Vandaag werd ik geattendeerd op de site www.beoordeelmijnleraar.nl. Via www.beoordeelmijnleraar.nl kunnen leerlingen aan instellingen in het voortgezet onderwijs en middelbaar beroepsonderwijs beoordelingen van hun leraren en scholen lezen en schrijven. Zelf schrijven de initiatiefnemers:
Beoordeelmijnleraar.nl is een platform voor leerlingen om te horen en gehoord te worden. Iedereen wil gehoord worden, zeker wanneer het gaat om belangrijke zaken zoals onderwijs. Tegenstanders van soortgelijke sites in het buitenland vinden dat leerlingen niet in staat zouden zijn om een eerlijke beoordeling te geven of een toelichting te schrijven. Het interessante is dat ongeveer 75% van de beoordelingen op de site positief zijn. Dit geeft aan dat een groot deel van de leerlingen de site gebruikt om positieve kritiek op de kwaliteit van hun onderwijs te leveren en dus niet als ‘uitlaatklep’.
Ten tweede is Beoordeelmijnleraar.nl een ondersteuning in de manier waarop leerlingen en leraren naar het onderwijssysteem kijken. De site kan dienst doen ter oriëntatie van de leerling wat leidt tot wenselijke communicatie, interactie en verhoogde transparantie.Tot slot kan Beoordeelmijnleraar.nl een nuttig middel zijn voor leraren die adviezen van hun ‘klanten’ onder ogen willen zien.
Beoordeelmijnleraar.nl kan een klankbord en een kwaliteitskaart zijn van hun dienst.De site is een zelfregulerend medium zoals het na verloop van tijd betrouwbaar gebleken Wikipedia.nl.
Mooi initiatief?... het sluit in ieder geval goed aan bij een school waar het gebruik is dat docenten feedback van leerlingen gebruiken bij de voorbereiding van hun functioneringsgesprek.
28 apr 2008
24 apr 2008
Kopenhagen (5) - Water en ruimte
In de Comercial Businessschool zijn schooldelen verbonden door een langgerekte patio. Die patio is het verkeersgebied voor studenten en medewerkers. Het is er gezellig druk, maar in het midden blijft steeds ruimte over.Als ik dichterbij kom, zie ik waarom. Vanuit het midden van de patio borrelt water op dat zich langs het oppervlak verspreid in twee richtingen. Het laagje water is als een film zo dun. Je kunt er rustig in gaan staan, zonder dat je je schoenen verpest.
Bij navraag blijkt dat deze waterbanen op de plek liggen waar eerder het riool lag. Eeen onverwachte verwijzing naar het verleden van het gebied.
Overigens is er niemand die er in gaat staan. Iedereen loopt er om heen of stapt er overheen. De reden waarom in het midden van de mensenmassa altijd ruimte blijft. Eigenaardig…. maar misschien niet helemaal geschikt voor middenscholen.
23 apr 2008
Kopenhagen (4): Ruimte en hangplekken
Kopenhagen is ruim en stil. Grote gebouwen worden bevolkt door relatief weinig mensen.In de Frederiksberg Highschool zie ik in openruimtes hangplekken voor jongeren. In onze scholen zie je die niet. We zijn kennelijk te bang dat onze leerlingen niet rechtop zitten en leren. Ouders mochten eens de indruk krijgen dat hun kroost maar wat rond hangt op school....
In Denemarken zie ik dat die hangplekken wel werken. Of er hard wordt gewerkt, weet ik niet. Dat er gebruik van wordt gemaakt, is duidelijk. Leerlingen ontmoeten elkaar, kletsen en delen. Uit onderzoek blijkt dat hen vooral interesseert in school: De ontmoeting met anderen...
Als ik nadenk over de verschillen, bedenk ik me ook iets anders. De schoolgebouwen in Denemarken kennen grote, hoge open ruimtes. Die grote openruimtes zorgen voor een sociale context waarin mensen (.. en dus leerlingen) zich anders gedragen. Grote lege ruimtes dragen bij aan rust, reinheid en regelmaat.
