Vmbo-leerlingen die doorstromen naar de havo haken twee keer zo vaak af zonder diploma als 'gewone' havo-scholieren. Dat blijkt uit onderzoek van onderwijsadviesbureau Cinop. Een op de vier doorstromers haalt geen havo-diploma, terwijl dat bij andere havo-scholieren die aan de vierde klas beginnen een op de acht is. Van de doorstromers zou minder dan tweederde zijn havo-diploma halen in de twee jaar die ervoor staan. Een op de tien leerlingen, afkomstig van het vmbo, doet er volgens Trouw drie jaar over.
Voor de invoering van het vmbo in 1999 zouden veel leerlingen vanuit de mavo naar de vierde klas van de havo zijn gegaan. Nadat de mavo opging in het vmbo en daar de titel theoretische leerweg kreeg, zakte de doorstroom onder de tien procent, schrijft Trouw. Inmiddels zou dat percentage weer op het niveau van voor de invoering van het vmbo liggen en maakten het afgelopen schooljaar ruim 7100 leerlingen de overstap.
Veel havo-scholen zouden vmbo'ers niet zomaar toelaten en eisen stellen aan de cijfers die scholieren bij het vmbo-eindexamen haalden. Doorgestroomde vmbo'ers kunnen volgens de krant op tweederde van de havo-scholen wel extra begeleiding krijgen.
Tot hier het digitale artikel....
Ben ik nu zo gevoelig of communiceert hier ook iets anders? Het begint met de feiten maar verder op gaat het artikel in op de invoering van het VMBO (kan niet zo goed zijn als de vroegere MAVO die overigens al lang geen ULO was) en het feit dat Havo-scholen eisen stellen (wat ze vroeger ook deden). Wat moet hier gebracht worden? De waarschuwing dat de weg van TL naar HAVO een moeilijke is. Zoals een overstap van VMBO naar MBO ook nog wel eens mislukt....(1/3 uitval of bewijs ik daarmee definitief het falliet van het VMBO)??
Ik kan niet vinden waar het de schrijver om gaat en zoek er dus de krant nog maar even bij. Daar vind ik een pasage die niet in de digitale verwerking terecht is gekomen: De uitkomsten van het onderzoek komen overeen met eerdere bevindingen die de OESO over het Nederlands onderwijs. Leerlingen kiezen er te vroeg (op 12 jarige leeftijd) en nemen deel aan het van elkaar gescheiden VMBO of HAVO/VWO. Eenmaal gekozen is het buitengewoon moeilijk die barriere te passeren.
Gelukkig, nu kan ik het ook begrijpen en gelukkig begrijpen kinderen maar al te goed dat ze met een HAVO-diploma een betere kans hebben. Ze zullen dus blijven komen. Daarom is het goed dat onze scholen die vraag van maatwerk voorzien en koppelen in flexibele programma's. Ieder kiest immers als ie er aan toe is en werkt op zijn hoogste niveau!
Misschien doen ze er dan wat langer over maar bijna 2/3 haalt het diploma wel! (of had je dat niet gelezen hierboven...)
20 okt 2007
11 okt 2007
Volkslied
De verkiezing van het nieuwe volkslied op woensdag 10 oktober werd een nek-aan-nek race tussen Frans Bauer en Liesbeth List. Nadat het panel van deskundigen eendrachtig had gekozen voor het nummer van Liesbeth List, bleek het publiek tijdens de uitzending en masse te gaan voor het lied van Frans Bauer. Met liefst 44.1 procent van de publieksstemmen werd zijn lied "Mijn vaderland" de uiteindelijke winnaar. Vlak daarachter kwam het lied van Liesbeth List, “Holland land van wind en water”, en op de derde plaats eindigde de rapformatie The Opposites met het lied “Dikke Lul drie Bier”.
Over dat laatste nummer wil ik het hier wel ff hebbe. The Opposites komen natuurlijk met een refreintje waar ik de koningin nog niet bij zie staan: "Kerel ik zeg je Een, Twee, Drie en tot de Vier. Het maakt niet uit dikke lul drie bier" Maar daar staat tegenover dat in twee zinnen de keten die we hier in de regio voor jongeren hebben, worden verbonden aan de marok rap van de randstad.
Zoals The opposites zelf al zongen: "Niks multicultureel, gewoon een grote hutspot". Ik zou zeggen luister zelf maar maar je kunt natuurlijk ook luisteren naar de gewonnen bijdrage van Frans Bauer!
