Een persoonlijke touch

Deze week was ik weer in heel wat scholen en ondanks het feit dat leerlingen in de laatste kwaliteitsenquete tevreden zijn over de werkruimtes waar ze verkeren, vind ik het vaak maar zo zo. Veel scholen ogen rond uit rommelig. Troep in de gangen, troep in de lokalen en de docentenkamers spannen vaak de kroon. Of zijn het de kamers van het management?

Gek genoeg zeggen mensen vaak over mijn eigen kamer dat hij zo opgeruimd is. Ik weet hoe dat komt. Bij de laatste verhuizing (in 2004) heb ik me heilig voorgenomen nooit meer troep op mijn bureau achter te laten. Alles gaat dezelfde route: Postbak (1), koffer (1), bureaula (1!) en dan weg. Digitaal bewaren we overigens alles en met de juiste backupvoorziening hoeven we zelfs niet te vrezen voor brand. Eigenlijk bestaat mijn oplossing dus uit weggooien. Voor 2004 wilde ik alles zelf bewaren. Nu vertrouw ik op de discipline van de organisatie (en Coby natuurlijk). Overigens wil je niet weten hoe weinig er gevraagd wordt naar eerdere stukken.....

Weggooien geeft ruimte en die kan weer worden ingevuld met dingen die van echte waarde zijn: Mijn overdreven grote muziekinstallatie, de koe op de tafel en de schilderijen en foto's aan de muur. Daarin vind je meer terug van wie ik ben dan in alle stukken bij elkaar. Het is altijd weer leuk om een gesprek even te beginnen met wat er is te zien en zo het ijs te breken.

Als aandenken aan New York overweeg ik overigens onderstaande foto. Die laat zien dat we er met elkaar waren en dat we te gekke dingen hebben gedaan....Benieuwd welk commentaar daar over zal ontstaan....



Overigens: Deze kolom is als troost voor medewerkers die in de verhuizing naar VIA bang zijn spullen kwijt te raken ..... Maak je geen zorgen... het geeft je ruimte!