22 apr 2008
Kopenhagen (3): IT-universiteitt
De ambities van het Deens parlement om research en onderwijs te promoten zodat Denemarken kan uitgroeien tot een van de toonaangevende kenniseconomieën, heeft geleid tot de realisatie van een IT-universiteit. Het is de twaalfde universiteit in het land en het gebouw waar over ze kunnen beschikken is overweldigend.
De universiteit is georganiseerd rond een groot centraal atrium(20 meter breed, 60 meter lang en 25 meter hoog) In deze enorme ruimte zijn op de verschillende verdiepingen een aantal meeting rooms gerealiseerd. Samen vormen ze een dynamische compositie die steeds veranderd als je verplaatst. Een schitterend gezicht en een fantastisch gevoel als je ze betreedt. Je zweeft als het ware in de ruimte, waant je afgesloten maar maakt deel uit van het geheel. Het is ff wennen, want even denk je dat je naar beneden zou kunnen vallen maar met gestegen vertrouwen is ook de meerwaarde te ontdekken.
Het atrium is de centrale ontmoetingsruimte in de school. Je vindt er de mediatheek, het cafe en de collegezalen. Op de verdiepingen zijn meer naar buiten de onderzoeksruimtes en werkruimtes. In het tussengebied de openleerruimtes en de zwevende boxen waarover ik schreef.
Ze maken zichtbaar hoe onderzoek uiteindelijk maatschappelijk dienstbaar wordt: Door ontmoeting en overleg.
21 apr 2008
Kopenhagen (2): Orestad - Gymnasium
Vandaag bezochten we een gymnasium in Orestad. Een fantastisch nieuw gebouw dat speelt met licht, vorm en kleur. Een gebouw wat laat zien dat de hogere investeringen in de Deeense onderwijsvoorzieningen kunnen betekenen. Kijk maar goed want dit is een gebouw voor voortgezet onderwijs....
Wat ik er over las: They used to say ‘a light bulb goes on in your mind’ when knowledge happens. The Danish architects at 3XN already realize the sun is the true source of knowledge – providing fuel for each global system. Imagine the power more sunlight can provide young minds hard at work in their schools. Orestad College (high school) opened this year just south of central Copenhagen in the development area of Orestad. The superstructure of the building is formed by four boomerang-shaped platforms that rotate over four floors and remain open to one another allowing for a seamless interconnection of space throughout the school. This open, high central hall, known as the X-zone, is linked by a stairway that helps promote interdisciplinary communication and cooperation among the various teaching and study spaces.
Alles geweldig? Nee, want wat ik zag, was ook een geweldige troep die leerlingen aan het eind van de dag overlieten voor de schoonmaaksters. De school was uitgestorven en niemand bleek eigenaar van wat was achtergelaten. Een nieuw gebouw is prachtig maar werkt alleen met betrokken mensen die zich eigenaar voelen.
20 apr 2008
Kopenhagen (1)
Vandaag een eerste bericht uit Kopenhagen waar ik samen met collega's een bezoek breng aan aansprekende Deense scholen.
Op deze zondag hebben we de hele dag gereisd. Vanuit Zwolle is Kopenhagen met de bus ruim 10 uur reizen. De tijd brachten we pratend door maar het blijft een heel eind.
Wonderlijke stad, Kopenhagen, het is er zo rustig als in Kampen op zondag. We overnachten in het admiral hotel in het centrum van Kopenhagen. Van het restaurant naar het hotel wandelen we ruim 5 minuten dwars over de straat zonder ook maar een auto te zien.
De Denen noemen hun hoofdstad København, wat koopmanshaven betekent. Het is de enige miljoenenstad van het land met – inclusief de voorsteden – 1,3 miljoen inwoners. Dat betekent dat bijna een op de vier Denen in of bij de hoofdstad woont. Kopenhagen werd in 1445 de hoofdstad van Denemarken. Bijna dertig jaar eerder was de stad al de koninklijke residentie geworden.
Mooie stad ook, die bij de entree van het stadscentrum diepe indruk maakt met geweldige gebouwen direct aan het water. Het ene gebouw nog mooier dan het andere in een prachtige afwisseling van oud en nieuw.
