Van mijn werk krijg ik weinig stress. Dat zegt vooral dat ik er goed inzit, want makkelijk is het zeker niet. Kortom ik maak me geen zorgen, slaap geweldig en zie uit naar de toekomst!
Hoe anders is dat deze week. Het is voorjaarsvakantie. Tijd voor klussen en aanpassingen aan het huis. Tijd voor het dakterras. Thuis hebben we een dakterras en omdat van veraf nog net iemand ons zou kunnen zien, heeft mijn vrouw haar zinnen gezet op een inmens furniture voor op het dak. De naam is cosy maar wat de naam doet vermoeden heeft het mij nog niet gebracht.
Nadat er een kraanwagen aan te pas kwam om een en ander boven te krijgen, -het dak is toch wel 14 meter hoog - staat mij de vraag open hoe je een en ander zo vast zet dat niet bij de eerste storm de boel weer naar beneden vliegt. Deze vraag diende bovendien binnen een redelijke termijn te worden opgelost, want een dag later was de eerste voorjaarsstorm al aangekondigd.
In een ochtenddepressie die zijn weerga niet kent, besloot ik na lang wikken en wegen de boel vast te zetten aan het dak. Advies, bouten en haken van de hubo gehaald en aan de slag! Ik geef toe het staat geweldig en een gemiddelde storm zal het wel weerstaan. Maar de vraag is of ik er ook in de toekomst goed op zal slapen als de wind aantrekt en ik niks anders kan doen dan hopen dat mijn dak de boel bij elkaar houdt.
Zo heb ik straks stress van iets dat ik graag wilde. Gelukkig niet mijn baan maar wel mijn dakterras. Heb ik misschien dan toch te hoog gegrepen?
28 feb 2007
26 feb 2007
Regeerakkoord
Wie wint er en wie verliest? Het zijn de vragen die steeds de media vullen. Voor deze blog de vraag: Welke partij heeft de beste uitgangspositie behaald in de onderhandelingen rond de kabinetsformatie?
Benieuwd? Kijk op kieskompas
Het antwoord is tegelijk logisch en een vraag:
Wie in het midden zit heeft gelijk maar daarmee ook de grootste invloed?
Benieuwd? Kijk op kieskompas
Het antwoord is tegelijk logisch en een vraag:
Wie in het midden zit heeft gelijk maar daarmee ook de grootste invloed?
23 feb 2007
Hunkerbrein
Ik was een jaar of twaalf en rookte mijn eerste cigarette op de boerderij van mijn pake. Alle grote jongens rookten en dus deed ook ik mee. Groen werd ik er van en "nooit meer" was mijn enige gedachte. Maar als je eenmaal meegedaan hebt, bieden ze het opnieuw aan. Ik weerstond de druk en met een schoon geweten en schone longen kwam er een voorlopig einde aan mijn rookcarrière.
Roken? Jaren gedaan. Mijn vriendin deed het en dus echt verslingerd aan geweest... Zelfs na tien jaar nog eens opnieuw begonnen. Maar nu zo vies dat ik het alleen doe als ik basgitaar speel in een rokerige kroeg. En dat heeft eigenlijk niet eens effect!
Het zou natuurlijk leuk zijn om te denken dat ik uniek ben, omdat ik kan snuffelen aan verboden zaken zonder dat ik meteen behoefte heb aan meer. Dat valt een beetje tegen. Zo blijkt uit onderzoek dat van de honderd mensen die regelmatig cocaïne gebruiken, er ‘maar’ 15 echt verslaafd raken. Hetzelfde geldt voor alcohol. Van de mensen die zich inlaten met risicovolle kansspelen, ontwikkelt 6 procent serieuze gokproblemen. Nicotine blijkt de meest verslavende stof: 30 procent van de gelegenheidsrokers ontwikkelt op den duur een serieus nicotine-probleem.
Ik heb in ieder geval een aantal jeugdvrienden die er nooit van los zijn gekomen. Rochelend staan ze op en aan hun huid is te zien dat ze roken. Dat geeft te denken maar zal mijn kinderen niet weerhouden zelf dingen te proberen en (hopelijk) weer weg te leggen!
Waarom raakt de een gemakkelijker afhankelijk van kicks dan de ander?
Roken? Jaren gedaan. Mijn vriendin deed het en dus echt verslingerd aan geweest... Zelfs na tien jaar nog eens opnieuw begonnen. Maar nu zo vies dat ik het alleen doe als ik basgitaar speel in een rokerige kroeg. En dat heeft eigenlijk niet eens effect!
Het zou natuurlijk leuk zijn om te denken dat ik uniek ben, omdat ik kan snuffelen aan verboden zaken zonder dat ik meteen behoefte heb aan meer. Dat valt een beetje tegen. Zo blijkt uit onderzoek dat van de honderd mensen die regelmatig cocaïne gebruiken, er ‘maar’ 15 echt verslaafd raken. Hetzelfde geldt voor alcohol. Van de mensen die zich inlaten met risicovolle kansspelen, ontwikkelt 6 procent serieuze gokproblemen. Nicotine blijkt de meest verslavende stof: 30 procent van de gelegenheidsrokers ontwikkelt op den duur een serieus nicotine-probleem.
Ik heb in ieder geval een aantal jeugdvrienden die er nooit van los zijn gekomen. Rochelend staan ze op en aan hun huid is te zien dat ze roken. Dat geeft te denken maar zal mijn kinderen niet weerhouden zelf dingen te proberen en (hopelijk) weer weg te leggen!
Waarom raakt de een gemakkelijker afhankelijk van kicks dan de ander?
22 feb 2007
Teruggeven
Gister was een gekke dag. De middag stond in het teken van de begrafenis van Hans, de partner van een van mijn collega's. De belangstelling was groot en er waren ook veel mensen van school. Het zijn van die momenten waarop je meemaakt dat de gemeenschap die we met elkaar vormen van grote waarde is.
Begrafenissen brengen mij altijd terug bij eerdere ervaringen. Vroeger naar mijn vader en nu dacht ik aan Hendrik van Hoogmoed omdat ik tegenwoordig altijd aan hem denk op begrafenissen. Hij heeft wat bij me achtergelaten en ik was lang niet de enige...
Thuis gekomen had ik zin om nog even wat te lezen. Mijn vinger ging over de ruggen van de boeken in de kast en bleef haken op het boek "De creatie spiraal" van Mariunus Knoope. "Dat is sterk," dacht ik "een boek van Hendrik!"
Een filosofisch boek(je) met ideeën en metaforen die Hendrik graag gebruikte ... Een boekje dat de vinger legt bij onze eigen creatiespiraal: "Zoals de bloesem in de lente een voorbode is van het fruit in de zomer; zo zijn wensen en verlangens van mensen een voorbode van hetgeen ze later kunnen realiseren."
