Hype...

Apple is groot in Amerika. Toen ik er drie jaar geleden was, viel me dat direct op. Maar inmiddels is ook de Europese markt gepenetreerd. Vooral de iPod is daar verantwoordelijk voor. Vandaag las ik de volgende Apple-hype in de krant de iPhone:

Vernon Bowden had er een bijna slapeloze nacht buiten de AT&T-winkel in de Newyorkse wijk Brooklyn voor over om daar als eerste een iPhone te krijgen. Hardop droomt hij ,,hoe ik hem snel mee naar huis naar neem, in bed wat met hem knuffel en dan met dat ding tegen me aan mijn slaap inhaal.'' De 42-jarige werker uit de dak- en thuislozenzorg windt er geen doekjes om. ,,Ik doe het vanwege de hype. Ik wilde gewoon de eerste zijn.'' Hij is recht vanuit zijn werk met een kampeerstoel, een tas vol met eten en drinken én zijn 24-jarige schoonzoon DaShawn Richardson voor de winkeldeur gaan zitten.

De winkel is op vrijdag om half vijf dichtgegaan om zich voor te bereiden op de verwachte stormloop op de mobiele telefoon met muziek, videospeler, webbrowser en aanraakscherm in plaats van een toetsenbord. Bowden drukt zijn neus tegen de ruit om te zien hoe het winkelpersoneel de iPhone-reclamezuil opzet. ,,Ik ben verslaafd aan gadgets'', erkent hij. Hij pakt zijn mobiele telefoon. ,,Gloednieuw en met een LCD-schermpje. Ik heb hem pas vorige week gekocht. Maar ik moest deze ook absoluut hebben. Die bezit echt alles.'' Bang dat het Apple-apparaat tegenvalt of beginnersproblemen kent, is hij niet.

AT&T is het enige telecombedrijf in Amerika dat de iPhone mag verkopen. Apple verkoopt hem ook in haar eigen 162 Amerikaanse winkels. Alle Apple-werknemers krijgen er eentje cadeau. Het bedrijf hoopt tegen 2008 tien miljoen iPhones te verkopen, één procent van de mobiele-telefoniemarkt. Het apparaat is later dit jaar te koop in Europa en volgende jaar in Azië.

...wil jij er al een na het lezen van dit bericht, of blijf je liever met beide voeten op de grond???

VMBO-crimineel?

Vanmorgen verslik ik me in mijn thee bij het lezen van het volgend bericht:

Gemiddeld zitten er op het vmbo twee potentieel criminele leerlingen per klas, aldus onderzoekers. En ze zijn ook nog eens populair. Een op de tien vmbo-leerlingen in Zuid-Holland misdraagt zich minimaal eens per jaar zeer ernstig binnen of buiten school. Het gaat om bedreiging van docenten, inbraak, verwonding of beroving.
Dat blijkt uit het onderzoek ’Probleemgedrag van leerlingen tijdens de middelbare schoolperiode’ van het Nederlandse Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) dat deze week verschijnt. Aan het vier jaar durende onderzoek werkten twaalf scholen in grote en middelgrote steden mee. Veertig procent van de circa 2000 ondervraagde leerlingen is allochtoon.
De onderzoekers keken onder meer naar risico’s die tot probleemgedrag kunnen leiden, zoals de omgang met leeftijdsgenoten. Daaruit blijkt dat jongeren die zich misdragen vaak populair zijn. Tegelijk trekken niet-criminele en criminele jongeren gemengd met elkaar op.
„Dit betekent dat veel leerlingen in aanraking komen met foute leeftijdsgenoten”, zegt Weerman. „Het zou goed zijn om leerlingen via sociale vaardigheidstraining te wapenen tegen groepsmechanismen die leiden tot wangedrag.”

Wie nu nog antwoord wil hebben op de vraag waarom het VMBO een slecht imago heeft... Vervelend vind ik dat door deze berichtgeving opnieuw de idee wordt versterkt dat het VMBO een afvalputje is. Het is het onderwijs waar je niet naar toe moet willen. Er zitten de verkeerde leerlingen en die leren er de verkeerde dingen (van elkaar).