De stadsontwikkeling gaat hier snel dankzij de ontsluiting van de laatste jaren. In het gebied tussen Malmo en Kopenhagen is grote investeringsactiviteit. Waarom moet ik nog ontdekken maar dat je hier goed kunt zijn, is me nu al duidelijk.
.. en ja het is hier langer licht dus maandag hebben we alle tijd om veel te zien en te ontdekken...
Op deze zondag hebben we de hele dag gereisd. Vanuit Zwolle is Kopenhagen met de bus ruim 10 uur reizen. De tijd brachten we pratend door maar het blijft een heel eind.
Wonderlijke stad, Kopenhagen, het is er zo rustig als in Kampen op zondag. We overnachten in het admiral hotel in het centrum van Kopenhagen. Van het restaurant naar het hotel wandelen we ruim 5 minuten dwars over de straat zonder ook maar een auto te zien.
De Denen noemen hun hoofdstad København, wat koopmanshaven betekent. Het is de enige miljoenenstad van het land met – inclusief de voorsteden – 1,3 miljoen inwoners. Dat betekent dat bijna een op de vier Denen in of bij de hoofdstad woont. Kopenhagen werd in 1445 de hoofdstad van Denemarken. Bijna dertig jaar eerder was de stad al de koninklijke residentie geworden.
Mooie stad ook, die bij de entree van het stadscentrum diepe indruk maakt met geweldige gebouwen direct aan het water. Het ene gebouw nog mooier dan het andere in een prachtige afwisseling van oud en nieuw.
De stadsontwikkeling gaat hier snel dankzij de ontsluiting van de laatste jaren. In het gebied tussen Malmo en Kopenhagen is grote investeringsactiviteit. Waarom moet ik nog ontdekken maar dat je hier goed kunt zijn, is me nu al duidelijk.
.. en ja het is hier langer licht dus maandag hebben we alle tijd om veel te zien en te ontdekken...
18 apr 2008
Jong volwassen kinderen
Vandaag had ik een gesprek over het laptop gebruik in IJsselmuiden. In dat gesprek werd me duidelijk dat laptops kinderen vrijer maakt maar docenten ook beduchter. De laptops maken een wereld bereikbaar die niet beheerst kan worden. Hoe daar mee te handelen en waar van uit te gaan? 's Avonds las ik dit artikel uit Trouw. Het maakt duidelijk wat ons te doen staat....
----
Het is hoog tijd voor een nieuwe omgang met kinderen, vindt de Utrechtste hoogleraar ontwikkelingspsychologie Willem Koops. Internet en tv dwingen ons daartoe. Sinds de opkomst van de elektronische media, zoals televisie en internet, is het klassieke begrip kind aan het verdwijnen. Kinderen werden in de Middeleeuwen als kleine volwassenen beschouwd, en die tijd keert terug.
„Kinderen zijn weer volwassenen in zakformaat geworden”, zegt professor Willem Koops. Vandaag zal hij tijdens zijn oratie als universiteitshoogleraar te Utrecht pleiten voor een nieuwe, realistische omgang met de kinderen van deze moderne wereld.
In de traditionele visie op opvoeding wordt het kind apart van de volwassen wereld gezet en stapsgewijs, langzaam en voorzichtig de volwassen wereld binnengeleid, legt Koops uit. „Maar televisie en internet, met hun beeldtaal, maken dat dit niet meer gaat. Ouders en leraren zijn de controle over het gedoseerd geven van informatie, bijvoorbeeld op de terreinen seks en geweld, kwijt.”
Kinderen krijgen dus van jongs af aan toegang tot dezelfde informatie als hun ouders en leraren. Zij worden daarmee zelf ook al jong volwassen. Koops beroept zich op de Amerikaanse cultuurcriticus Neil Postman die eind vorige eeuw al wees op dit beeld van ’het verdwijnende kind’. Koops: „Er zijn veel voorbeelden. Jonge mensen die in de media als miniatuurvolwassenen worden afgebeeld, het verdwijnen van onschuldige kinderspelletjes, kinderen die topsport bedrijven.”