Sommige mensen vonden Hendrik moeilijk maar hij leerde mij anders kijken. Als ik verder doorblader valt een papiertje op de grond. In mijn eigen handschrift lees ik: "Teruggeven aan Hendrik!"
pfff te laat... "sorry Hendrik".. "geeft nie jochie"
Begrafenissen brengen mij altijd terug bij eerdere ervaringen. Vroeger naar mijn vader en nu dacht ik aan Hendrik van Hoogmoed omdat ik tegenwoordig altijd aan hem denk op begrafenissen. Hij heeft wat bij me achtergelaten en ik was lang niet de enige...
Thuis gekomen had ik zin om nog even wat te lezen. Mijn vinger ging over de ruggen van de boeken in de kast en bleef haken op het boek "De creatie spiraal" van Mariunus Knoope. "Dat is sterk," dacht ik "een boek van Hendrik!"
Een filosofisch boek(je) met ideeën en metaforen die Hendrik graag gebruikte ... Een boekje dat de vinger legt bij onze eigen creatiespiraal: "Zoals de bloesem in de lente een voorbode is van het fruit in de zomer; zo zijn wensen en verlangens van mensen een voorbode van hetgeen ze later kunnen realiseren."
Sommige mensen vonden Hendrik moeilijk maar hij leerde mij anders kijken. Als ik verder doorblader valt een papiertje op de grond. In mijn eigen handschrift lees ik: "Teruggeven aan Hendrik!"
pfff te laat... "sorry Hendrik".. "geeft nie jochie"
21 feb 2007
Money
Scholen in het voortgezet onderwijs hebben grote hoeveelheden geld op de bank staan. De onderwijsbond vindt dat het geld nu gebuikt moet worden om het onderwijs te verbeteren. Met name de grote bestuurkopels moeten het ontgelden. Landelijk bestaat het beeld van grote oppotters.
Bekijk video: breedband
Natuurlijk, SSCO is niet zo'n heel erg grote maar in de top 50 zitten we wel. Staat er bij ons dan ook zo veel op de bank? Nee, sterker nog we halen de nieuw gehanteerde norm van OCenW niet eens. Het eigen vermogen is slechts 6% van de baten. Terwijl de ondergrens staat op 10% en de bovengrens op 40%.
Betekent dit dat we versneld gaan oppotten? Nee, de ambities in onze scholen zijn daar veel te hoog voor. Wel zullen we, zoals eerder afgesproken, het weerstandsvermogen de komende jaren verbeteren. Ook dat dient immers het onderwijs...
Bekijk video: breedband
Natuurlijk, SSCO is niet zo'n heel erg grote maar in de top 50 zitten we wel. Staat er bij ons dan ook zo veel op de bank? Nee, sterker nog we halen de nieuw gehanteerde norm van OCenW niet eens. Het eigen vermogen is slechts 6% van de baten. Terwijl de ondergrens staat op 10% en de bovengrens op 40%.
Betekent dit dat we versneld gaan oppotten? Nee, de ambities in onze scholen zijn daar veel te hoog voor. Wel zullen we, zoals eerder afgesproken, het weerstandsvermogen de komende jaren verbeteren. Ook dat dient immers het onderwijs...
20 feb 2007
Psychologie
Thuis lezen wij het psychologiemagazine. Je leert er van alles van...
Zo las ik gister dat de liefde voor vissticks erfelijk is, dat kinderen die borstvoeding krijgen later een grotere stressbestendigheid hebben dan hun flessenmelk vriendjes en dat het werkplezier in bed begint. Wie nu niet naar deze site gaat....
Leuk was ook het onderzoek naar slaapverwekkende beroepen. Wat blijkt administratief werk staat op 1 en het onderwijs is de minst saaie sector. Toch weer een mooie opsteker lijkt me voor iedereen voor de klas. Je verveelt je geen moment!
Bij psychologie zijn ze ook gek op testjes. Zo kun je hier testen of je een nepglimlach kunt herkennen. Altijd handig in het werk. Waarschuwing: Het blijkt nog niet zo makkelijk maar je kunt er ook lezen hoe dat komt.
Zo las ik gister dat de liefde voor vissticks erfelijk is, dat kinderen die borstvoeding krijgen later een grotere stressbestendigheid hebben dan hun flessenmelk vriendjes en dat het werkplezier in bed begint. Wie nu niet naar deze site gaat....
Leuk was ook het onderzoek naar slaapverwekkende beroepen. Wat blijkt administratief werk staat op 1 en het onderwijs is de minst saaie sector. Toch weer een mooie opsteker lijkt me voor iedereen voor de klas. Je verveelt je geen moment!
Bij psychologie zijn ze ook gek op testjes. Zo kun je hier testen of je een nepglimlach kunt herkennen. Altijd handig in het werk. Waarschuwing: Het blijkt nog niet zo makkelijk maar je kunt er ook lezen hoe dat komt.
19 feb 2007
Honger naar kennis
Waarom lees je deze blog terwijl je ook voor je uit kan staren?
Amerikaanse neurowetenschappers weten het: Je bent kennis verslaafd. Volgens hen reageert het brein op het moment dat je iets leert, op dezelfde manier als na het gebruik van een opiumachtige stof zoals heroïne en morfine. "Als je iets probeert te begrijpen, is er niets aan, maar op het moment dat je het begrijpt voel je je geweldig." Als ware junkies blijven wij op zoek naar informatie, voor steeds weer een nieuwe kick.
Essentieel daarbij zijn de zogenaamde mu-oploïde receptoren. Die bevinden zich in de hersengebieden die actief worden als we informatie proberen te interpreteren. Als dat lukt, komt het gelukstofje endorfine vrij in de hersenen. De endorfinen stimuleren de mu-oploïde receptoren, en dat geeft ons een heerlijk gevoel. Tot het moment dat dat gebeurd, houdt een onderwerp onze aandacht vast.
De kick wordt minder als we dezelfde informatie een tweede keer tot ons nemen. Daarom is het minder bevredigend een boek voor de tweede keer te lezen -tenzij je het plot de eerste keer nog niet helemaal begreep.
Wat zou dit inzicht moeten/kunnen betekenen in het onderwijs?
Het laat in ieder geval zien waar het geluksgevoel van "snappen" vandaan komt!
Amerikaanse neurowetenschappers weten het: Je bent kennis verslaafd. Volgens hen reageert het brein op het moment dat je iets leert, op dezelfde manier als na het gebruik van een opiumachtige stof zoals heroïne en morfine. "Als je iets probeert te begrijpen, is er niets aan, maar op het moment dat je het begrijpt voel je je geweldig." Als ware junkies blijven wij op zoek naar informatie, voor steeds weer een nieuwe kick.
