Heipalen

Deze week kwam Jaap Mateboer langs. Jaap is jaren lang voorzitter geweest van een van de besturen waarvoor ik werkte. Een eigenzinnig man met een sterke wil. Veel mensen (ook ik) hebben grote moeite met hem gehad, maar met het klimmen der jaren weet ik hem steeds meer te waarderen.

Jaap was eigenaar van het aannemersbedrijf Mateboer. (de huidige buurman van het SSCO) en vertelde me het volgende verhaal:

"In de laatste jaren als directeur had ik mijn zinnen gezet op een heibedrijf in Amsterdam en tot mijn groot geluk kon ik dat bedrijf - hoewel tegen hoge kosten - aankopen. Ik voelde me de koning te rijk.

Het heibedrijf maakte ook gebruik van een nieuwe techniek waarin geboorde gaten, werden opgevuld met beton. Het was toen zeer modern en juist in Amsterdam, waar vaak niet geheid mag worden om schade aan bestaande gebouwen te voorkomen, leek dit bedrijf een gouden toekomst te hebben.

Hoe anders was de werkelijkheid. De techniek was wel goed maar logistiek wilde de boel niet deugen. Als de boorgasten belden om beton kon het, door het drukke verkeer, uren duren voor het beton er was. Toen we dan maar eerst het beton lieten komen en dan gingen boren, was de betonkwaliteit onvoldoende en begon het spel van wachten opnieuw."

Als betrokken baas van de tent probeerde Jaap de boel te redden. Hij reed naar Amsterdam, zette iedereen aan en zag toe op een vergroting van de efficienties. Na twee jaar stelde hij voor zich zelf vast dat van de vijf bedrijven die hij had, al zijn aandacht uitging naar die verrekte Amsterdammers.

Op een dag zette hij bij Lelystad zijn auto aan de kant, zuchte diep en zei tegen zich zelf: "Ik lijk wel gek. Ik zit 60.000 kilometer per jaar in de auto. Zit er boven op en het wil maar niet lukken. Het doet er niet toe of het niet kan of dat ik het niet kan. Dit bedrijf daar moet ik af!"

Hij verkocht de boel met groot verlies maar beschouwt nu die transactie zeker niet als zijn slechtste... Hij was er klaar mee!

Toch eens denken waar ik steeds achter aan moet.... dat is het eerste waar we morgen mee moeten willen stoppen.