En ik? Ik weet dat het hier niet zo is. Op mijn scholen zal ook wel eens een rottige leerling rondlopen maar .... Wat gesignalleerd wordt, lijkt me meer een regionale (Randstad) dan VMBO-specifieke problematiek.

Of doe deze eens: "Je zult als allochtone ouder er toch hopeloos van worden."

Beeld en geluid

Vandaag bezocht ik in de media expierence in het archief voor Beeld in Geluid. Ik kan het iedereen aanraden en bedank Esther en Otto voor de idee en organisatie van ons personeelsuitje!

Indrukwekkende beelden. Niet alleen door de enorme hoeveelheid beeldmateriaal maar ook door de wijze waarop alles digitaal is ontsloten. Om maar te zwijgen over het indrukwekkende gebouw dat alles omvat. Een bezoek doet je beseffen welke enorme vlucht de digitale wereld inmiddels heeft genomen.

Als je binnen komt krijg je een ring. Nadat je op een beeldscherm je gegevens hebt gekoppeld, kun je je tour beginnen. Bij elk beeldscherm hoef je alleen die ring maar tegen een lezer te houden en al je instellingen komen te voorschijn. Wachten is er niet bij! Alles draait op glas, wachttijd en kwaliteit is werkelijk ongehoord. Vind je iets echt leuk, sla je toch het op in je favorieten... Zo gaan TV en ICT volledig in elkaar over en heb je steeds weer alles onder handbereik. Thuisgekomen had ik een mail die me uitnodigde om mijn favorieten nog een te bekijken.

Natuurlijk is er ook een andere kant. In Hilversum weten ze nu precies bij welke dingen ik wel en niet heb gekeken. Over drie jaar zullen ze de opstelling wel veranderen op basis van dit onderzoek.

Zet deze werkelijkheid nu eens af tegen het gebouw dat we volgend jaar betrekken met het VMBO in Kampen. Daar zijn kinderen vanuit hun thuisbasis bezig en nemen ze deel aan allerlei activiteiten bij de beroepsgerichte vakken. Deelopdrachten daar maken deel uit van hun totale weekprogramma uit de thuisbasis... Willen we echt weten wat leerlingen doen en of wat we bedachten werkt? Je kunt naast de kinderen ook de data volgen....

De paralellen liggen voor het oprapen, de uitdaging ligt klaar, de techniek is er. Wat houdt ons tegen, anders dan onze eigen onbekendheid???
Ik ga mijn favorieten nog ff bekijken.... (Waardenburg en de Jong)

Hoog bezoek

Op weg naar Groningen deed vanmorgen Sjoerd Slagter ons nog ff aan. Belangstellend naar hoe het ons vergaat en ons vertellend wat er speelt. Leuk om elkaar weer te spreken.

De discussie ging direct over onderwijs, professionals en de maatschappelijke betekenis van wat we doen. Sjoerd toont zich een waardig voorzitter van de VO-raad en heeft er werk dat hem past. Geen zee te hoog, geen vraaggesprek te bont of onze Sjoerd stapt er op af. Hij heeft me wel eens verteld dat het verantwoordelijkheid nemen hem letterlijk in het bloed zit. Ik voel dat als ik hem zo bezig zie en waardeer dat. Het VO heeft het met hem getroffen! Overigens liet hij in 2003 rond de AH-affaire al zien proma op gewassen te zijn tegen het mediageweld.

Het gesprek ging ook over de politieke wind die waait over Nederland. De honderddagen van het kabinet laten zien dat er gezocht wordt naar een nieuwe dialoog. De maatregelen rond het opheffen van de fusistimulans in het VO laat zien dat daaraan niet altijd een logisch vervolg wordt gegeven.