Essentieel daarbij zijn de zogenaamde mu-oploïde receptoren. Die bevinden zich in de hersengebieden die actief worden als we informatie proberen te interpreteren. Als dat lukt, komt het gelukstofje endorfine vrij in de hersenen. De endorfinen stimuleren de mu-oploïde receptoren, en dat geeft ons een heerlijk gevoel. Tot het moment dat dat gebeurd, houdt een onderwerp onze aandacht vast.
De kick wordt minder als we dezelfde informatie een tweede keer tot ons nemen. Daarom is het minder bevredigend een boek voor de tweede keer te lezen -tenzij je het plot de eerste keer nog niet helemaal begreep.
Wat zou dit inzicht moeten/kunnen betekenen in het onderwijs?
Het laat in ieder geval zien waar het geluksgevoel van "snappen" vandaan komt!
16 feb 2007
Het Lumeijn
Vandaag en gister was ik in Blokzijl. In kaatjes residence vonden de vertegenwoordigers van de 10 scholen voor voortgezet onderwijs in onze regio onderdak. Samen zijn we het bestuur van het samenwerkingsverband het Lumeijn. Een fantastische locatie voor een mooi gezelschap. Ik vind het nog steeds een hele eer dat ik die club mag voorzitten.
We waren bij elkaar om te kijken welke opdracht het Lumeijn de komende zeven jaren moet aangaan. We deden dat ook in 1999 in Zwartsluis. Het motto van de tweedaagse was dan ook "Van Zwartsluis naar Blokzijl" Jan en ik hadden besloten geen externen in te huren en dus gingen we zelf aan de bak als CPS-ers. Hard gewerkt maar ook veel bereikt.
In zeven jaar kan er veel veranderen. Eigenlijk is nu alles anders dan toen. Een voormalige schakelschool is omgebouwd tot een vierjarig OPDC, met bovendien vier zorgklassen op schoollocaties. Een goed geoutilleerd expertiseteam dat breed inzetbaar is en inmiddels werkt op alle scholen in het samenwerkingsverband. En goed functionerende Rebound voorzieningen die hun sporen de afgelopen jaren meer dan verdiend hebben.
De in oktober 1999 geformuleerde doelstellingen zijn gehaald. Dat er bovendien een prachtig gebouw staat, is op z’n minst bijzonder te noemen. Dat hebben we met durf en ondernemers lust gedaan.
Voor de toekomst zijn er nieuwe uitdagingen. De opdracht voor alle leerlingen passend onderwijs te realiseren gaan we samen aan. Elke school vanuit een eigen verantwoordelijkheid voor kinderen. En ook samen! Leuk om met elkaar vast te stellen dat we de eigen kwaliteit gezamenlijk gaan onderzoeken en met elkaar willen beslissen over de spreiding van basale en bijzondere zorg.
Benieuwd hoe de volgende conferentie heet: Van Zwartsluis, via Blokzijl naar....?
We waren bij elkaar om te kijken welke opdracht het Lumeijn de komende zeven jaren moet aangaan. We deden dat ook in 1999 in Zwartsluis. Het motto van de tweedaagse was dan ook "Van Zwartsluis naar Blokzijl" Jan en ik hadden besloten geen externen in te huren en dus gingen we zelf aan de bak als CPS-ers. Hard gewerkt maar ook veel bereikt.
In zeven jaar kan er veel veranderen. Eigenlijk is nu alles anders dan toen. Een voormalige schakelschool is omgebouwd tot een vierjarig OPDC, met bovendien vier zorgklassen op schoollocaties. Een goed geoutilleerd expertiseteam dat breed inzetbaar is en inmiddels werkt op alle scholen in het samenwerkingsverband. En goed functionerende Rebound voorzieningen die hun sporen de afgelopen jaren meer dan verdiend hebben.
De in oktober 1999 geformuleerde doelstellingen zijn gehaald. Dat er bovendien een prachtig gebouw staat, is op z’n minst bijzonder te noemen. Dat hebben we met durf en ondernemers lust gedaan.
Voor de toekomst zijn er nieuwe uitdagingen. De opdracht voor alle leerlingen passend onderwijs te realiseren gaan we samen aan. Elke school vanuit een eigen verantwoordelijkheid voor kinderen. En ook samen! Leuk om met elkaar vast te stellen dat we de eigen kwaliteit gezamenlijk gaan onderzoeken en met elkaar willen beslissen over de spreiding van basale en bijzondere zorg.
Benieuwd hoe de volgende conferentie heet: Van Zwartsluis, via Blokzijl naar....?
13 feb 2007
Even voorstellen
Toen hij dertien jaar oud was, wist Ronald Plasterk zeker dat God niet bestond. Als moleculair geneticus en directeur van het Hubrecht Instituut (instituut voor ontwikkelingsbiologie) gelooft hij in wetenschappelijk onderzoek. "We hebben God niet nodig om een goed mens te zijn." Het belooft een hele verandering te worden met Maria van der Hoeven.
Plasterk staat bekend als scherp en analytisch en werkte indirect mee aan het programma van de nieuwe coalitie. Hij schreef op verzoek van informateur Wijffels een analyse van de Nederlandse samenleving. Om het verschil met onze "lieve Maria"te onderstrepen de veel aangehaalde colomn die Plasterk in 2005 schreef. Het maakt m.i. voldoende duidelijk waar de nieuwe minister in woord en stijl verschilt van de oude:
--------------
Dit is het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Deze week staat op het omslag een briefje: "Dit tijdschrift bevat materiaal over evolutie. Evolutie is een theorie, en geen feit. Dit materiaal moet kritisch bekeken worden".
Dat is een ironische verwijzing naar het proces in het Amerikaanse Kansas, waar de staat scholen opdraagt om precies deze tekst op biologieboekjes te zetten. Het lijkt onschuldig, maar hiermee gaat de overheid de Rubicon over, gaat zich om religieuze redenen bemoeien met de wetenschappelijke inhoud van onderwijs. Daar hoort de staat verre van te blijven. We willen niet dat op de natuurkundeboekjes komt te staan: "Dat de aarde om de zon draait is slechts een theorie en geen feit." Als een politicus niet gelooft dat de aarde draait, ok, maar dat is een privé-zaak. Onze minister van onderwijs en wetenschappen Maria van der Hoeven heeft een weblog.
