantrekkelijkheid van de dienst. Dat is nog es andere koek dan een gereformeerde kerkdienst in Kampen. Er wordt muziek gemaakt en gezongen. Het motto klopt: One God, one faith and one baptism. Geen spelt tussen te krijgen!De preek van de (nieuwe) dominee vertelt over zijn liefde voor God en zijn vrouw en wil de gemeente duidelijk maken dat hij zijn gezin plaatst boven de gemeente... Zonden we dat in Kampen ook durven...???
Als we de kerkdienst verlaten beloont God zijn gelovigen....De zon breekt door...
3 mei 2008
New York (2): Bekenden in the Public Libery
De eerste dag bezoeken we na Madame Taussaud, Time Square en the Grace Building , the New York Public Libery . Een imposant gebouw in neoklasieke stijl. Een gebouw met een leeszaal die zijn gelijken niet kent en waar je kunt zoeken in de enorme eigen catalogus.
De computers zijn gratis, dus daar gaan we... Natuurlijk wil je dan weten wat de naam Runia doet.... en op zes, net onder de hoogst notering van Klaas Runia vind ik Epco Runia, met daarachter het woord availabel. Mooi he, zo'n beroemde broer die zelfs in Amerika op de plank staat met het werk uit het Mauritshuis
De computers zijn gratis, dus daar gaan we... Natuurlijk wil je dan weten wat de naam Runia doet.... en op zes, net onder de hoogst notering van Klaas Runia vind ik Epco Runia, met daarachter het woord availabel. Mooi he, zo'n beroemde broer die zelfs in Amerika op de plank staat met het werk uit het Mauritshuis
New York (1): walk on 7th Avenue
Gister zijn we aangekomen in New York. Een lange reis met voet,trein,vliegtuig en busje. Alles verliep voorspoedig maar het bllijft een heel eind van voordeur tot voordeur. De voordeur van ons hotel mag er zijn: aan 7th Avenue stap je zo het NY's-leven binnen.
Het eerste waar we vanmorgen tegenop botsen was De RevlonRun/Walk for Breast Cancer. The Revlon Run/Walk is held in New York City and Los Angeles to benefit women's cancer charities. The event is a 5 kilometer (3 mile). De start is vanaf Time Square waar we drie blocks vandaan zitten (up-town) en op eerste avond al even naar toeliepen.
Natuurlijk kent de run een prachtige promotieclip. De start van de run ging gepaard met veel confettie en een heus optreden van een band.... Ja je zult weten dat je een stukje loopt.
Voor de oma's: Alles wat onderlijnt is in deze blog kun je op klikken. Laat je verrassen!
en verder:
Het eerste waar we vanmorgen tegenop botsen was De RevlonRun/Walk for Breast Cancer. The Revlon Run/Walk is held in New York City and Los Angeles to benefit women's cancer charities. The event is a 5 kilometer (3 mile). De start is vanaf Time Square waar we drie blocks vandaan zitten (up-town) en op eerste avond al even naar toeliepen.
Natuurlijk kent de run een prachtige promotieclip. De start van de run ging gepaard met veel confettie en een heus optreden van een band.... Ja je zult weten dat je een stukje loopt.
Voor de oma's: Alles wat onderlijnt is in deze blog kun je op klikken. Laat je verrassen!
en verder:
... het is een digitaal stel....die Runia's
Abonneren op:
Posts (Atom)