Voetbal

Mijn zoon raakt met het klimmen der jaren steeds meer verslingerd aan voetbal. Was hij vroeger niet te verleiden tot enige beweging, nu trekt hij er op uit en speelt het liefst elke middag op een trapveldje met zijn voetbalvrienden. Tot zo ver het goede nieuws.

Inmiddels volgt hij ook de eredivisie en is hij aan tafel luiddruchtig over de spelkwaliteiten van Ajax en PSV en gaat er menig voetbalnaam over tafel waar de meiden nog nooit van hebben gehoord. Vanavond is hem daarom verboden het nog langer over voetbal te hebben. Hij viel stil. Er was kennelijk niets anders meer dat hem kon boeien of waarover hij zou kunnen spreken.

Gelukkig kon hij daarna naar "de wedstrijden" kijken. U weet wel dat programma waarin Wilfred Genee (27 juni 1967, Leeuwarden) een brave poging doet Martinus Jan Smeets (Arnhem, 11 januari 1947) te doen vergeten. Helaas wordt hij daarbij om de haverklap onderbroken door reclame. Bovendien is de logische volgorde van het programma omwille van de commercie zo ver omgegooid dat elke goed geaarde voetballiefhebber zich steeds weer afvraagt wanneer het nu werkelijk begint.

... en daar zitten ze dan. Vader en zoon. Hij vol interesse en ik met gegroeiende afkeer. Ik zou het eigenlijk mooi moeten vinden. Ik hou immers ook van voetbal! Ik vind het ook leuk om er met hem over te praten maar dat eindeloze geleuter en doelloze gedoe op TV staat me zo tegen. Zou ik nog kijken als hij me niet elke zondag herinnerde dat het zeven uur is? Kijk ik voor hem, voor ons of voor mezelf? Natuurlijk omdat het ons bindt!

Zo kan het dus gaan als de zaken van het hart (en de voeten) worden overgegeven aan de commercie.