Ik lees week 9: "Woensdag had ik een interessant gesprek met Cees Dekker, nano-technoloog in Delft en winnaar van de Spinoza-prijs. Hij is aanhanger van de 'intelligent design'-gedachte. Die komt er op neer komt dat er een 'designer', een schepper ten grondslag ligt aan alle bestaan hier op aarde. Ik vond het een boeiend gesprek. Tegenover mij zat iemand die wetenschap en persoonlijk geloof heel goed wist te combineren. Ikzelf geloof evenmin in 'toeval'. Wat islam, jodendom, christendom verbindt is de gedachte dat er een 'schepper' is. Ik zie mogelijkheden om hiermee verbindingen te scheppen. Die zouden vooral in het academisch debat gelegd kunnen worden. Als we erin slagen om wetenschappers van verschillende geloofsrichtingen met elkaar te verbinden, kan het uiteindelijk misschien zelfs wel worden toegepast op scholen en in lessen. Er zal door een paar van mijn ambtenaren nog met Dekker worden doorgepraat over hoe we dit debat vorm kunnen gaan geven."
Ik ken Cees Dekker goed, en respecteer hem zeer. Hij is fysicus, gespecialiseerd in het zichtbaar maken van grote moleculen. Van biologie weet hij net zoveel als ik van natuurkunde. Zijn geloof zegt hem dat God de mens geschapen heeft, en dat veroorzaakt zijn problemen met de evolutietheorie, die hij volgens mij niet echt doorgrondt, want evolutie is niet alleen toeval. Ik discussieer graag met Cees. Maar, ik vind eerlijk gezegd het feit dat onze minister "niet gelooft in toeval" niet relevant voor het regeringsbeleid. We kunnen daar niet precies genoeg in zijn. Ik denk dat die ambtenaren eigenlijk iets opgedragen hebben gekregen dat niet in de haak is.
Ik ken geen bioloog die intelligent design aandacht waard vindt. Je kunt best denken dat de aarde plat is, maar niet als je piloot bent op transatlantische vluchten. Zo ook is er geen bioloog die niet gelooft in evolutie.De minister laat haar ambtenaren een debat organiseren over een wetenschappelijke theorie waar ze geen expertise over heeft, op basis van een gesprek met iemand die dat ook niet heeft. Als de privé persoon Van der Hoeven behoefte heeft aan een gesprek over de schepper, dan kan ze een gespreksgroepje zoeken, de minister moet toezien op kwaliteit en verder liever niets.
----------
Comments:
Plasterk staat bekend als scherp en analytisch en werkte indirect mee aan het programma van de nieuwe coalitie. Hij schreef op verzoek van informateur Wijffels een analyse van de Nederlandse samenleving. Om het verschil met onze "lieve Maria"te onderstrepen de veel aangehaalde colomn die Plasterk in 2005 schreef. Het maakt m.i. voldoende duidelijk waar de nieuwe minister in woord en stijl verschilt van de oude:
--------------
Dit is het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Deze week staat op het omslag een briefje: "Dit tijdschrift bevat materiaal over evolutie. Evolutie is een theorie, en geen feit. Dit materiaal moet kritisch bekeken worden".
Dat is een ironische verwijzing naar het proces in het Amerikaanse Kansas, waar de staat scholen opdraagt om precies deze tekst op biologieboekjes te zetten. Het lijkt onschuldig, maar hiermee gaat de overheid de Rubicon over, gaat zich om religieuze redenen bemoeien met de wetenschappelijke inhoud van onderwijs. Daar hoort de staat verre van te blijven. We willen niet dat op de natuurkundeboekjes komt te staan: "Dat de aarde om de zon draait is slechts een theorie en geen feit." Als een politicus niet gelooft dat de aarde draait, ok, maar dat is een privé-zaak. Onze minister van onderwijs en wetenschappen Maria van der Hoeven heeft een weblog.
Ik lees week 9: "Woensdag had ik een interessant gesprek met Cees Dekker, nano-technoloog in Delft en winnaar van de Spinoza-prijs. Hij is aanhanger van de 'intelligent design'-gedachte. Die komt er op neer komt dat er een 'designer', een schepper ten grondslag ligt aan alle bestaan hier op aarde. Ik vond het een boeiend gesprek. Tegenover mij zat iemand die wetenschap en persoonlijk geloof heel goed wist te combineren. Ikzelf geloof evenmin in 'toeval'. Wat islam, jodendom, christendom verbindt is de gedachte dat er een 'schepper' is. Ik zie mogelijkheden om hiermee verbindingen te scheppen. Die zouden vooral in het academisch debat gelegd kunnen worden. Als we erin slagen om wetenschappers van verschillende geloofsrichtingen met elkaar te verbinden, kan het uiteindelijk misschien zelfs wel worden toegepast op scholen en in lessen. Er zal door een paar van mijn ambtenaren nog met Dekker worden doorgepraat over hoe we dit debat vorm kunnen gaan geven."
Ik ken Cees Dekker goed, en respecteer hem zeer. Hij is fysicus, gespecialiseerd in het zichtbaar maken van grote moleculen. Van biologie weet hij net zoveel als ik van natuurkunde. Zijn geloof zegt hem dat God de mens geschapen heeft, en dat veroorzaakt zijn problemen met de evolutietheorie, die hij volgens mij niet echt doorgrondt, want evolutie is niet alleen toeval. Ik discussieer graag met Cees. Maar, ik vind eerlijk gezegd het feit dat onze minister "niet gelooft in toeval" niet relevant voor het regeringsbeleid. We kunnen daar niet precies genoeg in zijn. Ik denk dat die ambtenaren eigenlijk iets opgedragen hebben gekregen dat niet in de haak is.
Ik ken geen bioloog die intelligent design aandacht waard vindt. Je kunt best denken dat de aarde plat is, maar niet als je piloot bent op transatlantische vluchten. Zo ook is er geen bioloog die niet gelooft in evolutie.De minister laat haar ambtenaren een debat organiseren over een wetenschappelijke theorie waar ze geen expertise over heeft, op basis van een gesprek met iemand die dat ook niet heeft. Als de privé persoon Van der Hoeven behoefte heeft aan een gesprek over de schepper, dan kan ze een gespreksgroepje zoeken, de minister moet toezien op kwaliteit en verder liever niets.
----------
Comments:
- Ja : De minister moet toezien op kwaliteit (net als het bestuur)
- Nee : Ik heb God nodig om een goed mens te worden
- ? : Ik ken wel een bioloog die intelligent design aandacht waard vindt.
Ik had er les van!