Over dat laatste nummer wil ik het hier wel ff hebbe. The Opposites komen natuurlijk met een refreintje waar ik de koningin nog niet bij zie staan: "Kerel ik zeg je Een, Twee, Drie en tot de Vier. Het maakt niet uit dikke lul drie bier" Maar daar staat tegenover dat in twee zinnen de keten die we hier in de regio voor jongeren hebben, worden verbonden aan de marok rap van de randstad.
Zoals The opposites zelf al zongen: "Niks multicultureel, gewoon een grote hutspot". Ik zou zeggen luister zelf maar maar je kunt natuurlijk ook luisteren naar de gewonnen bijdrage van Frans Bauer!
4 okt 2007
Taal als struikelblok
Taal speelt in het onderwijs zo'n dominante rol dat het een blokkade op zich kan vormen. In de krant las ik over het onderzoek naar het taalgebruik in examens. Uit dat onderzoek blijkt dat Vmbo-leerlingen de leerstof misschien wel beheersen, maar vaak toch de vragen erover op examens niet kunnen beantwoorden. Dat stelt BureauTaal, een onderzoek- en adviesbureau dat zich bezighoudt met begrijpelijk Nederlands.
Het bureau nam zeven examens onder de loep voor het laagste niveau in het vmbo, de zogeheten basisberoepsgerichte leerweg. Het taalniveau van die examens bleek duidelijk hoger te liggen dan het minimumniveau dat nodig is om aan een mbo-opleiding te beginnen.
De moeilijkheidsgraad van de vragen hangt onder meer samen met de zinsbouw en de woordkeuze. Lange zinnen met meerdere boodschappen zijn voor vmbo’ers vaak lastig te begrijpen. Ook woorden als ’voorzieningenniveau’ en ’arbeidsvreugde’ werpen drempels op, net als ogenschijnlijk gangbare uitdrukkingen als ’gang van zaken’ en ’ter beschikking stellen’. Veel vmbo-leerlingen kennen ze niet of moeten langer nadenken voor ze zulke teksten begrijpen.
Zo test je in feite de taalvaardigheid van leerlingen, niet of ze de stof beheersen. Hoe dat in de praktijk kan uitpakken, ontdekte BureauTaal door vragen voor te leggen aan een klein testpanel van drie vmbo-leerlingen. Die moesten eerst vragen beantwoorden uit het vmbo-examen van 2006 en kregen vervolgens dezelfde vragen voorgelegd in eenvoudiger bewoordingen. Die begrijpelijker geformuleerde vragen bleken duidelijk vaker goed beantwoord te worden.
Het BureauTaal schat dat het taalniveau van de examens voor 95 procent van de vmbo’ers te hoog is. Die schatting is gebaseerd op eerder onderzoek. Daarin worden zes taalniveaus onderscheiden. Volgens meerdere onderzoeken zitten verreweg de meeste vmbo’ers op het derde niveau, net als zestig procent van alle Nederlanders. Volgens het onderzoek van BureauTaal ligt het taalgebruik in de examens één à twee niveaus hoger.
Ook hier boven staan weer heel wat samengestelde zinnen. Ik heb nog wat te leren! Hulp is er op de site van bureautaal. Daar kun je voorbeeldteksten (gratis) zien en je teksten beoordelen met texamen (niet gratis)
Het bureau nam zeven examens onder de loep voor het laagste niveau in het vmbo, de zogeheten basisberoepsgerichte leerweg. Het taalniveau van die examens bleek duidelijk hoger te liggen dan het minimumniveau dat nodig is om aan een mbo-opleiding te beginnen.
De moeilijkheidsgraad van de vragen hangt onder meer samen met de zinsbouw en de woordkeuze. Lange zinnen met meerdere boodschappen zijn voor vmbo’ers vaak lastig te begrijpen. Ook woorden als ’voorzieningenniveau’ en ’arbeidsvreugde’ werpen drempels op, net als ogenschijnlijk gangbare uitdrukkingen als ’gang van zaken’ en ’ter beschikking stellen’. Veel vmbo-leerlingen kennen ze niet of moeten langer nadenken voor ze zulke teksten begrijpen.