De meeste volwassenen zien dit echter niet in, stelt Koops, maar denken dat opvoeden nog net zo gaat als in het verleden. Zo hoort hij bijvoorbeeld van bibliothecarissen dat ouders wel eens klagen over gebrek aan supervisie, omdat kinderen boeken kunnen lenen waar ze eigenlijk te jong voor zijn. „Tsja, dan staat er in zo’n boekje iets licht gewelddadigs of seksueels. Diezelfde ouders hebben geen idee wat hun vermeend kwetsbare kindertjes op hun eigen computers thuis allemaal zien aan seks en geweld.”
Maar hoe moet je deze moderne kinderen dan opvoeden? Er is tegenwoordig veel wetenschappelijke kennis over gedrag en gedragsbeïnvloeding, die bij een nieuwe visie op opvoeden en scholing kan helpen, denkt Koops. „Maar het is allereerst noodzaak dat we weten wat de ideale samenleving is, zodat we weten waartoe we kinderen willen opvoeden.”
Hij heeft het antwoord klaar: zijn utopie is een echte democratische samenleving. „Als je goed doordenkt wat die ideale prachtdemocratie zou moeten inhouden, dan weet je wat je met kinderen zou moeten willen.”
Een voorbeeld. „Leer kinderen heel jong vergaderen, ter voorbereiding op het democratisch burgerschap. Vergaderen is een proces, waarin je leert op je beurt te wachten, te luisteren naar andermans argumenten. Je kunt zelfs leren dat vrijheid van meningsuiting nagenoeg onbegrensd is, maar wel in goed evenwicht met wederzijds respect moet blijven.”
Utopieën als een ideale democratie zijn niet gevaarlijk, mits ze met kritische zin voortdurend doordacht worden, vindt Koops. Van minister Rouvoet (jeugd en gezin) verwacht hij hierin meer sturing. „De minister is te druk met verzinnen van procedures en allerlei preventieve maatregelen om het ontsporen van kinderen tegen te gaan.” Een heldere opvoedvisie ontbreekt en zonder die visie gaat zijn beleid niet werken, denkt Koops.
Hij roept pedagogen, onderwijskundigen en ontwikkelingspsychologen op om hun kennis in te zetten op de vraag: Wat willen we bereiken met de opvoeding in een wereld waarin kinderen overspoeld worden met oncontroleerbare informatie? En vervolgens te bedenken hoe we dat gaan doen.
----
Dat is wel iets anders dan de vraag die me met regelmaat wordt gesteld rond het blokkeren van websites. Wanneer beginnen we internet en kinderen meer volwassen te benaderen...???
----
Het is hoog tijd voor een nieuwe omgang met kinderen, vindt de Utrechtste hoogleraar ontwikkelingspsychologie Willem Koops. Internet en tv dwingen ons daartoe. Sinds de opkomst van de elektronische media, zoals televisie en internet, is het klassieke begrip kind aan het verdwijnen. Kinderen werden in de Middeleeuwen als kleine volwassenen beschouwd, en die tijd keert terug.
„Kinderen zijn weer volwassenen in zakformaat geworden”, zegt professor Willem Koops. Vandaag zal hij tijdens zijn oratie als universiteitshoogleraar te Utrecht pleiten voor een nieuwe, realistische omgang met de kinderen van deze moderne wereld.
In de traditionele visie op opvoeding wordt het kind apart van de volwassen wereld gezet en stapsgewijs, langzaam en voorzichtig de volwassen wereld binnengeleid, legt Koops uit. „Maar televisie en internet, met hun beeldtaal, maken dat dit niet meer gaat. Ouders en leraren zijn de controle over het gedoseerd geven van informatie, bijvoorbeeld op de terreinen seks en geweld, kwijt.”
Kinderen krijgen dus van jongs af aan toegang tot dezelfde informatie als hun ouders en leraren. Zij worden daarmee zelf ook al jong volwassen. Koops beroept zich op de Amerikaanse cultuurcriticus Neil Postman die eind vorige eeuw al wees op dit beeld van ’het verdwijnende kind’. Koops: „Er zijn veel voorbeelden. Jonge mensen die in de media als miniatuurvolwassenen worden afgebeeld, het verdwijnen van onschuldige kinderspelletjes, kinderen die topsport bedrijven.”
