Honger naar kennis

Waarom lees je deze blog terwijl je ook voor je uit kan staren?

Amerikaanse neurowetenschappers weten het: Je bent kennis verslaafd. Volgens hen reageert het brein op het moment dat je iets leert, op dezelfde manier als na het gebruik van een opiumachtige stof zoals heroïne en morfine. "Als je iets probeert te begrijpen, is er niets aan, maar op het moment dat je het begrijpt voel je je geweldig." Als ware junkies blijven wij op zoek naar informatie, voor steeds weer een nieuwe kick.

Essentieel daarbij zijn de zogenaamde mu-oploïde receptoren. Die bevinden zich in de hersengebieden die actief worden als we informatie proberen te interpreteren. Als dat lukt, komt het gelukstofje endorfine vrij in de hersenen. De endorfinen stimuleren de mu-oploïde receptoren, en dat geeft ons een heerlijk gevoel. Tot het moment dat dat gebeurd, houdt een onderwerp onze aandacht vast.

De kick wordt minder als we dezelfde informatie een tweede keer tot ons nemen. Daarom is het minder bevredigend een boek voor de tweede keer te lezen -tenzij je het plot de eerste keer nog niet helemaal begreep.

Wat zou dit inzicht moeten/kunnen betekenen in het onderwijs?

Het laat in ieder geval zien waar het geluksgevoel van "snappen" vandaan komt!