Zo test je in feite de taalvaardigheid van leerlingen, niet of ze de stof beheersen. Hoe dat in de praktijk kan uitpakken, ontdekte BureauTaal door vragen voor te leggen aan een klein testpanel van drie vmbo-leerlingen. Die moesten eerst vragen beantwoorden uit het vmbo-examen van 2006 en kregen vervolgens dezelfde vragen voorgelegd in eenvoudiger bewoordingen. Die begrijpelijker geformuleerde vragen bleken duidelijk vaker goed beantwoord te worden.
Het BureauTaal schat dat het taalniveau van de examens voor 95 procent van de vmbo’ers te hoog is. Die schatting is gebaseerd op eerder onderzoek. Daarin worden zes taalniveaus onderscheiden. Volgens meerdere onderzoeken zitten verreweg de meeste vmbo’ers op het derde niveau, net als zestig procent van alle Nederlanders. Volgens het onderzoek van BureauTaal ligt het taalgebruik in de examens één à twee niveaus hoger.
Ook hier boven staan weer heel wat samengestelde zinnen. Ik heb nog wat te leren! Hulp is er op de site van bureautaal. Daar kun je voorbeeldteksten (gratis) zien en je teksten beoordelen met texamen (niet gratis)
3 okt 2007
Frontale E-learning
Net nu het verbod op mobieltjes in het Carolus geaccepteerd lijkt, lees ik het onderstaande bericht in de krant...
"Veel van wat in de lessen wordt besproken, vergeet een student weer of wordt gewoon niet opgeslagen. Leerlingen kunnen nu thuis inloggen in onze database en de les nog een keer bekijken", aldus Pals.
tsja, wat zal ik zeggen.... geen mobieltjes maar wel camera's?
---------
Het Hondsrug College in Emmen heeft een nieuwe manier van E-learning geïntroduceerd. Leerlingen nemen sinds kort de colleges van hun docenten op, om een database van video's mee aan te leggen. De filmpjes zijn voor alle leerlingen en docenten te bekijken.
Volgens John Pals, een van de initiatiefnemers en IT-specialist van de school, worden de filmpjes opgenomen door leerlingen van de ICT-opleiding. Zij maken er ook instructievideo's van. De filmpjes duren ongeveer vijf minuten."Veel van wat in de lessen wordt besproken, vergeet een student weer of wordt gewoon niet opgeslagen. Leerlingen kunnen nu thuis inloggen in onze database en de les nog een keer bekijken", aldus Pals.
tsja, wat zal ik zeggen.... geen mobieltjes maar wel camera's?
2 okt 2007
1000 jaar voor de klas!
Ik ben er nog niet aan toe, maar voor wie zo ver is en wat wil achterlaten...de volgende brief die ik vandaag ontving! Zin in een prachtige uitdaging of vind je het maar onzin? Laat maar eens horen!
-------------
Geachte meneer, mevrouw,
Hebt u zo'n veertig jaar ervaring in het voortgezet onderwijs? Bent of gaat u met (vervroegd) pensioen? En vindt u dat eigenlijk toch wel een beetje zonde? In dat geval is dit bericht over het project Duizend jaar voor de klas voor u bestemd. Leest u maar verder.
De komende jaren gaan er duizenden leraren met (vervroegd) pensioen. Dat betekent een groot lerarentekort, omdat er onvoldoende nieuwkomers zijn om de vacante banen over te nemen. Maar het betekent ook dat er met al die vertrekkende leraren een enorme schat aan (praktijk)kennis en ervaring verdwijnt.
Zouden daar niet alle leraren van moeten kunnen profiteren? .... Stel, we nemen vijfentwintig leraren die allemaal zo’n veertig jaar voor de klas gestaan hebben. Stel, we gaan met die leraren op een grondige manier aan de slag om hun kennis en ervaring van duizend jaar voor de klas in kaart te brengen. Daar moet toch iets moois en nuttigs uit voort kunnen komen? Een praktisch boek? Een handige website? Daar kunnen de achterblijvende collega’s toch wel iets van leren? Dat is toch een goede manier van kennisuitwisseling binnen de beroepsgroep?
Zo ontstond bij mij – jarenlang leraar Nederlands, jarenlang lerarenopleider en tegenwoordig werkzaam bij SBL – het idee om een groot project te starten onder de (werk)titel Duizend jaar voor de klas. En voor de eerste fase van dat project ben ik op zoek naar tien leraren uit het voortgezet onderwijs die mee willen doen: leraren die rond hun (vervroegde) pensioen zitten, die zo'n veertig jaar onderwijs ervaring hebben, die véél te vertellen hebben.