De meeste volwassenen zien dit echter niet in, stelt Koops, maar denken dat opvoeden nog net zo gaat als in het verleden. Zo hoort hij bijvoorbeeld van bibliothecarissen dat ouders wel eens klagen over gebrek aan supervisie, omdat kinderen boeken kunnen lenen waar ze eigenlijk te jong voor zijn. „Tsja, dan staat er in zo’n boekje iets licht gewelddadigs of seksueels. Diezelfde ouders hebben geen idee wat hun vermeend kwetsbare kindertjes op hun eigen computers thuis allemaal zien aan seks en geweld.”
Maar hoe moet je deze moderne kinderen dan opvoeden? Er is tegenwoordig veel wetenschappelijke kennis over gedrag en gedragsbeïnvloeding, die bij een nieuwe visie op opvoeden en scholing kan helpen, denkt Koops. „Maar het is allereerst noodzaak dat we weten wat de ideale samenleving is, zodat we weten waartoe we kinderen willen opvoeden.”
Hij heeft het antwoord klaar: zijn utopie is een echte democratische samenleving. „Als je goed doordenkt wat die ideale prachtdemocratie zou moeten inhouden, dan weet je wat je met kinderen zou moeten willen.”
Een voorbeeld. „Leer kinderen heel jong vergaderen, ter voorbereiding op het democratisch burgerschap. Vergaderen is een proces, waarin je leert op je beurt te wachten, te luisteren naar andermans argumenten. Je kunt zelfs leren dat vrijheid van meningsuiting nagenoeg onbegrensd is, maar wel in goed evenwicht met wederzijds respect moet blijven.”
Utopieën als een ideale democratie zijn niet gevaarlijk, mits ze met kritische zin voortdurend doordacht worden, vindt Koops. Van minister Rouvoet (jeugd en gezin) verwacht hij hierin meer sturing. „De minister is te druk met verzinnen van procedures en allerlei preventieve maatregelen om het ontsporen van kinderen tegen te gaan.” Een heldere opvoedvisie ontbreekt en zonder die visie gaat zijn beleid niet werken, denkt Koops.
Hij roept pedagogen, onderwijskundigen en ontwikkelingspsychologen op om hun kennis in te zetten op de vraag: Wat willen we bereiken met de opvoeding in een wereld waarin kinderen overspoeld worden met oncontroleerbare informatie? En vervolgens te bedenken hoe we dat gaan doen.
----
Dat is wel iets anders dan de vraag die me met regelmaat wordt gesteld rond het blokkeren van websites. Wanneer beginnen we internet en kinderen meer volwassen te benaderen...???
17 apr 2008
Hoe rijk is mijn schoolbestuur?
Vandaag ontdekte ik de website "Hoe rijk is mijn school bestuur”
De website is een iniatief van de AOb om inzicht te geven in de (soms riante) financiele posities van schoolbesturen. Door de financiële kerngegevens van alle scholen op internet te zetten hoopt de Algemene Onderwijsbond dat op scholen discussie ontstaat over de hoogte van de reserves en dat personeel aandringt op een nuttige besteding.
Met name het basisonderwijs komt rond de vermogensopbouw in het nieuws. Hier zijn relatief de meeste gelden opgepot, zo wordt gesteld. De variatie is overigens groot met name als er gekeken wordt naar de omvang van de schoolbesturen. Zogenaamde éénpitters met maar één school onder hun hoede sparen het meest, grote schoolbesturen met meer dan 20 scholen het minst. Een onverwacht pleidooi voor schaalvergroting...??
Ik denk overigens niet dat veel mensen de cijfers naar waarde kunnen schatten of interpreteren. Met name wie er verstand van heeft, zou beter moeten weten! Een gezond bedrijf maakt immers bewuste keuzes en kiest de presentatie die daar bij past.
Om dat te kunnen beoordelen moet je vooral veel weten. Alleen van mijn eigen stichtingen kan ik daarom de cijfers echt beoordelen. Van die stichtingen weet ik hoe de cijfers tot stand zijn gekomen omdat ik zelf over de keuzes ga.
Ik zal dat hier niet en plein publique doen. Het zou een herhaling van zetten zijn. Je hoeft immers maar hier te kijken voor het jaarverslag 2006/2007 van SCO. Zo verantwoorden wij en laten we ruimte voor reactie. Maak er gebruik van zou ik willen zeggen.