12 feb 2007
Hiep, hiep, hoera
Vandaag ben ik 49 geworden. Aanleiding voor veel bezoek en telefoontjes in het weekend. Steevast wordt dan naar mijn leeftijd gevraagd en tegen beter weten in hoor ik me zelf liegen dat ouder worden niet erg is. "Je ziet de dingen scherper en bent meer je zelf" ... pfff als ik dat toch eens meende. Afhankelijk van de leeftijd knikken of schudden de toehoorders. 't Is allemaal een kwestie van perspectief zullen we maar zeggen.
Vanavond belde mijn broer die bij het Mauritshuis werkt. Hij kan werkelijk geweldig schrijven. Begonnen met tentoonstellingsteksten ligt zijn lat inmiddels hoger en lees je zijn naam op menig cover. Maar schrijven kost hem ook moeite en steeds vaker vraagt hij zich af waar de drive vandaan komt. Toen we dat bespraken bleken we beide bezig met het zelfde bewijs: Laten zien dat je het wel kan. Ik wist dat wel van mezelf maar niet van hem.
Thuis hadden mijn ouders hoge verwachtingen. Oke, we mochten falen, liever zelfs dan uitblinken, maar altijd werden we gemeten naar onze eigen capiciteit. Nu dacht ik vroeger dat ik niet al te veel kon. Ik bleef immers zitten in klas 2 omdat ik de tafels niet kende en zo weinig zelfvertrouwen had dat ik aan het eind van elke schooldag dacht dat ik de grootste sukkel van de klas was. Ik denk dat ik me daarom nog steeds uit de naad werk om te laten zien dat ik wel wat kan.
Toen ik mijn broer ophing, kwam mijn dochter binnen. In tranen vertelde ze dat ze een beroerd rapport verwachte. Ze was er mee aan, was bang het niet te redden en voorspelde me boze brieven van school, afstroom en zittenblijven. Wat ze er aan moest doen wist ze niet. Ze durfde het niemand zeggen. Ik voelde me vader.
Samen keken we wat er te doen was. Ik met vragen zij met vragen. De slotsom was duidelijk: Laten zien dat je het wel kan. pfff.. ouder worden is misschien toch niet zo gek: Je hebt tenminste geschiedenis waarmee je een ander verder kunt helpen...
Ik hoop dat de docenten van mijn dochter deze blog lezen. We willen namelijk graag hulp.
Vanavond belde mijn broer die bij het Mauritshuis werkt. Hij kan werkelijk geweldig schrijven. Begonnen met tentoonstellingsteksten ligt zijn lat inmiddels hoger en lees je zijn naam op menig cover. Maar schrijven kost hem ook moeite en steeds vaker vraagt hij zich af waar de drive vandaan komt. Toen we dat bespraken bleken we beide bezig met het zelfde bewijs: Laten zien dat je het wel kan. Ik wist dat wel van mezelf maar niet van hem.
Thuis hadden mijn ouders hoge verwachtingen. Oke, we mochten falen, liever zelfs dan uitblinken, maar altijd werden we gemeten naar onze eigen capiciteit. Nu dacht ik vroeger dat ik niet al te veel kon. Ik bleef immers zitten in klas 2 omdat ik de tafels niet kende en zo weinig zelfvertrouwen had dat ik aan het eind van elke schooldag dacht dat ik de grootste sukkel van de klas was. Ik denk dat ik me daarom nog steeds uit de naad werk om te laten zien dat ik wel wat kan.
Toen ik mijn broer ophing, kwam mijn dochter binnen. In tranen vertelde ze dat ze een beroerd rapport verwachte. Ze was er mee aan, was bang het niet te redden en voorspelde me boze brieven van school, afstroom en zittenblijven. Wat ze er aan moest doen wist ze niet. Ze durfde het niemand zeggen. Ik voelde me vader.
Samen keken we wat er te doen was. Ik met vragen zij met vragen. De slotsom was duidelijk: Laten zien dat je het wel kan. pfff.. ouder worden is misschien toch niet zo gek: Je hebt tenminste geschiedenis waarmee je een ander verder kunt helpen...
Ik hoop dat de docenten van mijn dochter deze blog lezen. We willen namelijk graag hulp.
9 feb 2007
Onderwijs op niveau
Mijn jongste dochter heeft het " Nieuwste Kamper Dagblad" en schreef daar in:
Voor A. Runia die daar geïnteresseerd in is…
Het onderwijs moet op niveau, zo vinden velen. Als je niet zo goed kunt leren mag je niet bij de vwo 'ers zitten. Maar waarom? Het zou toch juist mooi zijn om elkaar te helpen en geholpen worden? Of vindt iedereen dat te veel gedoe?
Ik zit op het “klaverplein” (HAVO klas 1 & 2) op JL-1. In het begin vond ik het erg leuk op dat leerplein. Ik vond de manier van werken erg fijn en ik had de keuze uit “doen” of “leren doen”. Eerst natuurlijk leren om te doen, en dan pas doen. Maar nu is dat heel anders op het leerplein. Het is niet meer vrij, sterker nog; er zijn meer regels dan keuzes. Als je naar de ingang loopt van de lokalen vind je op de deur een lijst met “spelregels voor de leerlingen”. Er staan ongeveer 12 punten op waar je je aan moet houden. Een aantal voorbeelden:
Voor A. Runia die daar geïnteresseerd in is…
Het onderwijs moet op niveau, zo vinden velen. Als je niet zo goed kunt leren mag je niet bij de vwo 'ers zitten. Maar waarom? Het zou toch juist mooi zijn om elkaar te helpen en geholpen worden? Of vindt iedereen dat te veel gedoe?
Ik zit op het “klaverplein” (HAVO klas 1 & 2) op JL-1. In het begin vond ik het erg leuk op dat leerplein. Ik vond de manier van werken erg fijn en ik had de keuze uit “doen” of “leren doen”. Eerst natuurlijk leren om te doen, en dan pas doen. Maar nu is dat heel anders op het leerplein. Het is niet meer vrij, sterker nog; er zijn meer regels dan keuzes. Als je naar de ingang loopt van de lokalen vind je op de deur een lijst met “spelregels voor de leerlingen”. Er staan ongeveer 12 punten op waar je je aan moet houden. Een aantal voorbeelden:
- niet met meer dan 2 personen in de WC (meneer van de Wolf gaat checken of er wel meer mensen zijn).
- De eerste 20 minuten in stilte werken. Niet overleggen met medeleerlingen en geen vragen stellen aan de docent.