Bent u zo'n leraar of kent u zo'n leraar in uw omgeving? En hebt u misschien wel zin om mee te doen? Wilt u mij dat dan eens laten weten? Een simpel mailtje met uw leeftijd, diensttijd in het onderwijs en het vak dat u geeft (gaf) aan 1000@lerarenweb.nl is voldoende. Dan stuur ik u méér informatie over het project en over de selectieprocedure. En wie weet, gaan we dan samen aan de slag om van Duizend jaar voor de klas iets moois te maken.
Ik zie uit naar uw reactie, waarvoor ik u bij voorbaat dank.
Met vriendelijke groet,
Wim Taks SBL
1000@lerarenweb.nl
-------------
Geachte meneer, mevrouw,
Hebt u zo'n veertig jaar ervaring in het voortgezet onderwijs? Bent of gaat u met (vervroegd) pensioen? En vindt u dat eigenlijk toch wel een beetje zonde? In dat geval is dit bericht over het project Duizend jaar voor de klas voor u bestemd. Leest u maar verder.
De komende jaren gaan er duizenden leraren met (vervroegd) pensioen. Dat betekent een groot lerarentekort, omdat er onvoldoende nieuwkomers zijn om de vacante banen over te nemen. Maar het betekent ook dat er met al die vertrekkende leraren een enorme schat aan (praktijk)kennis en ervaring verdwijnt.
Zouden daar niet alle leraren van moeten kunnen profiteren? .... Stel, we nemen vijfentwintig leraren die allemaal zo’n veertig jaar voor de klas gestaan hebben. Stel, we gaan met die leraren op een grondige manier aan de slag om hun kennis en ervaring van duizend jaar voor de klas in kaart te brengen. Daar moet toch iets moois en nuttigs uit voort kunnen komen? Een praktisch boek? Een handige website? Daar kunnen de achterblijvende collega’s toch wel iets van leren? Dat is toch een goede manier van kennisuitwisseling binnen de beroepsgroep?
Zo ontstond bij mij – jarenlang leraar Nederlands, jarenlang lerarenopleider en tegenwoordig werkzaam bij SBL – het idee om een groot project te starten onder de (werk)titel Duizend jaar voor de klas. En voor de eerste fase van dat project ben ik op zoek naar tien leraren uit het voortgezet onderwijs die mee willen doen: leraren die rond hun (vervroegde) pensioen zitten, die zo'n veertig jaar onderwijs ervaring hebben, die véél te vertellen hebben.
Bent u zo'n leraar of kent u zo'n leraar in uw omgeving? En hebt u misschien wel zin om mee te doen? Wilt u mij dat dan eens laten weten? Een simpel mailtje met uw leeftijd, diensttijd in het onderwijs en het vak dat u geeft (gaf) aan 1000@lerarenweb.nl is voldoende. Dan stuur ik u méér informatie over het project en over de selectieprocedure. En wie weet, gaan we dan samen aan de slag om van Duizend jaar voor de klas iets moois te maken.
Ik zie uit naar uw reactie, waarvoor ik u bij voorbaat dank.
Met vriendelijke groet,
Wim Taks SBL
1000@lerarenweb.nl
1 okt 2007
ROOOTS, RELI & RAGE
Onder de bovenstaande titel was er dit weekend een festival in de gemeenten Kampen en Zwolle. ROOTS, RELI & RAGE is een nieuw evenement in de IJsseldelta met een actueel thema: zingeving. Wat beweegt mensen? Centraal stonden de rijke historische wortels van de IJsseldelta (roots), de veelheid aan religieuze stromingen (reli) en de nieuwe initiatieven en alternatieve bewegingen op het gebied van zingeving (rage).
Vandaag las ik in de krant dat de belangstelling in Kampen tegenviel. Niks van gemerkt want ik was in Zwolle. Bij een tweegesprek tussen Kader Abdolah en Rada Sukkar. De politieke vluchteling Kader Abdolah schreef het boek ‘Het huis van de moskee’, dat tweede eindigde in de verkiezing van de beste Nederlandstalige roman aller tijden. Van Rada Sukkar kwam het veelgeprezen boek ‘De schatkamer van Babylonië’. Journalist Frenk van der Linden interviewde hen over hun werk, hun drijfveren en de rol van de Islam.