PS: Overigens kun je daar ook zien dat we andere definities hanteren dan de AOb.
De website is een iniatief van de AOb om inzicht te geven in de (soms riante) financiele posities van schoolbesturen. Door de financiële kerngegevens van alle scholen op internet te zetten hoopt de Algemene Onderwijsbond dat op scholen discussie ontstaat over de hoogte van de reserves en dat personeel aandringt op een nuttige besteding.
Met name het basisonderwijs komt rond de vermogensopbouw in het nieuws. Hier zijn relatief de meeste gelden opgepot, zo wordt gesteld. De variatie is overigens groot met name als er gekeken wordt naar de omvang van de schoolbesturen. Zogenaamde éénpitters met maar één school onder hun hoede sparen het meest, grote schoolbesturen met meer dan 20 scholen het minst. Een onverwacht pleidooi voor schaalvergroting...??
Ik denk overigens niet dat veel mensen de cijfers naar waarde kunnen schatten of interpreteren. Met name wie er verstand van heeft, zou beter moeten weten! Een gezond bedrijf maakt immers bewuste keuzes en kiest de presentatie die daar bij past.
Om dat te kunnen beoordelen moet je vooral veel weten. Alleen van mijn eigen stichtingen kan ik daarom de cijfers echt beoordelen. Van die stichtingen weet ik hoe de cijfers tot stand zijn gekomen omdat ik zelf over de keuzes ga.
Ik zal dat hier niet en plein publique doen. Het zou een herhaling van zetten zijn. Je hoeft immers maar hier te kijken voor het jaarverslag 2006/2007 van SCO. Zo verantwoorden wij en laten we ruimte voor reactie. Maak er gebruik van zou ik willen zeggen.
PS: Overigens kun je daar ook zien dat we andere definities hanteren dan de AOb.
16 apr 2008
Over 100 jaar, zijn we...
Mijn dochter is als de dood dat ze ziek wordt en dood gaat. Voor haar deze (oude) troost en een plaatje om je zorgen over te maken... Hoewel je kan ook ergens anders gaan wonen!Over 100 jaar
Heb je verkering, een pracht van een meid
Op een dag wordt ze lesbisch en dan ben je d'r kwijt
Je eet vegetarisch, principeel doe je dat
Wordt je aangereden op een zebrapad
Zit wel vaker eens tegen, gewoon blijven bewegen want
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
En wij ook
Je loopt mee met demonstraties, altijd paraat
Uitgerekend valt de bom bij jou in de straat
Hoera een revolutie, het is eindelijk zo ver
Maar de nieuwe leiders blijken net zo autoritair
Zit wel vaker eens tegen, gewoon blijven bewegen want
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
En wij ook
Het leven is tijdelijk en de dood is onvermijdelijk
Maar stel dat je niet dood kon gaan, dan had je stomweg niet bestaan
Wees blij dus dat je straks mag sterven en laat het je leven niet bederven
begrepen
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood en begraven
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood en begraven
Over 100 jaar zijn jullie allemaal dood
En wij ook
tsja, dat was dus: Het Klein Orkest en het klonk zo
15 apr 2008
Google: Hoe werkt het en kan het zuiniger?
Dagelijks beantwoordt Google honderden miljoenen zoekopdrachten. In een oogwenk verschijnt een lange lijst resultaten op je scherm. Hoe dat kan? In essentie door de brute kracht van heel veel computers, en een rekenformule die op een slimme manier ’gokt’ welke antwoorden je zoekt.
De crux van een goede zoekmachine zit in een slimme zoekstrategie. Google was in 1998 de eerste zoekmachine die liet meewegen hoe vaak er naar de betreffende pagina wordt verwezen vanaf andere pagina’s. Door het aantal verwijzingen mee te wegen, is de kans veel groter dat je meteen terechtkomt bij het bedrijf zelf.
Het Google-zoekalgoritme kent een waardering toe aan elke vondst, en rangschikt ze naar belangrijkheid. De details van de toverformule zijn geheim. Anders kun je al te gemakkelijk je eigen site in de resultatenlijst kunstmatig naar boven stuwen. Immers: ’ik sta op Google, dus ik besta’.