En zo zijn er nog tien. Ik vind het gewoon niet eerlijk. Je wordt er uitgestuurd als je iets aan iemand vraagt want je moet “stil” zijn. En je mag ook niet heel even rust nemen of gewoon zoals elk meisje je haar doen in de WC want dan mag je ook een uur gaan maken. Zelfs als je je huiswerk gemaakt hebt, mag je niet iets gaan “doen”. Nooit hebben we meer een leuk project of zo. Alleen maar werken uit boekjes in stilte. Goed, het zijn volwassenen dus dan doe je maar wat ze zeggen. Je doet de best om die docenten een beetje naar hun zin te maken. Maar als je nou eens iets af hebt , en dan vind je er niks aan en teken je eens wat in je boek dan zegt zo`n mens tegen je: “goh, wat doe je daar? Oooh! Tekenen!!! Dat moet je niet doen hoor, hier op deze school!”.
“nee mevrouw, het was maar heel even, ik heb de hele tijd gewerkt en…”
“Nou, volgens mij hoor je helemaal niet thuis op deze school als je alleen maar tekent!”.
“maar ik heb de hele tijd gewerkt!”
“je tekent nu toch?”
“ja, maar..”
“niks te maren! Je doet nooit wat!”
“nou, volgens mij hoort u hier niet thuis hoor, want je moet op een leerplein vrij zijn en niet een grote brei van regeltjes”
“… wat zeg je?”
“hmpf.. niks” want als je het nog eens zegt… dan wordt je er natuurlijk uitgestuurd!
Werken in een leerplein is wel werken in je niveau, maar ik denk dat je, als je van de school een groot leerplein maakt, ook wel allemaal een mooi niveau ontwikkelt: elkaar helpen en geholpen worden. En als je wil helpen of geholpen wil worden, wat voor zin heeft het dan om stil te moeten zijn…?
Mooi verhaal van een mooie meid. Je kunt goed zien hoe ze beter gaat schrijven als het verhaal haar in de greep krijgt. Ze kan wel wat!
8 feb 2007
Organogram
Organogrammen. Wie kent ze niet... die eindeloze harkjes waarin mensen bovengesteld en ondergeschikt worden? Nodig voor de verantwoording, overzichtelijk maar ook een manier om het contact met elkaar te verliezen.
Als je kijkt naar mijn werk, dan stel ik vast dat ik samen met Kees verantwoordelijk ben voor een toko waar 8000 mensen werken. (Ja, in mijn ogen werken leerlingen ook..) Met slechts een aantal heb ik contact en ook dit blog zal dat niet verbeteren. Ik weet niet eens hoe het wordt gelezen!
Mensen werken niet in harken. Ze werken samen. In een werkkring waar ze elkaar kennen, reactie krijgen en zo weten wat ze zelf waard zijn en aan een ander hebben. Als je het zo bekijkt en dan nadenkt wat mensen nodig hebben, wordt duidelijk waarom we ons in school afkeren van harken en in teams willen werken.
Als dat een succes moet zijn dan kunnen we terug naar de basisbehoefte aan autonomie,betrokkenheid en competentie die Luc Stevens zo goed verwoord. Het geeft ook aan dat je hoge verwachtingen mag hebben van de mensen die je nabij zijn. De verbinding komt dan tot stand doordat bijna iedereen in verschillende kringen werkt en dus moet pendelen met informatie en zelf een verantwoordelijkheid heeft te delen van wat ie elders op deed.
Moeilijk...nee hoor.. een rector zit bij het bestuur in de rectorenraad en op school met de teamleiders....de teamleiders zitten aan tafel met de rector en met het eigen team.... De docent overlegt in het team en werkt met de leerlingen.
Hoewel we elkaar niet spreken hoeft de afstand niet groot te zijn. Als we maar goed meenemen en delen!
Als je kijkt naar mijn werk, dan stel ik vast dat ik samen met Kees verantwoordelijk ben voor een toko waar 8000 mensen werken. (Ja, in mijn ogen werken leerlingen ook..) Met slechts een aantal heb ik contact en ook dit blog zal dat niet verbeteren. Ik weet niet eens hoe het wordt gelezen!
Mensen werken niet in harken. Ze werken samen. In een werkkring waar ze elkaar kennen, reactie krijgen en zo weten wat ze zelf waard zijn en aan een ander hebben. Als je het zo bekijkt en dan nadenkt wat mensen nodig hebben, wordt duidelijk waarom we ons in school afkeren van harken en in teams willen werken.
Als dat een succes moet zijn dan kunnen we terug naar de basisbehoefte aan autonomie,betrokkenheid en competentie die Luc Stevens zo goed verwoord. Het geeft ook aan dat je hoge verwachtingen mag hebben van de mensen die je nabij zijn. De verbinding komt dan tot stand doordat bijna iedereen in verschillende kringen werkt en dus moet pendelen met informatie en zelf een verantwoordelijkheid heeft te delen van wat ie elders op deed.
Moeilijk...nee hoor.. een rector zit bij het bestuur in de rectorenraad en op school met de teamleiders....de teamleiders zitten aan tafel met de rector en met het eigen team.... De docent overlegt in het team en werkt met de leerlingen.
Hoewel we elkaar niet spreken hoeft de afstand niet groot te zijn. Als we maar goed meenemen en delen!
7 feb 2007
Samen werken, samen leven
"Samen werken, samen leven" is het motto van de nieuwe coalitie. Mooi gevonden: Het kan zo mee naar het onderwijs. Welke school zou dat niet als motto willen dragen? Het sluit ook aan op de inmiddels landelijke discussie wat er gevraagd wordt van het onderwijs. In dat licht in ieder geval aandacht voor het onderstaande ...
Ruim 300 leerlingen uit het middelbaar beroeps onderwijs gaven hun mening over het ’competentiegericht leren’, de onderwijsvernieuwing van het mbo. Op die meningen is het eindrapport ’Balansschool. Generatie Einstein over herontwerp mbo’ gebaseerd.
Ruim 300 leerlingen uit het middelbaar beroeps onderwijs gaven hun mening over het ’competentiegericht leren’, de onderwijsvernieuwing van het mbo. Op die meningen is het eindrapport ’Balansschool. Generatie Einstein over herontwerp mbo’ gebaseerd.
Positief zijn de jongeren over:
- het feit dat zij competenties als samenwerken, communiceren, plannen en organiseren moeten leren;
- de zelfstandigheid die van hen verwacht wordt; leerlingen worden steeds ondernemender.
Negatief zijn zij over:
- de docenten: die hebben te weinig tijd om goed te begeleiden, of ze bezitten zelf de competenties niet die ze moeten onderwijzen.
- het gebrek aan structuur, leerlingen weten niet wat er volgende week van ze wordt verwacht
Als ik dit lees, voel ik niet alleen de bevestiging dat we terecht op weg zijn maar vooral ook de aandacht die er moet zijn voor de volwassenen die hier aan het werk zijn. Die behoren niet bij de generatie Einstein maar leveren daar wel onderwijs aan. "Samen werken, samen leven" vraagt in dit geval daarom aandacht voor het leren van medewerkers.