Beide zijn zo'n 20 jaar in Nederland en het is heel bijzonder om hun analyses over de Nederlandse samenleving te horen. Met name Kader Abdolah is daarin bijzonder. Hij had de islam al gedag gezegd toen hij eind jaren 80 Nederland binnen kwam. Maar omdat hij steeds werd bevraagd over zijn wortels is hij de Koran weer gaan lezen. Daarin ontdekte hij zijn eigen meervoudige individue. Inmiddels vertaalt hij de Koran naar verhalen voor westerlingen, zodat ook wij kunnen lezen hoe moslims denken.
Bewondering hebben beide voor de verlichte en open samenleving die Nederland is. In hun zienswijze kent de Nederlandse samenleving een aantal (Christelijke) hoekstenen die sterk afwijken van de hoekstenen die de Koran aangeeft. In het nieuwe testament is juist het feit dat vier apostelen het leven van Jezus beschrijven de hoeksteen voor een vrije en gelijke samenleving waarin eigen denkbeelden worden verwacht en gewaardeerd.
Prachtig vond ik het moment waarop Kader Abdolah liet zien dat het kennen van deze hoekstenen een belangrijke voorwaarde is om het gesprek met anderen aan te gaan. Als je eigen hoekstenen niet kent, staan je meningen op drijfzand en zullen de overtuigingen van anderen meer met je doen dan goed voor je is. Daarmee gaf hij heel direct de opdracht van het bijzonder onderwijs.
Voor beide is de vraag of het met Nederland goed komt niet moeilijk te beantwoorden. Het antwoord is volmondig: Ja. Er is gen samenleving die zo verlicht is. Het kost alleen tijd. Eerder eeuwen dan jaren. Nu nog overheerst de angst waar uiteindelijk nieuwsgierigheid ons dichter bij elkaar kan brengen. Ook hier hebben we in het onderwijs een opdracht !
Vandaag las ik in de krant dat de belangstelling in Kampen tegenviel. Niks van gemerkt want ik was in Zwolle. Bij een tweegesprek tussen Kader Abdolah en Rada Sukkar. De politieke vluchteling Kader Abdolah schreef het boek ‘Het huis van de moskee’, dat tweede eindigde in de verkiezing van de beste Nederlandstalige roman aller tijden. Van Rada Sukkar kwam het veelgeprezen boek ‘De schatkamer van Babylonië’. Journalist Frenk van der Linden interviewde hen over hun werk, hun drijfveren en de rol van de Islam.
Beide zijn zo'n 20 jaar in Nederland en het is heel bijzonder om hun analyses over de Nederlandse samenleving te horen. Met name Kader Abdolah is daarin bijzonder. Hij had de islam al gedag gezegd toen hij eind jaren 80 Nederland binnen kwam. Maar omdat hij steeds werd bevraagd over zijn wortels is hij de Koran weer gaan lezen. Daarin ontdekte hij zijn eigen meervoudige individue. Inmiddels vertaalt hij de Koran naar verhalen voor westerlingen, zodat ook wij kunnen lezen hoe moslims denken.
Bewondering hebben beide voor de verlichte en open samenleving die Nederland is. In hun zienswijze kent de Nederlandse samenleving een aantal (Christelijke) hoekstenen die sterk afwijken van de hoekstenen die de Koran aangeeft. In het nieuwe testament is juist het feit dat vier apostelen het leven van Jezus beschrijven de hoeksteen voor een vrije en gelijke samenleving waarin eigen denkbeelden worden verwacht en gewaardeerd.
Prachtig vond ik het moment waarop Kader Abdolah liet zien dat het kennen van deze hoekstenen een belangrijke voorwaarde is om het gesprek met anderen aan te gaan. Als je eigen hoekstenen niet kent, staan je meningen op drijfzand en zullen de overtuigingen van anderen meer met je doen dan goed voor je is. Daarmee gaf hij heel direct de opdracht van het bijzonder onderwijs.
Voor beide is de vraag of het met Nederland goed komt niet moeilijk te beantwoorden. Het antwoord is volmondig: Ja. Er is gen samenleving die zo verlicht is. Het kost alleen tijd. Eerder eeuwen dan jaren. Nu nog overheerst de angst waar uiteindelijk nieuwsgierigheid ons dichter bij elkaar kan brengen. Ook hier hebben we in het onderwijs een opdracht !
Abonneren op:
Posts (Atom)