Google is big business. Begin 2008 was de beurswaarde van Google Inc. tweehonderd miljard dollar. Al onze gratis zoekopdrachten vertellen iets over wie we zijn en wat we willen, en dat is kennelijk een gods-, nee, googlevermogen waard.
Aan tafel heb ik het er met mijn kinderen over. Altijd goed om hen te wijzen op de bijeffecten van hun zoekgedrag. Maar ook zij zijn bewust want mijn dochter zegt: Weet je dat je beter blackle.nl als zoekmachine kunt gebruiken? Het scherm is daar niet wit maar zwart en dat scheelt een enorme hoeveelheid energie.
.. en dat voor de dochter die overal de lichten laat branden en de rommel achter zich laat slingeren...
De crux van een goede zoekmachine zit in een slimme zoekstrategie. Google was in 1998 de eerste zoekmachine die liet meewegen hoe vaak er naar de betreffende pagina wordt verwezen vanaf andere pagina’s. Door het aantal verwijzingen mee te wegen, is de kans veel groter dat je meteen terechtkomt bij het bedrijf zelf.
Het Google-zoekalgoritme kent een waardering toe aan elke vondst, en rangschikt ze naar belangrijkheid. De details van de toverformule zijn geheim. Anders kun je al te gemakkelijk je eigen site in de resultatenlijst kunstmatig naar boven stuwen. Immers: ’ik sta op Google, dus ik besta’.
Google is big business. Begin 2008 was de beurswaarde van Google Inc. tweehonderd miljard dollar. Al onze gratis zoekopdrachten vertellen iets over wie we zijn en wat we willen, en dat is kennelijk een gods-, nee, googlevermogen waard.
Aan tafel heb ik het er met mijn kinderen over. Altijd goed om hen te wijzen op de bijeffecten van hun zoekgedrag. Maar ook zij zijn bewust want mijn dochter zegt: Weet je dat je beter blackle.nl als zoekmachine kunt gebruiken? Het scherm is daar niet wit maar zwart en dat scheelt een enorme hoeveelheid energie.
.. en dat voor de dochter die overal de lichten laat branden en de rommel achter zich laat slingeren...
14 apr 2008
Hoezo, niveaudaling...
Als morgen in de Kamer het debat lostbrandt over het rapport van de parlementaire onderzoekscommissie onderwijs, zal de klacht over het dalend niveau van het onderwijs weer klinken. Toch, ontbreken de bewijzen of spreken ze tegen....
Nederlandse 15-jarigen doen het internationaal gezien juist goed in wiskunde, lezen, natuurwetenschappen en probleem oplossen. In een wereldwijd onderzoek onder 30 OESO-landen eindigt Nederland respectievelijk op een derde, achtste, vijfde en negende plaats. Voor de vakken wiskunde en natuurwetenschappen zijn er nauwelijks verschillen tussen jongens en meisjes.
Ook opvallend: In veel OESO-lidstaten bestaan grote verschillen tussen de prestaties van de sterkste en zwakste leerlingen. In Nederland zijn die verschillen minder groot. Vooral aan de onderkant presteert Nederland beter in vergelijking met de andere landen.
Tsja, zoals wel vaker rond publieke opinies: wat moet je geloven?
Nederlandse 15-jarigen doen het internationaal gezien juist goed in wiskunde, lezen, natuurwetenschappen en probleem oplossen. In een wereldwijd onderzoek onder 30 OESO-landen eindigt Nederland respectievelijk op een derde, achtste, vijfde en negende plaats. Voor de vakken wiskunde en natuurwetenschappen zijn er nauwelijks verschillen tussen jongens en meisjes.
Ook opvallend: In veel OESO-lidstaten bestaan grote verschillen tussen de prestaties van de sterkste en zwakste leerlingen. In Nederland zijn die verschillen minder groot. Vooral aan de onderkant presteert Nederland beter in vergelijking met de andere landen.
Tsja, zoals wel vaker rond publieke opinies: wat moet je geloven?
Abonneren op:
Posts (Atom)