Wat ook tevoorschijn kwam is de idee om een masteropleiding voor het onderwijs te starten. Langs die weg kan de professionaliteit in het onderwijs een nieuwe impuls krijgen. Het lijkt me een geweldig idee. Schreven we immers kort geleden in de strategienota niet dat de nieuwe vragen die het onderwijs te verwerken krijgt, vragen om een nieuwe deskundigheid?

Met een master in het onderwijs kunnen we daar inhoud aan geven en bovendien iets betekenen in de ontwikkeling van medewerkers. We doen zeker mee!

Promotie

Vandaag waren Karin ik bij de promotie van mijn zwager, Gert Schout. Zijn promotieonderzoek richtte zich op competentie ontwikkeling en de openbare geestelijke gezondheidszorg.

Zijn promotie heeft de nodige voeten in aarde gehad. Alleen doorzetten en niet opgeven heeft mijn zwager de DR-titel opgeleverd. Ja, ik ben trots op hem. Uiteindelijk krijgt hij het voor elkaar om van tegendraadse puber met een mavo-diploma het hoogst haalbare te bereiken. Het laat zien dat de power van één mens groter is dan de systemen die hem moeten dienen. (het is ook mijn thema)

Leuk vind ik dat in zijn onderzoek elementen naar boven komen die in mijn ogen ook voor onderwijsprofessionals van groot belang zijn. Gert pleit voor professionele ruimte voor werkers. Ziodat zij de goede dingen voor clienten kunnen doen. Niet de systemen en organisaties dienen leidend te zijn maar juist het handelen van de professional. Alleen dan kan de basis voor hulp ontstaan: Contact en nabijheid.

Ik vond het mooi om die werkers in het syposium, dat na de promotie door de Daltons werd georganiseerd, aan het woord te horen. Zij lieten vooral zien dat wanneer zij in teams met elkaar verantwoordelijkheid nemen, dingen kunnen bereiken die je niet voor mogelijk houdt. En dat met lastige klanten die eigenlijk geen hulp willen. (right to rot?)

Hebben we die ruimte niet bedoeld, toen Kees en ik schreven over professionaliteit en teamgericht werken in onze scholen? We steeds weer zeggen: Neem je ruimte in, geef met elkaar vorm en inhoud en laat je leiden door wat kinderen van je vragen. Voor dat onderwijs hebben we passie!

ZON

Columniste Hester Macrander heeft het in haar column in De Gelderlander van 26 mei 2007 over een nieuwe actiegroep Z.O.N.: Zinvol Onderwijs Nederland. Aangezien het een openbaar toegankelijk bron betreft staat hieronder de volledige tekst.

