Stress

Van mijn werk krijg ik weinig stress. Dat zegt vooral dat ik er goed inzit, want makkelijk is het zeker niet. Kortom ik maak me geen zorgen, slaap geweldig en zie uit naar de toekomst!

Hoe anders is dat deze week. Het is voorjaarsvakantie. Tijd voor klussen en aanpassingen aan het huis. Tijd voor het dakterras. Thuis hebben we een dakterras en omdat van veraf nog net iemand ons zou kunnen zien, heeft mijn vrouw haar zinnen gezet op een inmens furniture voor op het dak. De naam is cosy maar wat de naam doet vermoeden heeft het mij nog niet gebracht.

Nadat er een kraanwagen aan te pas kwam om een en ander boven te krijgen, -het dak is toch wel 14 meter hoog - staat mij de vraag open hoe je een en ander zo vast zet dat niet bij de eerste storm de boel weer naar beneden vliegt. Deze vraag diende bovendien binnen een redelijke termijn te worden opgelost, want een dag later was de eerste voorjaarsstorm al aangekondigd.

In een ochtenddepressie die zijn weerga niet kent, besloot ik na lang wikken en wegen de boel vast te zetten aan het dak. Advies, bouten en haken van de hubo gehaald en aan de slag! Ik geef toe het staat geweldig en een gemiddelde storm zal het wel weerstaan. Maar de vraag is of ik er ook in de toekomst goed op zal slapen als de wind aantrekt en ik niks anders kan doen dan hopen dat mijn dak de boel bij elkaar houdt.

Zo heb ik straks stress van iets dat ik graag wilde. Gelukkig niet mijn baan maar wel mijn dakterras. Heb ik misschien dan toch te hoog gegrepen?