6 feb 2007
Zwartboek
Vandaag bezocht ik eindelijk de film zwartboek. Inmiddels hebben meer dan een miljoen Nederlanders gekeken maar vandaag was het dan voor mij eindelijk zo ver. Hoezo, ik ben bij de tijd?
Wat een film.. wat een verhaal... wat een spel. Ik was onder de indruk en als ik er uit loop... blijft die ene zin maar hangen : "Houdt het dan nooit op?"
Vandaag belde Kees nog ff aan het eind van de dag. Hij lijkt een doorbraak te hebben in een zaak waarvan ik de afgelopen weken vaak heb gedacht: "Houdt het dan nooit op?"
Wordt dit het einde van ons zwartboek?
Mooie collega is die Kees, alles waar ik opgefokt van raak, maakt hem niet gek. Tegelijktijd weten we elkaar wel goed te positioneren. Hij door me koud te houden. Ik door hem op te warmen....??
Weer een mooie dag.
Wat een film.. wat een verhaal... wat een spel. Ik was onder de indruk en als ik er uit loop... blijft die ene zin maar hangen : "Houdt het dan nooit op?"
Vandaag belde Kees nog ff aan het eind van de dag. Hij lijkt een doorbraak te hebben in een zaak waarvan ik de afgelopen weken vaak heb gedacht: "Houdt het dan nooit op?"Wordt dit het einde van ons zwartboek?
Mooie collega is die Kees, alles waar ik opgefokt van raak, maakt hem niet gek. Tegelijktijd weten we elkaar wel goed te positioneren. Hij door me koud te houden. Ik door hem op te warmen....??
Weer een mooie dag.
5 feb 2007
Weet je wat jij kan?
De titel van deze post is vaak de slotzin van een misgelopen conversatie. Je kunt hem denken als je gesprekspartner iets uitkraamt waar je stil van wordt, of zeggen als je een eind wilt maken aan het gesprek. In beide gevallen leidt de zin tot een volledig afhaken.
In onze scholen hebben we altijd wel met tenminste één ouder conversaties die zo dreigen te eindigen. Professioneel gezien willen en mogen we dat niet, maar soms komen de dingen zo op de huid dat we opkomen voor onszelf en onze collega's.
Mij gebeurde dat toen een ouder het volgende op een publiek weblog schreef:
"En dan hebben we het nog niet eens gehad over de grote sommen geld die scholen als het Agnietencollege oppotten in hun reservepot. Geld dat aan het verzorgen van voldoende lesuren voor leerlingen had moeten worden besteed. Dus geld dat niet wordt uitgegegven aan het aanstellen van docenten.Het lijkt wel of onderwijsinstellingen denken dat ze "bedrijfje" moeten gaan spelen met hun managementstructuur en visie op geld uitgeven. Vergeet niet dat u uit de overheidskas bekostigd wordt. Geld dat wij nota bene als burgers in de vorm van belasting afdragen. Letterlijk ...Ons geld..."
Het deed me wat omdat ik weet dat in ons geval de totale "opgepotte reserve" minder dan de helft is van wat de overheid zegt dat een minimum moet zijn. Het deed me wat omdat ik verantwoordlijk ben voor dat financieel beleid en er elke cent van kan en wil verantwoorden.
Het stomme is dat we ook als instelling:
Maar dieper beschouwd heb ik geen verschil van mening met deze ouder: Kinderen verdienen alles wat ze nodig hebben om te groeien tot wie ze zijn en daarvoor ontvangen wij van de overheid geld.
Ik ben er trots op bij te dragen aan een offensief financieel beleid. Kom maar op!
In onze scholen hebben we altijd wel met tenminste één ouder conversaties die zo dreigen te eindigen. Professioneel gezien willen en mogen we dat niet, maar soms komen de dingen zo op de huid dat we opkomen voor onszelf en onze collega's.
Mij gebeurde dat toen een ouder het volgende op een publiek weblog schreef:
"En dan hebben we het nog niet eens gehad over de grote sommen geld die scholen als het Agnietencollege oppotten in hun reservepot. Geld dat aan het verzorgen van voldoende lesuren voor leerlingen had moeten worden besteed. Dus geld dat niet wordt uitgegegven aan het aanstellen van docenten.Het lijkt wel of onderwijsinstellingen denken dat ze "bedrijfje" moeten gaan spelen met hun managementstructuur en visie op geld uitgeven. Vergeet niet dat u uit de overheidskas bekostigd wordt. Geld dat wij nota bene als burgers in de vorm van belasting afdragen. Letterlijk ...Ons geld..."
Het deed me wat omdat ik weet dat in ons geval de totale "opgepotte reserve" minder dan de helft is van wat de overheid zegt dat een minimum moet zijn. Het deed me wat omdat ik verantwoordlijk ben voor dat financieel beleid en er elke cent van kan en wil verantwoorden.
Het stomme is dat we ook als instelling:
- de verantwoording publiek nemen, iedereen kan lezen wat we in bezit hebben
- een risico nemen omdat we kinderen van nu een goede toekomst willen bezorgen.
Maar dieper beschouwd heb ik geen verschil van mening met deze ouder: Kinderen verdienen alles wat ze nodig hebben om te groeien tot wie ze zijn en daarvoor ontvangen wij van de overheid geld.
Ik ben er trots op bij te dragen aan een offensief financieel beleid. Kom maar op!
3 feb 2007
Lievde op de Proef
Micha Wertheim is colomnist bij "Spijkers met koppen" en dyslectisch. Micha laat zien dat dyslectisch zijn een goede colom niet in de weg hoeft te staan.
Hier vind je zijn bijdrage van vorige week. Ik vind die geweldig!
Op 8 februari kun je hem nog zien in Odeon in Zwolle.
Hier vind je zijn bijdrage van vorige week. Ik vind die geweldig!
Op 8 februari kun je hem nog zien in Odeon in Zwolle.
1 feb 2007
Enquete commissie
Ik dacht werkelijk dat we alleen parlementaire onderzoeks commissies hadden voor zaken die boven water moeten worden gebracht. Ernstige zaken die feitelijk het daglicht niet kunnen verdragen en daarom een zware aanpak vergen.
Vandaag hoor ik dat de PvdA in de Tweede Kamer een parlementair onderzoek wil naar de onderwijsvernieuwingen van de laatste jaren. Aanleiding is de kritiek op de laatste hervormingen in het onderwijs, het zogenoemde nieuwe leren. "Het parlementair onderzoek moet boven de recente hervorming gaan hangen en kijken naar structurele problemen bij onderwijsvernieuwingen", licht PvdA-Kamerlid Mariëtte Hamer woensdag toe.