----------------

Zaterdag, 26 mei 2007 - 'Het onderwijs in Nederland kampt met hardnekkige en ernstige problemen.' Dat zegt het jaarverslag van de onderwijsinspectie 15 mei jl. Het ligt dus niet aan mijn overbezorgde moederhart. Het voortgezet onderwijs, dames en heren, is een failliete boedel.
Ik weet dat onderwijsgevenden hard werken om de zaak te verbeteren, lessen leuker te maken, projectonderwijs in te voeren en wat niet al, maar veel baat het niet, want het onderwijs moet op elementairder niveau op de schop.
Kinderen van groep 8 gaan verwachtingsvol naar een middelbare school, maar na drie maanden hebben velen het al gezien. Een knappe prestatie om in zo korte tijd de energie en motivatie van jonge kinderen om zeep te helpen! Ligt de schooluitval van jongeren aan het falen van de jeugd? Nee, het onderwijs slaat de plank mis, gigantisch.
Hierbij meld ik u de geboorte van een nieuwe actiegroep: Zinvol Onderwijs Nederland (ZON). De vereniging Beter Onderwijs Nederland (BON) bestaat al. Die heeft veel de media gehaald. Deze groep is mij echter niet sympathiek. BON ijvert voor een onderwijsvorm die ik niet als de oplossing beschouw: terug naar een autoritaire vorm waarin inhoud en kennisoverdracht centraal staan. Ik ben pleitbezorger van verder gaan met vernieuwen, waarbij het welzijn van de leerling centraal gesteld moet worden. Uiteindelijk is het doel van onderwijs: kennisoverdracht die effectief is. Dat is het nu niet, omdat aan de aard van de jongere voorbij wordt gegaan, dus blijft het dweilen met de kraan open.
Op de eerste plaats moet je kinderen tussen de twaalf en de vijftien jaar niet overleveren aan een los systeem van lesjes en wisselende docenten, waarin geen enkele volwassene voeling heeft met het proces wat leerlingen gedurende die dag doormaken. Er moet primair een gezond sociaal-emotioneel proces zijn, bewaakt door enkele vaste volwassenen.
Maar de kern van het hele probleem is de volstrekte betekenisloosheid van het onderwijs. Wat er aangeboden wordt en de wijze waarop spreekt voor 90 procent niet aan. De zin ervan wordt niet ervaren, dus rest er verschrikkelijke saaiheid. Nog steeds bestaat veel onderwijs uit boeken vol leerstof tot je nemen, waarvan je niet begrijpt waarom dat moet. Maak gebruik van de natuurlijk behoefte aan zelfstandigheid en exploratiedrift van jongeren. Laat ze door zelf te doen, ontdekken. Laat ze vragen stellen op basis van ervaringen. Begeleid jongeren op weg naar zelfinzicht en eigen motivatie. Hou op met van bovenaf te onderwijzen en op te voeden, ga ze helpen!
Een jongere in verzet kan hopeloos in zichzelf verstrikt raken en dan is het slechte pad een grote verleiding. Als we jongeren zichzelf laten zijn, kunnen ze vanuit een positieve beleving over zichzelf functioneren, in plaats van alsmaar te moeten voelen dat ze het niet goed doen. Het voortgezet onderwijs is een ongeschikt opvoedingsklimaat voor pubers. Het creëert motivatiecrisissen en hangende niets-meer- willers. Heel pijnlijk, eigenlijk. Ik luid de noodklok.

----------
Het gaat er niet om of Hester gelijk heeft. Haar bericht laat zien dat er veel is om op te reflecteren. De oplossingen lijken mij ingewikkelder dan de BON soms doet vermoeden: Terug naar vroeger zal geen antwoord zijn op de vragen van nu en straks.

Ouders & coo

Vanmorgen zaten we als gezin aan tafel. Het komt niet vaak voor. Want nu de kinderen ouder zijn en het voortgezet onderwijs bezoeken, beginnen ze lang niet altijd het eerste uur. .. en dus willen onze pubers UITSLAPEN! Nu was ik deze morgen vroeg wakker en bij het aanschuiven had ik al een uur hardgelopen. Het zorgt er voor dat ik beter mee doe dan anders 's morgens.

Op tafel lag de nieuwe uitgave van Ouders &coo. De belangenvereniging van ouders met kinderen in het christelijk onderwijs. Samen met de kinderen deden we de test: Hoe doet u het eigenlijk als ouder? Daarna lazen we over het Noors onderwijs het volgende:

