50 jaar met feedback!

Vandaag ben ik vijftig geworden. De dag er voor dacht ik nog:Ik heb al 49 keer een verjaardag gevierd dus de vijftigste verjaardag hoeft niets bijzonders te zijn! Hoe anders was de dinsdag...

Omdat ik een jaar eerder niet getrakteerd had, leek het me een goed idee om het servicebureau te trakteren op een lunch. Dat ik daarmee menig agenda door de war schopte had ik me niet bedacht. Pas toen ik op mijn werk kwam en zag dat er een stoel op de tafel stond, bedacht ik me dat meer mensen met me bezig waren geweeest dan ik eerder dacht.

Eigenlijk ben ik daar verlegen van en wie de foto's van het feestje heeft gezien, kan dat aan mijn houding zien. In mijn ogen ben ik niet belangrijker dan een ander. Waar heb ik die aandacht aan verdiend? Maar als ik er in zit kan ik wel genieten. Naast twee liederen ontving ik van Marius de feedback die hij voor mij onder medewerkers verzamelde. Een prachtige vorm die me wat deed.

Natuurlijk zijn mensen eerder kritisch dan lovend, maar daar gaat het m.i. niet om. Wat ze zeggen zijn hun observaties van mijn gedrag. En ja: Het is allemaal waar. Niet omdat ik er over ga maar omdat mensen het zo zien.

Wat er overblijft is de man die ik ben maar soms niet wil zijn. Het jongetje van vroeger is er nog steeds ook in die werkelijkheid die zo veranderd is. Zou ik ooit boven mezelf uit kunnen groeien?