Trouw

Op straat vraagt een student(?) mij of ik geïntereseerd ben in een abonnement op Trouw. Hij zwaait de krant die ik die ochtend al gelezen heb hoog door de lucht. Net voordat hij aan alle voordelen van een jaarabbonement wil beginnen, antwood ik hem droog dat ik al bijna 35 jaar lid ben. "Prima!" roept hij en richt zijn aandacht op andere voorbijgangers. Van bestaande klanten wordt hij immers niet beter.

Terwijl ik doorwandel, bedenk ik me dat ik indertijd het eerste jaarabonnement van mijn vader kreeg toen ik in Groningen op kamers ging. Zijn manier om mij op het goede pad te houden. Ik wilde toen veel liever de Volkskrant maar beleef 35 jaar later veel plezier aan de krant die inmiddels hipper is dan de Volkskrant. Het kan raar lopen.

Ik ben dus een trouwe Trouwlezer. Het is mijn ogen ook de enige krant op mijn deurmat die serieus is in haar berichtgeving. Gedegen ook. Ik kijk er anders naar dan naar de plaatselijke krant. Die neem ik vaker met een korreltje zout.

Toch kan ook Trouw zelf niet zonder een kritische blik, merk ik de laatste tijd. Steeds vaker zijn berichten onjuist, slordig of onvolledig. Wat is dat toch? Moet het te snel of te populair?

Wat men b.v. schreef naar aanleiding van het Trouwonderzoek naar de kwaliteit van scholen, vond ik niet wat. De krant stelde dat de inspectie onvoldoende kritisch zou zijn en dat dus het Trouw onderzoek voor ouders nodig is. En dan zelf de fouten maken in de overzichten. Geen voorbeeld van goede journalistiek, lijkt me.

Vanmorgen namen ze Jan Jaap van der Wal op de korrel. Onvoldoende statuur om het volk mee te krijgen. Tsja, wie heeft dat nu wel? Freek en Theo maakten op mij een andere maar geen betere indruk en om nu Youp terug te krijgen...

't Is waar: statuur moet je verdienen dat geldt ook kranten. Maar zelfs als Trouw Trouw niet meer blijft, blijf ik wel trouw.