"Noorse scholen zijn minder prestatiegericht ingesteld dan scholen in Nederland. Kennis is belangrijk, maar er wordt evenveel, zo niet nog meer aandacht besteed aan de omgang met elkaar. De overdracht van normen en waarden en het gebruik in het dagelijks leven, op school en daarbuiten, spelen een centrale rol binnen en buiten de lessen. Kinderen wordt geleerd dat ze samen met anderen op school zittten, dat ze voor elkaar moeten zorgen en elkaar moeten helpen als het nodig is.
Kinderen uit de eerste klas en nieuwkomers op school krijgen een leerling uit de vijfde klas of hoger als ‘voogd’ toegwezen, bij wie ze terechtkunnen met vragen of wanneer er iets aan de hand is. Pesten is uit den boze. Op de meeste scholen is er zeer veel aandacht voor het voorkomen en tegengaan van vervelend gedrag. Als er iets aan de hand is, wordt er zo snel mogelijk opgetreden en ingegrepen, zo nodig in overleg met de betrokken ouders. De onderlinge betrokkenheid wordt gestimuleerd, binnen de lessen, tijdens schoolactiviteiten maar ook daarbuiten. Als er een ski-middag is kan een van de hoogste klassen de taak toegewezen krijgen alles in goede banen te leiden. De oudere leerlingen moeten er dan bijvoorbeeld voor zorgen dat de jongsten de ski’s onder krijgen. Ze zetten het parcours uit , zorgen ook voor de versnaperingen, begeleiden de kleinsten en ruimen na afloop ook weer op. Of het kan zo maar zijn dat de tweede klas op visite mag bij de negende klas, wanneer daar chocoladetaart is gebakken tijdens de les voeding en gezondheid.
Op veel scholen kunnen leerlingen schriftelijk aangeven hoe het bevalt het op school, of ze ergens mee zitten en of er iets anders of beter zou kunnen. De evaluatie mogen ze zelf, of wanneer ze dat liever willen, samen met de ouders invullen.De school heeft in de regel ook een leerlingenraad, waarin klassenvertegenwoordigers mee kunnen praten en denken over de gang van zaken op school.
Cijfers kent het Noors onderwijs niet en letten op de onderwijstijd staat in een heel ander daglicht. Je grootouders uitzwaaien op het vliegveld is immers ook heel leerzaam en minstens zo belangrijk in de vreantwoordelijkheid voor elkaar."

Mijn kinderen vinden het maar niks. "Wat zouden ze dan ooit nog leren en als er geen niveauverschillen zijn, hoe kan ik dan naar het VWO", vraagt mijn jongste.

Het is mij duidelijk we gaan niet naar Noorwegen. Hoewel we met b.v. peermediation, de aandacht voor het pedagogisch klimaat en de kwaliteitszorg in onze scholen ook aardig wat Noorse trekjes hebben.

Trouw

Vrijdag waren Karin en ik 23 jaar getrouwd. Het klinkt als een eeuwigheid maar zo voelt het niet. In mijn eigen denken verbind ik met gemak de 23 jaar en wat er allemaal in zat. Het was veel en rijk.















Zondag keken we met de kinderen de foto's door. Voor hen is het moeilijk te herkennen wie wie is en ook mij valt het op dat we allemaal veel ouder zijn geworden. Natuurlijk de beide opa's kennen ze alleen van foto's dus dat gaat best. "Maar daar... die met die snor ..wie is dat?...is dat ome Rinus? Waar is dan zijn buik en waar is nu zijn snor?"

Ook ik krijg commentaar. "Ben jij dat? Wat was jij jong en dun...." En dan zegt de jongste: "Eigenlijk ziet alleen mama er nog net zo uit als toen!" Ik zie haar glimmen en denk bij mezelf: "Hij heeft gelijk en mocht het toch niet helemaal zo zijn dan is het het beste dat een man kan zeggen!"

Zo blijven mensen dus bij elkaar... met aandacht voor elkaar en op het goede moment het juiste compliment. En ja... ze is mijn grote liefde! Ik laat haar dat graag weten en jullie mogen dat hier best lezen!

Nieuw bloed

Vorige week oefende BINT voor de tweede maal sinds we elkaar beterschap hebben beloofd. Meer inzet en nieuw repetoir moet het tij keren. Inmiddels bestaan we vanaf 1995 en dus is er terugkerend sprake van enige sleet op de moraal en het moreel van de groep.

Elkaar aanspreken helpt maar ....vorige week was er ook een nieuw lid en dat doet nog veel meer. Opeens moet iedereen zijn beste beentje voorzetten en laten zien dat íe wat kan. Niet als solist maar als collectief. Wat we dan klaar maken, vond, zelfs ik na zoveel jaren, verrassend.

Het is een bevestiging van de gedachte dat personele wisselingen een groot effect hebben op de kwaliteit van een team.

Ik zie wel wat in personele mobiliteit. Het maakt ons allemaal scherp.