Wat het stucturele probleem van onderwijsvernieuwing is?..... Misschien wel het feit dat we allemaal onderwijs hebben genoten en dus als ervaringsdeskundigen mogen zeggen hoe het moet. Ik vind het naar dat we als volwassen mensen onze eigen schooltijd idealiseren door te stellen dat toen alles goed was en doen of onze kinderen met dat aanbod van vroeger nu het beste af zouden zijn...
Vooruit laat mij dan ook eens... Ik heb nooit voldoende onderwijstijd gehad. Want wij hadden gewoon 30 lessen van 50 minuten en de laatste weken van het jaar werkte ik in de bollen. Over de gerealiseerde onderwijstijd wil ik al helemaal niet praten. Ik heb gespijbeld, tijdens lessen naar buiten gekeken, meiden versiert tijdens de lessen die uitvielen, gangen gedweild als ik niet te handhaven was en nog veel meer waar de club Meer Onderwijs Moet terecht van zegt dat het geen onderwijstijd is! Ik heb genoten: Ik was een puber en ik ben er door geworden die ik ben.
Onderwijsvernieuwingen gaan volgens Hamer structureel gepaard met problemen, waarvan het belangrijkste een gebrek aan draagvlak is. Ook zo'n kreet.... onderwijsvernieuwing is nodig omdat we inmiddels in de 21 e eeuw leven, werken met kinderen en professionals. Van die laatste groep verwacht ik dat ze durfen te experimenteren ten einde het grote talent dat in elk kind schuil gaat wakker te maken. Ik zie daar prachtige dingen gebeuren waar mensen terecht trots op zijn: Onderwijs is het mooiste wat er is. Nergens werk je met zo veel potentieel.
Over het nieuwe leren kwamen bij de scholieren- en studentenorganisatie Laks de afgelopen maanden veel klachten binnen. In de nieuwe vorm van onderwijs zou er te weinig aandacht zijn voor contact tussen docenten en leerlingen en voor kennisoverdracht. Te veel tijd in de nieuwe lesmethode zou zijn ingeruimd voor zelfstudie en het zelfstandig uitvoeren van opdrachten. Ja hallo, als je wat wilt leren, moet je zelf aan de slag. Lessen zijn daarbij dienstbaar maar maken kinderen niet wijs. Vroeger zei ik het al tegen mijn leerlingen: Jullie moeten aan de slag, ik heb al een diploma! Ik kan niet voor jou leren.
Hou toch op.... In het voortgezet onderwijs werken we met kinderen die zich tegelijk los maken en spiegelen aan de mening van hun ouders. Dat meet je niet in lestijd, draagvlak, schoolvorderingen en kennis.
In januari zeiden nog 330 oudleerlingen dat wij dat goed hadden gedaan en ons kunnen verbeteren. In ieder geval een uitkomst die laat zien dat het onderwijs van nu zinnige mensen oplevert. Wat is die nieuwe generatie slim als je ze vergelijkt met dat gezeur van hun ouders.
Of heb ik nu me zelf gediskwalificeerd?
Vandaag hoor ik dat de PvdA in de Tweede Kamer een parlementair onderzoek wil naar de onderwijsvernieuwingen van de laatste jaren. Aanleiding is de kritiek op de laatste hervormingen in het onderwijs, het zogenoemde nieuwe leren. "Het parlementair onderzoek moet boven de recente hervorming gaan hangen en kijken naar structurele problemen bij onderwijsvernieuwingen", licht PvdA-Kamerlid Mariëtte Hamer woensdag toe.
Wat het stucturele probleem van onderwijsvernieuwing is?..... Misschien wel het feit dat we allemaal onderwijs hebben genoten en dus als ervaringsdeskundigen mogen zeggen hoe het moet. Ik vind het naar dat we als volwassen mensen onze eigen schooltijd idealiseren door te stellen dat toen alles goed was en doen of onze kinderen met dat aanbod van vroeger nu het beste af zouden zijn...
Vooruit laat mij dan ook eens... Ik heb nooit voldoende onderwijstijd gehad. Want wij hadden gewoon 30 lessen van 50 minuten en de laatste weken van het jaar werkte ik in de bollen. Over de gerealiseerde onderwijstijd wil ik al helemaal niet praten. Ik heb gespijbeld, tijdens lessen naar buiten gekeken, meiden versiert tijdens de lessen die uitvielen, gangen gedweild als ik niet te handhaven was en nog veel meer waar de club Meer Onderwijs Moet terecht van zegt dat het geen onderwijstijd is! Ik heb genoten: Ik was een puber en ik ben er door geworden die ik ben.
Onderwijsvernieuwingen gaan volgens Hamer structureel gepaard met problemen, waarvan het belangrijkste een gebrek aan draagvlak is. Ook zo'n kreet.... onderwijsvernieuwing is nodig omdat we inmiddels in de 21 e eeuw leven, werken met kinderen en professionals. Van die laatste groep verwacht ik dat ze durfen te experimenteren ten einde het grote talent dat in elk kind schuil gaat wakker te maken. Ik zie daar prachtige dingen gebeuren waar mensen terecht trots op zijn: Onderwijs is het mooiste wat er is. Nergens werk je met zo veel potentieel.
Over het nieuwe leren kwamen bij de scholieren- en studentenorganisatie Laks de afgelopen maanden veel klachten binnen. In de nieuwe vorm van onderwijs zou er te weinig aandacht zijn voor contact tussen docenten en leerlingen en voor kennisoverdracht. Te veel tijd in de nieuwe lesmethode zou zijn ingeruimd voor zelfstudie en het zelfstandig uitvoeren van opdrachten. Ja hallo, als je wat wilt leren, moet je zelf aan de slag. Lessen zijn daarbij dienstbaar maar maken kinderen niet wijs. Vroeger zei ik het al tegen mijn leerlingen: Jullie moeten aan de slag, ik heb al een diploma! Ik kan niet voor jou leren.
Hou toch op.... In het voortgezet onderwijs werken we met kinderen die zich tegelijk los maken en spiegelen aan de mening van hun ouders. Dat meet je niet in lestijd, draagvlak, schoolvorderingen en kennis.
In januari zeiden nog 330 oudleerlingen dat wij dat goed hadden gedaan en ons kunnen verbeteren. In ieder geval een uitkomst die laat zien dat het onderwijs van nu zinnige mensen oplevert. Wat is die nieuwe generatie slim als je ze vergelijkt met dat gezeur van hun ouders.
Of heb ik nu me zelf gediskwalificeerd?
Abonneren op:
Posts (Atom)